Η έλλειψη υπομονής όσο αφορά το θέμα προπονητή κυριαρχεί την τωρινή σεζόν στη Euroleague με τις αλλαγές των προπονητών να δίνουν και να παίρνουν.

Η έλλειψη υπομονής όσο άφορα το θέμα του προπονητή έγινε πολύ εμφανής και έντονη στη φετινή Euroleague. Σε 19 αγωνιστικές που έχουμε διανύσει ως τώρα αριθμούμε συνολικά 7 αλλαγές προπονητών. Έχοντας ως μέσο όρο μία αλλαγή προπονητή σε κάτι λιγότερο από κάθε τρεις αγωνιστικές. Κόντρα στην κακή παράδοση που διακατέχει τον αθλητισμό μας, ούτε ο Παναθηναϊκός αλλά και ούτε και ο Ολυμπιακός έχουν προβεί σε αλλαγή προπονητή.

Mιλάμε για την πιο ανταγωνιστική, πιθανότατα, κανονική περίοδο στην ιστορία της Euroleague. Όπως δείχνουν τα πράγματα θα φτάσουμε στις τελευταίες αγωνιστικές με μάλλον 16 ομάδες να κυνηγάνε 10 θέσεις. Ενώ για πρώτη φορά, αυτή την άνοιξη θα δούμε και play in. Οι απαιτήσεις είναι υψηλές. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν το καλοκαίρι είναι πολλά (ίσως και τα περισσότερα από κάθε άλλη φορά). Ωστόσο αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση δικαιολογία για τις αποφάσεις που βλέπουμε να υλοποιούνται. Στην πρώτη ή δεύτερη αποτυχία ή σε ένα μικρό σερί συνεχόμενων κακών αποτελεσμάτων, τα front office των ομάδων δεν δείχνουν καμία εμπάθεια. Βαφτίζουν τον προπονητή αποδιοπομπαίο τράγο και σε λίγα 24ώρα ανακοινώνουν τον επόμενο που θα αναλάβει την “καυτή πατάτα”.  Αθροιστικά μέχρι στιγμής μιλάμε για 7 αλλαγές προπονητών σε 6 διαφορετικές ομάδες. Με την πρώτη μάλιστα, να συμβαίνει πριν καν αρχίσει η αγωνιστική σεζόν.

Η πρώτη αλλαγή πριν καν ξεκινήσει η σεζόν

Ο Σέτζιο Σκαριόλο ήταν ο προπονητής που καθόταν στο πάγκο της Βίρτους Μπολόνια από το 2021. Κατά την θητεία του, η ιταλική ομάδα κατέκτησε το Eurocup, διασφαλίζοντας την επιστροφή της στην Euroleague μετά από πολυετή απουσία. Ενώ πρόσθεσε και 2 σούπερκαπ κατά την παραμονή του στη Βίρτους Μπολόνια . Μιλάμε φυσικά για ένα προπονητή που έχει κατακτήσει σχεδόν τα πάντα με την Εθνική Ισπανίας, έχει παραστάσεις από το NBA και γενικότερα κατέχει ένα πολύ βαρύ βιογραφικό. Οι δηλώσεις του όμως πριν καν αρχίσει η σεζόν σχετικά για το μέλλον του Ίφε Λούντμπεργκ στην ιταλική ομάδα ήταν κομβικές. Ήταν αρκετές ώστε να εξοργίσουν την διοίκηση και τον ιδιοκτήτη της ομάδας. Έτσι ο Σκαριόλο, παρά τις επιτυχίες που έφερε και παρά τα επιτεύγματα του, είδε την πόρτα της εξόδου πριν καν μπούμε σε αγωνιστικούς ρυθμούς.

Εν τέλει η αλλαγή αυτή για την ομάδα της Μπολόνια ήταν ιδιαίτερα ευεργετική. Ο Λούκα Μπάνκι που διαδέχτηκε τον Σέρτζιο Σκαριόλο διανύει μια ξέφρενη πορεία φέτος, όντας σταθερά στην τρίτη θέση καθόλη την διάρκεια του πρώτου μισού της κανονικής σεζόν.

Ο τρίτος προπονητής που έρχεται

Η Βιλερμπάν δεν είναι και στα καλύτερα της φέτος και η έλλειψη υπομονής την χαρακτηρίζει όσο αφορά την άκρη του πάγκου. O TJ Parker που ήταν ο προπονητής της ομάδας για κάτι παραπάνω από μία τριετία είδε την ομάδα να χάνει με σχετική ευκολία τα 4 πρώτα ματς της κανονικής σεζόν. Και αυτό του κόστισε την θέση. Ως αποτέλεσμα η γαλλική ομάδα έκανε αυτό που περίμεναν αρκετοί εδώ και καιρό. Να δοθεί μία ευκαιρία στο Μάρκο Ποτζέκο ως πρώτο προπονητή σε ομάδα Ευρωλίγκας. Όπερ και εγένετο.

Ο Ιταλός παρουσίασε καλύτερη εικόνα από ότι ο προκάτοχος του. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο αλλά και για την γαλλική ομάδα οι ήττες συνεχίστηκαν. Αρκετές από αυτές, με πολύ μικρή διαφορά πόντων. Η ευκαιρία του Ιταλού προπονητή κράτησε μόνο 8 αγώνες όπου κατάφερε να μαζέψει μόλις μία νίκη. Το απολύτως παράλογο είναι ότι η παρθενική νίκη του ως πρώτος προπονητής ήρθε στο τελευταίο του παιχνίδι στο πάγκο της Βιλερμπάν. Χάνοντας ουσιαστικά την θέση του, μετά από νίκη της ομάδας. Με την γαλλική ομάδα πλέον να αναζητά τον τρίτο ανθρώπο που θα κάτσει φέτος στην άκρη του πάγκου της.

Από το ένα πάγκο στον άλλο

Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς είναι μία ιδιαίτερη προσωπικότητα στο κόσμο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η αρχή της σεζόν τον βρήκε στο “τιμόνι” του Ερυθρού Αστέρα. Σε μία ομάδα που το καλοκαίρι δαπανήθηκαν μεγάλα ποσά για τα δεδομένα του σερβικού μπάσκετ, θέτοντας τον πήχη ψηλά για φέτος. Η έλλειψη υπομονής όμως της διοίκησης των ερυθρόλευκων είναι χαρακτηριστική. Οι 3 ήττες στους 4 πρώτους αγώνες έκαναν τους ιθύνοντες της ομάδας να αντικαταστήσουν το Ντούσκο Ιβάνοβιτς με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο.

Έλλειψη υπομονής όμως είχε και η Μπασκόνια. Η πολύ καλή περσινή παρθενική σεζόν του Πεναρόγια στη Βιτόρια ξεχάστηκε πολύ γρήγορα όταν η Μπασκόνια ξεκίνησε με 4 ήττες στους πρώτους 5 αγώνες. Έτσι οι ιθύνοντες των Βάσκων αποφάσισαν να πάνε με την δοκιμασμένη συνταγή. Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς που μόλις είχε χάσει την θέση του από τον Ερυθρό Αστέρα δεν έμεινε παραπάνω από 10 ημερολογιακές ημέρες άνεργος και επέστρεψε στην χώρα των Βάσκων και στην ομάδα που τον ανέδειξε ως προπονητή.

Ακόμα και τα περσινό θαύμα δεν ήταν αρκετό

Η Ζαλγκίρις την προηγούμενη σεζόν έκανε ένα μικρό θαύμα καθώς τερμάτισε στην 7η θέση. Πάνω από ομάδες με πολύ υψηλότερο μπάτζετ και δυναμική. Η πορεία αυτή είχε την υπογραφή του Καζίς Μακσβίτις, του Λιθουανού πρωτοεμφανιζόμενου προπονητή. Δίπλα στη πολύ καλή πορεία της Ζαλγκίρις, ο Μακσβίτις πρόσθεσε και την 6η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα με την Εθνική Λιθουανίας, το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Και όμως παρά το περσινό θαύμα με την Ζαλγκίρις και την καλή πορεία στο Μουντομπάσκετ, αυτά δεν ήταν αρκετά ώστε να διατηρήσει την θέση του. Φέτος άντεξε μόλις 17 αγωνιστικές στην πάγκο της πρωταθλήτριας Λιθουανίας, δίνοντας την θέση του στον Αντρέα Τρινκέρι.

Η κακή συνεργασία με τον GM

Η Φενέρμπαχτσε ήταν μία ομάδα που επίσης επέλεξε την αλλαγή προπονητή στη μέση της σεζόν. Η θητεία του Δημήτρη Ιτούδη στη τουρκική ομάδα κράτησε περίπου 1.5 χρόνο, πριν την θέση του αναλάβει ο Σαρούνας Γιασικέβιτσιους. Παρά το γεγονός ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν και τα καλύτερα για τον Έλληνα τεχνικό, η απομάκρυνση είχε διαφορετική κύρια αιτία. Οι κακές σχέσεις του με τον GM της Φενέρμπαχτσε, Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι φαίνεται να έπαιξαν τον κύριο ρόλο στη κίνηση της τουρκικής ομάδας. Εδώ ήταν θέμα περισσότερο διαπροσωπικών σχέσεων παρά έλλειψης υπομονής. Ωστόσο τα όχι και τόσο ενθαρρυντικά αποτελέσματα συνέβαλλαν και αυτά στην αλλαγή προπονητή.

Οι πιθανοί επόμενοι 

Αν νομίζει κάποιος ότι οι 7 αλλαγές προπονητών στα μέσα της σεζόν είναι αρκετές για φέτος μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσει. Αν και κανένας προπονητής δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχα τα βράδια σχετικά με το επαγγελματικό του μέλλον, ειδικά μετά από 2 ή και 3 αρνητικά αποτελέσματα, έχουν ακουστεί φήμες για 2-3 συγκεκριμένους προπονητές, ως πιθανούς επόμενους. Με πιο ηχηρές φήμες αυτή την στιγμή για τον πάγκο της Ανατολού Εφές. Ο Τσαν είναι από τους πρωτοεμφανιζόμενους προπονητές στην Euroleague. Παρά τα κάποια καλά δείγματα που έχει δείξει, η Εφές αναζητά την νίκη εδώ και 7 αγωνιστικές. Και αυτό μπορεί να του κοστίσει την θέση.

Έντονες φήμες έχουν ακουστεί και για ακόμη ένα πρωτοεμφανιζόμενο προπονητή στη Euroleague. Ο λόγος για τον Ρότζερ Γκριμάου. Ωστόσο μετά και την νίκη του κόντρα στη Ρεάλ δείχνει να παίρνει την ψήφο εμπιστοσύνης που χρειαζόταν. Ένας ακόμη προπονητής που κατά την γνώμη μου είναι σε δύσκολη θέση είναι ο Έτορε Μεσίνα. Η περσινή σεζόν βρήκε την Ολύμπια Μιλάνο εκτός play off και αν και η φετινή έχει παρόμοια κατάληξη, το μέλλον του Ιταλού προπονητή είναι πολύ αβέβαιο στον Ιταλικό βορρά. Ίσως η Μιλάνο επιλέξει να προβεί και σε αλλαγή προπονητή πριν την λήξη της σεζόν.

Μία γρήγορη σύγκριση με το  NBA

Δεδομένου ότι το NBA είναι το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στο κόσμο, με την Euroleague να ακολουθεί, θα περίμενε κάποιος να δει μία παρόμοια κατάσταση. Τα πράγματα όμως είναι εντελώς διαφορετικά. Και αυτό λέει πολλά για την διαφορά επαγγελματισμού που υπάρχει ανάμεσα στις δύο λίγκες αλλά και την έλλειψη υπομονής. Η αλλαγή νοοτροπίας είναι πιο αναγκαία από ποτέ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Στο NBA αυτή την στιγμή, κανένας προπονητής δεν έχει χάσει την δουλειά του στη σεζόν που διανύουμε. Και αν μη τι άλλο υπήρχαν πολύ καλές ευκαιρίες για να γίνει αυτό. Ο Μόντι Γουίλιαμς, προπονητής των Ντιτρόιτ Πίστονς είναι ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής. Η ομάδα του φέτος ισοφάρισε αρνητικό ρεκόρ αναζητώντας την νίκη για 28 συνεχόμενους αγώνες. Και παραμένει στη θέση του κανονικότατα. Την ίδια στιγμή που προπονητές στη Euroleague χάνουν την θέση τους μετά από 4 αγωνιστικές που δεν κατάφεραν να επιτύχουν τα απαιτούμενα αποτελέσματα.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, ότι στο NBA είχαμε μόλις 3 αλλαγές προπονητών κατά την διάρκεια του καλοκαιριού σε σύνολο 30 ομάδες. Στην Euroleague είχαμε 7 αλλαγές προπονητών μέχρι τώρα στα μέσα της σεζόν σε 18 ομάδες. Και αυτά τα δύο νούμερα εάν τα συγκρίνουμε φανερώνουν την τεράστια έλλειψη υπομονής που υπάρχει στην Γηραιά ήπειρο. Μαζί με την έντονη θέληση για άμεση επιτυχία με κάθε κόστος.

Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ίσως η πιο επιτυχημένη ομάδα την τελευταία δεκαετία. Έχει πάει στα 8 από τα 10 τελευταία Final 4. Έχει σηκώσει 3 φορές την κούπα και έχει χάσει στο τελικό άλλες 3. Καθόλη την δεκαετία αυτή, είχε τον ίδιο προπονητή, με εξαίρεση την προηγούμενη σεζόν. Και το ρόστερ της άλλαζε ελάχιστα από σεζόν σε σεζόν. Σίγουρα το τεράστιο μπάτζετ που είχε, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις επιτυχίες της, αλλά αν κάτι μας διδάσκει αυτό, είναι ότι η υπομονή είναι βασικό κλειδί στην επιτυχία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ