Λίγες μεταγραφές, πολλή βελτίωση για τον Ολυμπιακό

Τα τεράστια μπάτζετ και οι πολλές μεταγραφές δεν φέρνουν πάντα την βελτίωση και ειδικά για τον Ολυμπιακό. Μετά και την ήττα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ένα πρώτο δείγμα για τον φετινό Ολυμπιακό για το που θα κινηθεί. Και παρά το αρνητικό  αποτέλεσμα οι 5 πρώτες αγωνιστικές προμηνύουν ένα πολύ καλό πρόσωπο στη διοργάνωση. Και όλα δείχνουν ότι θα κινηθεί ανοδικά σε σύγκριση με την περσινή χρονιά. Και μάλιστα σε πολύ καλύτερα πλαίσια.

Η περσινή απογοητευτική χρονιά

Ο Ολυμπιακός έμεινε πέρυσι στην 12η θέση της κανονικής διάρκειας της Euroleague. 4 νίκες μακριά από την 8η θέση που οδηγούσε στα Playoff. Χάνοντας ουσιαστικά την μάχη αυτή περίπου ένα μήνα πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας, έχοντας μόνο μαθηματικές ελπίδες. Ωστόσο αυτό που προβλημάτιζε τους ανθρώπους των ερυθρολεύκων και τους φίλους της ομάδας ήταν η εικόνα που παρουσίαζε η ομάδα τους. Μία εικόνα που όσο πλησίαζε το τέλος της διοργάνωσης γινόταν όλο και πιο απογοητευτική.

Ο αποκλεισμός από τα Playoff δεν έφερε γκρίνια, ιδιαίτερα από την στιγμή που δεν υπήρχε ο στόχος του πρωταθλήματος. Αντιθέτως έφερε ένα πολύ παραγωγικό καλοκαίρι. Δεν ακολούθησε μία παραδοσιακή συνταγή ολοκληρωτικού λίφτινκ στην ομάδα. Άλλωστε την τελευταία 10ετια ο Ολυμπιακός είχε επιτυχία σε σεζόν που δεν πραγματοποιούνταν εμφατικές μεταγραφές. Αντιθέτως υπογραμμίστηκαν οι αδυναμίες τις ομάδας και τα τρωτά σημεία και έγινε προσπάθεια να βελτιωθούν. Και αυτό έγινε.

Η διοίκηση της ομάδας εμπιστεύτηκε τον Γιώργο Μπαρτζώκα, παρά την αποτυχημένη προηγούμενη σεζόν που είχε σημαντικό μερίδιο ευθύνης. Άλλωστε η αξία του coach Μπαρτζώκα είναι δεδομένη. Έχει αποδείξει την αξία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Συγχρόνως ο Σπανούλης αποσύρθηκε αφήνοντας τεράστιο χώρο στην θέση των guard με πολλές επιλογές διαθέσιμες στην αγορά. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, τα τελευταία έτη κατανάλωνε σημαντικά λεπτά συμμετοχής και χρόνο με τον χρόνο έμοιαζε περισσότερο με βαρίδιο παρά για ένα παίκτη που έδινε ποιοτικά λεπτά.

Οι αποτυχημένες περσινές προσθήκες

Επίσης οι επιλογές Αμερικανών πέρυσι δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ο Aaron Harinson ήταν μακριά από τον καλό εαυτό του που έδειξε πριν την έλευση του στο Πειραιά. Ήταν ο παίκτης που επιλέχθηκε να παίξει τον ρόλο σε πρώτη φάση του σουτέρ και κατά δεύτερο λόγο του σκόρερ. Ο απόφοιτος του Kentucky ήταν μακριά από αυτή την προοπτική και απομακρύνθηκε. Από την άλλη ο Charles Jenkins ήρθε για να αποτελέσει τον αμυντικό που θα “κλειδώνει” τα αντίπαλα γκαρντ σε χαμηλά νούμερα.

Όμως ο Αμερικανός έδειξε ότι δεν μπορεί να αντισταθεί στο πλήρωμα του χρόνου. Στην σεζόν του, στον Ολυμπιακό ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό του που τον είχε αναδείξει πρώτο στα κλεψίματα σε όλη την διοργάνωση. Σιγουρά δεν αποτέλεσε ένα κακό αμυντικό κατά την θητεία στον Ολυμπιακό αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ένας από τους κορυφαίους περιφερειακούς αμυντικούς στην διοργάνωση, που κάποτε αποτέλεσε. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την φτωχή συγκομιδή του στην επίθεση, οδήγησαν στην αποχώρηση του. Και τέλος ο Έλις. Αν και ο πρώην ψηλός του Ολυμπιακού αποκτήθηκε στα μέσα της σεζόν 2019-2020 και άφησε καλές εντυπώσεις, πέρυσι ήταν σημαντικά κάτω από τα στάνταρ των ερυθρόλευκων. Οι οποίοι μάλιστα τον υπολόγιζαν για τον βασικό ψηλό της περσινής χρονιάς. Η εμφανίσεις του δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες και τα όποια “μπαλώματα” επιχειρήθηκαν, λόγου χάρη η απόκτηση του Κώστα Κουφού δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.

Οι σαρωτικές αλλαγές και οι μεταγραφές που θα περίμεναν πολλοί δεν έγιναν, αλλά η βελτίωση ήρθε και ο Ολυμπιακός θυμίζει ξανά ομάδα. Οι 3 παίκτες που αναφέρθηκαν απομακρύνθηκαν και 3 νέοι ήρθαν που μέχρι στιγμής μοιάζουν να είναι το στοιχείο που πραγματικά έλλειπε προστέθηκαν στο ρόστερ. Η απόσυρση του Σπανούλη έπαιξε ρόλο καθώς η ομάδα ξεφορτώθηκε ένα βαρύ συμβόλαιο που τα τελευταία χρόνια μικρή σχέση είχε με την αγωνιστική αξία του παίκτη.

Thomas Walkup αντί Charles Jenkins

Ο καλός περιφερειακός αμυντικός που θα κλειδώνει τα αντίπαλα γκαρντ ήρθε από την Λιθουανία και ακούει στο όνομα Thomas Walkup. Ο Αμερικανός ήρθε να κάνει αυτά που δεν κατάφερε να κάνει πέρυσι ο συμπατριώτης του Charles Jenkins. Μέχρι στιγμής κάνει φοβερή δουλειά στην περιφερειακή άμυνα. Εκτός ότι παίζει πολύ καλή ατομική άμυνα, είναι και πολύ καλός στην πάνω στο pick ‘n’ roll, ενώ μπορεί να παίξει και κατά συνθήκη σε αλλαγές παικτών. Συγχρόνως αποτελεί ένα καλό γρανάζι στην επίθεση, κάτι που για τον προκάτοχο του ήταν “αχίλλειος πτέρνα”.

Tyler Dorsey αντί Aaron Harrison

Η δεύτερη πολυσυζητημένη προσθήκη ακούει στο όνομα Tyler Dorsey. Ο Ελληνοαμερικανός στα πρώτα 4 παιχνίδια έχει σχεδόν διψήφιο αριθμό πόντων και είναι αυτό που έψαχνε ο Ολυμπιακός απεγνωσμένα πέρυσι. Στο 5ο απλά εκτοξεύστηκε. Ένα παίκτη που να μπορεί να δημιουργήσει τα δικά του σουτ μέσα από δύσκολες καταστάσεις και 1 vs 1. Κάτι που ο Harrison δεν το έκανε στο βαθμό που ζητούσαν οι Πειραιώτες, την προηγούμενη χρονιά. Συγχρόνως είναι και αυτός ένας παίκτης που μπορεί να παίξει στις αλλαγές στην άμυνα. Μαζί με τον Thomas Walkup συνθέοτυν ένα πολύ καλό ευέλικτο δύδιμο γκαρντ.

Moustapha Fall αντί Octavious Ellis και Κώστα Κουφού

Και τέλος ο γίγαντας. Ο Moustapha Fall ήρθε για να καλύψει τα καλάθια και να αποτελέσει στυλοβάτη τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Ίσως από τις πιο αθόρυβες μεταγραφές που έγιναν αλλά έφεραν μπόλικη βελτίωση στον Ολυμπιακό. Ο Γάλλος που προερχόταν από μια πάρα πολύ καλή σεζόν στην Βιλερμπάν πέρυσι στο ντεμπούτο του στη Euroleague, στη Γαλλία. Κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο για τους ανθρώπους των Πειραιωτών. Όπως και δεν πέρασε απαρατήρητο ότι αποτέλεσε τον δεύτερο ψηλό της Γαλλίας στο παγκόσμιο κύπελλο όπου τερμάτισε δέυτερη. Ουσιαστικά διετέλεσε η αλλαγή του Rudy Gobert.

Ο Γάλλος ήρθε να αντικαταστήσει τον Octavius Ellis και τον Κώστα Κουφό που υπήρξε το μπάλωμα την περσινή χρονιά. Και έτσι ο Ολυμπιακός έκανε το περσινό του μειονέκτημα, φετινό προτέρημα. Και αναφέρομαι στο τομέα του ριμπάουντ. Συν το γεγονός ότι ο Fall έχει παιχνίδι με την πλάτη, κάτι που κανένας από τους περσινούς ψηλούς του Ολυμπιακού δεν κατείχε. Ενώ ο Γάλλος αποτελεί συνεχώς match-up με οποιδήποτε αντίπαλο, με εξαίρεση μερικούς ψηλούς στην Euroleague μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Συγχρόνως στην άμυνα με τα μακριά του χέρια μπορεί να καλύπτει πολύ μεγάλους χώρους στο γήπεδο. Τέλος αντίπαλα γκαρντ βρίσκουν πολύ δύσκολα σουτ πάνω του αφού ο Ολυμπιακός επιλέγει να παίζει με αλλαγές στα σκριν.

2 εσωτερικές μεταγραφές για ακόμη περισσότερη βελτίωση για τον Ολυμπιακό

Εκτός αυτού, κέρδισε και άλλες δύο “σαν μεταγραφές”, εσωτερικές, που έφεραν αξιοσημείωτη βελτίωση για τον Ολυμπιακό. Δύο παίκτες που μοιάζουν με καινούριοι, στην ομάδα σε σχέση με την περσινή τους αγωνιστική τους παρουσία. Η μία είναι αυτή του Λαρεντζάκη που έχει ανεβάσει αξιοσημείωτα την απόδοση του φέτος και η άλλη είναι αυτή του Βεζένκοφ. Ιδιαίτερα ο δέυτερος δείχνει να βρίσκει τα πατήματα του μετά από πολλά χρόνια. Ο Βούλγαρος μέτα και την τελευταία του σεζόν στον Άρη που εκτόξευεσαι τις μετοχές του, δεν έχει πραγματοποίησει αγωνιστική σεζόν ανάλογη ποιοτικά με τις προσδοκίες που τον ακολουθούν. Το πέρασμα του από την Μπαρτσελόνα δεν θεωρήθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένο. Ενώ στο Ολυμπιακό την πρώτη σεζόν δεν έίχε την αναμενόμενη σχετική πορεία.

Ο Λαρεντζάκης, από την άλλη, αποδεικνύεται σε κάθαροαιμο shooting guard με αξιοσημείωτη αποτελεσματικότητα στα λεπτά που αγωνίζεται. Συγκεκριμένα ο πρώην γκαρντ της ΑΕΚ ανεβάζει χρόνο με τον χρόνο απόδοση του κλιμακωτά αποτελώντας βασικό πυλώνα της ομάδας του Πειραιά.

Σαφώς τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όποιος πρόσεξε τα τελευταία περσινά παιχνίδια των Πειραιωτών θα πρόσεξαν ότι και οι δύο παίκτες κινούταν σε πολύ υψηλά στάνταρ. Και σε σχέση με την υπόλοιπη ομάδα που δεν ήταν στο ανάλογο επίπεδο, ξεχώρισαν. Φέτος, απλά συνέχισαν από εκεί που το άφησαν. Και με την υπόλοιπη ομάδα σε ανάλογο επίπεδο, η ομάδα του Πειραία είναι σε πολύ καλή κατάσταση.

Και πραγματικά η μέχρι τώρα της φόρμα, παρότι δεν αποτυπώνεται στην βαθμολογία, είναι πολύ καλή. Μένει να δούμε αν μπορεί κρατήσει αυτό το tempo ο Ολυμπιακός καθόλη την διάρκεια και ιδιαίτερα στο τέλος της σεζόν όπου θα κριθούν πολλά. Αν το καταφέρει μπορεί να φτάσει μακριά. Ακόμα και μέχρι το τέλος της διοργάνωσης.