Ο Λίο Μέσι τα κατάφερε. Η Αργεντινή τα κατάφερε. Ήταν γραφτό να γίνει έτσι και ο Μανώλης Μακρόπουλος γράφει.

Λίο Μέσι. Ο άνθρωπος (;) για τον οποίο μιλάει όλος ο πλανήτης τις τελευταίες ώρες. Ο άνθρωπος για τον οποίο σίγουρα μιλούσαν οι περισσότεροι, όταν ξεκινούσε αυτό το τουρνουά, πίσω στις 20 Νοεμβρίου. Έπειτα από ένα πανέμορφο τουρνουά και έναν συγκλονιστικό τελικό, το φινάλε έμελλε να είναι το πιο γλυκό για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή που έχει «γεννήσει» το άθλημα.

Το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών!

Σίγουρα υπάρχουν αγώνες που διεκδικούν αυτό τον τίτλο. Όπως το απίστευτο 6-1 της Μπαρτσελόνα επί της Παρί πίσω στο 2017. Ή η ανατροπή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις καθυστερήσεις του τελικού του 1999 απέναντι στη Μπάγερν. Μπορώ να σκεφτώ αρκετά μεγάλα ματς. Κανένα από αυτά όμως δεν είχε τη βαρύτητα του τελικού του Μουντιάλ. Κανένα δεν είχε «μέσα» το κεφάλαιο «τελευταίο παιχνίδι του Μέσι σε Μουντιάλ».

Αν έβαζες τον απλό φίλαθλο κόσμο να σου «στήσει» το πιο ιδανικό ματς, νομίζω κανείς δε θα πλησίαζε σε ιδέα αυτό που ζήσαμε. Μόνο ευλογημένος μπορεί να νιώθει κάποιος που παρακολούθησε όλο αυτό. Την Αργεντινή του Μέσι να μπαίνει με «το μαχαίρι στα δόντια» και για 70′ να έχει κρατήσει τη Γαλλία στα 0 σουτ! Και μετά έρχεται αυτός ο παικταράς που μόλις έγινε 24 (20/12), ο Κιλιάν Εμπαπέ να τα φέρει όλα τούμπα. Με δύο γκολ σε δύο λεπτά το 2-0 έγινε 2-2. Η απόλυτη κυριαρχία έγινε απόλυτο δράμα. Η παράταση; Συγκλονιστική. Ο Μέσι κάνει το 3-2 και όλοι -και ο γραφών- ξεσπούν σε λυγμούς. Όμως η μοίρα το θέλει αλλιώς. Τρίτο πέναλτι στον τελικό, χατ-τρικ ο Εμπαπέ και… Μαρτίνες. Απόκρουση, πέναλτι, απόκρουση, έπος!

Οι δύο όψεις του νομίσματος!

Μιας και μιλήσαμε για Μαρτίνες και πέναλτι αξίζει μια ιδιαίτερη αναφορά στον κίπερ της Αργεντινής. Ο Μαρτίνες που κατέκτησε και το βραβείο του κορυφαίου τερματοφύλακα της διοργάνωσης κατάφερε μέσα σε ελάχιστα λεπτά να μας δείξει πως ένα νόμισμα έχει πάντα δύο διαφορετικές όψεις! Αφού έκανε την επέμβαση της…δεκαετίας και βάλε, στο τετ-α-τετ με τον Μουανί στο 120’, απέκρουσε το πέναλτι του Κομάν και έδωσε την κούπα στη χώρα του, ήταν η ώρα της δικής του βράβευσης.

Και τότε, σαν άλλος κάγκουρας από τον Κορυδαλλό (δεν έχω κάτι με την περιοχή) έκανε αυτό που είδαν στις οθόνες τους δισεκατομμύρια άνθρωποι. Δικαιολογία δεν υπάρχει καμία, αλλά και να ειπωθεί, δεν γίνεται δεκτή. Μια τραγική κίνηση στη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. Όχι, δεν αναιρεί την αξία του εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά μας δείχνει στοιχεία αυτής απ έξω!

Οι τρεις σωματοφύλακες!

Όλοι μιλούν για τον Μέσι, όμως αυτό δε θα συνέβαινε αν δεν είχε πλάι του τους «τρεις σωματοφύλακες». Έντσο Φερνάντες, Ροντρίγκο Ντε Πολ και Άνχελ Ντι Μαρία αξίζουν πολλά εύσημα. Ο νεαρός χαφ που μας συστήθηκε σε τούτο το παγκόσμιο κύπελλο δίκαια κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου νέου. Ο Έντσο έκανε ένα συγκλονιστικό τουρνουά.

Παρέα με τον Ντε Πολ δημιούργησαν μια «ασπίδα προστασίας» στο κέντρο της ομάδας του Σκαλόνι. Ο άσος της Ατλέτικο Μαδρίτης άκουσε πολλά πριν και κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Απάντησε όμως μονάχα μέσα στο γήπεδο, με ατελείωτα χιλιόμετρα, κοψίματα, ανακτήσεις μπάλας. Τη λεγόμενη βρώμικη δουλειά.

Τέλος ο Ντι Μαρία. Δε ξέρω για εσάς αλλά για εμένα ήταν ο άνθρωπος του τελικού μέχρι να γίνει το 2-1. Κέρδισε το -αμφιλεγόμενο- πέναλτι για το 1-0 και ο ίδιος πέτυχε το 2-0. Ο Ντι Μαρία που είχε χάσει την τελικό του 2014 ήταν εξαιρετικός όσο αγωνίστηκε. Δε θα ξεχάσω ποτέ το κλάμα του μόλις συνειδητοποίησε ότι σκόραρε στον τελικό. Και ας ήταν ακόμη το ματς στο 36’.

«Ναι αλλά φορούσε αυτό!»

Σε παλιότερο κείμενό μου αναφορικά με τον Μέσι και το Μουντιάλ είχα γράψει στο τέλος πως αυτοί που με τίποτα δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, θα βρουν κάτι να πουν ακόμη και αν το κατακτήσει. Και βρήκαν. Διάβασα πολλά σχόλια για αυτό το… μανδύα που φόρεσαν, όχι φόρεσε, στον Μέσι οι Καταριανοί. Έμοιαζε σαν τον Βόλντεμορτ αλλά με αγγελικό πρόσωπο.

Στο θέμα μας όμως. Τα έχουμε πει, τα έχουμε γράψει. Μετά και από αυτή την κορυφή για τον Μέσι είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι όποιος δεν παρά-δέχεται, δεν θέλει ή δεν μπορεί. Στην πρώτη περίπτωση έχει καταλάβει πως ο Μέσι είναι ο GOAT αλλά επειδή προτιμάει κάποιον άλλον (σεβαστό) δεν το δέχεται… Στη δεύτερη περίπτωση λυπάμαι αλλά καλύτερα να… αφήσει το σπορ.

Όσοι τολμούν να βάζουν στην ίδια συζήτηση έναν ποδοσφαιριστή που τόσα χρόνια στο χορτάρι να κάνει όλα και πλέον τα… παίρνει και όλα, με κάποιον άλλον, λυπάμαι. Όσα «Ναι αλλά» και αν σκαρφιστείτε, μετά το βράδυ της Κυριακής υπάρχει μόνο το «Ναι».

Λίο Μέσι, σε ευχαριστώ!

Δε χρειαζόταν το Μουντιάλ για να είναι GOAT. Ήταν από πολύ πιο πριν. Το Μουντιάλ έπρεπε να το πάρει για να χαρεί η ψυχούλα του. Και το πήρε με τον πιο όμορφο τρόπο, στον πιο όμορφο τελικό.

Λιονέλ Μέσι σε ευχαριστώ. Ευχαριστώ που ζω στην εποχή σου και βλέπω όλα όσα δυστυχώς πολλοί δε θα δουν ποτέ (ζωντανά). Σε ευχαριστώ που έκανες τα πάντα για να πάρεις το μοναδικό τρόπαιο που έλειπε από τη συλλογή σου. Σε ευχαριστώ που ακόμη και στα 35 σου μας δίνεις λόγους να λέμε «Τι έκανε;!»

Σε ευχαριστώ που χάρη σε εσένα το βράδυ της Κυριακής έκλαιγα από χαρά αγκαλιά με τον κολλητό μου. Σε ευχαριστώ που υπάρχεις, που παίζεις για τη χαρά του παιχνιδιού.

Και Λίο, σε παρακαλώ, τώρα που το πήρες και αυτό, μη διανοηθείς να σταματήσεις…