Ολυμπιακός: Οι «Αναλώσιμοι»

Το προσεχές καλοκαίρι η Λίβερπουλ θα αναζητήσει για 21η φορά στην ιστορία της τον άνθρωπο που θα ηγείται των σημαντικότερων αποφάσεων στο κλαμπ. Προσέξτε. Οι «κόκκινοι» ιδρύθηκαν το 1892. Μετρούν δηλαδή 131 χρόνια ιστορίας. Κατά μέσο όρο δηλαδή αλλάζουν προπονητή κάθε 6,5 χρόνια περίπου. Ολυμπιακός

Πάμε τώρα και στα δικά μας λημέρια. Σε ένα άλλο λιμάνι. Ο Ολυμπιακός μόνο τα τελευταία 20 χρόνια έχει αλλάξει 35 προπονητές. Από το 2004 μέχρι σήμερα δηλαδή, σχεδόν 2 κόουτς κάθονται στον πάγκο του κάθε χρόνο.

Αν δηλαδή η Λίβερπουλ είναι ο ορισμός της ομάδας που «παντρεύεται» τον προπονητή της, οι ερυθρόλευκοι είναι η ομάδα που τους αλλάζει σαν τα πουκάμισα.

Οι «αμείλικτοι» αριθμοί

Αν τα δημοσιογραφικά κλίσε είχαν πνευματικά δικαιώματα, τότε η «ηλεκτρική καρέκλα» του προπονητή θα άνηκε στον Ολυμπιακό. Μετά την απόλυση Καρβαλιάλ, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ θα είναι ο 6ος τεχνικός που θα κάτσει στον πάγκο του Ολυμπιακού σε διάστημα 562 ημερών.

To παράδοξο είναι ότι ο ασκός του Αιόλου άνοιξε αμέσως μετά την απόλυση του μακροβιότερου προπονητή στην ιστορία των ερυθρολεύκων. Του Πέδρο Μαρτίνς (1.492 μέρες). Μόνο ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μετρά περισσότερες μέρες αλλά το πέτυχε σε 2 θητείες (1.596 μέρες).

Ο Ολυμπιακός ανέκαθεν δεν εμπιστευόταν τους προπονητές του. Από το 2004 μέχρι σήμερα μόνο 6 προπονητές κατόρθωσαν να ξεκινήσουν και να ολοκληρώσουν έστω μία σεζόν. Ενδεικτικό είναι ότι κανείς σε αυτό το διάστημα (πέραν του Μαρτίνς) δεν έχει συμπληρώσει πάνω από 2 χρόνια. Αυτό το ορόσημο πλησίασαν ο Μίτσελ στην πρώτη θητεία του (701 μέρες) και ο Ερνέστο Βαλβέρδε στη 2η (692 μέρες).

Ας σημειωθεί ότι στην εποχή Μαρινάκη οι προπονητές από την Ιβηρική έχουν την τιμητική τους. Σχεδόν το 50% των κόουτς (11/23) είναι είτε Πορτογάλοι (5) είτε Ισπανοί (6).

Ο Πρόεδρος πάνω από όλα

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς λέγεται ο Πρόεδρος της Λίβερπουλ; Της Μάντσεστερ Σίτι; Της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Της Άρσεναλ; Αν δεν είστε πιστοί ακόλουθοι της Πρέμιερ Λιγκ, τότε πιθανότατα δε θα θυμάστε τα ονόματά τους. Όχι γιατί είστε «αδιάβαστοι». Αλλά επειδή στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, τα αφεντικά των μεγαλύτερων ομάδων δεν είναι οι πρόεδροι αλλά οι προπονητές. Για να είμαστε πιο ακριβείς οι μάνατζερ.

Όταν λέμε μάνατζερ δεν εννοούμε τους ατζέντηδες. Εννοούμε τους ανθρώπους που κυριολεκτικά τρέχουν ένα ολόκληρο κλαμπ. Οι πρωταγωνιστές είναι εκείνοι. Στον Κλοπ, στον Γκουαρντιόλα, στον Αρτέτα, στον Ποστέκογλου έχουν δώσει τα κλειδιά του συλλόγου οι πρόεδροι των Big 6. Γι αυτό, ευλόγως σε αυτούς πέφτουν και τα φώτα της δημοσιότητας.

Τα ονόματα των ιδιοκτήτων έρχονται στην επιφάνεια μόνο όταν θέλουν να γκρινιάξουν οι οπαδοί για τα «καβούρια» στην τσέπη τους.

Έλα, όμως, που εδώ στην Ελλάδα ξέρουμε καλύτερα. Προεδράρας και ξερό ψωμί. Αυτός βάζει τα λεφτά, αυτός έχει και το δίκιο. Και καλά κάνει που διαμαρτύρεται για τη διατησία. Το γεγονός, βέβαια, ότι έχει αλλάξει 6 προπονητές σε σχεδόν 1,5 χρόνο, μάλλον αντιφατικό είναι.

Και δεν είναι μόνο ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού. Το ίδιο αλλοπρόσαλλα φέρθηκε και ο αντίστοιχος του Παναθηναϊκού όταν επέλεξε να κάνει all in απολύοντας τον Γιοβάνοβιτς. «Ποδοσφαιρικός τζόγος» κανονικότατα.

Η ευθύνη των οπαδών

Φυσικά, οι πρόεδροι των ελληνικών ομάδων βρίσκουν και τα κάνουν. Υπό την ανοχή των πάντα ανυπόμονων Ελλήνων οπαδών. Εκείνων που δεν έχουν μάθει τι σημαίνει «εμπιστεύομαι τη διαδικασία». Εκείνων που μέσα σε ένα ματς μπορούν να σε βγάλουν άχρηστο, μετά «μετρ» της προπονητής και ξανα άχρηστο. Πάντα ανάλογα με το αποτέλεσμα. Πάντα κοντόφθαλμα. Κοιτώντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος.

Φανταστείτε λοιπόν, που θα βρισκόταν σήμερα η Άρσεναλ αν ήταν ελληνική ομάδα. Ο Μικέλ Αρτέτα θα είχε απολυθεί 10 φορές από το 2019 που ανέλαβε. Η διοίκηση θα έκανε το χατήρι των δυσαρεστημένων οπαδών και η Άρσεναλ σήμερα δεν θα είχε ωριμάσει ποτέ αρκετά για να φτάσει να διεκδικεί τον τίτλο.

Θέλετε άλλο παράδειγμα; Πάρτε τη Λίβερπουλ του Κλοπ. Η 2η πιο ιστορική ομάδα της Αγγλίας χρειάστηκε 4 χρόνια για να πάρει το πρώτο της τρόπαιο. Στην Ελλάδα, ο Κλοπ θα είχε ήδη καρατομηθεί. Στην Αγγλία, συμπληρώνει 9 χρόνια στον πάγκο της Λίβερπουλ, αλλάζοντας το αφήγημα της σύγχρονης ιστορίας της.

Η ιστορία θα μπορούσε να γραφτεί διαφορετικά

Ρίχνοντας μια ματιά στα ονόματα που έχουν παρελάσει από τον πάγκο του Ολυμπιακού απορείς με ορισμένες απολύσεις. Όπως για παράδειγμα του Λεονάρντο Ζαρντίμ. Του ανθρώπου που το 2017 οδήγησε τη Μονακό στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Και όμως, μερικά χρόνια νωρίτερα, οι ερυθρόλευκοι τον απέλυσαν παρόλο που ήταν αήττητος στην Ελλάδα. Για την ακρίβεια, ήταν 2ος πιο επιτυχημένος προπονητής του Ολυμπιακού  την τελευταία 20ετία από πλευράς βαθμολογικής συγκομιδής (2,42 πόντοι). Αυτό δεν επαρκούσε και απόλύθηκε μόλις 26 ματς μετά την πρόσληψή του. Τότε, στον μετέπειτα προπονητή της Μονακό καταλογίστηκαν οι φτωχές από πλευράς θεάματος εμφανίσεις της ομάδας.

Ένας άλλος σπουδαίος που σήμερα μεσουρανεί στην Πρέμιερ Λιγκ ήταν ο Μάρκο Σίλβα. Στον Ολυμπιακό άντεξε μόλις 1 σεζόν. «Όταν πήρα την απόφαση να φύγω το έκανα για οικογενειακούς λόγους. Και επίσης για λόγους καριέρας» είχε εξηγήσει ο Πορτογάλος.

Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία, όμως, είναι το σχόλιο του Σίλβα για την σχέση του Ολυμπιακού με τους προπονητές του. «Αν το αναλύσεις, θα δεις ότι εδώ και κάποια χρόνια, από τότε που έφυγε από τον Ολυμπιακό ο Ερνέστο Βαλβέρδε, μπορεί να είναι και μία δεκαετία, από τον Ολυμπιακό έχουν περάσει ίσως και 15 προπονητές. Και ποιος ήταν ο μοναδικός που έμεινε στον πάγκο σε μία ολόκληρη σεζόν; Ο κόσμος μπορεί να τα δει αυτά, δεν είναι απλά λόγια»

Διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις, μπορείς να διακρίνεις τη διορατικότητα ενός προπονητή που δεν ήθελε να φύγει ως ένας ακόμη απολυμένος κόουτς από τους Πειραιώτες. Γι αυτό, επέλεξε να λύσει τη συνεργασία του ως επιτυχημένος, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Και τους παίκτες σαν τα πουκάμισα

Καλώς ή κακώς, ο Ολυμπιακός ανέκαθεν αντιμετώπιζε ως αναλώσιμούς τους προπονητές. Ωστόσο, επί Κόκκαλη αλλά και σε μεγάλο βαθμό επί Μαρινάκη αυτό σπάνια κόστιζε. Γιατί; Επί Κόκκαλη επειδή, είχε ένα σταθερό κορμό Ελλήνων αλλά και ξένων ποδοσφαιριστών. Επί Μαρινάκη, διότι οι βασικοί αντίπαλοι των ερυθρολεύκων ήταν πολύ αδύναμοι.

Ωστόσο, τα τελευταία 2 χρόνια παρατηρούμε κάτι πρωτόγνωρο. Ο Ολυμπιακός δεν αλλάζει μόνος τους προπονητές σαν τα πουκάμισα αλλά και τους παίκτες. Από το ξεκίνημα της περσινής σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει χρησιμοποιήσει 71 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές που έχουν ξεκινήσει έστω και μία φορά στο βασικό σχήμα. 39 την περσινή σεζόν και 32 φέτος. Καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη στα 10 κορυφαία πρωταθλήματα δεν έχει ξεπεράσει τους 39 της περσινής σεζόν τα τελευταία 10 χρόνια!

Όπως καταλαβαίνει κανείς, με αυτό το ρυθμό, ομάδα δεν φτιάχνεις. Ως εκ τούτου, ο Ολυμπιακός δεν κινδυνεύει μόνο να μείνει άτιτλος για 2η σερί χρονιά. Εκπέμπει ήδη SOS για την επόμενη σεζόν.