Ντέγιαν Μποντιρόγκα: Ένας πραγματικός «εκτελεστής»

Αδιαμφισβήτητα, όταν ένας παίκτης έχει ταλέντο κανένας δεν μπορεί να του στερήσει μία μεγάλη πορεία στο χώρο του αθλητισμού. Μοναδικό εμπόδιο μπορεί να σταθεί ο ίδιος του ο εαυτός και φυσικά ο παράγοντας τύχη. Στην προκειμένη περίπτωση ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα παραμέρισε τα πάντα και έκανε τη καριέρα που πάντα ονειρευόταν. Μπορεί η αρχή να ήταν δύσκολη αλλά όταν τα πράγματα πήραν το δρόμο τους κανένας δεν μπορούσε να του σταθεί εμπόδιο. Τότε όλοι υποκλίθηκαν στο ταλέντο του. Το Debut.gr παρουσιάζει τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα.

Η πρώτη επαφή του Μποντιρόγκα με τη «σπυριάρα»

Μπορεί, αρχικά, ο Μποντιρόγκα να ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο γρήγορα όμως κατάλαβε πως το μέλλον του ανήκει στο μπάσκετ. Εξάλλου μόλις 12 χρονών είχε ξεπεράσει ήδη τα 2 μέτρα. Ο μικρός Ντέγιαν γρήγορα κέντρισε το ενδιαφέρον του σπουδαίου Μίοντραγκ Νίκολιτς και γρήγορα όλοι μιλούσαν για το επόμενο μεγάλο ταλέντο της τότε Γιουγκοσλαβίας.

Οι εμφανίσεις του με την τοπική ΚΚ Προλετέρ δεν πέρασαν απαρατήρητες. Όλοι μιλούσαν για έναν ψηλό νεαρό που αγωνιζόταν σε όλες τις θέσεις. Το 1989, συμμετέχοντας με την ομάδα του σε ένα μικρό τουρνουά, άφησε τους πάντες με ανοικτό το στόμα. Τα στατιστικά του ήταν εκπληκτικά και φυσικά ανακηρύχθηκε MVP του τουρνουά. Ο Μποντιρόγκα είχε ήδη υπογράψει συμφωνητικό με την Βοϊβοντίνα μέχρι που έμελλε μία απόφαση να αλλάξει τα πάντα στη καριέρα του.

Η Ζαντάρ κίνησε γρήγορες διαδικασίες και προσπάθησε να αποσπάσει την υπογραφεί του Μποντιρόγκα. Μετά από αρκετές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις το συμφωνητικό «έσπασε» και ο Μποντιρόγκα έγινε παίκτης της Ζαντάρ. Οι δυσκολίες όμως ήταν μεγάλες. Ο πόλεμος είχε κάνει για τα καλά την εμφάνισή του και ο Μποντιρόγκα ένιωθε εγκλωβισμένος. Εξάλλου ήταν ένα παιδί, μακριά από το σπίτι του και την οικογένειά του που το μόνο που ήθελε ήταν να ασχοληθεί με το μπάσκετ. Έτσι, γρήγορα κατάλαβε πως το εξωτερικό είναι η μόνη λύση.

Μποντιρόγκα και Στεφανέλ

Αρχικά, ο εκπρόσωπος του Μποντιρόγκα προσπάθησε να τον φέρει στην Ελλάδα. Ένα περιβάλλον το οποίο έμοιαζε αρκετά με αυτό της πατρίδας του. Το πλάνο ήταν ο Μποντιρόγκα να «ελληνοποιηθεί» και έπειτα να μεταγραφεί σε κάποια ομάδα της Ελλάδος. Όμως ο νεαρός παίκτης ήταν από την αρχή αρνητικός σε κάποιο τέτοιο ενδεχόμενο.

Κανένας τους όμως δεν ήθελε να βιαστεί. Ακολουθούσε, εξάλλου, το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ολλανδίας όπου ήταν σχεδόν σίγουρο πως ο Μποντιρόγκα θα διέπρεπε. Δεν έπεσαν έξω. Οι επιδόσεις του Μποντιρόγκα ήταν εκπληκτικές και κάπως έτσι εξασφάλισε τη συμμετοχή του στους Μεσογειακούς αγώνες της Αθήνας. Όπως είναι φυσικό το όνομα του διαδόθηκε πάρα πολύ γρήγορα και όλοι πλέον μιλούσαν γι’ αυτόν.

Αυτή που εκδήλωσε αμέσως το ενδιαφέρον της ήταν η Ιταλική Στεφανέλ. Παρόλο που μιλάμε για έναν παίκτη μόλις 18 ετών, οι Ιταλοί ήταν διατεθειμένοι να δώσουν αρκετά χρήματα. Η Ζαντάρ μπορεί να ήταν αρνητική σε μία τέτοια μεταγραφική κίνηση όμως ήξερε πως δεν ήταν στο χέρι της. Ο Μποντιρόγκα μετακόμισε την Ιταλία για να κάνει απλώς προπονήσεις με την ομάδα και έπειτα να αρχίσει κανονικά να αγωνίζεται.

Στην Στεφανέλ έτριβαν τα χέρια τους με τον Μποντιρόγκα. Ήξεραν πως με αυτόν τον παίκτη στην σύνθεσή τους μπορούσαν να κάνουν αρκετά πράγματα. Ο Μποντιρόγκα άφηνε τις καλύτερες επιδόσεις και στην προπόνηση οπότε όλοι περίμεναν την πρώτη του επίσημη συμμετοχή.

Η ώρα της αλήθειας

Όταν έκανε το ντεμπούτο στο Ιταλικό πρωτάθλημα, ο Μποντιρόγκα ήταν μόλις 19 χρονών. Αυτό όμως ήταν μόνο στα χαρτιά. Ο Μποντιρόγκα δεν φοβόταν να ανταγωνιστεί οποιονδήποτε παίκτη και τα αποτελέσματα αυτής της μεταγραφής φάνηκαν από τη πρώτη κιόλας σεζόν. Η Στεφανέλ τερμάτισε στη τέταρτη θέση, εξασφαλίζοντας και την έξοδο στο κύπελλο Κόρατς.

Ο νεαρός Ντέγιαν ήταν ο superstar της ομάδας. Ήταν ο παίκτης που δεν είχε θέση μέσα στο γήπεδο και φυσικά όλες οι μπάλες περνούσαν από τα χέρια του. Η επόμενη σεζόν ήταν ακόμα καλύτερη καθώς η Στεφανέλ έφτασε μέχρι τον τελικό του κυπέλου Κόρατς αλλά ηττήθηκε από τον εκπληκτικό ΠΑΟΚ ενώ στο πρωτάθλημα έφτασε μέχρι το τέλος του δρόμου αλλά ηττήθηκε.

Ακολούθησαν δύο ακόμη χρόνια στην Στεφανέλ (Μιλάνο) τα οποία ήταν ακόμα πιο παραγωγικά. 22,3 πόντοι κατά μέσο όρο, δύο συνεχόμενοι Ευρωπαϊκοί τελικοί και φυσικά η κατάκτηση του νταμπλ το 1996.

Μέσα σε όλη αυτή την επιτυχία, την εμφάνισή του είχε κάνει και το ΝΒΑ. Οι Sacramento Kings είχαν αποκτήσει τα δικαιώματά του και ήθελαν αμέσως να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Ο Μποντιρόγκα όμως, έχοντας ως παράδειγμα τον Ντράζεν Πέτροβιτς δεν ήθελε να κάνει αυτό το μεγάλο άλμα.

Κεφάλαιο Ρεάλ Μαδρίτης

Προπονητής της Ισπανικής ομάδας ήταν ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς με τον οποίο ο Μποντιρόγκα είχε συνεργαστεί και στην Εθνική ομάδα (προπονητικό δίδυμο Ίβκοβιτς-Ομπράντοβιτς). Οι δυο τους επιδίωξαν αυτή τη συνεργασία και η συμφωνία δεν άργησε να οριστικοποιηθεί. Η Ρεάλ ήξερε πως μπορούσε να στηριχτεί πάνω στον Μποντιρόγκα, ο οποίος μαζί με τον Αρλάουσκας θα συνέδεαν ένα απίστευτο μπασκετικό δίδυμο.

Οι εμφανίσεις του Μποντιρόγκα ήταν κάτι παραπάνω από εκπληκτικές και αυτό  του χάρισε το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου. Στους τελικούς όμως η Μπαρτσελόνα ήταν καλύτερη και με 3-2 κέρδισαν το πρωτάθλημα.

Το καλοκαίρι όμως άλλαξαν τα πάντα. Ο Ομπράντοβιτς μετακόμισε στην Τρεβίζο και έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να τον πάρει μαζί του. Λογάριαζαν όμως χωρίς την Ρεάλ Μαδρίτης. Με κίνηση ματ οι Ισπανοί κάνουν τον Μποντιρόγκα έναν από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες στην Ευρώπη και τον πείθουν να συνεχίσει για ακόμη μία χρονιά στην Ισπανία. Μία χρονιά που μπορεί να ήταν πετυχημένη για τον Μποντιρόγκα (ξανά MVP) όμως δεν συνδυάστηκε με κάποιο εγχώριο τίτλο.

Παναθηναϊκός, η «καψούρα» του Μποντιρόγκα

Το μέλλον στην Ρεάλ ήταν κάτι παραπάνω από αβέβαιο. Εξάλλου και ο ίδιος ένιωθε πως έπρεπε να αλλάξει παραστάσεις. Σε εκείνο το σημείο βρέθηκε μπροστά του ο Παναθηναϊκός. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήθελε σαν τρελός να φέρει στους πράσινους τον Μποντιρόγκα και έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να το καταφέρει.

Μετά από τόσα χρόνια σίγουρα κανένας δεν μετανιώνει γι’ αυτή τη συνεργασία. Ο Μποντιρόγκα ταυτίστηκε αμέσως με το κόσμο του Παναθηναϊκού ενώ και ο Γιαννακόπουλος κατάφερε να φέρει στο club έναν από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες εκείνης της εποχής.

Όταν μάλιστα, μία συνεργασία ξεκινάει με πρωτάθλημα και ειδικά μέσα στο ΣΕΦ απέναντι στον Ολυμπιακό καταλαβαίνουμε και το τι θα επακολουθούσε. Ο Μποντιρόγκα έδειξε με το καλημέρα τις διαθέσεις του και ήθελε να το πάει και ένα βήμα πιο πέρα. Ήθελε να φτάσει στη κορυφή της Ευρώπης.

Όταν ο Παναθηναϊκός συμφώνησε με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς όλοι κατάλαβαν πως η κορυφή είναι πιο κοντά από ποτέ. Αυτό έγινε από τη πρώτη κιόλας χρονιά. Ο Παναθηναϊκός έφτιαξε ένα εξαιρετικό ρόστερ που καθοδηγούμενο μαεστρικά από τον Ομπράντοβιτς έφτασε μέχρι το τέλος του δρόμου. Ο Μποντιρόγκα ήταν εκπληκτικός στο Final Four της Θεσσαλονίκης ενώ και στο πρωτάθλημα οι πράσινοι διατήρησαν τα σκήπτρα τους.

Η επόμενη σεζόν (2000-2001) ήταν αρκετά περίεργη. Εν μέσω της διαμάχης Euroleague-FIBA αρκετές ομάδες διχάστηκαν. Οι πράσινοι συνέχισαν κάτω από τη σκέπη της FIBA συμμετέχοντας στη «SuproLeague» και κατάφερε να φτάσει μέχρι το τελικό όπου όμως ηττήθηκε από την Μακάμπι Τελ-Αβίβ. Ο Μποντιρόγκα ήταν σαφέστατα ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Ένας ηγέτης που ήξερε τι πρέπει να κάνει για το καλό της ομάδας. Στο πρωτάθλημα η «αρμάδα» του Ομπράντοβιτς έφτασε μέχρι τη κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος (3-2 τον Ολυμπιακό) με τον Μποντιρόγκα να σημειώνει 27 πόντους.

Η σεζόν 2001-2002 ήταν σκέτο ποίημα. Ο Μποντιρόγκα και ο Παναθηναϊκός παρέδωσαν μαθήματα μπάσκετ κατακτώντας το βαρύτιμο τρόπαιο της Euroleague απέναντι στην πανίσχυρη Κίντερ Μπολόνια μέσα στο σπίτι της. Φυσικά ο πρωταγωνιστής ήταν ο σπουδαίος ο Ντέγιαν. Με εμφάνιση για Όσκαρ ανακηρύχθηκε MVP του Final-Four οδηγώντας τον Παναθηναϊκό στο τρίτο του Ευρωπαϊκό τίτλο.

Επιστροφή στην Ισπανία για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα

Όλοι είχαν καταλάβει πως είχε φτάσει η στιγμή της μεγάλης αλλαγής. Ο Παναθηναϊκός επιθυμούσε διακαώς την παραμονή του Μποντιρόγκα στην ομάδα ενώ και ο ίδιος ο παίκτης είχε συνδεθεί έντονα με το σύλλογο και τους οπαδούς. Η Μπαρτσελόνα όμως τον είχε προσεγγίσει για τα καλά και ο Μποντιρόγκα δεν μπορούσε να αρνηθεί αυτή τη πρόκληση.

Στην Μπαρτσελόνα ανέλαβε για άλλη μία φορά το ρόλο του ηγέτη. Πλαισιωμένος από εξαιρετικούς παίκτες (Ναβάρο, Γιασικεβίτσιους κ.α.) στόχος του ήταν για άλλη μία φορά η κορφή εντός και εκτός συνόρων. Το κατάφερε και μάλιστα με τον πιο εμφατικό τρόπο. Στα τρία χρόνια που έμεινε στην Βαρκελώνη κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και ένα Ευρωπαϊκό στο οποίο ήταν για άλλη μία φορά ο MVP του Final-Four.

Το μεγάλο φινάλε

To μπασκετικό του φινάλε ήθελε να τον βρει στην χώρα που τον «αγκάλιασε» και τον ανέδειξε. Την Ιταλία. Έτσι αποδέχθηκε την πρόταση της Ρόμα προκειμένου να κλείσει εκεί τη καριέρα του.

Η μοίρα τα έφερε έτσι που όντας παίκτης της Ρόμα αγωνίστηκε απέναντι στον αγαπημένο του Παναθηναϊκό. Στη συγκεκριμένη αναμέτρηση κανένας δεν θυμάται το αποτέλεσμα. Όλοι θυμούνται την αποθέωση του Ντέγιαν Μποντιρόγκα από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού. Κάτι που άξιζε στο 100%. Και δεν ήταν το τελευταίο. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2015, τιμήθηκε από την ομάδα του Παναθηναϊκού ως μέλος της καλύτερης πεντάδας όλων των εποχών στο τμήμα μαζί με τους Δημήτρη Διαμαντίδη, Φραγκίσκο Αλβέρτη, Αντώνη Φώτση και Στόγιαν Βράνκοβιτς.

Ο Μποντιρόγκα μπορεί να αποχώρησε σχετικά νωρίς από το μπάσκετ αλλά ήταν γεμάτος από όλες τις απόψεις. Κατέκτησε τίτλους, έκανε πολλούς φίλους, αγαπήθηκε όσο κανένας και φυσικά έγινε ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Το επί 30 λεπτά χειροκρότημα των Ρωμαίων, στο τελευταίο του παιχνίδι, τον έκανε να δακρύσει. Ήταν όμως το καλύτερο φινάλε που θα μπορούσε να δοθεί σ’ έναν παίκτη τέτοιου βεληνεκούς.