Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

Μα, καλά, ποιος νομίζει ότι είναι; Η Μπαρτσελόνα παρουσιάζεται σοβαρή, σταθερή, αξιόπιστη και θεωρεί ότι στοχεύοντας τον Γιασικεβίτσιους… καταφέρνει να αποτινάξει από πάνω του όλα τα δημοσιογραφικά κλισέ;

Εξαρτάται πως ο καθένας επιχειρεί να κοιτάξει το ποτήρι; Μισογεμάτο ή μισοάδειο!

Θυμάμαι μου έλεγε ένας γνωστός του πατέρα μου, συνάδελφος με εμπειρία στις πλάτες του, «ο δημοσιογράφος συνδέθηκε με την ανάγκη του αυτονόητου»!

Αδιανόητο να μην περάσουν στο μυαλό μου ως ένα χαμένο κομμάτι της Αγίας Γραφής. όσο μήκος του λείπει, τόση σοφία μοιράζει. Μπλέξατε με αιρετικό και θα υποστείτε τις συνέπειες. Λειτούργημα, καθήκον προς την κοινωνία και η «ηθικολογία» δε συμμαζεύεται.

Ακόμα και στο αθλητικό κομμάτι, πόσα άτομα έχουν χαθεί ή αντίκρισαν τον χάρο με τα μάτια τους, επειδή ένα εξυπνοπούλι αποφάσισε να μπαρουτιάσει την κατάσταση και με ένα σπίρτο… να τινάξει μονομιάς τη ευημερία.

Και κάτι ακόμα, επειδή βγήκε στην επιφάνεια ξανά: παλαιότερα απαράβατος κανόνας και αρχή στον χώρο, ήταν ο δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του, να μην απευθύνεται σε πρώτο πρόσωπο και να μην συγκαταλέγεται στους λεγόμενους χρωματισμένους.

Υποκριτικό το λιγότερο να υποστηρίζουμε το «50-50», δημοσιογράφοι επαγγελλόμαστε, προσωπικές μας σκέψεις αναπτύσσουμε με δόση αδιαπραγμάτευτων δεδομένων. Αθέλητα κάποια στιγμή θα υποκύψουμε στο αμάρτημα και μία μικρή πινελιά θα διαφέρει…

Βέβαια, δεν αναφέρομαι σε εκείνους που για συγκεκριμένους λόγους προτιμούν να συνδεθούν με τα χρώματα μίας ομάδας, αλλά σε αυτούς που κρύβονται πίσω από έναν αόρατο μανδύα.

Προχωρώ ένα βήμα παραπέρα, θα ακούσεις έναν δημοσιογράφο για να σου απαντήσει με μισόλογα και κλισέ προτάσεις που συνάπτουν πολιτική προεκλογική εκστρατεία; Φυσικά, και όχι. Αναζητείς να μάθεις το πως αντιλαμβάνεται τον περίγυρο και την λογική που πλαισιώνει τον λόγο του.

Δηλαδή, όταν μιλάς στο ψυχρό τρίτο πρόσωπο διαθέτεις την ταμπέλα του έμπιστου, ενώ στην αντίπερα όχθη είσαι αιχμάλωτος των αντιλήψεών σου;

Τέλος οι «ψαγμένες» κουβέντες από έναν γραφιά της δημοσιογραφίας…

Περσινά ξινά σταφύλια

Ξυπνάει περσινές μνήμες η Μπαρτσελόνα του Γιασικεβίτσιους και το γεγονός αυτό οφείλει να μας προβληματίζει ως έναν βαθμό. Πόσο μάλλον τον ίδιο τον Λιθουανό. Οι Καταλανοί αναγνωρίζονται ως ένα από τα μεγάλα φαβορί (όπως πέρσι) για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα, καθώς οι παίκτες που διαμορφώνουν το ρόστερ της, θυμίζουν μεικτή Ευρώπης… κολοσσιαία ονόματα, προσωπικότητες με ταπεραμέντο, αστέρευτο ταλέντο και έναν άνθρωπο στην άκρη του πάγκου που έγινε συνώνυμο των τροπαίων και των μεγάλων στιγμών.

Γνωστά αυτά, εξάλλου δε καμώνομαι για αναλυτής, αν και τα προφανή, συνήθως τα εντοπίζω…

Περσινά ξινά σταφύλια και λίγα λες! Το ίδιο έργο και περιμένουμε να δούμε το τέλος του, αφού την περασμένη χρονιά με το μπάσκετ που επέλεξε ο Σάρας, σαν να απορρόφησε από την πορτοκαλί θεά κάθε δόση δημιουργικότητας, χαράς και αυτοσχεδιασμού.

Όσο αδιάλεχτος ως χαρακτήρας, τόσο οξύμωρο είναι… μιλάμε για ένα μυαλό φανταζί και ενθουσιώδες…

Η Μπαρτσελόνα παίρνει νίκες, θεωρείται αναπόφευκτη η συμμετοχή της στο Final-4 και η πίεση να φτάσει στην κορυφή φέτος βαραίνει τους ώμους της. Αλίμονο, αν βάλουμε κάτω στο τραπέζι της συζήτησης και σπάσουμε σε επιμέρους κομμάτια το σύνολο του Σάρας, θα πάθουμε τραλαλά-τραλαλό.

Έλεγα στην αρχή του άρθρου μου για το πως αποφασίζουμε να εστιάσουμε στο ποτήρι, μισογεμάτο ή μισοάδειο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι και εξηγώ ευθύς αμέσως: αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, τότε η δις πρωταθλητές Ευρώπης σαλπάρουν αμέριμνοι προς ένα ακόμα ραντεβού με την ιστορία. Αν αποφασίσουμε να προσθέσουμε στην εξίσωση και την αγωνιστική εικόνα… ξαφνικά εμφανίζονται μαύρα σύννεφα και κρύβουν τον καταγάλανο ουρανό, φουρτουνιάζοντας την γαλήνια θάλασσα που όργωνε ο καπετάνιος Γιασικεβίτσιους.

Το space το έχουμε.. το pace; 

Η επιμονή του Σάρας σε οργανωμένο παιχνίδι, σε αργό ρυθμό και σε προκαθορισμένα plays, κατέστησε την Μπαρτσελόνα προβλέψιμη και επαναλαμβανόμενη στα μάτια των αντιπάλων της. Μην την αδικώ, δε σημαίνει ότι θα ηττάται από τον κάθε πικραμένο που περιμένει μια σανίδα σωτηρίας, όμως εκείνη η αίσθηση του απρόβλεπτου δείχνει να είναι μια μακρινή ανάμνηση… της εποχής του Σιμπίλιο!

Αείμνηστος… σαν άτι ανεβοκατέβαινε το γήπεδο!

Λείπει, και μάλιστα σημαντικά. Τι λείπει; Σαφέστατα η ταχύτητα, το κομμάτι του transition απουσιάζει, στερώντας από την Μπαρτσελόνα εύκολα καλάθια και επιθέσεις με πολλαπλά πλεονεκτήματα κα οφέλη. Και το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι λείπει εκ προμελέτης. Εσκεμμένα λείπει και αυτόματα απενεργοποιεί ιδιότητες αθλητών όπως ο Νικ Καλάθης, Κόρι Χίγκινς και Κάιλ Κούριτς, οι οποίοι άλλο που δε θέλουν… να τρομοκρατούν άνευ προηγουμένου τις αντίπαλες άμυνες στον αιφνιδιασμό.

Μίροτιτς κατ’ επανάληψη… 

Όταν διαθέτεις ένα υπερόπλο λογικότατο ακούγεται να σχεδιάζεις επιθέσεις με πρωταγωνιστή εκείνον, μολονότι στην Μπαρτσελόνα αψήφησαν εμφανέστατα τα επιτρεπτά όρια και υπερβάλλουν κατ’ εξακολούθηση με τον Μαυροβούνιο Forward. Κατοχή περνάει, κατοχή έρχεται και η μπάλα περνάει από τον Μίροτιτς στο ποστ, στην περιφέρεια, τον χρησιμοποιούν ως αντιπερισπασμό… ως τα «πάντα»!

Φτάνει βρε αδερφέ, όπως κάποτε μου τόνισε φίλος, όταν άνοιξα κουβέντα για ενδεχόμενη back to back εμφάνιση του Ολυμπιακού στον τελικό του Λονδίνου, τόλμησα να εκθειάσω σε τέτοιο σημείο τον νεοφερμένο Γιώργο Μπαρτζώκα και δε λάθεψα… για πρώτη φορά!

Μου προκαλεί εντύπωση η άσχημη εικόνα της Μπαρτσελόνα, ομάδα με τόσους ταχυδακτυλουργούς… να τους λείπει το ραβδάκι!

Αναμφίβολα ο Νίκολα Μίροτς μέχρι στιγμής τραβάει τα βλέμματα με την απόδοση του στις πρώτες αγωνιστικές και για την ώρα δικαίως λογίζεται ως ο κορυφαίος της διοργάνωσης, όμως τίποτα δεν άλλαξε από την περσινή σεζόν, ακόμα και αν έχασε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη στις λεπτομέρειες από τον Βασίλιε Μίσιτς.

Παρόλα αυτά, τα αποτελέσματα της υψηλής πίεσης και αίσθηση καθήκοντος για τον πρώην NBAer το παρακολουθήσαμε να διαδραματίζεται στην Κολωνία, όπου λύγισε ατομικά υπό το βάρος του «πρέπει» και οι λιγοστές αναλαμπές ήταν τα αποκαΐδια της καταστροφικής παρουσίας του.

Μετράει και μία ακόμη με τους «ακατανόμαστους» της Μαδρίτης, οι οποίοι τον βλέπουν να ξεδιπλώνει το τότε υποσχόμενο ταλέντο του και βγάζουν αφρούς!

Λιμόζ δε την λες, αν και δεδομένων των δυνατοτήτων τους φέρνει επικίνδυνα, αλλάζοντας δύο-τρία πραγματάκια στα στατιστικά νούμερα…

Αναζητεί την φιλοσοφία του ο Γιασικεβίτσιους

Λαμπρό μυαλό ως αθλητής, ακαταμάχητος συνδυασμός και ευλογία για κάθε προπονητή. Combo guard υψηλού επιπέδου, νοοτροπία νικητή, δουλευταράς και με την μπάλα σαν καυτή πατάτα σημάδευε… την καρδιά της αντίπαλης ομάδας. Σπουδαίος περιφερειακός στα χρονικά του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, για πολλούς ο κορυφαίος μίας πυραμίδας πολλών επιλογών και εναλλακτικών.

Σκάρτη πενταετία ως πρώτος προπονητής ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και είναι πασιφανές πως μερικές από τις αξίες που τον καταξίωσαν στα παρκέ, τις τοποθέτησε στην εσωτερική τσέπη στο σακάκι παρέα με τις σημειώσεις του. Η ζωή του προπονητή είναι συνυφασμένη με την αλλαγή, μία απόλυση, μία παραίτηση και μία διαδοχή.

Αληθινά τα λόγια του Γιώργου Βόβορα, όταν αποφάσισε να αναλάβει τα ηνία του Παναθηναϊκού και το ανακοίνωσε μουτρωμένος στην γυναίκα του, «υπέγραψα ότι κάποια στιγμή θα φύγω από τον Παναθηναϊκό. Αυτή είναι η μοίρα της δουλειάς μας»!

Απαράβατος κανόνας μίας ρουτίνας που ελάχιστοι απέφυγαν διαρκώς και εκατομμύρια τεχνικοί έγιναν φίλοι με την ιδέα…

Ο Λιθουανός τεχνικός συνεχίζει να διαμορφώνει την προπονητική του προσωπικότητα και θα περάσουν χρόνια ακόμα μέχρι να παρακολουθήσουμε το ολοκληρωμένο μοντέλο, ενός προπονητή που φαίνεται ότι θα μας απασχολήσει ιδιαίτερα η καριέρα του.

Αν έπρεπε να μαντέψω το προπονητικό του ίνδαλμα, λογικά θα κατευθυνόμουν προς τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ίδιες αντιδράσεις, παρόμοιες χειρονομίες και η απαιτητικότητα χτυπάει τον ουρανό. Κρίμα οι αναπληρωματικοί, κάθε αγώνας και ένας Γολγοθάς από λέξεις. Στην περίπτωση του Γιασικεβίτσιους θα πρόσθετα ότι έχει ξεπεράσει και τον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών»… στο χρώμα!

Ο Σάρας παριστάνει το τέρας κάτω από το κρεβάτι

Μία διαρκής υπερένταση που οδηγεί στην αναταραχή και φυσικά, ο ίδιος μένει να κοπανάει τις διαφημιστικές πινακίδες ώστε να ξεθυμάνει…

Υπάρχουν και κάποια κολλήματα που οφείλει να αφήσει πίσω του, για να πραγματοποιήσει την καριέρα στους πάγκους που του αντιστοιχεί. Ίσως μία πιο διαλλακτική προσέγγιση στα συστήματα (κυρίως με συμμετοχή περισσότερων παικτών και με μεγαλύτερη συχνότητα) και μεγαλύτερη ελευθερία και πρωτοβουλία, καθώς οι παίκτες μοιάζουν προγραμματισμένοι να κινούνται με συντεταγμένες.

Ο Ρόκας Γιακουμπάϊτις με την αύρα ενός δημιουργικού και αδάμαστου γκαρντ, μετατράπηκε σύμφωνα με τα «θέλω» της Μπαρτσελόνα σε συμβατικό, ενώ στα όσα λεπτά αγωνίζεται κοιτάει με την άκρη του ματιού έντρομος τον βηματισμό του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.

Πραγματικά, αν με ρωτούσε κάποιος, «ο Σάρας επιμένει περισσότερο στο low post ή φωνάζει περισσότερο;». Θα τον κοιτούσα με απορία και θα το έριχνα στο νόμισμα!

Αποτελέσματα και απόδοση σε άξονα χ και ψ

Η ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους βρίσκεται στην δεύτερη θέση (8-2) της Ευρωλίγκα σε ισοβαθμία με τα παλικάρια του Έτορε Μεσίνα και πίσω από τους άσπονδους εχθρούς τους στην ACB. Παρόμοιο το σκηνικό και στην Ισπανία, ισοβαθμεί με την Ρεάλ Μαδρίτης στην κορυφή (9-1), αφού την περασμένη αγωνιστική υποκλίθηκε στο νεανικό σύνολο του Χουάν Πεναρόγια (απουσίαζαν Χέρμανσον, Λαμπεϊρί, Τόμπι, Ντιμιτρέγιεβιτς, Κλαβέρ). Η Βαλένθια πέρασε «αέρα-πατέρα» από το Παλάου Μπλαουγκράνα και με κεντρικό παράγοντα τους πιτσιρικάδες που έριξε στο παρκέ… το στοιχείο του αναπάντεχου έσκασε σαν βόμβα στις σκέψεις του «Big Saras».

Η άρνηση να αναδιαμορφώσει την Μπαρτσελόνα υπό το πρίσμα της εναλλακτικής «απειλής» της Βαλένθια, αξίζει ερωτήσεων και το μότο του Γιασικεβίτσιους, «μένουμε απαράλλακτοι» ίσως αποβεί μοιραίο…. όπως πέρσι!