Άφησε ψυχή και σώμα στο παρκέ, αποφάσισε να... τζογάρει στο τέλος και έχασε, όμως ο Τζίμι Μπάτλερ απέδειξε για άλλη μία φορά πόσο μεγάλος παίκτης είναι.

Αν δεν ρισκάρεις δεν κερδίζεις. Ειδικά στον αθλητισμό το ρίσκο παίζει σημαντικό ρόλο για την επιτυχία. Ο Τζίμι Μπάτλερ αποφάσισε να ρισκάρει στην κρίσιμη επίθεση των Μαϊάμι Χιτ. Πήρε ένα τρίποντο στον αιφνιδιασμό, που θα έβαζε μπροστά την ομάδα του, και αστόχησε.

Θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά για την επιλογή του, όμως το μόνο σίγουρο είναι ο «Jimmy Buckets» έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Έδωσε την ψυχή του στα δύο τελευταία παιχνίδια και είχε την ευκαιρία να χαρίσει τη νίκη στην ομάδα του. Το προσπάθησε αλλά δεν του βγήκε.

Ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει. Έκανε σχεδόν τα πάντα μέσα στο παρκέ και έπεσε μαχόμενος. Αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά πως αποτελεί έναν από τους καλύτερους παίκτες στον πλανήτη. Ένας πραγματικός πολεμιστής που είχε τα «cojones» να βγει ξανά μπροστά για την ομάδα του Έρικ Σποέλστρα και να κάνει τη διαφορά όταν χρειάστηκε.

Έπαιξε στα… κόκκινα

Από την στιγμή που το Μαϊάμι βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο ήταν δεδομένο πως και οι αρμοδιότητες του θα αυξηθούν. Πόσο μάλλον δε, όταν στα Game 3 και 4 δεν ήταν αυτός που και ο ίδιος θα περίμενε. H απάντησή του όμως ήταν ηχηρή. Και μιλάμε για δυνατό… μπαμ.

Πήγε στο «TD Garden». Έβαλε τη φανέλα και απλά πήρε από το χεράκι τους Χιτ οδηγώντας τους στη νίκη. Νωρίτερα είχε μιλήσει με τον Ντουέιν Γουέιντ για το ματς. Δεν υπήρχε πιο κατάλληλος από εκείνον. Και ο Μπάτλερ τον έκανε περήφανο. Έπαιξε 46 λεπτά, σκόραρε 47 πόντους, με 9 ριμπάουντ και 8 ασίστ. Δεν έκανε τριπλ νταμπλ, έκανε όμως το διπλό.

Έβδομο παιχνίδι και τελικός πριν τους τελικούς. Το σενάριο λίγο-πολύ το γνωρίζαμε. Ο Σποέλστρα δεν επρόκειτο να τον έβγαζε ούτε για την… ανάγκη του που λέει ο λόγος. Ο Μπάτλερ μπήκε φουριόζος, έκανε μια τρομερή δεύτερη περίοδο και ουσιαστικά έπαιζε μόνος του τους Σέλτικς. Στο ημίχρονο ο κόουτς του Μαϊάμι ρωτήθηκε για τον 32χρονο σταρ.

Η απάντηση του «Σπο»; Αποστομωτική. Από την στιγμή που το ματς ήταν στις λεπτομέρειες, θα έπαιζε και δεν θα έβγαινε. Σε τέτοια ματς το ροτέισον είναι περιορισμένο και πρέπει να σφίξεις τα δόντια. Ειδικά αν είσαι ο φυσικός ηγέτης της ομάδας σου. Το «κοντέρ» έγραψε 48 λεπτά. Ο 4ος γηραιότερος στην ιστορία των Game 7 που το κάνει. Μαζί με 35 πόντους και 9 ριμπάουντ. Αυτά όμως δεν είχαν σημασία για τον Τζίμι, όσο σημασία είχε να βάλει το τελευταίο σουτ. Δεν το έβαλε, αλλά αυτά έχει η ζωή.

Ποιος να πει τι στον Μπάτλερ;

Ο ίδιος δήλωσε πως η νοοτροπία του ήταν να πάει για τη νίκη. Πως οι συμπαίκτες του δεν είχαν πρόβλημα με το σουτ που πήρε, τονίζοντας πως θα… ζήσει με αυτό. Και καλά έκανε. Το σουτ που επιχείρησε είχε εξαιρετικές προϋποθέσεις. Οι Χιτ είχαν το μομέντουμ, έπαιζαν στην έδρα τους. Το δοκίμασε ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και απλά αστόχησε.

Ίσως το ότι ο Αλ Χόρφορντ περίμενε κάτω από το καλάθι να έδωσε στον Μπάτλερ μια έξτρα… ώθηση. Αλλά το δεδομένο είναι πως πήγε για τη νίκη. Ναι, θα μπορούσε να εφορμήσει στην μπασκέτα. Ναι, θα μπορούσε να δοκιμάσει ένα σουτ από μέση απόσταση και να το στείλει στην παράταση. Είναι εύκολο να κάνουμε υποθέσεις έχοντας το αποτέλεσμα στα χέρια μας.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ακόμα έναν σημαντικό παράγοντα. Πέραν της νοοτροπίας του 32χρονου γκαρντ. Σκεφτείτε πως έχει… πεθάνει μέσα στο παρκέ (βάλτε και την κούραση του προηγούμενου ματς), σκεφτείτε πως οι παλμοί είναι στα ύψη και έχει ένα στάδιο να τον στηρίζει. Διάολε, φυσικά και θα το πάρει. Δεν θα ήταν ηγέτης αλλιώς. Μπορούμε να του φορτώσουμε χίλια δύο λάθη στη φάση αν θέλουμε. Όμως αν η στιγμή παιζόταν ξανά, τόσο ο ίδιος, όσο και οι συμπαίκτες του θα του έλεγαν να το ξαναπάρει.

Όταν έχεις τα… cojones

Ο Μπάτλερ, όπως έχει περιγράψει και στο γράμμα του στο «The Players’ Tribune», δεν έπαιρνε το μπάσκετ σοβαρά. Ακόμα κι όταν κατάφερε να μπει στο «Marquette» είχε ελάχιστη όρεξη για δουλειά. Μια μέρα, δύο παλιοί απόφοιτοι του Κολεγίου, οι Γουές Μάθιους και Λαζάρ Χέιγουορντ, βρέθηκαν στις εγκαταστάσεις και του μίλησαν. Είχε δείξει μερικά καλά στοιχεία αγωνιστικά, όμως έπρεπε να αλλάξει η νοοτροπία του.

Οι δύο παίκτες τον… κάθισαν κάτω. «Τζίμι έχεις ό,τι χρειάζεται να παίξεις στο ΝΒΑ», ήταν η πρώτη τους κουβέντα. Του είπαν το ένα, του είπαν το άλλο και τον έπεισαν. Άρχισε να παρακολουθεί άλλους παίκτες, όπως τον Γουέιντ. Τον διασημότερο απόφοιτο του «Marquette». Δεν ήταν Γουέιντ. Κανείς δεν είναι. Όμως από την στιγμή που εκείνος τα είχε καταφέρει, γιατί όχι και ο Μπάτλερ. Στο ίδιο μέρος είχαν παίξει.

Σήμερα ο «Jimmy Buckets» έχει όλη την αυτοπεποίθηση του κόσμου επειδή ο Μάθιους και ο Χέιγουορντ τον πίστεψαν. Επειδή ο Γουέιντ έθεσε τα στάνταρντς. Επειδή ο Μπαζ Γουίλιαμς (προπονητής του στο Κολέγιο) του δίδαξε πως η αυτοπεποίθηση πηγάζει από τη δουλειά που ρίχνεις όταν κανείς δεν κοιτάει. Όταν χρειάζεσαι μια άμυνα ή ένα καλάθι βασίζεσαι σε αυτή τη δουλειά

Όπως ανέφερε ο ίδιος: «Πλέον είμαι περήφανος για τον εαυτό μου και το work ethic μου. Για την εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου. Αυτό με κρατά κάθε βράδυ. Το γεγονός πως δεν δίνω… δεκάρα ποιος είσαι. Δεν σε φοβάμαι. Δεν με νοιάζει αν έχεις 40 πόντους μ.ο, αν είσαι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Είμαι εδώ για να παλέψω κάθε βράδυ».

Γιατί αυτός είναι ο Τζίμι Μπάτλερ που βλέπουμε σήμερα. Πολύ διαφορετικός από το ήσυχο παιδί από το Τόμπολ του Τέξας που εμφανίστηκε στο «Marquette». Είναι ο Μπάτλερ της περίφημης φωτογραφίας μετά το Game 5 κόντρα στους Λέικερς στο 2020. Είναι ο Μπάτλερ που νίκησε τον Καρλ-Άντονι Τάουνς με τα… τρίτα των Τίμπεργουλβς και ζήτησε ανταλλαγή. Είναι ο Μπάτλερ που έχασε το σουτ με τους Σέλτικς έχοντας παίξει 48 λεπτά. Αλλά είχε τα… cojones να το πάρει γιατί πάνω από όλα είναι μαχητής και μεγάλος παίκτης.

Άλλωστε όπως τόνισε αυτολεξεί: «Και διάολε… κοίτα με τώρα»!