Δέκα μεγάλες “παραλίγο” μεταγραφές στην Formula 1 (part 2)

Όταν ανοίγεται μια θεματολογία όπως αυτή που ξεκινήσαμε να αναλύουμε την προηγούμενη εβδομάδα, είναι αυτονόητο ότι και το σχετικό αφιέρωμα δεν θα μπορούσε παρά να χωριστεί σε δύο μέρη. Στο part 1 είδαμε και μάθαμε για σπουδαία ανεκπλήρωτα deals της ιστορίας της Formula 1.

Με περιπτώσεις όπως του Άιρτον Σένα και της Ferrari, του Λιούις Χάμιλτον με την Red Bull και του Σεμπάστιαν Λέμπ να ξεχωρίζουν. Ενώ και οι ιστορίες των Κούμπιτσα και Μπέλοφ δεν μας άφησαν ασυγκίνητους. Τώρα όμως ήρθε η ώρα της συνέχειας στο αφιέρωμα μας. Παρακάτω λοιπόν θα σας παρουσιάσουμε ακόμη δέκα μεγάλες μεταγραφές οδηγών που τελικά δεν έγιναν ποτέ στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.

1. Μαξ Φερστάπεν – Mercedes

Τι καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει το δεύτερο μέρος του αφιερώματος με μια αναφορά στον νέο παγκόσμιο πρωταθλητή. Πόσο μάλλον όταν αυτή συνοδεύεται με την ειρωνική συγκυρία, ότι ο άνθρωπος που αμφισβήτησε την κυριαρχία της Mercedes θα μπορούσε να είχε βρεθεί στα ασημένια βέλη και όχι στην Red Bull!! Η Mercedes μάλιστα προσπάθησε εις διπλούν να κάνει δικό της τον Ολλανδό χωρίς όμως επιτυχία. Η πρώτη προσπάθεια έγινε πίσω στο 2014.

Ο Φερστάπεν ήταν ακόμα 16 ετών και προκαλούσε αίσθηση με τις επιδόσεις του στην ευρωπαϊκή Formula 3. Όμως φαινόταν από τότε πως ήταν προορισμένος για μεγάλα πράγματα. Την περίοδο εκείνη ο νεαρός Μαξ και ο πατέρας του Γιος -που εκτελούσε και χρέη μάνατζερ- βρίσκονταν σε συζητήσεις με επίδοξες μελλοντικές ομάδες. Τότε ήταν που έγινε και η πρώτη επαφή με την Red Bull. Με τις φήμες ωστόσο να λένε πως παρά την επιθυμία του Χέλμουτ Μάρκο (ανώτατος σύμβουλος στο τμήμα Formula 1 της RB) η προσφορά του είχε απορριφθεί. Όλα έδειχναν πως θα πήγαινε στην Mercedes με την οποία υπήρξε και συζήτηση για τεστ δοκιμών.

Δεν πέρασε καιρός και κόντρα στα γεγονότα η Red Bull ανακοίνωσε την ένταξη του Φερστάπεν στην junior team της. O πατέρας του διέκρινε πως η προοπτική της Red Bull θα έδινε περισσότερες ευκαιρίες στον γιο του να αγωνιστεί και άμεσα στην F1. Από την άλλη η Mercedes είχε πολυετή συμβόλαια με τους Χάμιλτον / Ρόσμπεργκ. Πράγμα που δεν θα έδινε στον Φερστάπεν εγγύηση για άμεση είσοδο στην ομάδα. Η οπτική του Γιος τελικά αποδείχθηκε σωστή. Με την Αυστριακή ομάδα να δίνει την ευκαιρία στον Φερστάπεν. Αρχικά μέσω της Toro Rosso, με την οποία ο Ολλανδός έκανε το ντεμπούτο του το 2015 και έπειτα στην κανονική ομάδα της Red Bull όταν και προβιβάστηκε έναν χρόνο αργότερα. Μια κίνηση με ρίσκο η οποία όμως δικαιώθηκε πλήρως όπως αποδείχθηκε.

Το 2019 είχαμε την δεύτερη προσπάθεια της Mercedes να τον αποκτήσει, λόγω της αβεβαιότητας για το μέλλον του Χάμιλτον. Η απάντηση απο πλευράς Red Bull ήρθε με επέκταση συμβολαίου στον Ολλανδό μέχρι το τέλος του 2023. Τελικά ανανέωσε και ο Βρετανός και κάπως έτσι συνωμότησαν τα γεγονότα, ώστε οι δυο τους να μας χαρίσουν την συγκλονιστική μάχη που είδαμε πέρσι. Όσον αφορά το αν θα ξαναγίνει κίνηση από την ομάδα του Τότο Βόλφ στο μέλλον άγνωστο. Πάντως όλα δείχνουν οτι ο Super Max θα συνεχίσει ολοταχώς με τους “Ταύρους”.

2. Λιούις Χάμιλτον – Ferrari

Ο Λιούις Χάμιλτον μπορεί να μεγαλούργησε με την Mercedes, όμως πολλάκις το όνομα του συνδέθηκε με την Ferrari. Ανα καιρούς μάλιστα ο Βρετανός δήλωνε τον θαυμασμό του για το Ιταλικό brand και εκτός Formula 1. Όπως και την επιθυμία του να οδηγήσει για την ομάδα από το Maranello. Η σχετική φημολογία έφτασε στο αποκορύφωμα της στο φινάλε της σεζόν του 2019, όταν ο επικεφαλής της Ferrari Ματία Μπινότο τοποθετήθηκε δημόσια επί του θέματος. Λέγοντας οτι μια πιθανή (με τα τότε δεδομένα) διαθεσιμότητα του Χάμιλτον το 2021 “μπορεί να μας κάνει μόνο χαρούμενους”.

Παρότι ο Χάμιλτον βρέθηκε όντως σε συζητήσεις με τον πρόεδρο της Ferrari Τζόν Έλκαν το 2019 και το deal ήταν εφικτό, ο Βρετανός έκλεισε την πόρτα ισχυριζόμενος οτι αυτός και η Scuderia δεν μοιράζονταν τις ίδιες “αξίες”. Το σενάριο επανήλθε το ίδιο έντονα κατά τις αρχές του 2021 στην διάρκεια του “σίριαλ” της ανανέωσης του Χάμιλτον με την Mercedes που τελικώς επιτεύχθηκε. Είναι αλήθεια πως αρκετοί δύσκολα θα φαντάζονταν τον επτάκις παγκόσμιο πρωταθλητή με τα κόκκινα.

Από την άλλη θα ήταν για πολλούς και χωρίς υπερβολή μια μυθική συνύπαρξη. Το αποτέλεσμα της άραγε; Θα μπορούσε ο Χάμιλτον να βάλει αυτός τέλος στην “ξηρασία” της Scuderia επαναφέροντας την στην κορυφή όπως έκανε κάποτε ο Μίκαελ Σουμάχερ; Η ακόμα και να μην πετύχει τίποτα; Πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ…

3. Σεμπάστιαν Φέτελ – Mercedes

Όντας τέσσερις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και Γερμανός πολλοί θα πίστευαν ότι ο Σεμπάστιαν Φέτελ θα ταίριαζε στο δυναμικό μιας μεγάλης Γερμανικής ομάδας όπως η Mercedes. Και όμως αυτό το σενάριο δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα. Αντιθέτως βρέθηκε προ των πυλών να πραγματοποιηθεί! Η πρώτη απόπειρα έγινε μετά τη σεζόν του 2017.

Η πρωταθλήτρια τότε Mercedes έκανε “κρούση” για τον Φέτελ εκμεταλλευόμενη ότι το συμβόλαιο του με την Ferrari έληγε. Παράλληλα μια διπλή συγκυρία ευνοούσε τα σχέδια της. Ο Βάλτερι Μπότας ήταν με μονοετές συμβόλαιο και δεν είχε ακόμη ανανεώσει. Ενώ την ίδια στιγμή η απόσυρση του Φελίπε Μάσα άφηνε μια ανοιχτή θέση για την Williams. Επομένως η Mercedes δεν θα δίσταζε να στείλει τον Φινλανδό πίσω στην ομάδα από την οποία αποκτήθηκε.

Οι συνθήκες φαίνονταν ιδανικές για συμφωνία, αλλά υπήρχε ένας παράγοντας που εμπόδισε την Mercedes να υπογράψει τον Φέτελ. Η ανταγωνιστικότητα της Ferrari στην πίστα. Η Ιταλική ομάδα έδειχνε να βρίσκεται σε καλό φεγγάρι αφήνοντας υποσχέσεις για την κατάκτηση του πρωταθλήματος μελλοντικά. Έτσι ο Φέτελ αποφάσισε να παραμείνει στα κόκκινα, ανανεώνοντας μέχρι το τέλος του 2020. Δυστυχώς για τον Γερμανό τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμενε. Με τον ίδιο να χάνει μέσα από τα χέρια του μια μεγάλη ευκαιρία ακόμα και για τίτλο το 2018. Γεγονός που αποδείχθηκε η αφετηρία της τρομακτικής του πτώσης με την Ferrari. Η οποία και θα έφτανε στο αποκορύφωμα της κατά την καταστροφική -για εκείνον και τη Scuderia- σεζόν του 2020.

Το σενάριο ακούστηκε ξανά πριν την έναρξη του πρωταθλήματος του 2020, με την έντονη εκείνης της περιόδου φημολογία να ήθελε τον Φέτελ στην Mercedes ως πιθανό αντικαταστάτη ενός εκ των Λιούις Χάμιλτον και Βάλτερι Μπότας. Οι οποίοι δεν είχαν ακόμη ανανεώσει. Ο Τότο Βόλφ τελικά απέρριψε αυτή την πιθανότητα και ο Γερμανός πρώην πρωταθλητής υπέγραψε με την Aston Martin για το 2021. Στην οποία θα αγωνίζεται πιθανότατα και φέτος. Εκτός αν τυχόν επιβεβαιωθεί η νέα hot φημολογία των τελευταίων ημερών που θέτει τον Φέτελ ως έναν από τους πιθανούς αντικαταστάτες του Χάμιλτον στην περίπτωση που ο 37χρονος Βρετανός επιλέξει να αποσυρθεί! Φαίνεται πως υπάρχει ψωμί ακόμη στην ιστορία…

4. Βαλεντίνο Ρόσι – Ferrari / Sauber

Nαι.. καλά διαβάζετε. Ο Βαλεντίνο Ρόσι μπορεί να συνδέθηκε με τους δύο τροχούς και συγκεκριμένα το MotoGP, όμως δεν ήταν κρυφή η εκτίμηση του για τους τέσσερις τροχούς και την Formula 1. Μάλιστα έφθασε πολύ κοντά στο μεγάλο αυτό “άλμα” για την καριέρα του και μάλιστα με τις ευλογίες της Ferrari!

O Vale είχε συμμετάσχει πολλές φορές σε δοκιμές με μονοθέσια της Scuderia από το 2004 μέχρι το 2010. Ενώ δεν ήταν και λίγοι αυτοί που πίστεψαν ότι ο Ρόσι θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της F1. Στο πρώτο του μάλιστα test με την Ferrari στο Φιοράνο (2004), είχε εντυπωσιάσει και τον Μίκαελ Σουμάχερ όντας μόλις 0.7 δευτερόλεπτα πιο αργός από τον Γερμανό! Δύο χρόνια αργότερα (2006) πραγματοποίησε το πρώτο του επίσημο testing με μονοθέσιο F1 οδηγώντας στην πίστα της Βαλένθια ένα μοντέλο της F2004. Tην ίδια χρονιά Ρόσι και Ferrari συζήτησαν την πιθανότητα μετάβασης του στην F1 σε μια κομβική και για τους δύο περίοδο.

Για τον Ιταλό πεντάκις (τότε) πρωταθλητή ήταν η τελευταία χρονιά του συμβολαίου του με την Yamaha πριν ανανεωθεί τελικά εκείνο τον Ιούνιο. Η Ferrari από την άλλη προετοιμαζόταν για την μετά – Σουμάχερ εποχή. Η αποχώρηση του Μίκαελ άφηνε ένα κενό που μπορούσε -θεωρητικά και δυνητικά- να καλυφθεί από τον Ρόσι. Αλλά ο Κίμι Ραικόνεν έγινε ο “εκλεκτός” της και κατέκτησε τον τίτλο στην πρώτη του χρονιά με την Scuderia. Ταυτόχρονα ο Ρόσι αποφάσισε να παραμείνει στο MotoGP . Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τα λεγόμενα του Λούκα Ντι Μοντετζέμολο, όπου σε συνέντευξη του στο Motorsport.com αποκάλυψε τις προθέσεις τις ομάδας να του δώσει συμβόλαιο στην Sauber για να πραγματοποιήσει εκεί το ντεμπούτο του. Πράγμα που τελικά δεν έκανε ο Ρόσι με τον Μοντετζέμολο να χαρακτηρίζει την επιλογή του ως έξυπνη.

Ο Ρόσι φλέρταρε ξανά με την F1 το 2009, όταν η Ferrari του πρότεινε να αγωνιστεί μαζί της στο Iταλικό GP ως αντικαταστάτης του Φελίπε Μάσα. Ο οποίος έμεινε εκτός σεζόν μετά τον σοκαριστικό του τραυματισμό στην Ουγγαρία. Όμως κι ο ίδιος το θεωρούσε παράλογο: «Μίλησα με τη Ferrari για να τρέξω στη Μόντσα, αλλά χωρίς δοκιμές, θα ήταν μία κίνηση δίχως λογική. Είχαμε ήδη αποφασίσει ότι το να μπω στη Formula 1 χωρίς δοκιμές δεν θα ήταν διασκεδαστικό. Δεν μπορείς να κάνεις τα πάντα μέσα σε τρεις μέρες». Tελικά η Scuderia θα επέλεγε τον Τζιανκάρλο Φισικέλα για το υπόλοιπο του 2009 και η προοπτική της F1 θα έκλεινε οριστικά για τον “Γιατρό”.

5. Μίκα Χάκινεν – Williams

O Μίκα Χάκινεν μπορεί να έγραψε ιστορία στην Fοrmula 1 με την Mclaren, όμως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι από λίγο έως και πολύ διαφορετικά εάν αντί της ομάδας του Ουόκινγκ επέλεγε τελικά την Williams!! Γυρίζουμε τον χρόνο πίσω στα τέλη του 1992. Ο 24χρονος τότε Χάκινεν που ήταν πιλότος της άλλοτε θρυλικής Lotus, άρχισε να λαμβάνεται υπόψιν από πολλές ομάδες. Ανάμεσα στις επιλογές που είχε υπήρχε και αυτή της πρωταθλήτριας τότε Williams για μια θέση δίπλα στον Αλέν Πρόστ. Όλα έδειχναν πως η μεγάλη μεταγραφή θα έπαιρνε τον δρόμο της. Ωστόσο αυτή η υπόθεση έμελλε να ήταν η αφορμή μιας περίπλοκης γραφειοκρατικής διαμάχης με τον Χάκινεν να είναι το μαύρο πρόβατο της.

Ο Φινλανδός παρότι βρισκόταν ακόμη σε συμφωνία με την ομάδα, δεν ήταν ικανοποιημένος με την απόδοση της Lotus. Έτσι όταν ήρθε η πρόταση της Williams, ο Φινλανδός βρήκε την ευκαιρία που έψαχνε για να αποχωρήσει. Ο διευθυντής της Lotus Πίτερ Κόλινς είχε καταστήσει σαφές ότι θα ασκήσει βέτο στην αγγλική ομάδα εάν υπέγραφαν τον Χάκινεν. Καθώς δεν είχαν υποβληθεί έγκαιρα οι συμμετοχές για τη σεζόν του 1993. Όταν για μια σειρά από παρασκηνιακούς λόγους το deal δεν προχώρησε, ο Μίκα -ο οποίος εν τω μεταξύ μιλούσε και με άλλες πιθανές ομάδες- μαζί με τον συμπατριώτη, θρύλο του σπορ και μάνατζερ του Κέκε Ρόσμπεργκ, έψαχνε τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.

Ο δαιμόνιος Ρόσπεργκ με τις διασυνδέσεις του στο paddock και εκμεταλλευόμενος την αβεβαιότητα για το μέλλον του Άιρτον Σένα στην Mclaren κατάφερε να πλησιάσει τον Ρόν Ντένις για να διαπραγματευτεί μαζί του για τον πελάτη του. Η κίνηση αυτή επίσης αμφισβητήθηκε. Φτάνοντας μάλιστα μέχρι και στο συμβούλιο αναγνώρισης συμβολαίων της FIA. Το οποίο τελικά αποφάσισε υπέρ της Mclaren. Κάπως έτσι έστω και με περιπετειώδη τρόπο μια καινούργια πόρτα ανοιγόταν για τον ανερχόμενο τότε Χάκινεν. Γεγονός που όπως αποδείχθηκε στο μέλλον θα άλλαζε τα πάντα στην καριέρα του θρυλικού Φινλανδού. Για να γίνει η εμβληματική μορφή των motorsports και συγκεκριμένα της Formula 1 που ξέρουμε μέχρι σήμερα…

6. Ντείβιντ Κούλθαρντ – Ferrari

Όταν ο Ντείβιντ Κούλθαρντ ξεκινούσε στην F1 το 1994 τα πράγματα μόνο εύκολα δεν ήταν. Μπαίνοντας κατευθείαν στα… βαθιά με την Williams, ο νεαρός τότε Σκωτσέζος δεν είχε χρόνο να δείξει τις ικανότητες του. Mέχρι που το 1995 σημείωσε την πρώτη του αξιόλογη σεζόν. Τερματίζοντας 3ος στο πρωτάθλημα οδηγών και πανηγυρίζοντας την παρθενική του νίκη στο GP Πορτογαλίας.

Οι εμφανίσεις αυτές  ανάγκασαν την Mclaren να κινηθεί για την απόκτηση του εν όψει του 1996. Όμως η ομάδα του Ρον Ντένις δεν ήταν η μοναδική που ενδιαφέρθηκε για τον Κούλθαρντ. Μιας και την υπογραφή του διεκδίκησε επίσης και η Ferrari! Η Scuderia πράγματι ενδιαφέρθηκε όπως αποκάλυψε και ο Κούλθαρντ σε παλαιότερη συνέντευξη του όμως η απάντηση του ήταν αρνητική.

Αυτό συνέβη σύμφωνα με τον ίδιο για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν τα οικονομικά μιας και οι μάνατζερ του κατάφεραν να διαπραγματευτούν με την Mclaren ένα πιο επικερδές οικονομικό πακέτο για εκείνον από αυτό που θα είχε στη Williams. O δεύτερος και κυριότερος άκουγε στο όνομα Μίκαελ Σουμάχερ. “Στην Ferrari το συμβόλαιο που μου προσφέρανε με έκανε στα χαρτιά νο.2 του Μίκαελ” θυμάται. “Δεν αμφιβάλω ότι ο Μίκαελ ήταν ο πιο δυνατός οδηγός από τους δύο, επειδή αναγνωρίζω ότι συνολικά ήταν καλύτερος από εμένα. Αλλά σε εκείνη τη φάση της καριέρας μου, απλά δεν μπορούσα να δεχτώ να υπογράψω το συμβόλαιο ενός νούμερο δύο για αυτό αποφάσισα να υπογράψω με την Mclaren και νομίζω ότι αυτή ήταν η σωστή απόφαση για την καριέρα μου”.

Ο Κούλθαρντ αποτέλεσε οδηγός της Βρετανικής ομάδας από το 1996 – 2004. Στο διάστημα αυτό κέρδισε 12 αγώνες και συνέβαλε σημαντικά στην επάνοδο της ομάδας. Ήταν όμως ο teammate του Μίκα Χάκινεν που θα κατακτούσε το πρωτάθλημα και μάλιστα δύο φορές (1998, 1999).

7. Αλέν Πρόστ – Ligier

H επεισοδιακή αποχώρηση του Αλέν Πρόστ από την Ferrari τον άφηνε εκτός grid για το πρωτάθλημα του 1992. Ωστόσο λίγο έλλειψε να αγωνιστεί και μάλιστα ως οδηγός – ιδιοκτήτης της Γαλλικής Ligier!! O Πρόστ σκεφτόταν το ενδεχόμενο αγοράς της Γαλλικής ομάδας, ενώ στις αρχές του ’92 πραγματοποιήσε και δοκιμές μαζί της.

Το γεγονός ερχόταν σε ένα θεωρητικά καλό timing για την ομάδα. Δεδομένου ότι είχε ξαναρχίσει και την προμήθεια κινητήρων από την Renault. O “καθηγητής” ήθελε να πάρει το ρίσκο. Παρότι ήξερε ότι με το μονοθέσιο αυτό πιθανότατα δεν μπορούσε να “χτυπήσει” το πρωτάθλημα. Εφόσον και εκείνο ήταν μέρος ενός μακροχρόνιου project.

Τα πρώτα δείγματα εκείνων των δοκιμών βέβαια έδειχναν ένα μονοθέσιο με μεγαλύτερες προοπτικές από τις μετέπειτα επιδόσεις της ομάδας. Ο χρόνος όμως δεν ήταν σύμμαχος του να γίνουν έγκαιρα οι διαδικασίες αυτού του ιδιαίτερου deal και ο Πρόστ αποφάσισε να μείνει εκτός για το 1992. Επέστρεψε έναν χρόνο αργότερα όπου και αποχώρησε αφού πρώτα πήρε το πρωτάθλημα με την Williams. Λίγα χρόνια αργότερα το 1997 θα αγόραζε τελικά την Ligier την οποία και “έτρεξε” ως ιδιοκτήτης με την ομάδα να μετονομάζεται σε Prost. Εγχείρημα που απέτυχε παταγωδώς.

8. Νάιτζελ Μάνσελ & Άντριαν Νιούι – Arrows

Περίπτωση λίγο διαφορετική αφού δεν αφορά αποκλειστικά οδηγό. To καλοκαίρι του 1990, η Βρετανική Arrows έκανε ολοκληρωτικό λίφτινγκ με σκοπό να γίνει μια ανταγωνιστική ομάδα. Συγκεκριμένα συμφώνησε με την Porsche για προμήθεια κινητήρων από τo 1991 και βρισκόταν ήδη σε εμπορική συμφωνία με την Ιαπωνική εταιρεία Footwork.

To project φαινόταν φιλόδοξο για αυτό και στράφηκαν στην αναζήτηση οδηγού και προσωπικού που θα έδιναν στην ομάδα έναν αέρα πρωταθλητισμού. Πράγμα που το έψαξαν στα πρόσωπα των Νάιτζελ Μάνσελ και Άντριαν Νιούι. O τότε ιδιοκτήτης της Arrows Τζάκι Όλιβερ πράγματι προσέγγισε τον Μάνσελ μέσα στο 1990 προσφέροντάς του πολλά λεφτά. Το γεγονός επιβεβαίωσε αργότερα και ο ίδιος ο Μάνσελ.

Ο Βρετανός -που εντωμεταξύ εκείνη τη χρονιά θα αποχωρούσε για πρώτη φορά- ξεκαθάρισε ότι θα έμενε στην F1 μόνο εάν κάποιος μπορούσε να του εγγυηθεί ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Την ίδια περίοδο η Βρετανική ομάδα προσέγγισε και τον Νιούι για να γίνει ο τεχνικός διευθυντής της. Ο Νίούι τελικά θα πήγαινε -παρότι με λιγότερα λεφτά- στην Williams. Εκεί όπου δίπλα στον Πάτρικ Χέντ θα έχτιζε τον μύθο του ως ο αρχισχεδιαστής – μηχανικός των τίτλων. Δύο χρόνια αργότερα ο Μάνσελ που νωρίτερα επέστρεψε στην Williams, θα κέρδιζε θριαμβευτικά το πρωτάθλημα με την θρυλική FW14B. Η Arrows από την άλλη θα σταματούσε την συνεργασία της με την Porsche έπειτα από έξι μόλις αγώνες και θα κέρδιζε συνολικά έξι βαθμούς τη σεζόν του 1992. Τραγική αντίθεση…

9.  Μάρτιν Μπράντλ – Williams

Όταν ο Ναίτζελ Μάνσελ αποχωρούσε -ως πρωταθλητής- από την Formula 1 το 1992, ο συμπατριώτης του Μάρτιν Μπράντλ έμοιαζε το επικρατέστερο φαβορί για μια θέση δίπλα στον Αλέν Πρόστ και την κραταιά τότε Williams. Ο Βρετανός νωρίτερα είχε αιφνιδίως απολυθεί από την Benetton παρά τις αξιόλογες εμφανίσεις του. Συγκεκριμένα ανέβηκε πέντε φορές στο βάθρο σε 16 αγώνες και κόντραρε πολλές φορές στα ίσα τον teammate του Μίκαελ Σουμάχερ. Μάλιστα ο τότε ιδιοκτήτης της ομάδας Φλάβιο Μπριατόρε χρόνια αργότερα είπε οτι ο Μπράντλ ήταν ένας από τους καλύτερους teammates του θρυλικού Γερμανού.

Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών πήγαιναν καλά, όμως τελικά η θέση κατέληξε στον Ντέιμον Χίλ. Κίνηση της οποίας δικαιολογήθηκε ο αείμνηστος Φράνκ Γουίλιαμς επικαλούμενος την προτίμηση του τεχνικού διευθυντή της ομάδας Πάτρικ Χέντ στον Χιλ λόγω της εμπειρίας που είχε ήδη στην ομάδα ως οδηγός δοκιμών. Μια κίνηση που όπως αποδείχθηκε θα άλλαζε τη ζωή και την καριέρα του Χίλ. Ενα απωθημένο που σίγουρα κάπου υπάρχει ακόμα για τον 62χρονο σήμερα βετεράνο οδηγό και επιτυχημένο δημοσιογράφο, σχολιαστή της κορωνίδας των motorsports…

10. Ζίλ Μπιανκί – Ferrari

O Στέφαν Μπέλοφ, για τον οποίο μάθαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος μας, δεν ήταν το μόνο ανερχόμενο αστέρι που δεν πρόλαβε να λάμψει. Ο Γάλλος Ζίλ Μπιανκί το 2014 βρισκόταν στην καλύτερη περίοδο της μικρής του -όπως αποδείχθηκε- καριέρας. Οδηγώντας από το 2013 για την άσημη ομάδα της Marussia πραγματοποίησε τρομερές εμφανίσεις για την περιορισμένη δυναμική του μονοθεσίου του. Αποκορύφωμα η 9η θέση στο GP του Μονακό. Επίδοση που χάρισε τους πρώτους και μοναδικούς βαθμούς στην ιστορία του ίδιου και της ομάδας.

Την ίδια περίοδο είχαν γίνει γνωστές οι προθέσεις των ανθρώπων της Ferrari να τον “ανεβάσουν” στην Sauber την επόμενη σεζόν (2015).  Κίνηση με την προοπτική ακόμα και μιας μελλοντικής μεταγραφής στην Scuderia. Όμως η μοίρα δεν θα ήταν επιεικής με τον Μπιανκί… Με το σοκαριστικό ατύχημα του στον αγώνα του Ιαπωνικού GP το 2014 να αλλάζει τα πάντα. Ο νεαρός Γάλλος υπέστη σοβαρές εγκεφαλικές κακώσεις με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε κώμα και λίγο καιρό αργότερα στον θάνατο τον Ιόυλιο του 2015. Ήταν μόλις 25 ετών και το όνομα του θα συνδεόταν με την πιο πρόσφατη χρονικά τραγωδία στην Formula 1 μετά τον χαμό του Άιρτον Σένα το 1994.