Εθνική Ελλάδος: H τρίτη ας μην είναι (και αυτή) φαρμακερή

Το 2021 διανύει πλέον τις τελευταίες του εβδομάδες. Μια χρoνιά που ανάμεσα στα πολλά που συνέβησαν – και ποδοσφαιρικά – δεν έφερε… γούρι σε όλους. Μεταξύ άλλων ούτε και στην Εθνική Ελλάδος. Με την άλλοτε “επίσημη αγαπημένη” των Ελλήνων να γνωρίζει ακόμη έναν αποκλεισμό από μια μεγάλη διοργάνωση (τον 4ο συνεχόμενο) και την “οδύσσεια” που περνάει από το 2014 να συνεχίζεται. Μια Εθνική η οποία έδειξε καλά δείγματα είναι η αλήθεια. Όμως ταυτόχρονα πλήρωσε θα έλεγε κανείς το ταβάνι και την προβληματική φύση της. Πράγμα φανερό από την συνολική της εικόνα και παρουσία στα προηγούμενα προκριματικά. Η οποία αποτέλεσε από μόνη της ένα πρωτόγνωρο ακόμη και για την δική μας πραγματικότητα ποδοσφαιρικό Rock n’ Roll. Αφήνοντας μας όλους με ανάμεικτα συναισθήματα…

Με το Μουντιάλ του Κατάρ να χάθηκε πλέον οριστικά και αναγκασμένη να χτίσει πάλι από την αρχή, αφού ψάχνουμε (ξανά) για νέο “εκλέκτορα”, η Εθνική ανοίγει σιγά σιγά τα πανιά για το επόμενο ταξίδι της. Αυτό που ξεκίνησε άτυπα εδώ και λίγα 24ωρα με την κλήρωση για το επερχόμενο Nations League (2022-23). Η οποία και μας χαμογέλασε φέρνοντας μας βατούς αντιπάλους. Με τις Βόρεια Ιρλανδία, Κόσοβο και μια εκ των Κύπρο ή Εσθονία να περιμένουν. Ένα ταξίδι με άμεσο στόχο την βαθμολογική και όχι μόνο άνοδο και στο βάθος το Euro 2024.  Τρίτη προσπάθεια της Εθνικής ομάδας στο Nations League λοιπόν και επειδή το πάθημα πρέπει επιτέλους να γίνει μάθημα, παρακάτω θα αναφέρουμε και θα αναλύσουμε ορισμένα από τα στοιχεία που οφείλει να προσέξει η εθνική, καθώς και την επιτακτική πλέον ανάγκη του να αξιοποιήσει σωστά αυτή την διοργάνωση αν θέλει να επιστρέψει στον δρόμο των προκρίσεων και επιτυχιών.

1. Τα προφίλ των αντιπάλων μας

Βόρεια Ιρλανδία, Κόσοβο και Κύπρος / Εσθονία λοιπόν. Αυτοί είναι οι ανταγωνιστές μας στον Β’ όμιλο της τρίτης κατηγορίας (League C) του Nations League που κάπως το πετύχαμε ακόμα να βρισκόμαστε εκεί… Μια τριάδα αντιπάλων που θεωρητικά είναι στα “μέτρα μας” και που όλοι τους φέρνουν στην εθνική μνήμες από το ένδοξο (και μη) παρελθόν της. Ας δούμε μερικά πράγματα για αυτές :

                                                                                            Βόρεια Ιρλανδία

Ίσως η πιο “βαριά” από τις φανέλες των αντιπάλων μας. Βρίσκεται στην 54η θέση της παγκόσμιας κατάταξης της FIFA (ακριβώς μια θέση πάνω από εμάς) έχει συμμετάσχει σε τρία Μουντιάλ (1958, 1982, 1986) και μια φορά σε τελικά Euro το 2016. Από τις συνολικά επτά φορές που ήρθαμε αντιμέτωποι στις έξι επίσημες αναμετρήσεις μας οι νίκες είναι μοιρασμένες (3 για εμάς, 3 για τους Βορειοιρλανδούς). Τελευταία μας συνάντηση στα προκριματικά του Euro 2016 με τους Βορειοιρλανδούς να επικρατούν εις διπλούν (0-2 εκτός, 3-1 εντός). Αξιοσημείωτα fun facts οτι : 1) H Bόρεια Ιρλανδία ήταν αυτή που μας “έστειλε” στο Euro 2004 και 2) Μας συνδέει το κοινό πρόσωπο του σπουδαίου συμπατριώτη τους Μπίλι Μπίνγκαμ ο οποίος διατέλεσε προπονητής και στις δύο χώρες.

Στα πιο αγωνιστικά τώρα, πρόκειται για μια από τις “περίεργες” περιπτώσεις εθνικών ομάδων. Ναι δεν αποτελεί την ποιοτικότερη ή την πιο τεχνική ομάδα, ούτε γεμίζει το μάτι που λένε. Ωστόσο έχει κάποιους αξίολογους ποδοσφαιριστές, με παραστάσεις και στην Αγγλία όπως οι επιθετικοί της μπακ Λούις και Κάτκαρτ. Ενώ ξεχωρίζει ο ηγέτης και αρχηγός της ομάδας ο έμπειρος κεντρικός της αμυντικός Τζόνυ Έβανς. Είναι μια ομάδα κυρίως επιθετική, γρήγορη στα πλάγια, με νοοτροπία σκληροτράχηλη στον βαθμό που δεν φοβάται κανέναν και έχει μια ιδιαίτερη δυναμική εντός έδρας. Απόδειξη αυτού και η ισοπαλία με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία τον περασμένο Νοέμβρη στα προκριματικά του Μουντιάλ. Αποτέλεσμα που οδήγησε την “Σκούαντρα Ατζούρα” στα μπαράζ. Θα είναι σημαντικό να κερδίσουμε τουλάχιστον εντός έδρας, γιατί η μάχη εναντίον τους στο Μπέλφαστ θα είναι δύσκολη.

                                                                                                            Κόσοβο

Μία από τις ομάδες που βιώνουμε στο πετσί μας. Έντονα… εδω και δυόμιση χρόνια. Όντας στο νο. 111 της κατάταξης της FIFA, το Κόσοβο ξεκίνησε την παρουσία του σε διεθνές επίπεδο μόλις το 2016. Φυσικά δεν έχει προκριθεί σε μεγάλη διοργάνωση. Παρότι έφθασε κοντά. Όταν εκμεταλλευόμενο την καλή πορεία του στο πρώτο Nations League (2018-19) διεκδίκησε αν και ανεπιτυχώς μέσω των μπαράζ μια θέση στα τελικά του Euro 2020. Μπορεί στις μεταξύ μας αναμετρήσεις (4 τα τελευταία δύο χρόνια !) να μην γνωρίσαμε την ήττα, όμως η μόλις μια νίκη σε αυτούς τους τέσσερις αγώνες δεν αποτελεί παράσημο για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Πόσο μάλλον όταν η αδυναμία μας να επικρατήσουμε απέναντι στο πρώην γιουγκοσλαβικό κρατίδιο, κυρίως με ισοπαλίες (3), συνοδεύτηκε με κακές εμφανίσεις και βαθμολογικό τροχοπέδι. Tόσο στο προηγούμενο Nations League όσο και στα προκριματικά του Μουντιάλ. Πράγμα που μας κόστισε αρκετά.

Βεβαίως μην τρελαθούμε δεν πρόκειται για κάποια υπερδύναμη. Αν όμως μάθαμε κάτι από τα προηγούμενα παιχνίδια του, μεταξύ άλλων και αυτά εναντίον της Ελλάδας, είναι πως οι Κοσοβάροι είναι επίσης σκληροτράχηλοι και οτι αν αποτύχεις να παίξεις κυριαρχικά απέναντι τους θα βρουν τον τρόπο να σε πληγώσουν. Ανεξαρτήτως ποδοσφαιρικού ορθολογισμού ή μη. Το συνολό τους στηρίζεται κυρίως σε παίκτες με παραστάσεις από το εξωτερικό. Με κάποιες καλές περιπτώσεις να αποτελούν οι Βοϊβόντα, Αλίτι, Ραχμάνι στην άμυνα και αυτές των Ρασίτσα και Μπέρισα μεσοεπιθετικά. Ας μην την πατήσουμε και πάλι…

                                                                                                      Κύπρος / Εσθονία

Η μοναδική εκρεμμότητα σε αυτό το τρίτο Nations League μαζί με το Καζακστάν – Μολδαβία. Πρόκειται για τα ζευγάρια των play-out που θα κρίνουν την παραμονή στην τρίτη κατηγορία (League C) και τον υποβιβασμό στην τελευταία (League D). Αμφότερα θα παιχτούν τον Μάρτιο του 2022. Με τον νικητή του Κύπρος – Εσθονία να συμπληρώνει το παζλ του ομίλου μας. Ο ηττημένος διαφορετικά θα βρεθεί στον δεύτερο όμιλο της τελευταίας κατηγορίας μαζί με Σαν Μαρίνο και Μάλτα.

Η αδελφική Κύπρος συνεχίζει να… ψάχνεται όντας στο νο. 105 της κατάταξης της FIFA και προερχόμενη από ακόμη μια απογοητευτική πορεία σε προκριματικά. Ελπίζει στην νεανικότητα που πλέον διακρίνει την ομάδα της και σε κάποιους ελάχιστους ποιοτικούς παίκτες της. Οπως ο Πιέρος Σωτηρίου στην επίθεση, ο Κωνσταντίνος Λαϊφης στην άμυνα και μεσοεπιθετικά ο Ιωάννης Πίττας. Καμία ήττα εως τώρα σε όλες τις επίσημες τουλάχιστον συναντήσεις μας. Όσον αφορά την επίσης υποψήφια αντίπαλο μας Εσθονία, νο. 107 στην κατάταξη της FIFA, το ιστορικό μαζί της “χάλασε” στην προηγούμενη τριετία. Με αποκορύφωμα την εντός έδρας ήττα με 0-1 στο παγωμένο ΟΑΚΑ, τον Νοέμβριο του 2018 στο φινάλε του πρώτου Nations League. Aποτέλεσμα που όπως αποδείχθηκε μας στέρησε και το τελευταίο παραθυράκι για να διεκδικήσουμε ακόμα και την πρόκριση στο Euro 2020. Όποια από τις δύο και αν βρεθεί στο διάβα μας οι έξι πόντοι είναι αν οχι αυτονόητοι υποχρεωτικοί.

Και αφού αναλύσαμε τους αντιπάλους μας, συνεχίζουμε με μερικά ακόμα στοιχεία που πρέπει να προσέξουν στο στρατόπεδο της Eθνικής :

2.  O νέος προπονητής να χτίσει πάνω στον… προηγούμενο

Ο Τζόν Φαντ’ Σχίπ επί των ημερών του στην Εθνική Ελλάδος, είναι αλήθεια μπορεί να μην εκπλήρωσε τις φιλοδοξίες που από ένα χρονικό σημείο και έπειτα δημιούργησε. Μπορεί να έκανε λάθη κάποτε σοβαρά συνήθως στις τακτικές και τρόπο που διαχειριζόταν τα παιχνίδια. Ωστόσο αν πρέπει να του πιστωθεί ένα καλό αυτό είναι το καλό κλίμα που δημιούργησε εντός των τειχών. Φέρνοντας ξανά στα αποδυτήρια πειθαρχία και κυρίως ένα πνεύμα συλλογικότητας. Μια ομάδα στην οποία δεν υπάρχει εγώ. Που ο ένας παλεύει για τον άλλον και ο ένας χαίρεται για τον άλλον. Ασχέτως αν είναι μέσα στο χορτάρι ή παρακολουθεί από τον πάγκο. Μια νοοτροπία πάνω στην οποία ,όπως και τις αξίες που “υπενθύμισε” ο ολλανδός παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και τεχνικός, πρέπει να χτιστεί και η επόμενη μέρα της εθνικής ομάδας.  Από όποιον και αν παραλάβει τελικά από την ΕΠΟ “τα κλειδιά” της τεχνικής μας ηγεσίας.

3. Σωστή και προσετική διαχείρηση ρόστερ

Στη νέα σεζόν της διοργάνωσης όλοι θα βρεθούν σε μια νέα πραγματικότητα. Αυτό διότι σε αντίθεση με τις προηγούμενες δύο βερσιόν του θεσμού, το πρόγραμμα των αγώνων θα είναι πολύ “συμπιεσμένο”. Μάλιστα οι 4 από τις 6 αγωνιστικές θα παιχτούν μέσα στο πρώτο 15ημερο του Ιουνίου και οι υπόλοιπες τον Σεπτέμβριο. Αυτό προφανώς γίνεται ώστε να δημιουργηθεί χώρος στο καλεντάρι της επόμενης σεζόν (2022-23) για το χειμερινό Μουντιάλ (21 Νοεμβρίου – 18 Δεκεμβρίου 2022). Αρα καταλαβαίνουμε ότι με πολλά συνεχόμενα παιχνίδια μέσα στο καλοκαίρι οι ποδοσφαιριστές θα επιβαρυνθούν -πέραν από ψυχική- με έντονη σωματική κόπωση πράγμα που θα αυξήσει και το ρίσκο στο κομμάτι των τραυματισμών. Επομένως θα είναι πολύ σημαντικό τότε να γίνει σωστό rotation και σωστή διαχείρηση του υλικού μας. Οποιο κι αν θα είναι αυτό. Πόσο μάλλον σε περιπτώσεις σαν την δική μας όπου παραδοσιακά η Εθνική Ελλάδος υπέφερε από την έλλειψη βάθους.

4. Αναζήτηση “ποδοσφαιρικής” έδρας

Πρόκειται για μια κουβέντα που έχει γίνει αρκετές φορές. Η οποία όμως επανέρχεται πάντα στο προσκήνιο. Το ΟΑΚΑ χάνει κάθε μέρα όλο και περισσότερο ως “ποδοσφαιρική” έδρα. Πρέπει να γίνει αντιλληπτό πως οσο η γαλανόλευκη θα “μένει” αποκλειστικά εκεί, αλλό τόσο θα χάνει σε κόσμο και στο να έχει μια ζεστή ατμόσφαιρα όπως δικαιούται κάθε εθνική ομάδα. Πόσο μάλλον εκείνη, αυτή τη στιγμή στις δύσκολες πλεον προσπαθειές της. Στην προκειμένη περίπτωση η εφαρμογή ενός μοντέλου όπως το ισπανικό ή το ιταλικό δηλαδή με την διεξαγωγή πολλών αγώνων της εθνικής και εκτός αστικού κέντρου θα μπορούσε να βοηθήσει. Αλλωστε και στην συμπρωτεύουσα ή την επαρχία υπάρχουν γήπεδα (Παγκρήτιο, Καυτατζόγλειο, Παμπελοποννησιακό κλπ). Ωστόσο την ιδανική λύση σε αυτό το ζήτημα και με γνώμονα πάντα το 2022 θα μπορούσε να την δώσει η Νεα Φιλαδέλφεια και η νεοσύστατη Αγιά Σοφιά. Που μοιάζει ως το κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή.

5. Να πάρουμε στα σοβαρά την διοργάνωση

Το Nations League πέτυχε γιατί έδωσε την δεύτερη ευκαιρία που πάντα έψαχναν όλες οι εθνικές ομάδες. Mια διοργάνωση που εως τώρα υπήρξε γενναιόδωρη με όσους την αξιοποίησαν σωστά. Βλέπε Φινλανδία, Ουγγαρία ακόμα και τα Σκόπια. Ωστόσο απέδειξε πως είναι ταυτόχρονα και μια διοργάνωση που αν την υποτιμήσεις θα σε υποτιμήσει… Τώρα που ξέρουμε λοιπόν πως λειτουργεί και τι πόρτες μπορεί να ανοίξει, είναι σημαντικό να μην επαναληφθούν τα λάθη του 2018 και 2020. Αυτή τη στιγμή δεν είναι γνωστό από την UEFA αν το επερχόμενο Nations League θα συνδεθεί με τα προκριματικά του Euro 2024. Πιθανότατα θα έχουμε ένα παρόμοιο φορμάτ με το 2018-19. Εαν συμβεί αυτό, η εθνική πρέπει να στοχεύσει μόνο στην κορυφή και την άνοδο. Ώστε (επιτέλους) να ανέβει και κυρίως να έχει έναν άσο στο μανίκι της για τα γήπεδα της Γερμανίας. Μια διοργάνωση στην οποία πρέπει να βρεθούμε για λόγους τόσο κύρους όσο και ιστορικής συνέχειας.