Η ιστορία του Nikita Mazepin, "τελείωσε" πριν καν αρχίσει. Κάτι σαν προδιαγεγραμμένο τέλος. Ένα αφιέρωμα στην μέχρι σήμερα καριέρα του και στα συστατικά στοιχεία του Ρώσου που δεν τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινό... με άρωμα πολιτικής κορεκτίλας.

Τις προάλλες, είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για την Formula 1 με έναν επίσης αρθρογράφο του Debut, του οποίου το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε άλλα σπορ, όμως απολαμβάνει την αθλητική δράση από όπου και αν προέρχεται. Κάποια στιγμή, στην συζήτηση μας ανέφερε το όνομα του Nikita Mazepin. Με ρώτησε, αν αξίζει να κάνουμε ένα σύντομο αφιέρωμα. Προφανώς δεν είχα καμία επιλογή, όμως του ξεκαθάρισα εξ αρχής πως θα το κάνω με τους δικούς μου όρους, χωρίς να «χαϊδέψω αυτιά». Η γνώμη μου, άλλοτε ισχυρότερη, άλλοτε υποστηρικτική, ήταν ανέκαθεν συστατικό στοιχείο της αρθρογραφίας μου.

Το παράδοξο της συζήτησης δεν ήταν η έμμεση (ή και άμεση) πρόταση για νέο άρθρο. Αλλά το γεγονός πως κάποιος που δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με το σπορ, γνώριζε τον Nikita Mazepin. Και σίγουρα τον γνώριζε για –όλους- τους λάθους λόγους. Και φυσικά, ήταν αυτοί οι λάθος λόγοι που τον οδήγησαν στο να πιστέψει πως οι σκέψεις (μου), αποτυπωμένες, θα είχαν κάποια αξία. Με έπεισε.

Η ιστορία για τον Ρώσο, τελείωσε πριν καν αρχίσει. Κάτι σαν προδιαγραμμένο τέλος. Είναι τέτοια τα «συσταστικά» που διαμορφώνουν το ποιόν του, την πορεία του, την συμπεριφορά του και την καριέρα του, τα οποία στα σύγχρονα δικαστήρια που στήνονται καθημερινά στο Internet και ειδικότερα στα social media, απλά σε «καίνε». Οι «δικαστές» με περίσσια πρότερη γνώση και φυσικά το εν δυνάμει αλάνθαστο που τους προσφέρει το προσωπείο της ανωνυμίας, γίνονται ένα τεράστιο τσουνάμι το οποίο είναι ικανό να ρίξει ηθικά(τα), ψυχολογίες, λογαριασμούς και καριέρες.

Ο Ρώσος, γιος ενός ολιγάρχη μεγιστάνα, έγινε αρχικά γνωστός στο ευρύτερο κοινό λόγω ακριβώς αυτού του χαρακτηριστικού προνόμιού του. Υπογράφοντας συμβόλαιο με την Haas στα τέλη του 2020, για να κάνει το ντεμπούτο του στην Formula 1. Το συμβόλαιο του ήρθε πακέτο με μια μεγάλη χορηγία, η οποία άλλαξε μέχρι και χρώμα τα μονοθέσια της Haas. Πλέον στην τριχρωμία άσπρο μπλε κόκκινο.

Μέχρι τότε, η φήμη του δεν είχε διαδοθεί στα παραπάνω κλιμάκια. Και όχι άδικα αν κρίνει κανείς από τα στατιστικά του. Έχοντας συμμετάσχει σε δύο πρωταθλήματα Formula 3, ένα GP3 Series, και έχοντας αφιερώσει άλλες δύο χρονιές στην Formula 2, ο νεαρός Mazepin μεταπήδησε στην F1 έχοντας στην βαλίτσα του μια 2η και μια 3η θέση στην γενική κατάταξη το 2018 στο GP3 και το 2019 στην Ασιατική F3, αντίστοιχα. Και επιπρόσθετα, ένα race ban, απόρροια της γροθιάς στο πρόσωπο του Callum Ilott το 2016. Και αρκετές – άλλες- επικίνδυνες ενέργειες εντός πίστας, από εκείνες που κάνουν απαραίτητα τα μπιπ στις ενδοεπικοινωνίες.

Για τους φιλάθλους, ή πιο ορθά για μερίδα φιλάθλων και μια πληθώρα οπαδών, ο Ρώσος βρέθηκε στο εδώλιο με την είσοδο του στην Formula 1. Η οποία -υποθέτω- δεν έγινε μόνο με αγωνιστικά κριτήρια. Αυτό ήταν και που εξόργισε τον φίλαθλο κόσμο.  Διότι είδε οδηγούς με περγαμηνές σαν τον Callum Ilott, δεύτερο στο πρωτάθλημα F2 του 2020 αλλά και τον Robert Shwartzmann, αντίστοιχα τέταρτο, να μην καταφέρνουν να βρουν μια θέση στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Σε αντίθεση με τον 5ο της κατάταξής, Nikita Mazepin.

Το πρώτο καμπανάκι χτύπησε, διότι δεν ήταν μόνο οι οικονομικές διευκολύνσεις που έκαναν την επιλογή της Haas μονόδρομο. Αλλά και το γεγονός, πως επρόκειτο για μια επιλογή οδηγού που συγκρινόμενη άμεσα με τους ανταγωνιστές του από το πρωτάθλημα του 2020, δεν ήταν, αγωνιστικά, η καλύτερη. Εν ολίγοις, ήταν ένας ακόμη pay driver. Ο οποίος θα χαλούσε την μαγιά των 20 «καλύτερων» οδηγών που όλοι ονειρευόμαστε πως τρέχουν στην F1. Ή πως θα τρέξουν, κάποτε.

Τονίζω πάντως το ότι δεν ήταν η καλύτερη αγωνιστικά επιλογή σε σύγκριση με τους Ilott και Shwartzmann, διότι Pay drivers πάντα υπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν. Και φυσικά, υπόκεινται και σε κατηγορίες. Από τον Niki Lauda, για τον οποίον τα λόγια είναι περιττά, έως τον Lance Stroll ο οποίος  επικρίθηκε έντονα επειδή ο πατέρας του εξαγόρασε την Racing Point(νυν Aston Martin), όμως οφείλουμε να παραδεχτούμε πως είναι ένας αξιοπρεπής οδηγός, έχει κοντράρει τον Massa το 2017, και ήταν κοντά στον Perez όσο ήταν team mates. Εκτός αυτού, μετράει 3 βάθρα και 1 Pole Position.

Επιστρέφω στα του Ρώσου, ο οποίος εκτός των παραπάνω, είχε τερματίσει την χρονιά του το 2020 με 11 πόντους στο σύστημα ποινών. Το race ban απαιτούσε μόλις 1 παραπάνω. Οριακά.

Την ιδιάζουσα περίπτωση του ήρθε να συμπληρώσει «ιδανικά» και ένα βίντεο που «ανέβηκε» στον λογαριασμό του στο Instagram, δείχνοντας τον να έχει μια απρεπή συμπεριφορά απέναντι σε μια -φερόμενη ως φίλη του- νεαρή κοπέλα. Το καμπανάκι μετατράπηκε σε καμπάνα.

Ο Mazepin έγινε σάκος του μποξ, με τα ΜΜΕ να κατακεραυνώνουν την συμπεριφορά του και τους απανταχού σχολιαστές σε ντελίριο. Και φυσικά, οχετούς να σκάνε από παντού σαν σταγόνες βροχής.

Προφανώς η κίνηση του ήταν απρεπής, και θεωρώ πως (τουλάχιστον) η πλειονότητα του κόσμου, την καταδικάζει. Μην γράφουμε τα αυτονόητα. Το λυπηρό για μένα είναι πως όντας νέος και σίγουρα αρκετά μπολιασμένος στο σύγχρονο lifestyle της υπερ-προβολής και της ουσιαστικά εκμηδένισης και εξευτελισμού της έννοιας «προσωπική ζωή» θέλησε να μοιραστεί και με τους διαδικτυακούς του φίλους και μη, τα «κατορθώματα του».

Εκεί ξεκινάει ένα άλλο κεφάλαιο, εκείνο της τραγικά εύκολης και ανώδυνης δολοφονίας χαρακτήρα που υπέστη ο Ρώσος. Ναι, έσφαλε, εις διπλούν κιόλας. Όμως ποιοι είμαστε εμείς, οι δικαστές, οι αλάνθαστοι των αλάνθαστων, που θα τον καταδικάσουμε ελαφρά τη καρδία; Για ένα τεράστιο χρονικό διάστημα ο Mazepin είδε το όνομα του να γίνεται πρώτο θέμα. Τα social media του δεχόντουσαν συνεχώς τυφλές επιθέσεις, και οι γνώμες έδιναν και έπαιρναν. Γνώμες πολλές φορές αβάσιμες, χωρίς αρχή μέση και τέλος. Μια πολιτική κορεκτίλα που ψάχνει αποδιοπομπαίο τράγο για να επέλθει η ισορροπία, ενώ κανείς δεν βλέπει πως η ζυγαριά γέρνει πρωτίστως γιατί το επίπεδο της κοινωνίας μας είναι σαθρό. Ας μην παρεκτραπώ όμως άλλο.

Σε πρώτη φάση, μείζον ζήτημα για τους περισσότερους ήταν ο Mazepin να μην βρεθεί στην F1. Δηλαδή η Haas να μην προχωρήσει στη πρόσληψη του. Λογικό θα έλεγε κανείς. Δεδομένου ότι ο  ίδιος δεν δείχνει τον πρέποντα σεβασμό για τους συνανθρώπους του,   έχει βοηθηθεί οικονομικά έτσι ώστε να κερδίσει την θέση  και οδηγικά δεν είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή. Απλώς, κάπου εκεί επικρατεί η φωνή μιας άλλης λογικής, χρώματος πράσινου, η οποία μας επαναφέρει όλους στην θέση μας. Το θέμα όπως τότε ενημέρωσε η Haas λύθηκε εσωτερικά, και δεν θα ληφθούν επιπλέον μέτρα.

Στα αγωνιστικά; Ο Nikita Mazepin όντως, δεν φαίνεται πως είναι κάτι το ιδιαίτερο. Βέβαια, και το μονοθέσιο δεν τον βοηθάει. Ούτε όμως και τον team mate του, Mick Schumacher. Στον Γερμανό όμως έχει επιτρέψει να κάνει κάποιες αξιοπρεπείς εμφανίσεις στις κατατακτήριες. Ενώ, ο Ρώσος, πρακτικά έχει καταταγεί σε όλους τους μέχρι τώρα αγώνες τελευταίος (χωρίς να λάβουμε υπόψιν μας όσους δεν είχαν κάνει χρονομετρημένη προσπάθεια). Στον αγώνα, επίσης δεν έχει βρεθεί ψηλότερα από τον team mate του, ενώ γενικότερα έχει φροντίσει ήδη να εκνευρίσει αρκετούς οδηγούς, αλλά και να αποκτήσει το παρατσούκλι “Mazespin” λόγω των αρκετών- η αλήθεια είναι -τετακε που έχει φέρει με το μονοθέσιο.

Τελικά, άξιζε να γράψουμε για τον Nikita Mazepin φίλε Γιώργο. Και άξιζε για τους ίδιους λόγους που τον γνωρίζεις και εσύ. Τους λάθος. Διότι ο 22χρονος Ρώσος στοχοποιήθηκε (από) νωρίς, και πλέον ότι και να κάνει, θα σχολιάζεται (αρνητικά). Θα μένει στην επιφάνεια. Και λόγω των social media, θα το θυμάται και εκείνος για καιρό. Κάπου πιο πάνω, έγραφα για την ψυχολογία. Θυμάμαι τον Vettel, ξέρετε, τον 4κις παγκόσμιο πρωταθλητή με ήδη 10+ χρόνια εμπειρίας στο σπορ και χωρίς social media λογαριασμούς, ο οποίος μετά τα λάθη του εντός πίστας με την Ferrari, απλά δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει με τίποτα. Μόνο όταν άλλαξε περιβάλλον, άρχισε να ξαναβρίσκει τον παλιό του εαυτό. Ενδεχομένως ο Mazepin, να μην μπορέσει να σηκώσει ποτέ κεφάλι. Ενδεχομένως κάτι τέτοιο να θεωρείται δίκαιο. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα το κρίνω εγώ…