Ντιρκ Νοβίτσκι, ένα σύμβολο διαφορετικό… μα συνάμα φωτεινό

Στο άκουσμα Ντιρκ Νοβίτσκι ο νους μου φέρνει αναμνήσεις, λεπτομέρειες, μία ανεξέλεγκτη αγάπη, ο ξεχωριστός τρόπος που εκτελούσε τα «θύματά» του, η ηγετική του προσωπικότητα και τόσα μα τόσα στοιχεία που τον καθιέρωσαν must watch κάθε ξημέρωμα!

Το νερό κύλησε στο αυλάκι και έμελλε η ώρα της απόσυρσης της φανέλας του ανθρώπου που διαστρέβλωσε τις έννοιες «δυνατό» και «αδύνατο» στην συνείδηση του κόσμου.

Μπλεγμένος στις πλεκτάνες της συγκίνησης μου παλεύω να μετρήσω συναισθήματα και να συγκρατήσω την ανάγκη μου να βρέξω αντί με σάλιο με δάκρυα ένα γράμμα φυλαγμένο στο συρτάρι… συστημένο προς Ντάλας!

Υπέρλαμπρος παικταράς, διαστημικός σκόρερ, απύθμενη πίστη, αιώνια αφοσίωση… μοναδικός!

Τώρα, άμα πω ότι θρηνώ την παιδική μου ηλικία θα παρουσιαστώ κλισέ ή θα χαρακτηριστώ κοινότυπος;

Η ανταλλαγή που σημαδεύτηκε από… τραγωδία

Πέρασε στα χρονοντούλαπα της ιστορίας, ξεχάστηκε και θάφτηκε από την αστερόσκονη που συνόδευε τον Νοβίτσκι καθ’ όλη την διάρκεια της γεμάτης διακρίσεις καριέρας του στα περίχωρα του. NBA Θλίβομαι που την ανασύρω, όμως η ιστορία αναγνωρίζει τα κεφάλαια που την συνέθεσαν. Στο draft του 1998 ο Γερμανός Forward πατάει πόδι στην Αμερική, τα μάτια γεμάτα ενθουσιασμό, αγωνία, και πόθο για το μέλλον που σιγά-σιγά θα ξεδιπλώνονταν.

Ας γύρναγαν πάλι πίσω τα άτιμα τα χρόνια…

Οι Μιλγουόκι Μπακς ανυποψίαστοι επέλεξαν τον Νοβίτσκι στην ένατη θέση και τον «θυσίασαν» για τον Center Ρόμπερτ Τρέιλορ, ο οποίος φιγούραρε στην έκτη θέση από τους Μάβερικς.

Και έμεινε εκεί ως το ύστατο αντίο!

Εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες στην συνέχεια: αφού ο Γερμανός ξανθομάλλης επαναστάτης άλλαξε το άθλημα και έδωσε περιφερειακή ελευθερία στους ψηλούς, γεύτηκε το νέκταρ του πρωταθλήματος το σωτήριο 2011, αναγνωρίστηκε παγκοσμίως για το ταλέντο και ανασήκωσε το Ντάλας σε δυσθεώρητα επίπεδα.

Μακάβριο εξελίχθηκε το κύκνειο άσμα του Τρέιλορ, βάδιζε στα 34 του έτη με όλη την ζωή μπροστά του… όμως η καρδιά του μετρήθηκε αδύναμη και φτερούγησε για άλλες κατοικίες.

Συνομιλούσε με την σύζυγο του την στιγμή εκείνη, ενώ ο Νοβίτσκι περιποιούταν τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ στην πρώτη αναμέτρηση των τελικών της δύσης και οι 48 πόντοι που έγραψε η στατιστική υπηρεσία αποτέλεσαν προοικονομία του αναπόφευκτου πεπρωμένου…το 2011!

Ίσως ο Τέιλορ την ώρα που τα φτερά σχηματίζονταν, ψιθύρισε κάτι..

Το αμούστακο παιδί με το ανεξάντλητο τσαγανό 

Ήταν ένα καθημερινό φιλικό στην Γερμανία. Καθημερινό αν η ζωούλα σου περιτριγυρίζεται από θρύλους του NBA, που έσπευσαν να παραστούν για μια χαλαρή παράσταση στο παρκέ.

Θυμάστε την κάψα στα μάτια;

Έσφιξε σφικτά τα κορδόνια ο 17χρονος teenager, κοίταξε στα μάτια τους Τσαρλς Μπάρκλει, Σκότι Πίπεν και την Αυτού Μεγαλειότης Μάικλ Τζόρνταν και των υπόλοιπων αστέρων… ώστε να κολλήσει τα πρώτα ένσημα σε ένα ατελείωτο από σελίδες βιβλίο.

Εκείνη την μέρα το λιγνό παιδαρέλι πόνταρε κάθε μάρκα στην κατοχή του, σκόραρε 26 πόντους στον ήδη καταξιωμένο Τσαρλς Μπάρκλεϊ και ανάγκασε τους πάντες να προβληματιστούν!

Αν ο Μπάρκλεϊ ουδέποτε φημιζόταν για την αμυντική του προσήλωση, τότε ο άνθρωπος που τον ανέλαβε ήξερε από «ζόρικους» και σύμφωνα με πηγές ανέφερε ‘‘θα τον καθηλώσω στο δεύτερο ημίχρονο”… 

Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς αγαπητέ Σκότι Πίπεν!

Ολοκληρώνει την αναμέτρηση με 52 πόντους (!) και εξαναγκάζει τους αντιπάλους του σε αμήχανα χαμόγελα. Βέβαια, ο καππαδόκης από το Σικάγο του το φύλαγε καψόνι.

Η ανοιχτή πρόσκληση του Σερ Τσαρλς

Ο  Μπάρκλεϊ έμεινε έκπληκτος από το θέαμα που αντίκρισε μπροστά του. Τον πλησιάζει και με το χαρακτηριστικό ύφος του απευθύνεται:

”Ποιος είσαι εσύ;”

”Ο Ντίρκ Νοβίτσκι”, απαντάει ο τότε άγνωστος νεαρός.

”Θα πας σε κάποιο κολέγιο ή κάτι παρεμφερές”, πηγαίνοντας κατευθείαν επί του θέματος.

‘΄Όχι, όχι. Θα πάω στον στρατό”.

Μην πιστεύοντας το άκουσμα των λέξεων αυτών, ο Μπάρκλεϊ αγκαλιάζει την ευκαιρία ”Δεν πρόκειται να πας στρατό. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να κάνεις με ύψος 2.10 μέτρα εκεί (για την ακρίβεια ένας 7 footer μεταφράζεται σε 2.13).  Είσαι 2.10 μέτρα! Δεν υπάρχει ίχνος για εσένα στον στρατό. Δώσε μου κάποιες πληροφορίες, θα πας στο Άουμπουρν”.

Στο αντίο του Νοβίτσκι από τα θαυματουργά παρκέ, ο Μπάρκλεϊ σαφώς τον τίμησε με την παρουσία του και αστειευόμενος κάποτε ισχυρίστηκε ότι αν τον άκουγε ο Νοβίτσκι, το Άουμπουρν θα είχε μερικά λάβαρα να κρεμάσει!!!

Ο δοξασμένος Γερμανός γίγαντας χαμογέλασε σαν παιδάκι, ένιωσε την καρδιά του γεμάτη χαρμόσυνα συναισθήματα και θυμήθηκε τον εαυτό του χρόνια πριν να κολλάει στον τοίχο αφίσες του πολυτιμότερου παίκτη της πρώτης – και μοναδικής – Dream Team το 1992. Μάλιστα, αποκάλυψε ότι το Νο 41 ήταν απλούστατα μία αντιστροφή του Νο 14 που ίδρωνε ο Σερ Τσαρλς στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης!

Αμοιβαίος σεβασμός ονομάζεται στα χωράφια της ανθρώπινης ψυχολογίας.

Πληγωμένε εγωϊσμέ μου… 

Σοφοί γέροντες του παρελθόντος το διέδωσαν, το απέδωσαν σε λόγια και η καθημερινότητα το επιβεβαιώνει ανυπερθέτως και αδιαλύτως. Ο φανταστικός κόσμος που έχεις σχηματίσει γύρω από το είδωλο σου πιθανότατα θα γυρίσει σαν καθρέφτης που συνάντησε το πάτωμα, το δευτερόλεπτο που θα βρεθείς σε απόσταση ανάσας.

Αν ο Μπάρκλεϊ λογίζεται ως μία ανωμαλία του συστήματος, τότε ο Πίπεν πιστοποιεί τον αυστηρό χάρακα που προσγειώνεται στην παλάμη του άτακτου μαθητή.

Ο θρυλικός συνάδελφος στο έγκλημα του Μάικλ Τζόρνταν, ο κάτοχος έξι δαχτυλιδιών και για πολλούς ο κορυφαίος αμυντικός στα χρονικά της Λίγκας, ουδέποτε ξεπέρασε το τραυματικό σοκ εκείνου του διασκεδαστικού αγώνα. Αντιθέτως, έβραζε από οργή και αποφάσισε να στριμώξει στα σκοινιά τις ελπίδες του Νοβίτσκι (έπραξε όπως και με τον Τόνι Κούκοτς) να κυριαρχήσει στην Αμερική.

Αναθυμιάσεις επί αναθυμιάσεων επί σχεδόν έναν χρόνο, ώσπου οι δυο τους κάθισαν για… σκάκι. Όχι, ασφαλώς κυριολεκτικά όμως μυαλού. Αν ο Νοβίτσκι επαναλάμβανε μία σπουδαία εμφάνιση απέναντι στον πολύυσύνθετο Πίπεν, όλη η συζήτηση θα σταματούσε άμεσα. Παρόλα αυτά, η κατσίκα δεν μάσησε ταραμά, κράτησε τον rookie στους λιγοστούς οκτώ πόντους (3/9 σουτ)!

Ραγισμένη μου καρδιά… 

Η φήμη του Νοβίτσκι ως ένας από τους ευγενέστερους, ήρεμους και πράους ανθρώπους που ένιωσαν την δόξα του NBA, αμφιταλαντεύτηκε δεόντως προς στιγμήν, επειδή ένιωσε την γλώσσα του να τον γαργαλάει επίμονα και να τον ωθεί σε μία πονεμένη εξομολόγηση:

”Ήταν ένα από τα είδωλα μου. Στέκεσαι αντιμέτωπος στο παρκέ με εκείνους… πραγματικά ανατριχιαστικό. Όλες οι αφίσες που είχα στο δωμάτιο μου, ξαφνικά τους αντιμετώπιζα, τρελό. Απογοητεύτηκα ειλικρινά από τον Σκότι Πίπεν. Ένας υπερόπτης μαλ@κ@ς πέρα κάθε φαντασίας”!

Μυστικό μεταξύ των δύο ανδρών τι ειπώθηκε, αν και εικάζομαι πως η ανεξάντλητη ανταγωνιστικότητα και το πληγωμένο «εγώ» του Πίπεν τον εμπόδισε να κατανοήσει πλήρως την μεγάλη εικόνα. Βλέπετε, η ανάγκη της επιβολής ορισμένες φορές στοιχίζει.

Το αίμα νερό έγινε, χρόνια πέρασαν και οι σχέσεις τους βελτιώθηκαν αισθητά. Σε σημείο μαζί με τον Μπάρκλεϊ να παραστεί στην τιμητική τελευταία του εμφάνιση με τους Μάβερικς και να παραδεχτεί ενώπιον ενός κατάμεστου γηπέδου το μεγαλείο του.

Η τρικλοποδιά του… Ντον Νέλσον

Πατρική φιγούρα για τον Γερμανό ο – εξ ορισμού πειραματιστής –  Νέλσον στα πρώτα χρόνια του στο Ντάλας, τον μύησε στα μυστικά του αθλήματος, τον εμπιστεύτηκε τρελά και τον όρισε απόλυτο υπεύθυνο ενός οργανισμού που κυνηγούσε παθιασμένα τον καπετάνιο του. Ο Νοβίτσκι δέχθηκε το πόστο και ανέβασε στα ύψη την παραγωγικότητα, αναδείχθηκε σε έναν εκ των σπουδαιότερων εν ενεργεία παικτών της Λίγκας, αλλόκοτο στυλ για ψηλό και μία εξίσου σήμα κατατεθέν κίνηση. Fade away πάνω στο ένα πόδι με το σώμα ταυτόχρονα να γέρνει προς τα πίσω ή διάολε… one legged fade away! Όλα ακούγονται τόσο εύηχα στην μητρική τους γλώσσα!

Οι μέρες γίνανε χρόνια, εκστρατείες πήγαιναν και ερχόντουσαν με άδεια χέρια και ο Νέλσον μάζεψε τα συμπράγκαλα του προς νέες περιπέτειες..

Αχ, Θεέ μου τι σκηνικό σκαρφίστηκες…

Δύο χρόνια μετά τους διαφορετικούς δρόμους που ακολούθησαν, αντάμωσαν στα play-offs του 2007 και ο πολυμήχανος coach που έδωσε νέα διάσταση και γνώριζε εκ των έσω την αχίλλειο πτέρνα του Νοβίτσκι, βάλθηκε να τον εκθέσει ανεπανόρθωτα, ένα στίγμα-ακολουθία που ξεθώριασε μαζί με τις ελπίδες των Μαϊάμι Χιτ το καλοκαίρι του 2011.

Πρώτοι οι Μάβερικς με το καλύτερο ρεκόρ στο NBA (67-15) αντιμέτωποι με τους όγδοους Γουόριος (42-40) και τα προγνωστικά υποδήλωναν στεγνά την κατάληξη της σειράς.

Που να ήξεραν…

Το αμυντικό πλάνο του Νέλσον να επιτηρείται ο Νοβίτσκι από κοντύτερους, γρηγορότερους αντιπάλους και ταυτόχρονα να δέχεται παγίδες με κάθε επαφή της μπάλας στο χαμηλό ποστ, έθεσαν τον ηγέτη των Μάβερικς εκτός ροής, μπλόκαραν την σκέψη του, εξάλειψαν τις επιλογές του και έφεραν εις πέρας το τάμα κάποιου ανίδεου φιλάθλου των «πολεμιστών» στα έξι (4-2) παραμονή της πρώτης αναμέτρησης.

Αυτοεξόριστος μαζί με τα… καγκουρό

Αλάτι στις πληγές, και το συγκεκριμένο χοντρό σαν και εκείνο ανάμεσα στα ψάρια. Ένιωσε τη γη να ανοίγει στα δύο, όμως η ιδέα να χαθεί στις ρωγμές έμοιαζε βγαλμένη από όνειρο. Απογοήτευση δίχως προηγούμενο και με την επικύρωση του αποκλεισμού έσπευσε στα αποδυτήρια να ξελαμπικάρει από το κώνειο που του κέρασε ο άλλοτε προπονητής του.

Λέγεται ότι ο Νοβίτσκι άρπαξε στιγμιαία την πρώτη καρέκλα στον διάβα του και με όλη του την ορμή την προσγείωσε σε ένα ντουλαπάκι!

Ενός κακού μύρια έπονται…

Συνήθως η παραλαβή του MVP της κανονικής διάρκειας αποτελεί τιμή σαν καμία άλλη, αλλά στην περίπτωση του Νοβίτσκι όλα διαδραματίστηκαν την πιο ακατάλληλη στιγμή. Ο πρώτος Ευρωπαίος που κέρδισε ποτέ το συγκεκριμένο επίτευγμα γελοιοποιημένος στα μάτια του φίλαθλου κόσμου. Γυμνός στην αδιάκοπη κριτική των μέσων ενημέρωσης.

”Ένιωσα ντροπιασμένος. Όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου. Τις πρώτες μέρες παρακαλούσα να μην μου το δώσουν”

Τα μάζεψε άρον-άρον, πακετάρισε σαν να τον καταδιώκουν οι αρμόδιες αρχές και ταξίδεψε στην Αυστραλία ώστε να επαναφέρει την γαλήνη στην ψυχή του, να ξορκίσει τους δαίμονες που τον καταδιώκουν και να δοκιμάσει την πνευματική του δύναμη.

Στην απομόνωση – πριν γίνει συνήθεια – μακριά από όλους, να παλεύει να συνειδητοποιήσει τα λάθη του, να εξημερώσει το πάθος του και να συγχωρέσει τον εαυτό του. Απέναντι από την μικρή φωτίτσα στο πρόχειρο κάμπινγκ και άπειρη θάμνοι να τον περιβάλλουν.

Σταμάτησε να ξυρίζεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα, ξεχνούσε να πλυθεί, τον έπαιρνε ο ύπνος στο αυτοκίνητο, κοιμόταν σε φθηνά πανδοχεία και η μόνη του παρηγοριά η μαγευτική θέα της θάλασσας!

Παραδόθηκε βαθύτατα στους προβληματισμούς του, ερινύες μετρούσαν κάθε του βήμα αλλά μέσα στο πείσμα όλων πως ξόφλησε… επέστρεψε!

Κόλαση καθαρτήριο…

Έναν χρόνο νωρίτερα από τον βαθύτατο συλλογισμό και αναζήτησης της ηρεμίας του, παρουσιάστηκε καμαρωτός-καμαρωτός στην πιο φανταχτερή σκηνή του πλανήτη.

Ντεμπούτο σε τελικούς αμφότερες, πρωτάρες στον μεγάλο χορό και να παρατηρήσουμε ποιος θα μας συνεπάρει με τις αέρινες κινήσεις τους.

Οι Μάβερικς πήραν τα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς, φόρεσαν το καπέλο του φαβορί και από τούδε και στο εξής το κομμάτι της διαχείρισης και της τακτικής μονοπώλησε το ενδιαφέρον.

Αυτό που ακολούθησε μνημονεύεται μέχρι τις μέρες μας: οι Χιτ υπογράφουν την ολική ανατροπή με τέσσερις σερί νίκες, ο Ντουέιν Ουέιντ διαλύει την άμυνα του Ντάλας στους τέσσερις ανέμους και συναντά την γραμμή της φιλανθρωπίας σε βαθμό… να παραγνωριστούν. Ακόμα και έτσι, το παρεάκι του Νοβίτσκι απώλεσε ευκαιρίες να φορέσει το στέμμα του πρωταθλητή το 2006

Ανασυγκροτήθηκε, παρακάλεσε, ικέτεψε για την ρεβάνς, την παρτίδα που ο νικητής τα παίρνει όλα και φεύγει. Περίμενε, περίμενε πολύ και τα μέσα ενημέρωσης στο παραμικρό λάθος, σφάλμα, παραστράτημα τόνιζε πως ίσως ο Νοβίτσκι να μην διαθέτει την στόφα του νικητή… πως εντέλει ξεμυάλισε τον κόσμο.

Ζωή αστεία και παιχνιδιάρα…

Σειρά δεύτερη, ίδια πρόσωπα, αλλιώτικες φιλοσοφίες, όλα ή τίποτα και το μπαρούτι διασκορπισμένο.

On the mission κατά την διάρκεια της post season ο μεταρρυθμιστής μίας ολόκληρης φουρνιάς.

Ξεπέρασε τους Μπλέιζερς, ισοπέδωσε τους δύο συναπτές φορές πρωταθλητές Λέικερς σε τέσσερα παιχνίδια, υπέταξε τους ανερχόμενους Θάντερ και.. οι παλιοί λογαριασμοί εμφανίστηκαν πάλι στο προσκήνιο.

Ξετύλιξε όλο το μεράκι, άπλωσε στον πάγκο το χαρτί, σχεδίασε τα πλάνα και τις ιδέες του και εκτέλεσε άψογα κάθε λεπτομέρεια στο παρκέ.

Η τελευταία αράδα στο γράμμα

Ασταμάτητος επιθετικά, πόλος στην τελευταία περίοδο, παρακινούσε τους συμπαίκτες του και έσπασε το ταβάνι των απαιτήσεων. Λέγεται Ντιρκ Νοβίτσκι και εκείνοι που τόλμησαν να τον κομματιάσουν, έσκυψαν το κεφάλι!

Απέναντι στον Κρις Μπος, με double team, χωρίς ντρίμπλα, πάνω σε άμυνα, πίσω από την μεγάλη άρκτο, στις βολές… πάντα εδώ!

Αμ, το άλλο, στο τέλος της τέταρτης αναμέτρησης οι Χιτ ισοφαρίζουν την σειρά και οι Ουέιντ και Λεμπρόν περπατούν στους διαδρόμους χαμογελαστοί ενώ ο Βασιλιάς βήχει επιτηδευμένα ως ένα γερό trash talking προς τον Νοβίτσκι που πάλευε με πυρετό.

Όταν ρωτήθηκε ο μελλοντικός πολυτιμότερος παίκτης των τελικών για το περιστατικό , προχώρησε σε μισόλογα και γενικούρες, μένοντας προσανατολισμένος στον στόχο του. Εξάλλου, το έθεσε καλύτερα ”αν θες επιπλέον κίνητρο στους τελικούς του ΝΒΑ, έχεις πρόβλημα”.

Εφόσον το εμπόδιο ξεπεράστηκε, η ψυχή του Νοβίτσκι παρέμεινε παγωμένη, το αίμα του κρύσταλλο και ο νους του προσμετράει επίθεση με την επίθεση, σουτ με το σουτ και άμυνα με την άμυνα. Γεννήθηκε για την στιγμή και η στιγμή για αθλητές όπως αυτός.

Ο βράχος διαλύθηκε και φανερώθηκε το Εξκάλιμπερ, κράτησε σφικτά τα δάκρυα του και έτρεξε στα αποδυτήρια.

Πάλι μόνος του…

Έλληνας στα κρυφά

Του χρωστάμε και ως λαός ένα παραπάνω και ιδιαίτερο ευχαριστώ, αέναη ευγνωμοσύνη που μας έσωσε από τα σαγόνια του καρχαρία. Τρομάζω να σκέφτομαι πως στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι γλυτώσαμε στο νήμα να γίνουμε μάρτυρες του κισμέτ μας νωρίτερα του προγραμματισμένου από τις τρεις μοίρες του αρχαίου ελληνισμού.

Παράταση ζωής σε ένα ζευγάρι που έμελλε να δείξει την απάνθρωπη πλευρά του αθλητισμού.

Το ημερολόγιο έγραφε 24 Σεπτεμβρίου, η Γερμανία «ξεραίνει» επί τόπου τους ανερχόμενους Ισπανούς με buzzer beater του Ντιρκ Νοβίτσκι δευτερόλεπτα πριν το άκουσμα της κόρνας και η αρένα φλέγεται. Εμείς ανυποψίαστοι για την χάρη που μας έκανε απλόχερα ο MVP του NBA το 2007 δεν δώσαμε την πρέπουσα σημασία και το χειροκροτήσαμε εις υγείαν του μπάσκετ. Ελάχιστα χρόνια πέρασαν και λουσμένοι από κρύο ιδρώτα κοιτάμε την πλάτη μας έκτοτε.

«Νοβίτσκι, πάντα Νοβίτσκι», αλλοιώνοντας την αείμνηστη ατάκα του Φίλιππου Συρίγου στον τελικό του ’87.

Αν έβαζε και την προσευχή ο Καλδερόν, αλήθεια θα ζούσαμε εφιάλτες στον ύπνο μας. Φτάνει! Αρκετά γέμισε το καλάθι μας τα επόμενα χρόνια…

Γύρος του θριάμβου

Τα φώτα έκλεισαν, οι τελευταίες σερπαντίνες μαζεμένες στο φαράσι, τα φαρασάκια στην ντουλάπα και το Νο 41 κόσμημα επάνω… η υπενθύμιση των κεκτημένων.

Υστερόγραφο: Μήπως η πρόσκληση του νυν προπονητή των Ντάλας και παλαιότερου συμπαίκτη του, Τζέισον Κιντ για ένα δεκαήμερο συμβόλαιο είναι η απαιτούμενη ανάσα νοσταλγίας με άξονα τον αύριο;

Κλείνοντας, με τα κόπων και βασάνων μην ξεσπάσω σε λυγμούς, στέκομαι στα τελευταία λόγια του προέδρου των Ντάλας Μάβερικς, Μαρκ Κιούμπαν αποκαλύπτοντας την μινιατούρα άγαλμα που θα κοσμήσει σύντομα το στάδιο όσο και τις λιγοστές λέξεις που επέλεξε σε ένα έργο που βγάζει χροιά και ύφος.

”Το κάναμε αυτό, όχι γιατί μας φώτισες τον δρόμο για το πρωτάθλημα αλλά για αυτό που είσαι, για εκείνα που μας χάρισες”

Τα σέβη μας!