Σαμπόνις: «Ο πατέρας μου δεν ήθελε να παίξω στην Εθνική Ισπανίας»
Ο Ντομάντας Σαμπόνις σε δηλώσεις του αποκάλυψε τον ρόλο που είχε ο πατέρας του στο να μην παίξει στην Εθνική Ισπανίας.
Ο Ντομάντας Σαμπόνις σε δηλώσεις του αποκάλυψε τον ρόλο που είχε ο πατέρας του στο να μην παίξει στην Εθνική Ισπανίας.
Συγκεκριμένα, ο 27χρονος ψηλός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο γεγονός ότι όταν ήταν μικρός τον προσέγγισε η ισπανική ομοσπονδία αλλά ο πατέρας του και θρύλος του ευρωπαϊκού μπάσκετ, Άρβιντας Σαμπόνις, δεν τον άφησε.
Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
«Οπωσδήποτε έμαθα και ανέπτυξα πολλές δεξιότητες μεγαλώνοντας στην Ισπανία. Εκείνα τα χρόνια μεγάλωσα, εκείνα τα εφηβικά χρόνια, νομίζω ότι ήταν τα πιο σημαντικά. Νομίζω πως οι Ισπανοί προσπάθησαν να με προσεγγίσουν, όταν ήμουν αρκετά νέος. Όταν ήμουν 14 ετών, υπήρχε ένα καμπ. Προσπάθησαν να το πουλήσουν τουλάχιστον κάπως έτσι.
Αν σου αρέσει το περιεχόμενο της σελίδας μας μπορείς να μας ακολουθήσεις και στα social media. Επειδή ξέρουμε ότι ίσως δεν ψάξεις, σου τα έχουμε έτοιμα. Στο link εδώ κάνεις like στο Facebook. Βέβαια, επειδή ίσως είσαι πιο πολύ της εικόνας, κάνε follow στο Instagram. Λοιπόν, τι περιμένεις για να το κάνεις; Δύο κλικ παραπάνω είναι.
‘’Είναι απλά ένα καμπ, έλα’’. Αλλά ο πατέρας μου τους απέρριψε αμέσως. Είπε ‘’Όχι, όχι, θα έρθεις στη Λιθουανία το καλοκαίρι’’.
Οι γενιές περνάνε, αλλά το συναίσθημα παραμένει ίδιο. Τίποτα δε μπορεί να συγκριθεί με το να παίζεις με τα χρώματα της χώρας σου, ειδικά για τη Λιθουανία. Το μπάσκετ είναι σαν θρησκεία εκεί πέρα. Απλώς το να βρίσκεσαι στην ομάδα αυτή, κάθε καλοκαίρι, το συναίσθημα που λαμβάνεις, δε μπορείς να το συγκρίνεις με τίποτα άλλο.
Όταν φοράς τα χρώματα της χώρας σου στη φανέλα, κάθε χρονιά δημιουργείται ένας ιδιαίτερος δεσμός ανάμεσά μας, ανεξαρτήτως ποιος είναι δίπλα σου. Τον χτίζεις αυτόν τον δεσμό και αυτό μεταφράζεται στο παρκέ».
