Δήμος Ντικούδης: Πρωταθλητής από… σπόντα

Μπορεί ένα άθλημα να σου αλλάξει όλη σου τη ζωή; Η απάντηση είναι απλή. Μπορεί. Είναι τόσο μεγάλη η δύναμη του αθλητισμού που πραγματικά μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Το ίδιο ισχύει και στο σημερινό μας αφιέρωμα. Ο Δήμος Ντικούδης μπορεί να δοκίμασε αρκετά αθλήματα αλλά εν τέλει αυτό που τον κέρδισε ήταν το μπάσκετ. Ήταν το άθλημα που έμελλε να το αλλάξει όλη του τη καθημερινότητα. Στο μικροσκόπιο του Debut.gr μπαίνει ο Δήμος Ντικούδης.

Η αρχή της καριέρας του

Ο Ντικούδης ξεκίνησε τη καριέρα του στο Περσέα Λάρισας μέχρι που πήρε μεταγραφή στην Ολύμπια Λάρισας. Με την ομάδα της Λάρισας ήταν απλά εξαιρετικός, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Στις δυο από τις τρεις σεζόν που αγωνίστηκε στη Λάρισα αναδείχτηκε κορυφαίος rebounder και κάπως έτσι πολλές ομάδες στράφηκαν προς το μέρος του.

Στην κούρσα για την απόκτησή του μπήκαν αρκετές ομάδες αλλά αυτή που επικράτησε ήταν η ΑΕΚ. Η Ένωση έχοντας αποκτήσει αρκετούς παίκτες σε νεαρή ηλικία (Κακιούζης, Χατζής) προσπαθούσε να επιστρέψει στο ξανά στο προσκήνιο. Το κατάφερε και μάλιστα με τον πιο εμφατικό τρόπο. Πρωταθλήτρια Ελλάδος το 2002, back to back κυπελλούχος το 2000 και το 2001 και φυσικά κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Σαπόρτα το 2000.

Ο Ντικούδης ήταν πρωταγωνιστής σε όλη αυτή τη προσπάθεια που έκανε η ΑΕΚ. Μάλιστα το 2001 ανακηρύχθηκε και ΜVP του πρωταθλήματος κάτι πολύ σημαντικό για ένα νέο παίκτη. Σύντομα ένιωσε πως ήθελε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σ’ ένα διαφορετικό περιβάλλον.

Ο Ντικούδης δήλωσε… παρών στην πρόκληση

Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το summer league και τους Toronto Raptors ο Ντικούδης συμφώνησε με την Ισπανική Βαλένθια. Μία ομάδα η οποία τον πίστεψε από την αρχή και όπου ο Έλληνας forward βρήκε το χώρο και το περιβάλλον να δουλέψει. Μακριά από τις αντιξοότητες και τα προβλήματα της Ελλάδας. Δίπλα σε παίκτες όπως ο Ριγκοντό και ο Τομάσεβιτς, ο Δήμος δούλεψε πάρα πολύ και με 11.4 πόντους μέσο όρο έδειχνε πως μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο.

Οι προκλήσεις πάντοτε του άρεσαν. Την πρόταση που δέχτηκε από την ΤΣΣΚΑ του Ντούσαν Ίβκοβιτς κάπως έτσι την αντιμετώπισε. Σαν πρόκληση. Έχοντας συμπαίκτη τον Θοδωρή Παπαλουκά και άλλους, πήγε σε μία ομάδα που ήταν το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση όλων των τροπαίων. Φυσικά και οι απαιτήσεις που είχε ο προπονητής του από τον ίδιο ήταν μεγαλύτερες.

Η Ρωσική ομάδα ήταν πραγματικά ακαταμάχητη. Έφτασε εύκολα μέχρι το Final-Four της Μόσχας ενώ και η κατάκτηση του κυπέλλου ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα. Ενώ όμως όλα πήγαιναν όπως τα είχαν υπολογίσει στον ημιτελικό με την Τάου Κεράμικα πήγαν όλα λάθος. Οι Ισπανοί είχαν διαβάσει το παιχνίδι της ομάδας του Ντικούδη και πήραν αυτοί τη πρόκριση για το τελικό της Μόσχας.

Από εκείνο το σημείο και μετά όλα άλλαξαν. Ο μεγάλος στόχος της σεζόν χάθηκε ενώ η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν προσέφερε πολλά. Ο Ντικούδης γνώριζε πως δεν είχε μέλλον στην Ρωσία αφού και ο Ίβκοβιτς στο τέλος της σεζόν θα αποχωρούσε. Οι εκτιμήσεις του αυτές επιβεβαιώθηκαν.

Η Βαλένθια βρέθηκε ξανά στο δρόμο του και ο Ντικούδης ήθελε να βρεθεί ξανά σε ένα γνώριμο περιβάλλον. Η ομάδα όμως δεν ήταν τόσο δυνατή όσο τις προηγούμενες σεζόν. Τότε ήρθε η πρόταση που θα άλλαζε τα πάντα στη καριέρα του.

Ο Ντικούδης στα «πράσινα»

Μετά από τρία «γεμάτα» χρόνια στην ξενιτιά, ο Ντικούδης επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού (2006-2008). Οι «πράσινοι» προσέφεραν ένα περιβάλλον που ήταν κομμένο και ραμμένο για έναν παίκτη σαν τον Ντικούδη. Προπονήσεις γεμάτες ένταση, απαιτητικό φίλαθλο κοινό και φυσικά έναν προπονητή που θα τον έκανε καλύτερο. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς βοήθησε πάρα πολύ τον Ντικούδη στην μπασκετική του πορεία και δίπλα σε αυτόν έμαθε πάρα πολλά.

Όπως συνέβη και με τη περίπτωση της ΤΣΣΚΑ, έτσι και στον Παναθηναϊκό είχαν στόχο να κατακτήσουν τα πάντα. Στο Final-Four της Αθήνας ο Ντικούδης θα βρει απέναντί του ξανά την Τάου Κεράμικα. Μία ομάδα που του είχε στερήσει δύο τίτλους μέχρι εκείνη τη στιγμή. Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα άλλαξαν. Ο Παναθηναϊκός παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ θα αποκλείσει την Τάου και στον τελικό θα επικρατήσει της ΤΣΣΚΑ κατακτώντας έτσι το βαρύτιμο τρόπαιο. Η ομάδα είχε αυτοπεποίθηση και αυτό φαινόταν. Εξάλλου και το κλίμα που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στους παίκτες ήταν εξαιρετικό. Στο τέλος της χρονιάς ο Παναθηναϊκός κατέκτησε όλους τους τίτλους φτάνοντας στο πολυπόθητο Triple-Crown.

Η επόμενη σεζόν στον Παναθηναϊκό παρόλο που ξεκίνησε με τους ίδιους στόχους και θέληση, δεν εξελίχθηκε όπως θα περίμεναν και οι δύο πλευρές. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού άλλαξε πάρα πολύ και μέσα σε αυτό ο Ντικούδης δεν μπόρεσε ποτέ να βρει ουσιαστικό ρόλο. Εξάλλου και ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε δηλώσει πως εκείνη τη σεζόν (2007-2008) δεν την είχε χαρεί τόσο. Η χρονιά έκλεισε όμως πετυχημένα χάρις την κατάκτηση του νταμπλ. Αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία χρονιά του Δήμου με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Παρά τις αντιξοότητες ο Ντικούδης δεν το έβαλε κάτω

Η Βαλένθια αποδείχτηκε η καλύτερη επιλογή για τον Ντικούδη ο οποίος αποφάσισε να επιστρέψει ξανά στις «νυχτερίδες». Τα πάντα όμως πήγαν προς τη λάθος κατεύθυνση. Η αποχώρηση των Κατσικάρη και Ρότζερς μπέρδεψε αρκετά τα πράγματα. Η ομάδα της Βαλένθια αποφάσισε εν μέσω της σεζόν να αλλάξει εξ’ ολοκλήρου τη φιλοσοφία της κάτι που δεν έβρισκε σύμφωνο τον Δήμο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αναγκάστηκε να λύσει το συμβόλαιό του με την Ισπανική ομάδα.

Ο Πανιώνιος ήταν η καλύτερη λύση που του εμφανίστηκε εκείνη τη χρονική στιγμή μιας και οι όποιες προτάσεις του εξωτερικού δεν κάλυπταν τα θέλω του. Με την φανέλα του Πανιωνίου αγωνίστηκε στην Euroleague όπου όμως δεν μπόρεσαν να κάνουν το βήμα το παραπάνω ενώ και στο πρωτάθλημα η πορεία της ομάδας δεν ήταν εξίσου καλή. Η αποχώρηση του Ηλία Λιανού στο τέλος της σεζόν περιέπλεκε ακόμα περισσότερο τη κατάσταση στον Πανιώνιο κάτι που φυσικά επηρέασε και το έμψυχο δυναμικό. Η αποχώρηση του Δήμου από τον Πανιώνιο ήταν ουσιαστικά μονόδρομος…

Το μεγάλο comeback και η εμπειρία της Θεσσαλονίκης

Επόμενη ομάδα του Δήμου Ντικούδη ήταν ο «Αυτοκράτορας» Άρης Θεσσαλονίκης. Παρόλο που εκείνη η σεζόν ξεκίνησε με πολλά όνειρα, η κατάληξη δεν ήταν καλή. Στην ομάδα του Άρη δεν υπήρχε σταθερότητα, οι αλλαγές προπονητών ήταν πολλές και οι παίκτες δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν όπως θα ήθελαν. Η 7^η θέση ουσιαστικά φανερώνει το κακό αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας.

Σεζόν 2010-2011 και ο Ντικούδης αποφασίζει να κάνει το μεγάλο comeback. Επέστρεψε στην ΑΕΚ, στην ομάδα που ανδρώθηκε και που φυσικά είχε κατακτήσει και τους πρώτους του τίτλους. Το πλάνο που είχε η ομάδα τον έπεισε να επιστρέψει αλλά στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Οι παίκτες από ένα σημείο και μετά έπαψαν να πληρώνονται και πολλοί αποχώρησαν. Η ομάδα δεν διέθετε ούτε τα βασικά για να τις προπονήσεις της και οι εναπομείναντες παίκτες κατάλαβαν πως στόχος ήταν απλά η παραμονή στη κατηγορία. Δεν μπορούσαν εξάλλου να έχουν μεγαλύτερες βλέψεις. Ο Ντικούδης μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες έκαναν ότι μπορούσαν για να αποτρέψουν τον υποβιβασμό αλλά δεν τα κατάφεραν. Η ΑΕΚ έπεσε στην Α’2 και ο Ντικούδης πολλές φορές αναρωτιόταν αν η φανέλα που φορούσε ήταν αυτή της ΑΕΚ.

Η τελευταία ομάδα που αγωνίστηκε ο Ντικούδης ήταν ο ΠΑΟΚ. Με την ομάδα της Θεσσαλονίκης ο Δήμος έπαιξε στην Ευρώπη και παρά τα αγωνιστικά προβλήματα η πορεία της ομάδας ήταν αρκετά καλή. Ο Δήμος έμεινε αρκετά χαρούμενος από την ΠΑΟΚ και σίγουρα ήταν το καλύτερο φινάλε στη μπασκετική του καριέρα. Ο ίδιος είχε τη διάθεση να συνεχίσει για ακόμα μία χρονιά αλλά οι τραυματισμοί δεν του απέτρεπαν. Έτσι πήρε την απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Μέχρι σήμερα αποτελεί έναν από τους καλύτερους Έλληνες ψηλούς που πολλοί προπονητές θα ήθελαν στην ομάδα τους.

Ντικούδης και Εθνική ομάδα

Δεν γινόταν να μην αναφερθούμε στην συνεισφορά του Δήμου Ντικούδη στην Εθνική ομάδα. Μιλάμε για έναν παίκτη που βρέθηκε σε όλα τα μεγάλα μπασκετικά ραντεβού της Εθνικής. Με τα μπλε χρώματα κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ 2005 και το άργυρο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ 2006. Επίσης ήταν παρών στα Ευρωμπάσκετ του 2001, 2003 και 2007 καθώς και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 όπου η Εθνική κατέλαβε την 5^η θέση. Με τα χρώματα της Ελλάδας αγωνίστηκε σε 114 αγώνες σκοράροντας 957 πόντους.