Άλλα επίπεδα… ισοπέδωσης

Έχουν περάσει δύο, περίπου, μέρες από το ντέρμπι «αιωνίων» όπου ο Παναθηναϊκός έφυγε με ένα πολύ μεγάλο διπλό, κυρίως ψυχολογίας από το «Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας» κόντρα στον Ολυμπιακό. Οι Πράσινοι, με ένα κρεσέντο στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης κατάφεραν να επιστρέψουν από το -14 και να φέρουν τούμπα τον αγώνα παίρνοντας το θετικό αποτέλεσμα.

Από το βράδυ της Δευτέρας (22/11) έχει ξεσπάσει μια απίστευτη επίθεση κατά του Γιώργου Μπαρτζώκα και των επιλογών του, που στοίχισαν τη νίκη από ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι. Καλό θα ήταν να μην αναφερθούν τα επίθετα που «στολίζουν» το όνομα του 56χρονου τεχνικού, ωστόσο μπορείτε όλοι να φανταστείτε. Άλλωστε απόψεις είναι αυτές και όλοι έχουν από μία.

Ένα timeout ρε κόουτς

Οι ευθύνες του Έλληνα προπονητή είναι πολλές. Δεν χωράει καμία αμφιβολία σε αυτό. Όταν βλέπεις πως ο αντίπαλος έχει βρει ρυθμό, ακόμα και αν δεν θέλεις να αλλάξεις αυτούς που έχεις στο παρκέ, επιβάλλεται να πάρεις ένα timeout για να κόψεις τον ρυθμό. Πράγματα που δεν θέλουν πολλή σκέψη. Ο Μπαρτζώκας δεν το έκανε αυτό και εκ του αποτελέσματος το πλήρωσαν οι Ερυθρόλευκοι. Και μάλιστα ακριβά. Πάντα όμως υπάρχει κι ένα αλλά…

Αυτό το «αλλά» έχει να κάνει με το πως αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Δηλαδή, ο προπονητής των Πειραιωτών έκανε ορισμένα λάθη στη διαχείριση του αγώνα και άκουσε τα Μύρια Όσα. Φυσικά και πρέπει να γίνει κριτική. Χωρίς αυτήν δεν πάει κανείς μπροστά. Αλλά άλλο πράγμα η κριτική και άλλο η ισοπέδωση. Πρέπει να καταλάβουμε τέλος πάντων πως δεν είναι όλα «άσπρο» και «μαύρο», Υπάρχει και το «γκρι». Ή κάτι παρόμοιο.

Αφήνοντας στην άκρη την… χρωματολογία και επιστρέφοντας στο μπάσκετ, είδαμε κάποιους να βγάζουν ακόμα και ανίκανο τον Μπαρτζώκα, λόγω ενός κακού ματς. Ή μάλλον δύο αν θέλετε. Αν προσθέσουμε και το κάκιστο τέταρτο δεκάλεπτο στην Πόλη κόντρα στην Αναντολού Έφες. Όπου ο Ολυμπιακός σκόραρε μόλις τρεις πόντους και έχασε με μεγάλη διαφορά.

Βέβαια, στο μέσο αυτών των δύο αγώνων είχαμε και την εναλλαγή συναισθημάτων, καθώς οι Ερυθρόλευκοι διέλυσαν τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο ΣΕΦ. Οι Πειραιώτες έγιναν ξανά για λίγο ομαδάρα και ο άνθρωπος στον πάγκο… σκακιστής. Είπαμε γνώμες…

Ξεχνάμε εύκολα τι εστί Μπαρτζώκας

Είναι πραγματικά αστείο να ισοπεδώνουμε έτσι έναν τεχνικό που στην καριέρα του έχει πετύχει τα πάντα. Κορυφαία στιγμή η κατάκτηση της Euroleague το 2013 από τον Ολυμπιακό. Όντας προπονητής της χρονιάς. Ομάδα Ίβκοβιτς θα πουν κάποιοι. Εν μέρει ναι. Όμως, άλλος τους έκανε να παίζουν το μπάσκετ που θαυμάσαμε. Που έφτασε να κάνει… πλάκα στον ημιτελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και στον τελικό να ρίχνει 100άρα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί δεν υπήρχε κανένας Ντούντα. Ο συγχωρεμένος έβαλε τα θεμέλια και ο Μπαρτζώκας σήκωσε ένα… πολυτελές κτίριο.

Τι άλλο να πρωτοθυμηθούμε. Ότι τον ζήτησε η Μπαρτσελόνα για να την οδηγήσει σε μια περίοδο με πολλά προβλήματα; Ότι πήρε την άσημη Λοκομοτιβ Κουμπάν με παίκτες όπως ο Ντιλέινι, ο Ράντολφ, ο Σίγκλετον και δε συμμαζεύεται και τους πήγε στο Final 4, εξασφαλίζοντάς τους παράλληλα και μετακινήσεις σε άλλες ομάδες με πλουσιοπάροχα συμβόλαια; Αλλά μάλλον αυτοί δεν ήξεραν. Ας σταματήσουμε εδώ καλύτερα.

Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε τον άλλον και να ξεχνάμε την πορεία του στον χώρο και όσα έχει κάνει. Ο Μπαρτζώκας δεν ξέχασε το μπάσκετ. Το θυμάται πολύ καλά και αυτό φαίνεται στον φετινό Ολυμπιακό. Πέρυσι τον κριτίκαραν επειδή δεν είχε «δεινόσαυρο» ψηλό. Λέγοντας πως έχει κολλήσει σε παλαιότερες εποχές. Όταν βέβαια εκείνος είχε παίξει στην πρώτη του θητεία με τον Γκιόργκι Σερμαντίνι και αργότερα με τον Μίρζα Μπέγκιτς. Φέτος έφερε τον Μουσταφά Φαλ και ορισμένοι παραπονέθηκαν επειδή έπαιξε παραπάνω και τον «ξεζούμισε».

Άλλα επίπεδα… ισοπέδωσης

Αυτό το πινγκ-πονγκ των απόψεων μπορούμε να το συνεχίσουμε για ώρες. Ο Έλληνας τεχνικός είναι άνθρωπος και είναι φυσιολογικό να έχει τα κολλήματά του. Όπως κάθε προπονητής. «Μοιάζει να τα χάνει κόντρα στον Παναθηναϊκό», λένε ορισμένοι. Και πάλι σωστά. Είναι ο «αιώνιος» αντίπαλος και κανείς δεν θέλει να χάνει από δαύτους. Η εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε, όπως μου έχει πει και ένας καλός μου φίλος, είναι ότι μπαίνει σε… mood οπαδού και τα χάνει.

Ίσως είναι απλά σύμπτωση. Αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να το δουλέψει. Δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα τέτοια παιχνίδια. Και πάντα μιλάμε για λεπτομέρειες που δεν μπορείς να τις επηρεάσεις. Όπως πχ τα χαμένα ελεύθερα σουτ του Ολυμπιακού στην τελευταία περίοδο με τους Πράσινους. Αυτά δεν τα σούταρε ο Μπαρτζώκας. Αλλά εκ του αποτελέσματος είναι εύκολο να κρίνει κάποιος. Δύο από αυτά να έμπαιναν και θα μιλούσαμε αλλιώς.

Το νόημα των παραπάνω λέξεων είναι πολύ απλό. Δεν χρειάζεται να στήνουμε κανέναν στον τοίχο και να τον πυροβολούμε για μία-δύο κακές στιγμές. Όταν μάλιστα έχει παρουσιάσει ένα εξαιρετικό πλάνο το οποίο έχει ακόμα πολλά να προσφέρει. Η πίκρα έπειτα από τέτοια αποτελέσματα είναι λογικό να μην επιτρέπει στο μυαλό να σκεφτεί καθαρά. Όμως η ισοπέδωση δεν βοηθά κανέναν. Πόσο μάλλον όταν στην επόμενη μεγάλη νίκη θα υπάρχουν ξανά… διθύραμβοι.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν χρειάζεται να αποδείξει σε κανέναν αν είναι καλός προπονητής. Το ξέρει ο ίδιος. Το ξέρουν και οι παίκτες του. Αναποδιές πάντα θα υπάρχουν. Μέσα στο πρόγραμμα είναι άλλωστε. Το θέμα είναι να κατανοούμε την κατάσταση και να σκεφτόμαστε διπλά ποιον κατηγορούμε. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται χρόνο και στήριξη και θα εμφανιστεί ακόμα καλύτερος. Είναι πολύ νωρίς ακόμα. Φτάνει βέβαια στην επόμενη στραβή να μην έχουμε ξανά άλλα επίπεδα… ισοπέδωσης.