Ο Ζβέρεφ δεν θέλει να είναι ο αθλητής του σήμερα

Ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ μίλησε στα πλαίσια του Roland Garros για την κατάθλιψη, αποκαλύπτοντας πως έφτασε πάρα πολύ κοντά σε αυτή. Κι αυτό, όπως αποκάλυψε, λόγω της συνεχούς προσοχής που είναι στραμμένη πάνω στους αθλητές. «Είμαστε συνεχώς στο επίκεντρο», ήταν η χαρακτηριστική φράση του που αποτελεί τη ρίζα του προβλήματος. Ο Ζβέρεφ θέλει να αντιμετωπίζεται ως ακόμα ένας άνθρωπος που κάνει τη δουλειά του. Όπως ακριβώς αντιμετωπίζονταν οι αθλητές δύο ή τρεις δεκαετίες πριν. Θρύλοι του τένις όπως ο Μακενρό, ο ο Σάμπρας, ο Αγκάσι, ο Μποργκ και πολλοί άλλοι ήταν επίσης εξαιρετικά διάσημοι αλλά δεν υπέφεραν τόσα πολλά στην προσωπική τους ζωή.

«Κάποιοι παίκτες μιλούν για αυτό συχνά και πιο ανοιχτά. Δεν μου αρέσει να το κάνω αυτό. Ομως δυσκολεύτηκα πολύ εφέτος. Νομίζω ότι κατά καιρούς, ήμουν πολύ κοντά στην κατάθλιψη. Είμαστε συνεχώς στο επίκεντρο. Νομίζω ότι οι παίκτες πριν από 20 ή 30 χρόνια δεν συνειδητοποιούν πώς σήμερα το παραμικρό περιστατικό μπορεί να δει μια κάμερα και κάποιος θα γράψει γι’ αυτό. Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σήμερα, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη εμπλοκή και μίσος». 

Σε τι αναφέρεται ο Ζβέρεφ; Στην κλειδαρότρυπα. Η οποία πλέον έχει αποκτήσει τέτοια εμβέλεια, που οποιοσδήποτε άνθρωπος είναι διάσημος ζει με δεδομένο πως κάθε του κίνηση γίνεται γνωστή. Από ένα cheat meal που μπορεί να κάνει μακριά από την αυστηρή διατροφή του ως ένα ατύχημα που μπορεί να έχει. Όλα πλέον μαθαίνονται.

Γιατί δεν μπορεί ο Ζβέρεφ και ο κάθε Ζβέρεφ να αποφύγει όλη αυτή τη διασημότητα;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι σχετικά απλή. Ο Ζβέρεφ είναι ο μοναδικός που αντιμετωπίζει τον εαυτό του ως αθλητή. Για τους υπόλοιπους είναι μία περσόνα. Μία κινητή διαφήμιση. Ένας εκπρόσωπος του brand, το οποίο παρέχει στον Ζβέρεφ τα λεφτά  για τον εξοπλισμό του, τα ταξίδια του, τη διατροφή του και όλη τη ζωή του. Πλέον τα brands ταυτίζονται με τους αθλητές που τους εκπροσωπούν. Αν ένας αθλητής εκπροσωπεί ένα brand και εμπλακεί σε σκάνδαλο, τότε οι μετοχές του χορηγού του πέφτουν στον γκρεμό.

Τα brands ξέρουν αυτή την πικρή αλήθεια. Και οι αθλητές, φυσικά. Και κάπου εκεί έρχεται ο συμβιβασμός. Ο συμβιβασμός πως ο αθλητής θα είναι εκτός από υπόδειγμα αθλητή και υπόδειγμα ανθρώπου. Γιατί, πλέον, ο εκάστοτε αθλητής δεν εμφανίζεται δέκα λεπτά την ημέρα σε ένα ρεπορτάζ όπου παρουσιάζονται τα highlights από έναν αγώνα. Ο αθλητής του σήμερα παρακολουθείται καθημερινά. Στα social media υπάρχουν διαρκώς στιγμιότυπα από τη στιγμή που θα μπει στο αυτοκίνητό του μέχρι τη στιγμή που θα δειπνήσει με την οικογένειά του. Όλα, πλέον, καταγράφονται. Η ζωή του αθλητή του σήμερα δεν είναι εύκολη. Γι’ αυτό και ο Ζβέρεφ δεν θέλει να είναι ο αθλητής του σήμερα.