GP Μπακού 2022 : Όλη η σεζόν συμπυκνωμένη σε 51 γύρους

Ο αγώνας στο Μπακού έχει μόλις τελειώσει. Βρίσκομαι πάνω από το πληκτρολόγιο με οίστρο και διάθεση για αποτύπωση των σκέψεων μου. Τι μου λείπει; Το κυρίως θέμα. Πως θα ξεκινήσω, χωρίς να ξέρω το που θα (το) φτάσω; Και οι ώρες πέρασαν, με πήραν οι μέρες, και η «απλή» ανασκόπηση αγώνα, έπαψε να αποτελεί επιλογή. Έπρεπε να σκεφτώ ένα άλλο περιτύλιγμα για το άρθρο μου.

Προσπαθούσα να συνδυάσω τις σκόρπιες σκέψεις μου, για το τι είδαμε, για τους πρωταγωνιστές, για τους χαμένους. Για εκείνους που επωφελήθηκαν και εκείνους που έκαναν έναν ακόμη χαρακτηριστικό για εκείνους αγώνα. Και τότε, μου ήρθε η αναλαμπή: Όσα είδαμε σε μόλις 51 γύρους στην πίστα  στο  Μπακού,  είναι σε μεγάλο βαθμό όλα όσα έχουμε δει σε έναν ή περισσότερους αγώνες φέτος. Μια σεζόν, σε μόλις 51 γύρους. Τολμηρή δήλωση. Δώστε μου λίγο χρόνο, και στο τέλος του κειμένου, θα σας φανεί τόσο τολμηρή, όσο και λογική.

Η ομάδα με αρχή, μέση και τέλος

Ξεκινάω με την Red Bull Racing, η οποία ταλαιπωρήθηκε από προβλήματα αξιοπιστίας στην αρχή του πρωταθλήματος. Έκτοτε όμως, δεν έχει αφήσει κανέναν βαθμό – που να μπορούσε να διεκδικήσει- να πάει χαμένο. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα αυτογκόλ της Ferrari, και πλέον βλέπει τους οδηγούς της στις δύο πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Ενώ και στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών έχει χτίσει μια διαφορά 80 πόντων. Και στα αγωνιστικά κύριε;

Η Ferrari ανοίγει σαμπάνιες το Σάββατο, και την Κυριακή τις κερνάει στην Red Bull. Η αυστριακή ομάδα δεν πέφτει με τα μούτρα στην μάχη της πρώτης θέσης το Σάββατο, ελέω  και του εκπληκτικού Charles Leclerc, ο οποίος μετράει έξι (πρώτες  θέσεις), στους πρώτους οχτώ αγώνες. Μακάρι όμως να έδιναν, βαθμούς και για την σειρά εκκίνησης..

Στον αγώνα του Μπακού, οι Red Bull φάνηκε να είναι ταχύτερες, και μάλιστα έχοντας καλύτερη διαχείριση ελαστικών. Στην Ferrari, λόγω του ότι είχαν βρεθεί σε δυσμενή θέση με την εγκατάλειψη του Sainz και με τον Leclerc “σάντουιτς” ανάμεσα στις Red Bull, επέλεξαν διαφορετική στρατηγική με τα ελαστικά. Η οποία όμως, δεν θα μάθουμε ποτέ, πως θα τους έβγαινε, αφού το ιταλικό μοτέρ παρέδωσε πνεύμα πολύ νωρίτερα απ΄ ότι θα περίμεναν.

Από εκεί και πέρα, ο Max Verstappen φαίνεται πως είναι ξεκάθαρα ο επιλεγμένος για την κούρσα του πρωταθλήματος, αφού μετά το «no fighting» που άκουσε ο Sergio Perez όντας στη πρώτη θέση και με παρόμοια στρατηγική, αυτά ήταν τα δεύτερα team olders που δέχεται φέτος, και τα δύο για την πρωτοπορία του αγώνα. Λογικό ή μη, θεωρώ πως τέτοιες εντολές τόσο νωρίς στο πρωτάθλημα αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του σπορ και τον σκοπό για τον οποίο οι οδηγοί ρισκάρουν σε κάθε αγώνα τη ζωή τους. Ακόμη κι έτσι  βέβαια, ο Μεξικανός απέχει μόλις 21 βαθμούς από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Not bad for an almost no2 driver.

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Στα της Mercedes, τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα: Το μονοθέσιο έχει σαφείς αδυναμίες και προβλήματα. Είναι αρκετά πιο αργό από εκείνα των πρωταγωνιστών, αφού ο George Russel μπόρεσε να κάνει χρόνο μόλις 1.3δτ αργότερο από εκείνον του Leclerc στον αγώνα του Μπακού το Σάββατο. Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχει σαφής διαφορά στον τρόπο διαχείρισης του μονοθέσιου από τους Russel και Hamilton. Κάτι το οποίο αντανακλάται στα αποτελέσματα του Σαββάτου, της Κυριακής, της βαθμολογίας, αλλά και των δηλώσεων τους προς τα έξω.

Ο νεοφερμένος George Russel, άλλαξε με τις εμφανίσεις του τις ισορροπίες εντός της ομάδας. Ποιος  το περίμενε αλήθεια, πως ο νεαρός Βρετανός θα έχει κερδίσει τον πολύπειρο και 7 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή  Lewis Hamilton, σε εφτά από τους οχτώ αγώνες; Και μάλιστα, χωρίς να έχει τερματίσει ποτέ, εκτός της βαθμολογούμενης 5αδας!

Ο πρώην οδηγός της Williams κάνει μια πολύ μεστή σεζόν, όντας σταθερός, συνεπής, και έτοιμος να εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε απρόοπτο ή εγκατάλειψη προπορευόμενων μονοθεσίων. Κάπως έτσι, έχει καταφέρει να βρεθεί 3 φορές στο βάθρο, με τελευταία του παρουσία στο Μπακού, αφού η διπλή εγκατάλειψη των Ferrari τον έφερε στη 3^η θέση. Οδηγεί ένα μονοθέσιο δύστροπο και με αρκετά προβλήματα, όμως είναι προσηλωμένος στο να αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία την αξία του, αξιοποιώντας στο έπακρο, τις δυνατότητες του μονοθέσιου.

Στον αντίποδα, ο Lewis Hamilton κάνει μια “θορυβώδη” σεζόν, αλλά όχι απαραίτητα εντός πίστας. Όπως γράφαμε μετά τον αγώνα στην Τζέντα, «σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση». Και συμπληρώναμε πως «Όμως, είναι στις πιο δύσκολες στιγμές που ο ηγέτης πρέπει να δίνει σθένος και αυταπάρνηση. Να δείξει ζήλο, και να παρακινήσει σύσσωμη την ομάδα του. Προφανώς στην Γερμανική ομάδα γνωρίζουν πως έχουν προβλήματα, και πως η εικόνα που παρουσιάζουν δεν είναι εκείνη που  έχει συνηθίσει ο κόσμος  και  βέβαια  ο ίδιος ο Hamilton». Στα τελευταία νέα, ο Βρετανός παραπονέθηκε έντονα για πόνους στη πλάτη, απόρροια του έντονου δελφινισμού στο μονοθέσιο της Mercedes.

Ο team mate του δεν αντιμετωπίζει σε ίδιο βαθμό το πρόβλημα, διότι σύμφωνα με την ομάδα, τα μονοθέσια τους δεν είναι…ίδια. Λύση υπάρχει βέβαια, το να αυξήσουν την απόσταση του μονοθέσιου από το έδαφος. Όμως αυτό, θα τους κάνει πιο αργούς. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για την Mercedes, η οποία πετάει το μπαλάκι στην…FIA. Της διαφεύγει όμως πως δεν αντιμετωπίζουν όλες οι ομάδες το  ίδιο πρόβλημα, και όσες το αντιμετωπίζουν δεν είναι στον ίδιο βαθμό.

Ferrari, μοναδική μου αγάπη

Η Ιταλική ομάδα, βρίσκεται σε σύγχυση. Είδε και τα δύο της μονοθέσια να εγκαταλείπουν από μηχανικό πρόβλημα, το οποίο είχε να συμβεί από το μακρινό, 1997! Είδε ξανά, τον Carlos Sainz να μην μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό των πρωτοπόρων. Ούτε ακόμη και όταν είχαν την μεταξύ τους μάχη οι Leclerc-Verstappen (και άρα έχαναν χρόνο μεταξύ τους). Είδε την 4^η pole position της σεζόν, να μην μετουσιώνεται σε νίκη. Είδε τους αντιπάλους της να ανοίγουν την διαφορά στα επιμέρους πρωταθλήματα. Και, αυτό που πρέπει τώρα να δει, είναι τον ουρανό. Να σηκώσει κεφάλι, να ανασυνταχθεί σαν ομάδα, σαν ένας παγκόσμιος οργανισμός, ο οποίος αφορά ένα εκ των πιο αναγνωρίσιμων brands του πλανήτη, και για το οποίο μια χώρα «ζει και αναπνέει», όντας η δική της «θρησκεία». Η Ferrari δεν πρέπει να βυθιστεί σε ένα τέλμα, αλλά να βγει μπροστά.

Η Scuderia Ferrari, στις αρχές της σεζόν, είχε μόνο μια «έγνοια»: Την απόδοση του Carlos Sainz. Ο Ισπανός δεν είχε και δεν έχει καταφέρει να βρεθεί στο επίπεδο του team mate του, τόσο στον έναν γρήγορο γύρο, όσο και στους αγώνες. Έχει δουλέψει πολύ για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο, δεν είχε το έμφυτο ταλέντο άλλων οδηγών, όμως με μεθοδικότητα, πείσμα και υπομονή έχει φτάσει να κατέχει την πιο πολυπόθητη αγωνιστική θέση. Δεν πρέπει βέβαια να παραβλέψουμε το γεγονός πως και ο ίδιος έχει σταθεί άτυχος. Μετράει τρεις συνολικά εγκαταλείψεις, εκ των οποίων στις 2 δεν έφερε ευθύνη. Γεγονός που, δεν του επιτρέπει να “χτίσει”  ψυχολογία, όντας μόνιμα με την πλάτη στον τοίχο για να αποδώσει και να μην χάσει την κούρσα του πρωταθλήματος

Έκτοτε όμως, στην εξίσωση μπήκαν τα προβλήματα αξιοπιστίας, οι αμφίβολες, σχεδόν καταστροφικές στρατηγικές, τα αργά pit stops. Είναι πολλές παράμετροι για να  τις διαχειριστεί μια ομάδα.  Όμως η Ferrari αν θέλει να μην χάσει το τρένο του πρωταθλήματος, πρέπει να αντιδράσει άμεσα. Η σεζόν είναι μεγάλη, το μονοθέσιο γρήγορο, και ο Charles Leclerc διψασμένος για διακρίσεις. Η ψυχολογία του όμως δεν θα μπορέσει εύκολα να διατηρείται στα ίδια επίπεδα. Ήδη στους 3 τελευταίους αγώνες μετράει 2 εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, και μια λανθασμένη στρατηγική που τον έφερε από 1^ος να τερματίζει 4^ος στον εντός έδρας αγώνα του!

Το «ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» λέει ο σοφός λαός μας, και το ίδιο ισχύει και για την ιταλική ομάδα. Δεν πάσχει από έλλειψη πόρων, τεχνογνωσίας ή τεχνικού προσωπικού, αλλά ανώτατων διοικητικών στελεχών. Λείπουν, με άλλα λόγια, οι μεγάλες προσωπικότητες. Εκείνες σαν του Jean Todt, του Ross Brawn, του Rory Byrne και του Luca Di Montezemolo, οι οποίοι έκαναν την ομάδα να λειτουργεί σαν καλοκαρδισμένο ρολόι στα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Η ομάδα οφείλει να ανασυνταχθεί άμεσα, κάνοντας τις απαραίτητες αλλαγές εκεί που «πονάει». Η αξιοπιστία του μοτέρ, είναι το πρώτο που πρέπει να τους προβληματίσει. Στο Μπακού, όπου εγκατέλειψαν συνολικά 4 μονοθέσια, ήταν όλα με κινητήρα Ferrari! Τα βήματα για να ξανακαλπάσει το αλογάκι είναι λογικά και αναγκαία.

Τα αστέρια που λάμπουν, εδώ και καιρό

Οι Gasly, Vettel και Alonso έκαναν σπουδαίες εμφανίσεις στο Μπακού, κατακτώντας τις θέσεις 5-6-7 αντίστοιχα. Ο Γάλλος θα ήθελε να έχει πιο ανταγωνιστικό μονοθέσιο στα χέρια του, ειδικότερα μετά τις μεγάλες αλλαγές στους κανονισμούς για την φετινή σεζόν, όμως ακόμη και με το φετινό, παίρνει καλά αποτελέσματα που τον έχουν φέρει στην 9^η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Οι πόρτες της Red Bull θα παραμείνουν κλειστές, άρα ίσως η Alpha Tauri να αποτελεί μακροχρόνια έναν μονόδρομο για τον ίδιο και τις αγωνιστικές του φιλοδοξίες.

Τους «γερόλυκους» Vettel και Alonso, χαίρεσαι να τους βλέπεις να αγωνίζονται, και θα αποτελέσουν μια τεράστια απώλεια για το σπορ όταν αποσυρθούν. Πρόκειται για μεγάλες προσωπικότητες, με τεράστια εμπειρία, που φαίνεται σε κάθε κίνηση τους εντός, και εκτός πίστας. Οδηγούν σαν μην έχουν ακόμη πετύχει τίποτα, σαν να μην έχουν κατακτήσει ούτε έναν βαθμό στην καριέρα τους.  Σαν, ο επόμενος αγώνας, να είναι ο πρώτος τους. Αθλητές, με άλφα κεφαλαίο, όπου χαίρονται την οδήγηση, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων.

Ομάδες μόνες και “αβοήθητες”

Μέχρι στιγμής, McLaren και Alfa Romeo, έχουν πάρει αποτελέσματα κυρίως από τους Lando Norris και Valterri Bottas. Αυτό το οποίο γνωρίζουν και οι ίδιες πως δεν μπορεί να συνεχιστεί για καιρό αν θέλουν να διεκδικήσουν την 4^η θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών. Μην ξεχνάμε πως η Alpha Tauri είναι κοντά, και παίρνει αποτελέσματα και από τους δύο οδηγούς της. Για την McLaren το πρόβλημα είναι σοβαρότερο. Ο Ricciardo είναι σαφώς ανώτερος οδηγικά από τον άπειρο και νεοφερμένο Zhou. Έχει ένα μεγάλο συμβόλαιο και δεν ήρθε στην ομάδα σαν rookie. Στον τελευταίο αγώνα βρέθηκε μπροστά από τον team mate του, γεγονός που δεν άρεσε στον Norris, που μέχρι στιγμής φέτος δεν είχε συνηθίσει τον Αυστραλό να τον κοντράρει.

Στις τάξεις της Βρετανικής ομάδας το κλίμα δεν φαίνεται ιδανικό. Αφενός περίμεναν περισσότερα από το φετινό μονοθέσιο (μην ξεχνάμε πως πέρυσι είχαν ως άμεσο ανταγωνιστή τους την Ferrari η οποία φέτος κερδίζει αγώνες), αφετέρου ο Αυστραλός δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα δυσκολευόμενος ιδιαίτερα με το μονοθέσιο. Και, έχουν έναν  Norris στις τάξεις τους που θέλει πλέον να έχει τον πρώτο λόγο εντός της ομάδας, πάση θυσία. Ο Ricciardo έχει ένα αδιαμφισβήτητο ταλέντο, και μπορεί όχι μόνο να κοντράει τον Norris, αλλά και να τον κερδίσει. Για να το πετύχει όμως, πρέπει αρχικά, η απόδοση του να σταθεροποιηθεί, ώστε να “χτίσει” ψυχολογία. Ύστερα, να συνεχίσει να κοντράρει συνεχώς τον Norris , και έτσι να διεκδικήσει και την θέση του και για την σεζόν του 2023.

Ο Zhou στον αντίποδα, μετράει 3 εγκαταλείψεις έναντι μόλις μιας, του Bottas. Όμως εκτός αυτών, έχει κατακτήσει μόλις 1 βαθμό, έναντι 40 του team mate του. Η απόδοση του, θα είναι καίρια για την πορεία της Alfa Romeo. Όλα αυτά, σε συνδυασμό φυσικά και με την αξιοπιστία του ιταλικού μοτέρ. Η ιταλοελβετική ομάδα έχει φτιάξει ένα μονοθέσιο ικανό του να ηγηθεί του midfield, και δεν πρέπει να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Οι πιο αδύναμοι κρίκοι

Πλέον σταθερά, και χωρίς διάθεση υπερβολής, οι Lance Stroll, Nicolas Latifi, και Mick Schumacher, αποτελούν αρνητικούς πρωταγωνιστές. Πολλά λάθη, αρκετές εγκαταλείψεις, ατυχήματα που κοστίζουν εκατομμύρια στις ομάδες τους, έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
Είναι ενδεικτικό, πως οι Latifi και Schumacher είναι οι μόνοι που ακόμη δεν έχουν  βαθμολογηθεί. Ενώ και ο Stroll, έχει μόλις 2 βαθμούς έναντι 15 του Vettel. Με τον Γερμανό μάλιστα εκτός, στους 2 πρώτους αγώνες, λόγω Covid. Οι Stroll και Latifi έχουν σχέσεις εξουσίας και χρήματος με τις ομάδες τους, αλλά πόσο σίγουρες μπορούν να θεωρούν τις θέσεις τους, αν τα αποτελέσματα δεν έρχονται; Ρητορικό το ερώτημα…