Το debut.gr και ο Κωνσταντίνος Μητρόπουλος συνάντησαν τον Χριστόφορο Στεφανίδη μετά το τέλος του αγώνα Απόλλων Πάτρας - Ηρακλής, συζήτησαν για την αναμέτρηση, για την παρουσία του στον Απόλλωνα Πατρών αλλά και τις γενικότερες εμπειρίες του από το χώρο του μπάσκετ.

Αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους πιο «μπαρουτοκαπνισμένους» παίκτες στο Ελληνικό πρωτάθλημα, με εμπειρίες από αρκετές ομάδες της Α’1. Το καλοκαίρι της φετινής σεζόν έκανε προετοιμασία με τον Ολυμπιακό του David Blatt και λίγους μήνες αργότερα υπέγραψε στον Απόλλωνα Πάτρας. Φυσικά αναφερόμαστε στον Χριστόφορο Στεφανίδη, ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στο debut.gr για θέματα που αφορούν τον Απόλλωνα, την παρουσία του στο Μαρούσι, τους coach Γιαννάκη και Blatt αλλά και τις επιλογές που έχει κάνει σε μία πορεία 20 χρόνων.

Μετά από δύο σερί νίκες, συμπεριλαμβανομένου και του διπλού στην Αμαλιάδα που είχε ανάγκη ο Απόλλωνας, σήμερα δεν τα καταφέρατε απέναντι στον Ηρακλή, μία ομάδα με διαφορετικούς στόχους. Ποιο πιστεύεις ήταν το «κλειδί» της σημερινής αναμέτρησης;

-Ήταν φανερό πως όσο περνούσε η ώρα, το βαθύ ρόστερ του Ηρακλή έπαιξε το ρόλο του. Εμείς έχοντας μικρό rotation εμφανιστήκαμε ξαφνικά σε αυτό το παιχνίδι με μείον δύο παίκτες, τον Ζούμπο που είχε πρόβλημα τραυματισμού και τον Μολφέτα αντιστοίχως. Έτσι όσο περνούσε η ώρα, η ποιότητα του Ηρακλή βγήκε στο παρκέ. Είναι μία ομάδα πολύ δουλεμένη, έχει στόχο στο παιχνίδι της, έχει κατεύθυνση προπονητική και μπορώ να πω ότι είναι φαβορί για την άνοδο. Οπότε μέσα στο σαραντάλεπτο, μαζί με αυτές τις δύο απουσίες που ανέφερα, φάνηκε η διαφορά των δύο ομάδων.

Είναι δύσκολο για μία ομάδα που είναι τελευταία να έχει κάνει αυτό που έχει πετύχει ο Απόλλωνας μέχρι τώρα.

Παρόλα αυτά βλέπουμε πως η ομάδα στις τελευταίες αναμετρήσεις έχει βελτιωθεί αισθητά και από την τελευταία θέση που βρισκόταν, τώρα να έχει ανέβει στην βαθμολογία. Πως καταφέρατε να γυρίσετε τον «διακόπτη» γιατί στην αρχή αυτό φαινόταν πάρα πολύ δύσκολο.

-Όταν ήρθα στον Απόλλωνα, η ομάδα είχε 0/4 αλλά το κυριότερο δεν ήταν αυτό. Ήταν η ψυχολογία που βρισκόταν σε αρκετά χαμηλό επίπεδο. Σιγά-σιγά, κάνοντας προπόνηση-προπόνηση ανεβάσαμε την αυτοπεποίθησή μας, κάναμε περίπου ενάμιση μήνα να αποκτήσουμε μία ηρεμία θα έλεγα στο παιχνίδι μας. Έγινε η αλλαγή προπονητή και αργήσαμε μέχρι να βρεθούμε πάλι σαν ομάδα. Αλλά οι συμπαίκτες μου έχουν δείξει χαρακτήρα, μεγάλη αυταπάρνηση, συν την κατεύθυνση από το προπονητικό επιτελείο και τη διοικητική σιγουριά που υπάρχει την ομάδα, βλέπουμε τα αποτελέσματα μέσα στο γήπεδο. Είναι δύσκολο για μία ομάδα που είναι τελευταία να έχει κάνει αυτό που έχει πετύχει ο Απόλλωνας μέχρι τώρα. Είναι διαφορετικό να παίζεις όταν είσαι τελευταίος και διαφορετικό να παίζεις όταν είσαι πιο πάνω στην βαθμολογία. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να επαναπαυτούμε, το πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο και έχουμε μπροστά μας ανηφόρα.

Σίγουρα σε αυτό έχει βοηθήσει και ο κόσμος που έχει σταθεί δίπλα στην ομάδα όλο αυτό το διάστημα.

-Ας μην κρυβόμαστε βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό σωματείο το οποίο έχει δίπλα του κόσμο και μάλιστα το υποστηρίζει και στα εκτός έδρας παιχνίδια. Έχει βρεθεί στο Μεσολόγγι, στην Αμαλιάδα και αυτό δημιουργεί μία εικόνα πως αποτελεί ένα μεγάλο club. Οπότε χωρίς το κόσμο δεν νομίζω ότι θα βρισκόμασταν τώρα σε αυτή τη κατάσταση των επτά νικών.

Η σχέση μου με το μπάσκετ δεν θα σταματήσει ποτέ!

Είσαι ένας παίκτης με τεράστια εμπειρία και αποτελείς παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους συμπαίκτες σου. Τι είναι αυτό που σε «γεμίζει» ακόμα και σε ηλικία 38 ετών συνεχίζεις ακάθεκτος να αγωνίζεσαι;

-Είναι πολύ περίεργο αυτό όπως θα το απαντήσω αλλά το κίνητρό μου αυτή τη στιγμή είναι το ίδιο όπως όταν ήμουν 18 χρονών. Έχουν περάσει 20 χρόνια και το αγαπάω τόσο πολύ, το θέλω τόσο πολύ κάθε μέρα, το σκέφτομαι, είναι η βασική προτεραιότητα μέσα στη μέρα μου και θα πρέπει να αναλογιστώ κι εγώ κάποια στιγμή ότι θα έρθει και το τέλος. Παρόλα αυτά η σχέση μου με το μπάσκετ δεν θα σταματήσει ποτέ πιστεύω.

Ξεκίνησες την καριέρα σου από τη Γλυφάδα, μετέπειτα στο Παλαιό Φάληρο και το 2004 πήρες μεταγραφή για το Μαρούσι. Πόσο σημαντική ήταν η επίδραση της Αθηναϊκής ομάδας στην εξέλιξή σου;

-Αρχικά, έπαιξα τέσσερα χρόνια στην Γλυφάδα που βρισκόταν Α’ τοπικό και μετέπειτα Γ’ Εθνική σε αντρικό επίπεδο, σαν παίδας και σαν έφηβος. Μετά πήρα μεταγραφή στο Παλαιό Φάληρο που αποτελούσε τη πρώτη μου επαγγελματική ομάδα. Το Μαρούσι για μένα ήταν η ομάδα σταθμός στην καριέρα μου. Ξαφνικά βρέθηκα από την Α’2, σε μία ομάδα που είχε παίξει τελικό Ελλάδος την προηγούμενη χρονιά. Με συμπαίκτες που τώρα έχουν διαδραματίσει μεγάλη πορεία και στην Euroleague είναι από τους καλύτερους παίκτες. Βρέθηκα με συμπαίκτες που είχαν παίξει ΝΒΑ. Ήταν για μένα ένα τεράστιο βήμα. Πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω στην αρχή πόσο τυχερός ήμουν που βρέθηκα σε αυτό το club. Έτσι είπα μέσα μου πως θα κάνω ότι μπορώ, όχι μόνο στο Μαρούσι, αλλά και γενικότερα να μείνω στην Α’1 για όσα περισσότερα χρόνια μπορώ. Το θεώρησα ευλογία, τύχη, συγκυρία, την οποία έπρεπε όμως να την «αρπάξω από τα μαλλιά» κάθε μέρα της ζωής μου.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι ένας «Θρύλος» του Ελληνικού μπάσκετ.

Στο Μαρούσι για δύο σεζόν είχες προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Τι είναι αυτό που σου έχει αποτυπωθεί από τη συνεργασία σου με τον «Δράκο»; Θεωρείς πως σε «στιγμάτισε» μπασκετικά;

-Ο Παναγιώτης Γιαννάκης όταν βρέθηκα εγώ στην ομάδα ήταν ένα «Θρύλος». Και είναι ένας «Θρύλος» του Ελληνικού μπάσκετ. Εκείνη την περίοδο, μάλιστα, ήταν και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 όταν εγώ βρέθηκα στην ομάδα. Όλο το προπονητικό επιτελείο είχε τεράστια ονόματα. Είχε τέταρτο προπονητή τον coach Γιώργο Μπαρτζώκα, ήταν ο coach Μπογατσιώτης, ήταν πρώτο βοηθός ο coach Αγγέλου που ουσιαστικά μαζί με τον coach Γιαννάκη με έφεραν στην ομάδα. Αυτό που μπορώ να πω για τον coach ήταν πως ασχολιόταν με τον τελευταίο παίκτη όπως ακριβώς με τον πρώτο. Και αυτό μου έκανε πάρα πολύ καλή εντύπωση. Μιλούσε το ίδιο είτε ήταν ο Σπανούλης είτε στον τελευταίο μικρό είτε στον 17ο παίκτη της ομάδας. Ήταν πάρα πολύ ήρεμος στα κρίσιμα σημεία των αγώνων. Έβγαζε μία σιγουριά και μία βεβαιότητα η οποία μεταδιδόταν στους παίκτες και ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες για το φοβερό ποσοστό νικών στα κλειστά παιχνίδια και τα παιχνίδια που κρίνονταν στο πόντο.

Στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν, έστω και σαν βοηθητικός, συμμετείχες στην προετοιμασία του Ολυμπιακού και συνεργάστηκες με τον David Blatt. Τι είναι αυτό που σου έχει μείνει έστω και από αυτό το λίγο χρόνο που πέρασες μαζί του;

-Άλλος ένας προπονητής που ασχολιόταν και με εμάς πάρα πολύ. Προσωπικά είχαμε κάνει αρκετές κουβέντες και εκτός γηπέδου. Θα μπορούσε να μου μιλήσει πριν από ένα ματς, στο αεροδρόμιο, ζητούσε τη γνώμη μου και πραγματικά μερικές φορές με ξάφνιαζε όλο αυτό. Μόνο καλά λόγια έχω να πω για την συνεργασία μου τόσο με τον coach όσο και με τον Ολυμπιακό. Ήταν μία φοβερή εμπειρία. Έπαιξα σε φιλικά με ομάδες οι οποίες διεκδικούν το Ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος στο μήνα που ήμουν εκεί ούτε μία φορά δεν αισθάνθηκα ψυχολογικά πιεσμένος ή να μετανιώσω για την επιλογή μου να βρεθώ εκεί.

Οι επιλογές μας ακολουθούν. Είναι επιλογές που πρέπει να υποστηρίζεις με όλες σου τις δυνάμεις. Όταν έμπαινα στο γήπεδο τα ξεχνούσα όλα.

Ο αθλητής Χριστόφορος Στεφανίδης νιώθει καλά με τις επιλογές που έχει κάνει στην μέχρι τώρα πορεία του ή αν γυρνούσε το χρόνο πίσω θα άλλαζε κάτι;

-Οι επιλογές μας ακολουθούν. Είναι επιλογές που πρέπει να υποστηρίζεις με όλες σου τις δυνάμεις. Πάντα υπάρχει το γιατί ή το αν αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι. Εκ των υστέρων, σε μία πορεία είκοσι χρόνων, μπορώ να δω κάποιες λάθος επιλογές στη πορεία του χρόνου. Αλλά το πιο βασικό είναι ότι ακόμα και όταν είχα κάνει μία λάθος επιλογή, το μπάσκετ μου έδινε τόσα πολλά στην καθημερινότητα ακόμα και όταν βρισκόμουν σε μία ομάδα στην οποία μπορεί να φάνηκε λάθος η παρουσία μου εκεί ή μπορεί να είχα επιμηκύνει παρουσία σε ομάδα στην οποία θα έπρεπε να είχε διακοπεί η συνεργασία νωρίτερα. Πάντα το μπάσκετ όμως με αποζημίωνε. Όταν έμπαινα στο γήπεδο τα ξεχνούσα όλα και θεωρώ ότι με αυτό το τρόπο στο σύνολο του χρόνου είμαι κάτι παραπάνω από κερδισμένος κυρίως στο κομμάτι το ανθρώπινο, στο προσωπικό, στο πόσο πολύ με «γέμισαν» αυτά τα είκοσι χρόνια.

Έγιναν πάρα πολλά τηλεφωνήματα που προσπαθούσαν να με αποτρέψουν να έρθω στην ομάδα.

Τέλος, για να επιστρέψουμε και στο παρόν, ποιες είναι οι φιλοδοξίες από την συνεργασία σου με τον Απόλλωνα Πατρών;

-Δεν θα πω ψέματα, πριν έρθω στον Απόλλωνα έγιναν πάρα πολλά τηλεφωνήματα, εκτός Απόλλωνα, οι οποίοι προσπαθούσαν να με αποτρέψουν να έρθω στην ομάδα. Μου μιλούσαν για μία ομάδα η οποία είναι τελευταία και που δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει μετά από τρεις αγωνιστικές. Παρόλα αυτά εγώ εδώ μίλησα με ανθρώπους και αποφάσισα να κάνω άλλη μία επιλογή, όπως είπαμε πριν, η οποία μέχρι στιγμής, δεν θέλω να πω αν με δικαιώνει ή δεν με δικαιώνει. Θέλω να με δικαιώσει ως προς το να σώσουμε μία ομάδα που βρισκόταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, το οποίο για μένα δεν φάνταζε αδύνατο όπως μου το παρουσίαζαν όλοι γύρω. Όσο θα πλησιάσουμε στο στόχο και όσο πιο κοντά το σφιχταγκαλιάσουμε τόσο πιο δικαιωμένος θα νιώθω. Μέχρι στιγμής είμαι ευχαριστημένος στον Απόλλωνα. Προσπαθώ καθημερινά να βρω τρόπους να κάνω την ομάδα καλύτερη και να φτάσουμε στην πολυπόθητη παραμονή.