Περασμένες ίσως, ξεχασμένες οχι… Οι μεγάλες μουντιαλικές “βεντέτες”

“Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι. Χρεωμένα ναι, πληρωμένα όχι…” τραγουδούσε πριν από μερικά χρόνια ο Γιώργος Αλκαίος και το ρεφρέν του ομώνυμου κομματιού, πιθανότατα ταιριάζει στην θεματολογία του σημερινού ιδιαίτερου μουντιαλικού αφιερώματος.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο πέραν της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, αποτελούσε διαχρονικά και ένα σημείο συνάντησης. Τόσο για τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανήτη, όσο και για τις καλύτερες εθνικές ομάδες ανά τον κόσμο. Υπήρξαν ωστόσο και περιπτώσεις, όπου οι μουντιαλικές συναντήσεις μεταξύ δύο χωρών ήταν κάτι παραπάνω από απλώς ένα παιχνίδι. Πόσο μάλλον, όταν είτε πήγαζε από πίσω μια μεγάλη αντιπαλότητα είτε και εξαιτίας αυτών δημιουργήθηκε μια μεγάλη αντιπαλότητα.

Ξέρετε οι παλιές, γεμάτες μίσος και κάποτε άγρια ρομαντικές ποδοσφαιρικές… βεντέτες. Ορισμένες από αυτές είναι αισθητές ακόμη και σήμερα. Όσο δηλαδή μπορούμε ρεαλιστικά να μιλάμε για αντιπαλότητες στην σύγχρονη ποδοσφαιρική πραγματικότητα του 21ου αιώνα. Της πραγματικότητας των αριθμών, του υπερχρήματος και της επιχειρηματικής λογικής που διακατέχει πλέον το σπορ.

Ακόμα και έτσι, το Debut.gr θυμάται και παρουσιάζει τις αντιπαλότητες που άφησαν εποχή στα χρονικά των Μουντιάλ.

Bραζιλία VS Αργεντινή

Ήταν αδύνατο να ξεκινήσουμε χωρίς την συγκεκριμένη περίπτωση. Δύο λατρεμένες υπερδυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Οι οποίες παρότι έχουν αναμετρηθεί πάνω από 100 φορές για όλες τις διοργανώσεις (109 – 43 νίκες για Βραζιλία, 40 για Αργεντινή), κατέχουν μαζί επτά Παγκόσμια Κύπελλα και φυσικά αποτελούν τους πόλους της μεγαλύτερης κόντρας, σε επίπεδο εθνικών ομάδων, δεν έχουν βρεθεί ποτέ στο τέλος της διαδρομής ενός Μουντιάλ.

Βέβαια, οι μόλις τέσσερις μουντιαλικές μονομαχίες (1974, 1978, 1982, 1990) μεταξύ Βραζιλίας και Αργεντινής ήταν πάντα ποδοσφαιρικά (και μη) στο μάξιμουμ. Πιο γνωστές εξ’ αυτών οι δύο τελευταίες ιστορικά. Το 1982, στον β’ γύρο του Μουντιάλ της Ισπανίας, η μεταξύ τους σκληρή αναμέτρηση, βρήκε την Βραζιλία νικήτρια με 3-1 και τον Μαραντόνα να αποβάλλεται για σκληρό φάουλ στον Ζοάο Μπατίστα. Το 1990 στην Ιταλία, ήρθε η ρεβάνς της Αργεντινής. Στην φάση των “16”, η “Αλμπισελέστε” απέκλεισε την “Σελεσάο” με νίκη 1-0. Χάρη στο μοναδικό γκολ της αναμέτρησης από τον Κανίγια, ο οποίος πήρε την ασίστ από τον Μαραντόνα.

Το παιχνίδι βέβαια μνημονεύεται και για εξωαγωνιστικούς λόγους. Όταν κυκλοφόρησε, ότι ο Βραζιλιάνος αριστερός μπακ Μπράνκο, ήπιε νερό από ένα μπουκάλι που του έδωσαν οι Αργεντίνοι το οποίο ήταν “πειραγμένο” με ηρεμιστικά. Πράγμα που σαφέστατα επηρέασε την απόδοσή του. Το γεγονός δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, αλλά ούτε και διαψεύστηκε. Ενώ (και) οι δηλώσεις χρόνια αργότερα, του τότε προπονητή της Αργεντινής Κάρλος Μπιλάρδο («Δεν λέω ότι δεν έγινε») δεν βοήθησαν για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Σε ένα ματς που έμεινε γνωστό ως αυτό του «Αγιασμένου νερού».

Η μία και μοναδική συνάντηση των δύο χωρών σε τελικό διοργάνωσης της FIFA, ήταν το 2005 για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών της Γερμανίας. Με την πληρέστερη ίσως Βραζιλία της σύγχρονης εποχής να διαλύει την Αργεντινή με 4-1. Το μεγάλο, ωστόσο όνειρο πολλών ποδοσφαιρόφιλων για έναν τελικό Βραζιλίας και Αργεντινής δεν θα εκπληρωθεί ούτε στο Μουντιάλ του Κατάρ. Βάσει του “δέντρου” της διοργάνωσης δεν μπορεί να υπάρξει ζευγάρι των δύο χωρών πριν τα ημιτελικά.

Ακόμα και έτσι θα ευελπιστούμε για αυτή την συνάντηση. Πόσο μάλλον τώρα που η μεγάλη κόντρα κάπως αναζοπυρώθηκε. Τουλάχιστον, μετά τον περσινό τελικό του Κόπα Αμέρικα και τα τραγελαφικά γεγονότα των επεισοδιακών τους αναμετρήσεων στα προκριματικά της Λατινικής Αμερικής για το τρέχον Μουντιάλ.

Αργεντινή VS Αγγλία

Ίσως, η περίπτωση που έρχεται πιο χαρακτηριστικά στο μυαλό, όταν ανατρέχουμε στις μεγάλες ποδοσφαιρικές και στην περίπτωση μας μουντιαλικές αντιπαλότητες. Απλούστατα γιατί, η μεγάλη κόντρα Αργεντινής και Αγγλίας τα είχε όλα… Ένταση, πάθος, ίντριγκα, πατριωτισμό με πολιτικό background και σπουδαίες αναμετρήσεις. Προϊόν δύο λαών με σχέσεις κοινού μίσους ο ένας για τον άλλο και κοινής λατρείας για την στρογγυλή θεά.

Παρότι οι δύο χώρες πρωτοσυναντήθηκαν το 1951 σε ένα νικηφόρο με 2-1 για τους Άγλλους φιλικό στο Γουέμπλεϊ, η μουντιαλική ιστορία μεταξύ Αργεντινής και Αγγλίας, ξεκίνησε το 1962. Στο τουρνουά της Χιλής. Νικήτρια η Αγγλία (3-1). Η μεγάλη ωστόσο αντιπαλότητα τους θα ξεκινούσε στην Βρετανία μία τετραετία αργότερα. Το 1966, στον δρόμο για την κατάκτηση του τροπαίου, η Αγγλία συναντάει στους προημιτελικούς την Αργεντινή. Ο αγώνας όμως δεν έμεινε τόσο για το αποτέλεσμα (1-0 η Αγγλία με γκολ οφσάιντ του Τζεφ Χαρστ), όσο για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν.

Οι Αργεντίνοι παίκτες είχαν έντονα παράπονα από τη διαιτησία του Γερμανού Ρούντολφ Κράιτλαϊν. Ο οποίος στο 36’ απέβαλλε τον αρχηγό τους, Αντόνιο Ρατίν για διαμαρτυρία. Ενώ εκείνος ουσιαστικά του ζήτησε διερμηνέα για να μιλήσουν. Καθώς δεν ήξερε ο ένας τη γλώσσα του άλλου! Ο Ρατίν δεν δεχόταν την αποβολή του επί 10 λεπτά μένωντας στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι που μπήκαν άνθρωποι της FIFA και τον έπεισαν να αποχωρήσει! Mετά τη λήξη του αγώνα, ο προπονητής των Άγγλων, Αλφ Ράμσεϊ δεν άφησε τους παίκτες του να ανταλλάξουν φανέλες με τους αντιπάλους τους και σαν να μην έφτανε αυτό, στη συνέντευξη τύπου μίλησε για τους Αργεντίνους με άκρως υποτιμητικό τρόπo. Αποκαλώντας τους “ζώα” ( “We don’t swap shirts with animals” ) ! Ένα μεγάλο μίσος γεννιόταν…

Η έχθρα κορυφώθηκε κατά την δεκαετία του ’80, με αφορμή τον πόλεμο των Φώκλαντς (1982). Ο οποίος έδρασε σαν… κηροζίνη στις φλεγόμενες πλέον σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Η νίκη στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού (1986), ήταν ζήτημα τιμής για την Αργεντινή. Η οποία διψούσε για εκδίκηση. Μία νίκη που θα ερχόταν χάρη στη μεγάλη ατομική παράσταση του Ντιέγκο Μαραντόνα και τα δύο του προσωπικά γκολ που έμειναν στην ιστορία. Αρχικά το περίφημο “χέρι του θεού” που μέτρησε κανονικά και έπειτα το “γκολ του αιώνα” όπου πέρασε την μισή εθνική Αγγλίας.

Εξίσου σπουδαία και η αναμέτρηση του 1998 στα νοκ-αουτ του Μουντιάλ της Γαλλίας. Όταν, Αργεντινή και Αγγλία στο καλύτερο ίσως παιχνίδι του τουρνουά, ήταν ισόπαλες (2-2) μέχρι η “Αλμπισελέστε” να πάρει την πρόκριση στα πέναλτι (4-3). Πιο χαρακτηριστική στιγμή (μαζί με το ιστορικό γκολ του 18χρονου τότε Μάικλ Όουεν), η αποβολή του Ντέιβιντ Μπέκαμ. Η οποία αποδείχθηκε καθοριστική για να κριθεί το παιχνίδι σε βάρος της χώρας του. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο ίδιος παίκτης θα εξιλεωνόταν στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Κορέας (2002). Χαρίζοντας μια σπουδαία νίκη για την Αγγλία στην τελευταία μέχρι σήμερα μουντιαλική “μάχη” των δύο (σαφώς πιο μονιασμένων σήμερα) χωρών.

Βραζιλία VS Iταλία

Δύο χώρες τόσο διαφορετικές, αλλά και τόσο σπουδαίες ποδοσφαιρικά για να αξίζουν μια αντιπαλότητα ανάλογη του μεγέθους τους. Μαζί 9 παγκόσμιοι τίτλοι αφού… Το “World Derby” ή “Clasico Mundial” όπως είναι γνωστή στα αγγλικά και πορτογαλικά ξεχωριστά, η κόντρα μεταξύ Βραζιλίας και Ιταλίας, αποτέλεσε διαχρονικά ένα απ’τα σπουδαιότερα ζευγάρια της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων.

Μία παράδοση που ξεκίνησε το 1938, στα ημιτελικά του Μουντιάλ της Γαλλίας. Στην πρώτη από τις πέντε μουντιαλικές συναντήσεις των δύο χωρών, η τελικώς πρωταθλήτρια “Σκουάντρα Ατζούρα” επικράτησε της Βραζιλίας με 2-1. Ωστόσο, υπήρξε παρασκήνιο για την επιλογή του τότε προπονητή των Βραζιλιάνων, να αφήσει εκτός για λόγους… ξεκούρασης το μεγάλο αστέρι της ομάδας, Λεονίντας ντα Σίλβα (σ.σ πρώτος σκόρερ εκείνου του τουρνουά). Ενώ δεν έλλειψαν και οι φήμες περί δωροδοκίας από τους Ιταλούς. Το τελευταίο δεν επιβεβαιώθηκε. Ενώ και ο Λεονίντας που τελικά ήταν τραυματίας, είχε γνωστοποιήσει μέσω επιστολής τους λόγους που δεν έπαιξε.

Ακολούθησαν δύο ιστορικοί τελικοί. Οι οποίοι με την σειρά τους θα έφερναν την αντιπαλότητα στην σφαίρα του μύθου. Ο πρώτος στο σπουδαίο Μουντιάλ του Μεξικού (1970). Με την μεγάλη ομάδα του Πελέ, του Ζαιρζίνιο και του Κάρλος Αλμπέρτο να συντρίβει την εξίσου σπουδαία Ιταλία της εποχής με 4-1. Ο δεύτερος παρότι καθόλου θεαματικός, συγκριτικά του 1970, ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1994. Αναμέτρηση που δεν θα την θυμόμαστε για τις ελάχιστες φάσεις της, αλλά για την διαδικασία των πέναλτι (σ.σ ο πρώτος τελικός Μουντιάλ που πήγε στον ξαφνικό θάνατο) και το χαμένο χτύπημα του Ρομπέρτο Μπάτζιο. Το οποίο και έκρινε τον τελικό υπέρ της Βραζιλίας.

Στο ενδιάμεσο προηγήθηκαν άλλες δύο διασταυρώσεις. Το 1978, στον μικρό τελικό της Αργεντινής (νικήτρια η Βραζιλία 2-1) και τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Ισπανίας (1982). Εκεί η Ιταλία, με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Πάολο Ρόσι κέρδισε με 3-2 την σπουδαία παρέα του Ζίκο, του Σόκρατες και του Φαλκάο. Αξιοσημείωτο και ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο, οτι από τα 16 συνολικά επίσημα παιχνίδια Βραζιλίας και Ιταλίας μόνο τα επτά ήταν φιλικοί αγώνες. Δηλαδή ούτε καν τα μισά!

Γερμανία VS Iταλία

H αντιπαλότητα μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας (δύο εκ των πιο επιτυχημένων ποδοσφαιρικών εθνών της Ευρώπης) είναι σαν μια κολόνια που κρατάει χρόνια. Τουλάχιστον στην διάρκεια εκείνων από τον 20ο αιώνα και μετά. Συνήθως με την Γερμανία να προσπαθεί να κερδίσει την Ιταλία και να μην το καταφέρνει. Σε επίσημες αναμετρήσεις. Δύο χώρες που μαζί έχουν κερδίσει 8 φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο και έχουν βρεθεί συνολικά άλλες 14 στον τελικό. Τις περισσότερες από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη μαζί!

Στα κοιτάπια της μουντιαλικής ιστορίας, έχουν καταγραφεί πέντε συνολικά συναντήσεις. Σπουδαιότερη εκείνη του 1970. Όταν στον θρυλικό τους ημιτελικό στην πόλη του Μεξικού, για το Μουντιάλ του Μεξικού, η Ιταλία επικράτησε με 4-3 στην παράταση. Αναμέτρηση που έμεινε γνωστή ως το “παιχνίδι του αιώνα” λόγω του θεάματος και της διαρκώς αμφίρροπης εξέλιξής της.

Αξιομνημόνευτες επίσης οι αναμετρήσεις τους για τον τελικό του 1982 (3-1 νικήτρια και πρωταθλήτρια η Ιταλία), στην σπουδαίοτερη ίσως περιγραφή του Γιάννη Διακογιάννη για την κρατική τηλεόραση, αλλά και για τον ημιτελικό της διοργάνωσης της Γερμανίας το 2006. Με την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ιταλία να σκοτώνει τους οικοδεσπότες στο τελευταίο δίλεπτο της παράτασης με τα γκολ των Φάμπιο Γκρόσο και Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (2-0).

Μεγάλη, η παράδοση των δύο χωρών και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Κατά κόσμον Euro. Έχοντας συνολικά πέντε τίτλους και τέσσερις μεταξύ τους αναμετρήσεις (1988, 1996, 2012, 2016). Με την “Σκουάντρα Ατζούρα” να μετράει μία νίκη και τρεις ισοπαλίες έναντι των “Πάντσερ”. Ενώ και ο πρώτος αποκλεισμός της Ιταλίας από την Γερμανία σε μεγάλη διοργάνωση ήρθε μόλις το 2016! Όταν οι Γερμανοί επικράτησαν στα πέναλτι στον προημιτελικό του Euro της Γαλλίας.

Παρότι η Γερμανία είναι πιο επιτυχημένη σε επίπεδο διεθνών τίτλων, η Ιταλία επικρατεί στο μεταξύ τους ιστορικό. Χαρακτηριστικά σε συνολικά 37 πλέον επίσημες αναμετρήσεις (μετά και τα δύο ματς του περασμένου καλοκαιρίου για το Nations League), οι Ιταλοί έχουν 15 νίκες με 12 ισοπαλίες και 8 μόλις ήττες.

Αργεντινή VS Γερμανία

Θεωρητικά μιλώντας, δύο τόσο μεγάλες ποδοσφαιρικές σχολές δεν θα είχαν τίποτα να χωρίσουν. Στην πράξη και το χορτάρι όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τουλάχιστον, όταν μιλάμε για τις εθνικές ομάδες της Αργεντινής και Γερμανίας. Ένα… ντουέτο καθαρής μουντιαλικής αντιπαλότητας. Με τις αναμετρήσεις τους να ξεχωρίζουν κάπου ανάμεσα στις βιντεοκασέτες και τα αρχεία των all-time classics του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Παρόλο που οι δύο χώρες, είχαν αντιμετωπίσει η μία την άλλη και προ του 1986, δις μάλιστα (1958 & 1966), το Μουντιάλ του Μεξικού θεωρείται ουσιαστικά η αφετηρία της συγκεκριμένης αντιπαλότητας. Στον τελικό, η Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα αντιμετώπισε την Δυτική τότε Γερμανία επικρατώντας με 3-2. Γράφωντας τον καλύτερο επίλογο στην θριαμβευτική πορεία της.

Το 1990 στην Ιταλία, η εξέλιξη της τέταρτης χρονικά μουντιαλικής συνάντησης μεταξύ “Αλμπισελέστε” και “Πάντσερ” θα οδηγήσει την αντιπαράθεση τους στα ύψη. Στον τελικό της Ρώμης, οι δύο φιναλίστ του Μεξικού συαντήθηκαν ξανά. Αυτή τη φορά, όμως, το τρόπαιο θα άλλαζε κάτοχο. Η Γερμανία των Ματέους, Κλίνσμαν, Φέλερ και του προπονητή Φραντς Μπεκενμπάουερ χάρη στο αμφισβητούμενο (μέχρι σήμερα) πέναλτι στο 85ο λεπτό της αναμέτρησης που εκτέλεσε ο Αντρέας Μπρέμε κερδίζει με 1-0 και στέφεται για τρίτη τότε φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια. Τα δάκρυα του Μαραντόνα μετά την λήξη εκείνου του τελικού συγκινούν ακόμα χιλιάδες ποδοσφαιρόφιλους. Πόσο μάλλον τους Αργεντίνους που ποτέ δεν ξέχασαν εκείνη την αδικία.

Δύο δεκαετίες και τέσσερα χρόνια αργότερα (2014), η ποδοσφαιρική μοίρα θα έφερνε για τρίτη φορά Αργεντινή και Γερμανία αντίπαλες σε τελικό Μουντιάλ. Στην Βραζιλία και το θρυλικό Μαρακανά. Σε έναν δραματικό τελικό που κρίθηκε στην παράταση, τα “Πάντσερ” με την χρυσή αλλαγή του Μάριο Γκέτσε και το γκολ του στο 113′ θα στερήσουν ξανά το τρόπαιο από την Αργεντινή. Πληρέστερη αυτή τη φορά, αλλά καθοδηγούμενη από έναν άλλο σούπερ σταρ. Τον Λιονέλ Μέσι. Ο οποίος τότε είδε τον εαυτό του να φτάνει τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά στο βαρύτιμο τρόπαιο που τόσο του λείπει…

Γαλλία VS Ιταλία

Αναμφίβολα δύο από τις πιο επιτυχημένες χώρες του ποδοσφαιρικού κόσμου. Μοιραζόμενες έξι παγκόσμια στέμματα. Όμως το οτι μοιράζονται επίσης μία θέση στην “γηραιά ήπειρο” και μοιάζουν σε πολλά διαθέτοντας αμφότερες φινέτσα και σπουδαία κουλτούρα, μόδα και γαστρονομία δεν απαγορεύσε ποτέ στις Γαλλία και Ιταλία να αποτελούν ακόμη ένα ξεχωριστό ζευγάρι στην λίστα με τις μεγάλες μουντιαλικές αντιπαλότητες.

Το αποκαλούμενο “ντέρμπι της Ευρώπης” (Derby d’Europa) που ξεκίνησε το 1910 και στο οποίο η Ιταλία επικρατεί σε νίκες της Γαλλίας (18-11), έχει προσφέρει διαχρονικά πολλές σπουδαίες αναμετρήσεις. Ωστόσο, από τα συνολικά πέντε παιχνίδια Γαλλίας και Ιταλίας σε Παγκόσμιο Κύπελλο (1938, 1978, 1986, 1998, 2006) ιστορικότερο ήταν αναμφίβολα εκείνο του 2006. Στον τελικό του Μουντιάλ της Γερμανίας.

Η αναμέτρηση ήρθε ισόπαλη (1-1) οδηγήθηκε στην παράταση και έπειτα την διαδικασία των πέναλτι. Εν συνεχεία, η Ιταλία επικράτησε με 5-3 και πήρε το τρόπαιο. Το σκηνικό που έμεινε στην ιστορία, ήταν φυσικά η περίφημη κουτουλιά του Ζινεντίν Ζιντάν στον Μάρκο Ματεράτσι. Η οποία οδήγησε και στην αποβολή του “Ζιζού” στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του.

Μία άτυπη ρεβάνς θα έλεγε κανείς των Ιταλών για τον προ μισής δεκαετίας χαμένο (συναρπαστικό) τελικό του Euro 2000 στις Κάτω Χώρες. Ο οποίος κρίθηκε στον έξτρα χρόνο της παράτασης με το “χρυσό γκολ” του Νταβίντ Τρεζεγκέ (2-1). Από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 και μετά, οι δύο χώρες ποτέ δεν συναντήθηκαν σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης.

Αγγλία VS Γερμανία

Δύο μεγάλες εθνικές ομάδες που γνωρίζονται πολύ καλά ποδοσφαιρικά. Έχοντας μάλιστα και μεγάλο παρελθόν. Αν αναλογιστούμε οτι Γερμανία και Αγγλία έδωσαν τις πρώτες τους αναμετρήσεις (παρότι ανεπίσημες) στο τέλος του 19ου αιώνα (1899). Το επίσημο μεταξύ τους ιστορικό, ωστόσο, ξεκίνησε τον Μάϊο του 1930. Σε μία ισόπαλη φιλική αναμέτρηση των δύο χωρών στο Βερολίνο (3-3). Πόσοι άραγε θα μπορούσαν να φανταστούν τότε, ότι εκείνο το παιχνίδι θα αποτελούσε την αρχή για μία από τις πιο κλασσικές “βεντέτες” στα χρονικά του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου…

Η οποία στατιστικά έχει δει σε 35 εως σήμερα αναμετρήσεις την Αγγλία να επικρατεί μόλις για μία νίκη έναντι της Γερμανίας (14-13). Οι υπόλοιπες οκτώ αναμετρήσεις ισόπαλες.

Οι μουντιαλικές συναντήσεις των “Τριών Λιονταριών” και των “Πάντσερ” καταγράφονται στις συνολικά πέντε (1966, 1970, 1982, 1990, 2010). Με πιο θρυλικές εξ’ αυτών, τον τελικό του Μουντιάλ 1966, όταν οι οικοδεσπότες επικράτησαν με 4-2 στην παράταση της Δυτικής (τότε) Γερμανίας στο Γουέμπλει στην μία και μοναδική τους κατάκτηση και τον ημιτελικό του 1990, όπου οι τελικοί πρωταθλητές Γερμανοί άφησαν την Αγγλία εκτός τελικού στα πέναλτι (1-1 κ.δ, πρτ / 4-3 πρτ.). Ήταν το παιχνίδι που “ανάγκασε” τον σπουδαίο Γκάρι Λίνεκερ να πει την περίφημη του φράση.

” Το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό άθλημα, στο οποίο 22 άνδρες κυνηγούν μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί “

Αξιομνημόνευτη και η αναμέτρηση του 2010. Στην φάση των “16” του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Η Γερμανία τελικώς κέρδισε με 4-1. Οδηγώντας την Αγγλία στην μεγαλύτερη εώς τότε μουντιαλική της ήττα. Όμως το παιχνίδι είναι ακόμα συνδεδεμένο με μία από τις μεγαλύτερες αδικίες σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Καθώς, η Γερμανία προηγούνταν μόλις με 2-1, το σουτ-κεραυνός που εξαπέλυσε ο Φράνκ Λάμπαρντ στο 38ο λεπτό και βρήκε στο οριζόντιο δοκάρι του Μάνουελ Νοιερ δεν μέτρησε. Παρόλο που η μπάλα πέρασε ολοκάθαρα τη γραμμή. Το γεγονός αυτό θα γινόταν και η αφορμή για την εφαρμογή της τεχνολογίας στο ποδόσφαιρο. Με την επινόηση, χρήση και καθιέρωση αρχικά του goal-line technology (2013) και έπειτα του VAR (2018). Tα οποία αμφότερα πλέον αποτελούν μέρος της σύγχρονης ποδοσφαιρικής ρουτίνας.

Σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, η πιο γνωστή αναμέτρηση των δύο χωρών ήταν το 1996. Στον περίφημο ημιτελικό του Γουέμπλεϊ για το Euro της Αγγλίας. Εκεί, η Γερμανία θα έπαιρνε την εκδίκηση της για το 1966 επικρατώντας των διοργανωτών με 6-5 στα πέναλτι. Μοιραίος τότε για την Αγγλία, ο τωρινός της ομοσπονδιακός προπονητής Γκάρεθ Σάουθγκειτ. Για την οποία ήττα, οι Άγγλοι θα έπαιρναν περίπου τη ρεβάνς ξανά στον Γουέμπλεϊ τον Ιούνιο του 2021. Όταν μπροστά στους συμπατριώτες τους διέλυσαν με 2-0 την Γερμανία στα νοκ-αουτ του Euro 2020.

Το εντυπωσιακό στο ζευγάρι μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας είναι πως παρότι οι δύο χώρες μοιράζονται μια κλασσική ποδοσφαιρική “βεντέτα”, στις συνειδήσεις η αντιπαλότητα αυτή είναι περισσότερο μονόπλευρη. Ιδίως από την πλευρά της Αγγλίας. Παρότι, οι άγγλοι οπαδοί και μια μερίδα του τοπικού αθλητικού τύπου πιστεύουν στην αντιπαλότητα, οι Γερμανοί δεν αναγνωρίζουν την Αγγλία ως ανταγωνιστή τους! Καθότι θεωρούν ως μεγάλους τους αντιπάλους τις Ιταλία και Ολλανδία,

Ολλανδία VS Γερμανία

Από τις πιο έντονες διαχρονικά αντιπαλότητες της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Πόσο μάλλον όταν οι ρίζες της εντοπίζονται στο μακρινό 1910. Έκτοτε, οι δύο χώρες συναντήθηκαν συνολικά σε 45 επίσημα παιχνίδια. Με την Γερμανία να επικρατεί στα 16 εξ’ αυτών, την Ολλανδία σε 12 και 17 αναμετρήσεις να λήγουν ισόπαλες.

Οι παράγοντες που μπαρούτιασαν το συγκεκριμένο (παρότι πιο ήπιο σήμερα) ποδοσφαιρικό μίσος ήταν δύο. Ο πρώτος ήταν σαφέστατα ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος. Καθώς η Γερμανία κατέκτησε και κατέλαβε την Ολλανδία για πέντε χρόνια και η βιαίοτητα των Ναζί καλλιέργησε έντονα το αντι-γερμανικό αίσθημα στον τοπικό πληθυσμό.

Ο δεύτερος παράγοντας ήταν οι μουντιαλικές συναντήσεις των δύο χωρών. Οι οποίες δίχως υπερβολή άφησαν εποχή. Όπως ο τελικός του Μουντιάλ 1974. Όταν η εκπληκτική εθνική Ολλανδίας του Γιόχαν Κρόιφ, αλλά και των Ρόμπι Ρέζενμπρινγκ, Φαν Χάνεγκεμ, Χέεσκενς και Κρολ, ηττήθηκε με 2-1 από την διοργανώτρια Γερμανία του Μπεκενμπάουερ και του αείμνηστου Γκέρντ Μίλερ. Το ιστορικό εκείνο παιχνίδι μάλιστα, ήταν η πρώτη συνάντηση των δύο ομάδων στα πλαίσια μιας μεγάλης διοργάνωσης.

Επίσης, αξέχαστη και η τελευταία μέχρι των ημερών μας μουντιαλική τους αναμέτρηση. Το 1990, στα νοκ-αουτ της διοργάνωσης της Ιταλίας. Με… έντονα χαρακτηριστική εικόνα το φτύσιμο του Φρανκ Ράικαρντ στις μπούκλες του Ρούντι Φέλερ (κεντρική φώτο).

Πορτογαλία VS Ισπανία

Πορτογαλία και Ισπανία. Δύο λαοί με μεγάλη ιστορία, αλλα και μεγάλη αντιπαλότητα. Το χάσμα στις (σαφώς καλύτερες στην εποχή μας) σχέσεις των δύο κρατών της Ιβηρικής ξεκίνησε τον 18ο αιώνα. Όταν οι Ισπανοί εισέβαλαν στην Πορτογαλία το 1762 κατά την διάρκεια του Επταετούς Πολέμου (1756-1763). Γεγονός που προκάλεσε την μεταξύ τους έχθρα. Με το πέρασμα των χρόνων και την έλευση του 20ου αιώνα, η αντιπαλότητα περιορίστηκε σε ποδοσφαιρικά επίπεδα. Με την Ισπανία να είναι κυρίαρχη της Πορτογαλίας συνήθως.

Η πρώτη τους μονομαχία σε μία μεγάλη διοργάνωση, ήταν γεγονός στους ομίλους του Euro 1984. Οι δύο ομάδες ισόπαλες (1-1). Τέθηκαν αντιμέτωπες στον ίδιο θεσμό επίσης, το 2004 στην διοργάνωση της Πορτογαλίας (1-0 η Πορτογαλία) και το 2012 στους προημιτελικούς. Αναμέτρηση στην οποία, η μετέπειτα back-to-back πρωταθλήτρια Ισπανία προκρίθηκε τελικά στα πέναλτι (0-0 κ.δ & πρτ. / 4-2 πεν).

Η πρώτη μουντιαλική συνάντηση ήταν το 2010 στην Νότια Αφρική για την φάση των “16”. Όπου η Ισπανία χάρη στο μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης από τον Ντάβιντ Βίγια πήρε την νίκη και την πρόκριση. Στον δρόμο της προς την κατάκτηση της κορυφής του κόσμου. Λίγα χρόνια αργότερα βρέθηκαν ξανά αντιμέτωπες στους ομίλους του Μουντιάλ της Ρωσίας (2018). Ένα συναρπαστικό παιχνίδι (από τα καλύτερα της διοργάνωσης) που ήρθε ισόπαλο 3-3 και με τον Κριστιάνο Ρονάλντο να κάνει χατ-τρικ.

Μια ενδιαφέρουσα αντιπαλότητα, η οποία έχει βρει σε 40 επίσημα παιχνίδια, νικήτρια 17 φορές την Ισπανία, 6 την Πορτογαλία και 17 αναμετρήσεις δίχως νικητή. Μία αντιπαλότητα που ίσως αναβιώσει στο Κατάρ. Εφόσον οι δύο χώρες περάσουν αμφότερες στους “16” και κερδίσουν τον αγώνα τους εκεί, μπορούν να συναντηθούν στα προημιτελικά.

Αργεντινή VS Νιγηρία

Ίσως η πιο αθώα περίπτωση μουντιαλικής αντιπαλότητας. Καθώς εκείνη προέκυψε τελείως συγκυριακά εξαιτίας της συχνής διασταύρωσης των συγκεκριμένων δύο χωρών. Η άτυπη (με εξαίρεση φέτος) για τα σύγχρονα Μουντιάλ παράδοση, που θέλει την “Αλμπισελέστε” στον ίδιο δρόμο με τους “υπεραετούς” ξεκίνησε στην διοργάνωση του 1994. Νικήτρια στην πρώτη συνάντηση, η Αργεντινή με σκορ 2-1.

Εκείνο το παιχνίδι ήταν και το τελευταίο του Ντιέγκο Μαραντόνα για την εθνική του και για ένα Μουντιάλ. Καθώς, μετά τον συγκεκριμένο αγώνα, ως γνωστών, ο Ντιέγκο βρέθηκε θετικός σε χρήση ντόπινγκ (εφεδρίνη) και αποβλήθηκε από την διοργάνωση που σηματοδότησε και το ουσιαστικό τέλος της καριέρας του. Από τότε Αργεντινή και Νιγηρία διασταύρωσαν τα ξίφη τους άλλες τέσσερις φορές στο Μουντιάλ (2002, 2010, 2014, 2018). Με την πρώτη να φτάνει εύκολα ή δύσκολα στην νίκη σε όλες τις περιπτώσεις.

Χαρακτηριστική πλέον και η τελευταία τους συνάντηση προ τετραετίας στα γήπεδα της Ρωσίας. Όπου η Αργεντινή, χάρη στα γκολ των Μέσι (14′) και Ρόχο (86′) πήρε τη νίκη με 2-1. Σε έναν αγώνα θρίλερ με χαρακτήρα “do or die” και για τις δύο ομάδες. Φυσικά με έπαθλο την πρόκριση από τον όμιλό τους πίσω από την μετέπειτα φιναλίστ Κροατία.

Σύμπτωση πως οι μίσες περίπου από τις συναντήσεις Αργεντινής και Νιγηρίας, έγιναν στον όμιλο της Ελλάδας (1994 & 2010).

ΗΠΑ vs Μεξικό

Η διαχρονική αντιπαράθεση σε αυτή την “μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε” θα λέγαμε σχέση των δύο γειτόνων της Βόρειας Αμερικής, υφίσταται και σε ποδοσφαιρικό βαθμό. Η αντιπαλότητα τους ξεκίνησε το μακρινό 1934. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες επικράτησαν του Μεξικού με 4-2 σε μονό αγώνα στην Ρώμη για την πρόκριση στο Μουντιάλ της Ιταλίας. Τρομερή ειρωνεία οτι οι Αμερικάνοι, από εκείνο το παιχνίδι και έπειτα θα χρειάζονταν 46 ολόκληρα χρόνια για να πανηγυρίσουν πάλι μια νίκη επί του “μισητού” Μεξικού!

Παρότι από το 1980 και έπειτα, οι αναμετρήσεις τους έγιναν πιο αμφίρροπες και με τις Ηνωμένες Πολιτείες να βελτιώνουν κάπως το κακό ιστορικό τους, εξακολουθούσαν για τους Αμερικάνους να είναι δύσκολα αυτά τα παιχνίδια. Ιδιαίτερα τα εκτός έδρας. Τα οποία πολλάκις χαρακτηρίζονταν από επεισοδιακή ατμόσφαιρα, εντάσεις και αντικείμενα κάθε είδους που έπεφταν στον αγωνιστικό χώρο από τους ηλεκτρισμένους Μεξικανούς οπαδούς. Όχι πως οι Αμερικάνοι δεν έχουν ένταση στα παιχνίδια αυτά…

Δεν είναι τυχαίο δα, οτι η Αμερική πήρε τον πρώτο της βαθμό επί μεξικανικού εδάφους μόλις το 1997. Σε μία ισόπαλη αναμέτρηση με το Μεξικό (0-0) για τα προκριματικά του Μουντιάλ της Γαλλίας. Η μία και μοναδική μέχρι στιγμής μουντιαλική συνάντηση των δύο χωρών, ήρθε στα νοκ-αουτ της διοργάνωσης του 2002 στην Ιαπωνία και την Νότια Κορέα. Με την Αμερική του Λάντον Ντόνοβαν να επικρατεί σχετικά εύκολα με 2-0 των “Ελ Τίρι” και να πηγαίνει στα προημιτελικά.

Από τις συνολικά 74 μεταξύ τους αναμετρήσεις, μέχρι και φέτος, η στατιστική έχει καταγράψει 36 νίκες υπέρ του Μεξικού, 22 υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών και 16 ισοπαλίες.