Ζαλγκίρις: Ένα παράδειγμα που πρέπει να πάρει Παναθηναϊκός

Η τελευταία αγωνιστική της Euroleague πλησιάζει και η Ζαλγκίρις Κάουνας θα παίξει τα ρέστα της για την 8η θέση και την παρουσία της στα Playoffs, την ίδια στιγμή που ο Παναθηναϊκός έχει παρατήσει την υπόθεση αυτή εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και αυτό θα έπρεπε να προβληματίζει το στρατόπεδο των εγχώριων πράσινων σε μεγάλο βαθμό. Και όχι μόνο για φέτος.

O λόγος που επιχειρείται αυτή η σύγκριση είναι γιατί οι δύο ομάδες τερμάτισαν στις 3 τελευταίες θέσεις της περσινής Euroleague. Μία σεζόν μετά η Ζαλγκίρις Κάουνας βρίσκεται στο χείλος της οκτάδας μεταξύ 8ης και 9ης θέσης και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μεταξύ 16ης και 17ης θέσης. Τι έκανε σωστά η Ζαλγκίρις και τι έκανε ή να καλύτερα πούμε συνέχισε να κάνει λάθος ο Παναθηναϊκός;

Το μπάτζετ που δεν είναι το πρόβλημα

Άμα ρωτήσεις ένα μέσο φίλο του Παναθηναϊκού, τι πηγαίνει στραβά τα τελευταία χρόνια στο τριφύλλι και δεν καταφέρνει τους στόχους του, πιστεύω θα ακούσεις η έλλειψη χρήματων. Και αυτό είναι μία αλήθεια. Η διοίκηση των πρασίνων έχει ρίξει σε σημαντικό βαθμό το μπάτζετ της ομάδας σε σχέση με μία δεκαετία πριν. Όπου είχε κάθε χρόνο ένα ακριβότερα ρόστερ κάθε χρόνο, πολλές φορές και το ακριβότερο. Και αυτό έχει στοιχήσει βαθμολογικά.

Η τελευταία του παρουσία στο Final 4 ήταν πριν από παραπάνω από μία δεκαετία, το 2012. Ενώ η τελευταία του παρουσία στα Playoffs ήταν πριν 5 χρόνια. Σε αντίθετη πορεία με τον Παναθηναϊκό είναι η Ζαλγκίρις. Η Λιθουανική ομάδα μετράει τα τελευταίες 5 σεζόν μία παρουσία στο Final 4 και μία παρουσία στην τελική οκτάδα. Και πολύ πιθανό άλλη μία φέτος. Άρα η Ζαλγκίρις έχει μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Παναθηναϊκό; Η απάντηση είναι όχι. Η Λιθουανική ομάδα έχει κάθε χρόνο από τα φθηνότερα ρόστερ στη διοργάνωση και παρότι το τριφύλλι έχει κάθε χρόνο μεγαλύτερο προϋπολογισμό, καταλήγει τις τελευταίες 5 σεζόν σε μειονεκτικότερες θέσεις από την Λιθουανική ομάδα. Όπως και φέτος.

Ο ελληνική ομάδα φέτος κατέχει ένα ρόστερ συμβολαίων της τάξεως 5,5 εκατομμυρίων. Στην αντίπερα όχθη η ομάδα από το Κάουνας έχει ένα ρόστερ αξίας μόλις 3,3 εκατομμυρίων. Το τρίτο φθηνότερο στη διοργάνωση. Η διαφορά όμως κάθε άλλο παρά αποτυπώνεται στο βαθμολογικό πίνακα. Με την Ζαλγκίρις να ακροβατεί μεταξύ 8ης και 9ης θέσης και τον Παναθηναϊκό να είναι στην 16η. Άρα το μπάζετ δεν είναι το μείζον πρόβλημα.

(Τα νούμερα είναι κατά προσέγγιση. Η έλλειψη ακριβής πληροφόρησης και το διαφορετικό φορολογικό καθεστώς μπορεί να δημιουργεί διαφορές).

Τι κάνει σωστά η Ζαλγκίρις

Εκ πρώτης όψεως κάτι που βγάζει μάτι είναι η άκρη του πάγκου. Ο Παναθηναϊκός έχει προβεί σε συνολικά 14 αλλαγές προπονητών την τελευταία δεκαετία, ενώ η Ζαλγκίρις μόλις 7. Σίγουρα η πίεση είναι διαφορετική σε κάθε ομάδα, αλλά οι αποφάσεις από πλευράς της ελληνικής ομάδας πολλές φορές ήταν δυσνόητες. Εκτός αυτού η Λιθουανική ομάδα έχει χτίσει μία φιλοσοφία και μία ταυτότητα τα τελευταία χρόνια. Ένα στοιχείο που λείπει ξεκάθαρα από τον Παναθηναϊκό.

Η Ζαλγκίρις, έχοντας κατανοήσει τα οικονομικά της όρια και έχοντας καταλάβει ότι με τα χρήματα που διαθέτει δεν μπορεί να έχει τεράστιο επιθετικό ταλέντο στο ρόστερ της έχει μετατραπεί σε μία ομάδα βασισμένη στην άμυνα. Και αυτό το βλέπουμε σχεδόν κάθε χρόνο. Η Λιθουανική ομάδα στηρίζεται πολύ στην σκληρή της άμυνα. Μπορεί να μην προσφέρει το πιο θεαματικό μπάσκετ αλλά είναι κάτι το οποίο προσφέρει αποτελέσματα. Με όπλο την άμυνα της και την καυτή έδρα της έχει καταφέρει χτίσει ένα φρούριο κατά καιρούς στο Κάουνας.

Σε όλο αυτό το μείγμα μπορεί να προστεθεί και ο εγχώριος κορμός. Κάθε χρόνο η ομάδα του Κάουνας βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε Λιθουανούς παίκτες, με τις προσθήκες των Αμερικανών να είναι λίγες αλλά προσεγμένες. Οι Jankunas, Milaknis, Ulanovas, Lekavicious είναι μερικά από τα παραδείγματα Λιθουανών που έμειναν και μένουν πολλά έτη στην ομάδα. Δημιουργώντας έτσι ένα σύνολο που ένα δένεται με την ομάδα αλλά και ο φίλαθλος κόσμος μπορεί να ταυτίζεται. Ενώ δεν είναι λίγοι οι Αμερικανοί που έχτισαν τα όνομα τους στην Λιθουανική ομάδα. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα οι Brandon Davies, Josh Nebo, Zach Leday και Kevin Pangos.

Η αντίθεση με τον Παναθηναϊκό

Εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα με το στρατόπεδο του ΟΑΚΑ. O Παναθηναϊκός δεν βρήκε αγωνιστική ταυτότητα ποτέ στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή. Με διάφορους προπονητές και διάφορα ρόστερ να προσπαθούν παίξουν πολλές φορές εκ διαμέτρου αντίθετα στυλ μπάσκετ. Σε όλα αυτά δεν κατάφερε να χτίσει και ένα κορμό Ελλήνων παικτών ποτέ. Και ας το έθετε σαν στόχο η διοίκηση του Παναθηναϊκού  πολλές σεζόν. Και ο εγχώριος κορμός του Παναθηναϊκού ήταν κάτι που ξεχώριζε στις χρυσές εποχές με τις πολλαπλές κατακτήσεις της Euroleague. Για να καταλάβουμε την διαφορά φιλοσοφίας των δύο ομάδων ας δούμε πως αντιμετώπισαν τις δύο αποτυχημένες σεζόν τους πέρυσι.

Και οι δύο ομάδες βρέθηκαν την σεζόν 2021-2022, στις τρεις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Συγχρόνως και οι δύο απέτυχαν στα εγχώρια πρωταθλήματα. Με τον Παναθηναϊκό να χάνει τον τίτλο από τον Ολυμπιακό, ενώ η Ζαλγκίρις να χάνει τον Λιθουανικό πρωτάθλημα μετά από 11 συνεχόμενες κατακτήσεις. Μην καταφέρνοντας καν φτάσει στους τελικούς του Λιθουανικού πρωταθλήματος. Η ελληνική ομάδα προχώρησε σε αλλαγή προπονητή και συνολικά έφερε 9 καινούριους παίκτες, 2 εξ αυτών Έλληνες (τα αδέλφια Καλαϊντζάκη). Από την άλλη η Ζαλγκίρις κράτησε τον προπονητή που τελείωσε την προηγούμενη σεζόν και έκανε συνολικά 7 προσθήκες το καλοκαίρι, 4 εξ’ αυτών Λιθουανοί. Νομίζω η διαφορά φιλοσοφίας είναι ξεκάθαρη.

Η πραγματική αιτία του προβλήματος

Άρα τι φταίει; Σίγουρα η έλλειψη μπάτζετ είναι σημαντικό μέρος του προβλήματος αλλά δεν είναι το κύριο. Και είναι το μέρος του προβλήματος που μπορεί να διορθωθεί πιο δύσκολα από όλα. Καθώς δεν μπορείς να απαιτείς από την διοίκηση της ομάδας να ρίχνει ένα πακτωλό χρημάτων κάθε αγωνιστική σεζόν, την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι στην Euroleague τα έσοδα μίας ομάδας απέχουν πολύ τα έξοδα, δηλαδή το ισοζύγιο κάθε χρόνο είναι αρνητικό.

Η πραγματική αιτία του προβλήματος είναι η κακή διαχείριση του αθλητικού τμήματος. Το τριφύλλι πάσχει από αγωνιστική ταυτότητα, αδυνατεί να χτίσει ένα κορμό παικτών και δεν μπορεί να βρει ένα προπονητή που να χτιστεί ένα πλάνο πάνω του ώστε να επιστρέψει στις επιτυχίες. Είναι ενδεικτικό ότι κάθε χρόνο τελειώνει την σεζόν με προπονητές “μπαλώματα” όπως οι Σερέλης, Βόβορας και Πεδουλάκης. Για αυτό και ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει παράδειγμα από την Ζαλγκίρις. Γιατί έχοντας χαμηλό μπάτζετ καταφέρνει τα τελευταία χρόνια να παραμένει ανταγωνιστική και σε υψηλό επίπεδο.