Η Βιγιαρεάλ έδειξε στον ποδοσφαιρικό πλανήτη την σημασία των ονείρων, έσπασε το φράγμα του συνηθισμένου και το Debut.gr υποκλίνεται στον Ουνάι Έμερι και τους ποδοσφαιριστές του.

Κατά την διάρκεια της σεζόν, οι ρομαντικοί φίλοι του ποδοσφαίρου θα αναζητήσουν κάποια ευχάριστη έκπληξη. Μία ομάδα μικρο-μεσαίου αναστήματος που θα κοιτάξει στα μάτια τα «μεγαθήρια» της Ευρώπης και θα λάμψει κάτω από τους προβολείς των πιο ιστορικών γηπέδων. Φέτος, αδιαμφισβήτητα η Βιγιαρεάλ ήταν αυτή που πάλεψε, συγκίνησε και -δικαίως- κέρδισε την βαθιά υπόκλιση του ποδοσφαιρικού πλανήτη. Ωστόσο, τα «κίτρινα υποβρύχια» δεν ήταν απλά μία έκπληξη…

Ο χαρισματικός Ουνάι Έμερι

Ο μίστερ… Γιουρόπα Λιγκ ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Βιγιαρεάλ στις 23 Ιουλίου του 2020. Έναν χρόνο μετά, ο Έμερι οδήγησε την ομάδα του στον πρώτο τίτλο της ιστορίας της, την αήττητη κατάκτηση του «Γιουρόπα Λιγκ» με 13 νίκες και 2 ισοπαλίες. Εκείνη την στιγμή δύο πράγματα ήταν σίγουρα. Το βέβαιο και το… αβέβαιο. Η συμμετοχή της Βιγιαρεάλ στους ομίλους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά το 2011 ήταν πλέον θέμα χρόνου. Από εκεί και πέρα; Τι θα γίνει αν βρεθεί στον ίδιο όμιλο με τον άνθρωπο του «Τσάμπιονς Λιγκ»; Και αν, λέμε αν, περάσει τον όμιλο, δεν θα γίνει σάκος του μποξ στους «16»;

Ρεαλιστικά, κάπου εκεί τελείωναν τα πλάνα και οι φιλοδοξίες σχεδόν όλων, αλλά όχι του Έμερι. Ο Ισπανός τεχνικός αφού τερμάτισε το «Γιουρόπα Λιγκ» με 4 στους 5 κερδισμένους τελικούς, ήταν έτοιμος για την μεγάλη σκηνή. Άφησε πίσω του τις διαδοχικές αποτυχίες του με την Παρί Σεν Ζερμέν  (2016-17, 2017-18 αποκλείστηκε στους «16») και σχεδίασε ένα πλάνο με στόχο να κρατήσει το όνειρο ζωντανό. Έχτισε στην Βιγιαρεάλ νοοτροπία νικητή, μία ομάδα που στην μάχη ο ένας θα έπεφτε για τον άλλον και όλο αυτό μέχρι όπου τους πάει.Και η δική του Βιγιαρεάλ ήταν αυτή που απέκλεισε την Γιουβέντους και Μπάγερν Μονάχου. Και την πήγε 28΄μακριά από το θαύμα, δηλαδή την στιγμή που ο Φαμπίνιο νίκησε τον Ρούλι και η Λίβερπουλ ξεκίνησε την ανατροπή.

Η Βιγιαρεάλ κρατάει την φλόγα του ονείρου αναμμένη

Το σπάνιο είναι όμορφο γιατί δεν το φθείρει η συχνή επανάληψη και η συνήθεια. Κινείται αθόρυβα και όταν σκάσει, το θέαμα της λάμψης του δύσκολα βρίσκει παρόμοια αίγλη. Κάτι σαν βεγγαλικό. Η Βιγιαρεάλ, στα χρόνια του πλούτου και της διαφήμισης, έσπασε το φράγμα του συνηθισμένου και επέτρεψε σε μία ολόκληρη πόλη να ονειρεύεται. Έγραψε ένα υπέροχο κεφάλαιο στα βιβλία του ποδοσφαίρου, έστειλε πολλά δελτία στον… κουβά και κυρίως μας έδειξε ότι τα όνειρα δεν έχουν ταβάνι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ