Γιώργος Δεληκάρης: Ο ξεπεσμένος ηγέτης

Το Debut.gr γυρνά τον χρόνο πίσω και θυμάται ένα από τα πλέον ξεχωριστά πρόσωπα στην ιστορία τόσο του Ολυμπιακού όσο και του Παναθηναϊκού.

Σίγουρα τα ντέρμπυ μεταξύ των δύο ομάδων είναι πάντοτε ιδιαίτερα καθώς πρόκειται για δύο ομάδες κορυφής, έχουν πάθος, ένταση, δύναμη και θέαμα. Έχετε αναρωτηθεί όμως ποιο άλλο στοιχείο μπορεί να συμβάλλει στην αντιπαλότητα αυτή και αποτελεί το αλατοπίπερο των συγκεκριμένων αναμετρήσεων; Μα φυσικά οι μετακινήσεις ποδοσφαιριστών από την μια ομάδα στην άλλη.

Το Debut.gr λοιπόν θυμάται τον πρώτο ποδοσφαιριστή στην ιστορία του ποδοσφαίρου που πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τον Ολυμπιακό για χάριν του αιωνίου αντιπάλου Παναθηναϊκού. Το όνομα αυτού Γιώργος Δεληκάρης .

Το Who is Who

Πάμε λοιπόν να ξετυλίξουμε το «κουβάρι» της πορείας ενός πολύ μεγάλου ποδοσφαιριστή του παρελθόντος. Ο Γιώργος Δεληκάρης γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου του 1951 και σήμερα είναι 66 ετών. Αποτελεί έναν από τους κορυφαίους παίκτες που αγωνίστηκαν ποτέ στα ελληνικά γήπεδα. Το βεληνεκές του ήταν τέτοιο που επάξια κέρδιζε μια θέση δίπλα σε εξίσου «ιερά τέρατα» του παρελθόντος όπως οι Χατζηπαναγής και Δομάζος .

Ο Πειραιώτης επιθετικός, ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα του Αργοναύτη Πειραιώς στον οποίο και αγωνίστηκε την διετία 1967-1969. Δυστυχώς δεν διασώζονται στοιχεία σχετικά με τις συμμετοχές και τα γκολ του με την ομάδα του Πειραιά.

Από την καταξίωση στην απαξίωση

Εν συνεχεία, ο Δεληκάρης μεταγράφηκε στην ομάδα του Πειραιά στην οποία αμέσως έγιναν αντιληπτές οι αρετές του και σε λίγο χρονικό διάστημα αποτέλεσε τον ηγέτη της ομάδας του Νίκου Γουλανδρή. Ο Νίκος Γουλανδρής (πρόεδρος του Ολυμπιακού εκείνη την περίοδο), κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα η οποία «σάρωσε» τα πάντα στο πέρασμα της. Συγκεκριμένα, ο Ολυμπιακός κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα τις σεζόν 1972-1973, 1973-1974 και 1974-1975 ενώ κατέκτησε και τρία Κύπελλα Ελλάδας το 1971, 1973 και 1975.

Το 10αρι του Ολυμπιακού αγωνίστηκε στην ομάδα του Πειραιά από το 1969-1978 και κατάφερε να σημειώσει 226 συμμετοχές και 25 γκολ. Αγαπήθηκε «παράφορα» από τους οπαδούς του Ολυμπιακού διότι ήταν εκείνος που πάντα θα έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά. Ήταν ο «μάγος» των Πειραιωτών και ένας παίκτης ο οποίος ακόμα και σήμερα μνημονεύεται από οπαδούς παλαιότερης γενιάς ανεξαρτήτως προτιμήσεων.

Η μεταγραφή στον αιώνιο αντίπαλο

Το καλοκαίρι του 1978 ήταν το πλέον «θερμό» για τον Γιώργο Δεληκάρη, ο οποίος πήρε την γενναία απόφαση να εγκαταλείψει τον Ολυμπιακό και να ενταχθεί στις τάξεις του αιωνίου αντιπάλου Παναθηναϊκού. Η αλήθεια είναι πως προηγουμένως είχαν προηγηθεί σοβαρά περιστατικά ανάμεσα στον ίδιο και την διοίκηση της ομάδας του μεγάλου Λιμανιού και οι σχέσεις των δύο ψυχράνθηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Πειραιώτης φορ να μην «χωρά» στο Ρέντη πλέον. Όλα ξεκίνησαν την σεζόν 1977-1978 όταν και ήρθε σε κόντρα με το σύλλογο εξαιτίας της δυσαρέσκειάς σχετικά με το γεγονός πως το περιβραχιόνιο του αρχηγού δόθηκε στον Κώστα Αϊδινίου. Η τιμωρία που του επιβλήθηκε από τα διοικητικά στελέχη ήταν βαριά.

Συγκεκριμένα, ο ηγέτης του Ολυμπιακού τέθηκε εκτός ομάδας από τις 8 Ιανουαρίου και μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος δεν μέτρησε ούτε ένα λεπτό συμμετοχής. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν να μεταγραφεί στον Παναθηναϊκό καθώς διαπίστωσε πως το μέλλον του στον Πειραιά κάθε άλλο πάρα βέβαιο και εξασφαλισμένο ήταν.

Η εν λόγω μεταγραφή χαρακτηρίστηκε -και όχι άδικα- ως η μεταγραφή της δεκαετίας και αποτέλεσε το πρώτο και κυρίαρχο θέμα στα εξώφυλλα των αθλητικών εφημερίδων της εποχής.

Στην ομάδα της Παιανίας αγωνίστηκε έως το 1982. Σημείωσε 35 συμμετοχές και πέτυχε 5 τέρματα. Αν μη τι άλλο πενιχρός απολογισμός για έναν τόσο μεγάλο παίκτη σε παρουσία του σε κορυφαία ομάδα της Α΄Εθνικής Κατηγορίας. Σημαντική στιγμή του με τον Παναθηναϊκό ήταν  ο νικηφόρος με 4-2 αγώνας εναντίον της Γιουβέντους στο Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, στον οποίο είχε καταπληκτική απόδοση και σκόραρε. Με τον Παναθηναϊκό αναδείχθηκε Κυπελλούχος Ελλάδας το 1982.

Ωστόσο, για το γεγονός πως δεν ανέδειξε τις ικανότητες του στον Παναθηναϊκό ευθύνη έχει και ο ίδιος. Για την ακρίβεια όλα ήταν πρόβλημα χημείας. Ο Γιώργος Δεληκάρης όπως έχει δηλώσει μετέπειτα επί της ουσίας ποτέ δεν κατάφερε να συμβαδίσει με το DNA της των «πρασίνων». Γι’  αυτόν ακριβώς τον λόγο το καλοκαίρι του 1982 αποφάσισε να δώσει τέλος στην ποδοσφαιρική καριέρα του σε ηλικία μόλις 31 ετών.

Το κεφάλαιο «Εθνική»

Με την Εθνική ομάδα  αγωνίστηκε για μια δεκαετία και συγκεκριμένα  το διάστημα 1971-1981. Η πρώτη του εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στις 21 Απριλίου 1971 στο ιστορικό γήπεδο «Γουέμπλεϊ», στο πλαίσιο  αγώνα των προκριματικών του Κυπέλλου Εθνών του 1972 εναντίον της Αγγλίας, όταν αντικατέστησε τον Γιώργο Δέδε στο 88^ο λεπτό της αναμέτρησης.

Υπήρξε μέλος της ομάδας που διεκδίκησε μέχρι τέλους από την τότε παγκόσμια πρωταθλήτρια Δυτική Γερμανία την πρόκριση στο Κύπελλο Εθνών του 1976. Ανεξίτηλο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει  μείνει το εκπληκτικό τέρμα που πέτυχε στις 20 Νοεμβρίου 1974 στο Στάδιο «Καραϊσκάκη», όταν έπειτα από κόρνερ του Μίμη Δομάζου πετάχτηκε στη μικρή περιοχή με εναέρια προβολή και έστειλε την μπάλα στο παραθυράκι της εστίας  του εμβρόντητου τερματοφύλακα Ζεπ Μάγερ. Ήταν το πρώτο από τα επτά τέρματα που σημείωσε με την Ελλάδα. Σκόραρε και στον επαναληπτικό στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, ισοφαρίζοντας σε 1-1 στο 79′.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 σε φιλικό αγώνα κατά της Ρουμανίας στο Βουκουρέστι αγωνίστηκε για πρώτη φορά ως αρχηγός της ελληνικής ομάδας, στον πρώτο αγώνα της Ελλάδας με προπονητή τον Αλκέτα Παναγούλια. Ο παραγκωνισμός του από τον Ολυμπιακό και η μεταγραφική του περιπέτεια στον Παναθηναϊκό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη θέση του από τον Ιανουάριο ως το Σεπτέμβριο του 1978. Επανήλθε στον αγώνα για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών 1980 κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. στις 20 Σεπτεμβρίου 1978, στον οποίο ήταν αρχηγός. Υπήρξε βασικό μέλος της ομάδας που προκρίθηκε στην τελική φάση της διοργάνωσης, ενώ πέτυχε δύο τέρματα στο 8-1 επί της Φινλανδίας στις 11 Οκτωβρίου 1978, όμως λόγω τραυματισμού δεν ήταν στην αποστολή που αγωνίστηκε στα γήπεδα της Ιταλίας, τον Ιούνιο του 1980.

Ως αρχηγός αγωνίστηκε ξανά στις 15 Νοεμβρίου 1978 σε αγώνα για το Βαλκανικό Κύπελλο στα Σκόπια με την τότε Γιουγκοσλαβία. Στις 14 Φεβρουαρίου 1979 σημείωσε το πέμπτο του τέρμα με την Ελλάδα σε φιλικό αγώνα εναντίον του Ισραήλ.

Επανήλθε ως αρχηγός στις 15 Οκτωβρίου 1980, στην ιστορική νίκη με 1-0 επί της Δανίας στην Κοπεγχάγη για τα προκριματικά του Μουντιάλ 1982. Πέτυχε το έκτο του τέρμα με πέναλτι επί της Αυστραλίας, στον αποχαιρετιστήριο αγώνα του Μίμη Δομάζου και αγωνίστηκε ως αρχηγός για τελευταία φορά εναντίον της Ιταλίας στις 6 Δεκεμβρίου 1980. Η τελευταία του συμμετοχή με την Ελλάδα ήταν στις 14 Οκτωβρίου 1981 επί της Δανίας στη Θεσσαλονίκη για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αγώνα στον οποίο αντικαταστάθηκε στο 23΄ λόγω τραυματισμού.

Η άποψη

Συμπερασματικά, ο Γιώργος Δεληκάρης αποτελεί μέχρι και σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχουν κάνει την εμφάνιση τους στα γήπεδα της Ελλάδας. Με μια απλή ματιά όμως, παρατηρούμε πως δεν κατάφερε να αναδείξει την πληθώρα του ταλέντου του και να πραγματοποιήσει σταθερή πορεία ιδίως στην ομάδα της Παιανίας. Για να είμαστε δίκαιοι όμως σε αυτό δεν ευθύνονται μόνοι οι διοικήσεις των δύο αιωνίων αντιπάλων αλλά σαφώς ευθύνες έχει και ο ίδιος . Αναμφίβολα , ο χαρακτήρας του ήταν ιδιαίτερος και σίγουρα η στάση και αντιμετώπιση που είχε απέναντι στις τότε διοικήσεις δεν ήταν και η καλύτερη.

ΥΓ 1. Δυστυχώς παίκτες με την ποιότητα του Γιώργου Δεληκάρη δεν βγαίνουν συχνά και ειδικά στην σημερινή εποχή και στο ελληνικό ποδόσφαιρο που βρίσκεται σε συνεχή παρακμή είναι δύσκολο να δούμε ξανά.

ΥΓ 2 . Ο Γιώργος Δεληκάρης μετά το τέλος της καριέρας του έχει εμφανιστεί ουκ ολίγες φορές μετανιωμένος για την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό . Οι οπαδοί του Ολυμπιακού εν πολλοίς έχουν συγχωρήσει το ατόπημα αυτό ωστόσο πάντοτε πλανάται σαν σκιά στις οπαδικές συζητήσεις  που τον αφορούν.