Τα κακά ξεκινήματα της Εφές που οδηγούν στη κορυφή της Euroleague

Η Εφές φάνταζε ως το βασικό φαβορί για την κατάκτηση της Euroleague πριν την έναρξη της σεζόν. Οι εντυπωσιακές μεταγραφές κινήσεις που έκανε το καλοκαίρι σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ήταν αυτή που πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου τις τελευταίες δύο αγωνιστικές σεζόν της έδιναν βασικό προβάδισμα έναντι των άλλων ομάδων. Το καλοκαίρι που μας πέρασε κατάφερε να κρατήσει στο ρόστερ παρά τις “σειρήνες” από το NBA και τον Βασίλιε Μίσιτς αλλά και τον Σέιν Λάρκιν. Ένα δίδυμο που ήταν ο βασικός μοχλός στην επίθεση της Εφές τα τελευταία χρόνια στη Euroleague. Και αν δεν υπήρχε ο κορονοϊός να διακόψει την σεζόν της Euroleague στη μέση, ίσως να μιλούσαμε για 3 κατακτήσεις σε ισάριθμες χρονιές. Καθώς έδειχνε η πιο φορμαρισμένη ομάδα πριν την διακοπή. Μαζί κράτησε και τον βασικό κορμό της ομάδας που συντέλεσε τα μέγιστα στην κατάκτηση των 2 τίτλων.

Το καλοκαίρι που η Εφές τάραξε τα νερά της Euroleague

Και αν δεν έφταναν όλα αυτά, η διοίκηση της Εφές έχει δείξει ότι έχει ποντάρει πολλά στην κατάκτηση της τρίτης Euroleague στην σειρά.  Κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία της διοργάνωσης. Το καλοκαίρι, στο μεταγραφικό παζάρι που μας πέρασε έκανε τα πάντα ώστε να δούμε μια superteam για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έφερε ένα από τα καλύτερα 3αρια στην “Γηραιά Ήπειρο”  και ίσως τον καλύτερο two way παίκτη αλλά και ένας από τους καλύτερους σκόρερ στην Euroleague. Ο λόγος για τον Ουίλ Κλάιμπερν, μία κίνηση που κυριολεκτικά άλλαξε τον χάρτη στη διοργάνωση. Ενώ οι Τούρκοι έκαναν δικό τους και τον Άντε Ζίζιτς και τον Ακίλε Πολονάρα στις θέσεις των ψηλών. Θέσεις που έμοιαζαν τα πιο τρωτά σημεία της περσινής πρωταθλήτριας.

Μία ομάδα η οποία κερδίζει τον τίτλο για δύο συνεχόμενες χρονιές και κρατάει τον βασικό κορμό της και προπονητή. Ενώ την ίδια ώρα ψωνίζει από το “πολύ πάνω ράφι” το καλοκαίρι για τις θέσεις που έχει αδυναμίες. Το μίγμα μοιάζει ιδανικό. Κι όμως. Έχοντας πλέον διανύσει 7 αγωνιστικές η ομάδα από την Τουρκία μετράει 5 ήττες και μόλις 2 νίκες. Όντας στην 13η θέση, την ώρα που γράφεται το κείμενο. Με τα 4 παιχνίδια από αυτά μάλιστα να είναι στην έδρα της. Η δικαιολογία μπορεί να βρεθεί εύκολα ότι έχει αντιμετωπίσει την Ρεάλ στην Μαδρίτη. Την πολύ φορμαρισμένη Μονακό στην πριγκιπάτο. Αλλά και την πρωτοπόρο Φενέρμπαχτσε. Καμία από αυτές τις ομάδες δεν μπόρεσε να ξεπεράσει η Εφές. Οπότε θα έπρεπε να υπάρχει ανησυχία στο στρατόπεδο του Αταμάν;

Η έλλειψη ανησυχίας για το κακό ξεκίνημα

Καμία ανησυχία δεν υπάρχει από την πλευρά της τουρκικής ομάδας και οι λόγοι είναι τρεις. Ας ξεκινήσουμε από τον βασικό προφανέστατο. Η απουσία του Σέιν Λάρκιν. Ο Αμερικανός, πολιτογραφημένος Τούρκος αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού και δεν έχει αγωνιστεί στην φετινή σεζόν. Αποτελεί μαζί με τον Βασίλιε Μίσιτς βασικό γρανάζι στην επίθεση της τουρκικής ομάδας και οι δυο τους αποτελούν βασικό πρόβλημα για οποιαδήποτε άμυνα. Η επιστροφή του θα ανεβάσει την απόδοση του συνόλου του Αταμάν.

Ο δεύτερος και επίσης βασικός λόγος έλλειψης ανησυχίας είναι το βάθος και η διάρκεια της διοργάνωσης. Οι ιθύνοντες της Εφές ξέρουν πολύ καλά ότι η Euroleague έχει πολύ ακόμα και δεν υπάρχει άμεση ανάγκη για φορμάρισμα αυτή την περίοδο. Το φορμάτ της διοργάνωσης είναι τέτοιο που η ομάδα που θα βρεθεί στην καλύτερη φόρμα του σαββατοκύριακο του Final 4 είναι αυτή που θα πάρει το τρόπαιο σπίτι της. Όπως και οι ομάδες που θα βρίσκονται στην καλύτερη αγωνιστική κατάσταση την άνοιξη θα πάρουν το πολυπόθητο εισιτήριο για το Final 4 μέσα από την διαδικασία των Playoff.

Δεν είναι η πρώτη φορά

Και ο τρίτος και βασικότερος λόγος είναι ότι έχει ξαναγίνει. Η Εφές ξεκίνησε άσχημα και τις δύο σεζόν που στέφθηκε πρωταθλήτρια στην Euroleague. Η ομάδα από την Τουρκία ξεκίνησε την περσινή σεζόν με ακριβώς το ίδιο ρεκόρ στις 7 πρώτες αγωνιστικές. 5 ήττες και μόλις 2 νίκες. Χάνοντας ακόμα και από τον Παναθηναϊκό, που τερμάτισε προτελευταίος πέρυσι, με 26 πόντους διαφορά μέσα στο ΟΑΚΑ. Κι όμως ήταν αυτή που πανηγύρισε στο τέλος την κατάκτηση. Τερματίζοντας μάλιστα 6η στη κανονική διάρκεια αποκλείοντας την Αρμάνι Μιλάνο στα Playoff με μειονέκτημα έδρας.

Ακόμα όμως και δύο χρονιές πίσω, την σεζόν 2020-2021. Η τουρκική ομάδα στέφθηκε πρωταθλήτρια και πάλι δεν είχε το ανάλογο ξεκίνημα. Η Εφές ξεκίνησε την Euroleague τότε με ρεκόρ 4 ήττες και 3 νίκες στις πρώτες 7 αγωνιστικές. Παρόλα αυτά τερμάτισε 3η στη κανονική διάρκεια και στο τέλος, ήταν αυτή που χαμογέλασε.

Οπότε αυτό που μας διδάσκει η ιστορία είναι ότι τα άσχημα ξεκινήματα της Εφές στην Euroleague της ταιριάζουν. Γιατί στο τέλος αυτά ξεκινήματα κατέληξαν στο τίτλο. Και οι ιθύνοντες της Εφές δείχνουν να το γνωρίζουν καλά. Για αυτό και δείχνουν να ανησυχούν καθόλου παρά την μέχρι τώρα πορεία. Αναμένουμε να δούμε πως θα μεταφραστεί στο τέλος της Euroleague το φετινό κακό ξεκίνημα της Εφές.