«Πούλα και… φύγε»

Ως έναν βαθμό γνωρίζω ήδη τις αντιδράσεις σας, δεδομένου της σημαντικότητας των όσων θέλω να αποτυπώσω για την σάπια κατάσταση που βιώνει ο Παναθηναϊκός. Προκαλούν ερωτήματα, εκνευρισμό και διάθεση για… κουβεντούλα ή και όχι. Η θέση μου είναι ξεκάθαρη χρόνια τώρα και με την πάροδο του χρόνου αυξάνονται τα επιχειρήματα των λεγόμενων μου. Λάθη επί λαθών, ανακοινώσεις που διαμόρφωνα συχνά-πυκνά κλίμα πολέμου εντός και εκτός των τειχών, λανθασμένοι μεταγραφικοί υπολογισμοί και… φιλικές σχέσεις συνέβαλαν φανερά και κρυφά σε μία κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μία λέξη.

Τοξική…

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος οδήγησε τον Παναθηναϊκό στον απόλυτο ξεπεσμό και οι ευθύνες τον βαραίνουν σχεδόν αποκλειστικά. Μην παρεξηγηθούμε, δεν αναγράφω όσα γράφω αγκαλιά με πράσινο κασκόλ ανά χείρας αλλά με το σκεπτικό πως το ελληνικό μπάσκετ ως σύνολο γλίστρησε από τις σκάλες της καταξίωσης. Όσο και να επιθυμούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στο διαρκές αυξανόμενο μπάτζετ ομάδων όπως η Αναντόλου Έφες και πολλών ακόμα «νέων» δυνάμεων, η αλήθεια έγκειται σε ένα σημείο: ο Παναθηναϊκός αποχαιρέτησε την τεχνοτροπία και το μέταλλό του, όταν οι Παυλοθανάσηδες αποχώρησαν από τα ηνία του οργανισμού και ειδικότερα τότε που ο ένας μετά τον άλλον αποχαιρέτησαν τον κόσμο.

Όταν, μάλιστα, τελέστηκε το μνημόσυνο του αείμνηστού Θανάση γνωστό και ως «τυφώνα» στην μπασκετική πιάτσα, εκεί αναπαύτηκε και η αυτοκρατορία. Αν μη τι άλλο, πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο σε μία δεκαετία αχταρμά και κακομεταχείρισης. Άλυτα μυστήρια, διαφωνίες, αναταραχές, πλημμύρες και απεριόριστες ακόμα καταστροφές έκαναν την εμφάνιση τους στα κεντρικά γραφεία του «τριφυλλιού».

Από μία κόντρα ”μέχρι τέλους” με τους αδελφούς Γιαννακόπουλους και μία άκρως παιδιαρίστική μονομαχία αμφότερων που κατά μία διαβολεμένη συνθήκη μεταμορφώθηκε σε νικητήριο ψαλμό στα χείλη του Ολυμπιακού κινήματος. Ας όψεται αυτό το θέμα, θα εξηγηθεί σύντομα…

Τώρα που το σκέφτομαι, μία θητεία που ξεκίνησε και υπογραμμίστηκε με την άδοξη φυγή του στρατηγού την αυτοκρατορίας και κατέληξε με απειλές και καταγεγραμμένες συνομιλίες περί μπάτζετ, είναι δυνατόν να στάλθηκε ως θετικό σημάδι στον πλανήτη γη; Προς εκείνους που το έσβησαν από την μνήμη τους ή για αυτούς που δεν έζησαν τις έσχατες επιτυχημένες σελίδες, αναφέρομαι στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς…

Οφείλω λόγω επαγγελματισμού και ακεραιότητας να τονίσω το εξής: την… πονάει αρκετά τον Παναθηναϊκο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και το γνωρίζαμε όλοι σαν βασιλικό διάταγμα, όμως λίγο η μπάλα που χάθηκε στον δρόμο, κάτι λίγο συγκεκριμένες κόντρες με οργανωμένους σίγουρα μετέβαλαν τα επίπεδα αφοσίωσης. Ξεσπάσματα όπως αυτά που η μνήμη μπορεί να ανακαλέσει σχετικά εύκολα στα αποδυτήρια, στο μικρόφωνο ή μετέπειτα από τη λήξη των αγώνων ουδέποτε κόρδωσαν τον σεβασμό στο πρόσωπό του και αποτέλεσαν για μερίδα κόσμου το τελευταίο καρφί σε μία κάσα που περίμενε το χώμα.

Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός απουσιάζει από την μπασκετική σκηνή από τις ημέρες του Τσάβι Πασκουάλ, παρότι το φάντασμα του περιφέρεται μέχρι σήμερα στις άλλοτε αρένες που δραπέτευε και έριχνε σάλτα προς την κορυφή. Έως σήμερα αγνοούνται πλήρως οι λόγοι πως ο Καταλανός κόουτς απολύθηκε από τον πάγκο, έχοντας διατηρήσει τα σκήπτρα στην Ελλάδα και διαμορφώνοντας παράλληλα το τελευταίο σπουδαίο σύνολο που θα μπορούσε και ίσως άξιζε να αγωνιστεί στο final-4, αν στα play-offs δεν αντάμωναν τη Ρεάλ Μαδρίτης του παιδιού-θαύμα τότε Λούκα Ντόντσιτς.

Λίγα έτη έπειτα, οι Φραγκίσκος Αλβέρτης και Δημήτρης Διαμαντίδης θα αποτελούσαν παρελθόν από το πόστο τους, καθώς δεν κατόρθωσαν να μετατρέψουν την στάχτη σε ατόφιο χρυσάφι με την ανακάλυψη του έσοδα-έξοδα. Ο 3D με σκυμμένο το κεφάλι έκλεισε – προσωρινά – την αγαπημένη του πόρτα με την ευχή ενός καλύτερου επανηδείν, εντασσόμενος σε ένα πρότζεκτ της ΕΟΚ που ικανοποιούσε τις σκέψεις του. Φυσικά, η μειοψηφία μετέφρασε την κίνηση ως εμφανέστατη αντεπίθεση και αλλαγή στρατοπέδου (?). Ευτυχώς να λέμε που ήταν λίγοι οι διαστροφικοί. Ο «Φράγκι» αρνήθηκε τον τιμητικό υποβιβασμό

και χαιρέτησε σκυθρωπός τον πράσινο λαό που μια μέρα στο κατάμεστο ΟΑΚΑ καταγράφτηκε σεισμός 13 ρίχτερ από τα… χειροκροτήματα.

Αξέχαστο συμβάν είναι και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο πούλμαν! Ο διασυρμός από την Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στα play-offs και η σκούπα που κέρασε στην πρώην αγαπημένη του, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σε μία κίνηση αψυχολόγητη διέταξε πούλμαν σε μία επιστροφή μαρτύριο. Εκεί ήρθε η σύγκρουση με ένα άλλο ηγετικό πρόσωπο της σύγχρονης ιστορίας του Παναθηναϊκού. Ο Αντώνης Φώτσης σαν άλλος ιππότης έκοψε στα δύο τη μύγα που βάρυνε το σπαθί του και φέρεται να είπε τότε ”εγώ έχω κατακτήσει τρεις ευρωλίγκες, δεν γυρνάω με πούλμαν”.

Γενικότερα αγαπητός από όλες τις πλευρές, ο «μπάτμαν» ήταν ένα παιδί δίχως… τρέλες στα παρκέ αλλά συνάμα ανέκαθεν παθιασμένος. Ο Ολυμπιακός κατέθεσε πρόταση το καλοκαίρι του 2011 να τον αποκτήσει, εκείνος το σκέφτηκε αλλά το μεδούλι του ήταν πράσινο. Ευχαρίστησε και ευχαριστεί μέχρι σήμερα του Αγγελόπουλους για την κίνηση τους, αλλά όποτε ο Παναθηναϊκός του χτυπούσε την πόρτα, ευλαβικά την άνοιγε.

Στην συνέχεια του προαναφερθέντος συμβάν ο Φώτσης αρνήθηκε ότι δήλωσε τα συγκεκριμένα λόγια και περιέπαιξε την κατάσταση, αναρωτώμενος αν έχει το δικαίωμα να γυρίσει εν Αθήναι με το αεροπλάνο. Εμένα από το μυαλό μου δεν το βγάζει και ας πέσω στην παγίδα του λάθους, αν δεν ήταν επακριβώς τα λόγια του, το νόημα στο κάτω-κάτω της γραφής ήταν παραπλήσιο.

Θεωρώ ότι έφτασε η ώρα της αλλαγής, φαίνεται τη δεδομένη στιγμή πως ο Παναθηναϊκός βάλτωσε με ονοματεπώνυμο που ουδέποτε φανταζόταν. Νομίζω κανείς μας! Φτάσαμε στο 2023 και όλο και περισσότερο εμφανίζονται πανό με το σύνθημα που αναγράφεται στον τίτλο του άρθρου με εμφανείς και αναγκαίες τροποποιήσεις. Λάθος, αγανάκτηση, μηδέν ανοχή από πλευρά κόσμου; Χαρακτηρίστε το, όπως επιθυμείτε αλλά ο καπνός δεν προϋπάρχει από μόνος του…

Λέγανε παλιότερα αν αγαπάς κάτι που θέλει να απομακρυνθεί από την αγκαλιά σου, πάρε μια βαθιά ανάσα, άνοιξε τα χέρια σου και τραγούδα του μια στερνή φορά. Πάμπολλα ήταν τα δημοσιεύματα πως ο ιδιοκτήτης των «πρασίνων» πήρε την απόφαση για πουλητήριο, όμως πέρα από τις θεατράλε προσπάθειες να λάβει το επίκεντρο και να συγκινήσει, η τελευταία σόκαρε τον καθημερινό κόσμο και διόλου εκείνους που εμπλέκονται χρόνια με τον Παναθηναϊκό.

Τι έκανε; Ζήτησε υπεραξία προκειμένου να πουλήσει την ΚΑΕ και χτύπησε φυσιολογικά το κεφάλι του στον μαύρο τοίχο. Εδώ μιλάμε για την σύγκρουση κόσμων, καθώς ήθελε αφενός να κρατήσει ως ένα σημείο την υποχρέωση στον πατέρα του Παύλο και θείο του Θανάση, δηλαδή να προστατέψει τους υπαλλήλους της ΒΙΑΝΕΞ από μαζικές απολύσεις λόγω χρηματικών απωλειών και αφετέρου να πάρει ένα πίσω ένα μερίδιο των χρημάτων που κατέθεσε σε ένα ταξίδι δίχως ηλιοβασίλεμα.