Μπακς – Σανς : Η μέρα που ο «Ρομπιν» τράβηξε τα φώτα

Το όνειρο των Ελλήνων σταδιακά αρχίζει να παίρνε σάρκα και οστά. Τι μένει; Μία αναμέτρηση, μία νίκη για να πραγματοποιηθεί το ακατόρθωτο. Οι Μιλγουόκι Μπακς και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να στεφθούν με δόξα και τιμή πρωταθλητές κόσμου. Η νίκη τους επί των Σανς στον πέμπτο τελικό της σειράς με 123-119, σηματοδοτεί μία ανεπανάληπτη ευκαιρία.

Το «μάτωσε» ο Χόλιντεϊ

Ιστορικής σημασίας η εμφάνιση του Ζρου Χόλιντεϊ στο πέμπτο παιχνίδι. Ιστορική όπως και να το κάνεις, όπως και να το αντιμετωπίσεις και αν μη τι άλλο ήταν ο πολιορκητικός κριός της άλωσης του «Phoenix Suns Arena». Μάλιστα, ένα 24ωρο πριν την έναρξη του πέμπτου τελικού μετονομάστηκε σε «Footprint Center», καθώς θα ήταν άκρως αντιεμπορικό για το NBA η ομάδα που εκπροσωπεί την δυτική περιφέρεια, να στέκει μόνη σαν το κούτσουρο στο αμπέλι. Ο Χόλιντεϊ σαν σεσημασμένο πειραχτήρι καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, χάλασε τα εγκαίνια, τα γλέντια και τη χαρά όσων βρισκόντουσαν στο γήπεδο… παραδίδοντας τον δικό του χορό.

Τόση φασαρία και χαμός για το τίποτα, ανέφεραν ορισμένοι για τον Ζρου Χόλιντεϊ. Εντάχθηκε στις τάξεις των Μπακς το περασμένο καλοκαίρι για τους λόγους που γίναμε μάρτυρες τα ξημερώματα. Οι 27 πόντοι που έγραψε στην στατιστική του είναι πολύτιμοι ένας προς ένας, δίχως να βρεθεί ουδεμία φορά στη γραμμή της φιλανθρωπίας και οι 13 τελικές πάσες που μοίρασε φαντάζουν εξωφρενικές… με πιο εντυπωσιακή φυσικά την τελευταία και το ισοπέδωμα του Γιάννη στην αντίπαλη ρακέτα, σφραγίζοντας το παιχνίδι. Επιπλέον, το 60% ευστοχία σε μία αναμέτρηση με τόσο κομβική σημασία για τη πορεία της σειράς, την πίεση που κουβαλάει μέσα του… να αποδείξει μία ακόμη φορά το ποιόν και αν σκεφτείς ότι είναι πρωτοεμφανιζόμενος στην πολυδιαφημισμένη σκηνή του μπασκετικού γίγνεσθαι, τότε αντιλαμβάνεσαι τη δίψα που φυλάει ενδόμυχα.

Ενώ το σημαντικότερο όλων: στην τελευταία περίοδο αναλαμβάνει αποκλειστικά να αφοπλίσει το οπλοπολυβόλο με την κωδική ονομασία… Ντέβιν Μπούκερ, ενώ νωρίτερα είχε την εποπτεία του κινητού κομπιούτερ, Κρις Πολ!

Η αρχοντιά του Γιάννη και η αφύπνιση του «Κας»

Κάποιες φορές ό,τι και να γράψεις για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι περιττό. Ο άνθρωπος δεν είναι στα καλά του, όχι ψυχικά αλλά αγωνιστικά. Το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται είναι εξωπραγματικό, ανεπανάληπτο και τολμώ να πω ανταγωνίζεται διαχρονικές σειρές σπουδαίων και θρυλικών μορφών του αθλήματος. Τους 30 πόντους τους έχει για κολατσιό και η ταρίφα ξεκινάει από εκεί, το ερώτημα είναι πόσο πιο πάνω μπορεί να ωθήσει την αφεντιά του; Κυρίαρχος στους αιθέρες, κερνάει γλυκό του κουταλιού και στις δύο πλευρές του παρκέ. Γύρω του χτίστηκε το οικοδόμημα των Μπακς και όπως αποδείχθηκε φέτος, το σύστημα αυτό μπορεί να καρποφορήσει και να γεννήσει ελπίδες για τον πολυπόθητο τίτλο.

Και ας ακούει από την κερκίδα να μετράνε μετά χορού τα δευτερόλεπτα για να εκτελέσει τις βολές…

Από την άλλη, ο Κρις Μίντλετον αφουγκράστηκε την κατάσταση, κατανόησε τι διακυβεύεται τόσο για την ίδια του την ομάδα, όσο και για την προσωπική του υστεροφημία. Το φάντασμα της όπερας μετά το πέρας της πρώτης περιόδου… ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μας. Θύμισε τον Μίντλετον που όλοι ευελπιστούμε να παρακολουθούμε και εκτέλεσε τους Σανς με τα «σκοτωμένα» σουτ που καλέστηκε να επιχειρήσει.

Κάπου χαλάει η συνταγή…

Βραχυκύκλωσε το σύστημα ή είναι μια παροδική βλάβη; Οι Φοίνιξ Σανς κάπου αρχίζουν σιγά-σιγά να χάνουν τον στόχο τους και αναμενόμενα η ανησυχία τους έχει θολώσει το μυαλό. Για να είμαι πιο δίκαιος, ο στόχος για εκείνους είναι ξεκάθαρος και όλα είναι εφικτά, έτσι κι αλλιώς αναμετριούνται οι καλύτεροι εκατέρωθεν. Η προσήλωση φαίνεται να θολώνει κατά την διάρκεια των τελευταίων αναμετρήσεων. Μία καλοδουλεμένη μηχανή από άκρη σε άκρη, με ρόλους, με οργάνωση, με το «know how» ενός θρύλου όπως ο Κρις Πολ… παθαίνει πατατράκ στην σκέψη ότι απέχει ελάχιστα από την ανταμοιβή των κόπων της. Προς Θεού, μόνο κακόβουλη δεν χαρακτηρίζεται η κριτική, οι Σανς δικαίως παλεύουν να στεφθούν για πρώτη φορά πρωταθλητές έπειτα από δύο αποτυχημένες προσπάθειες, όμως τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή το ψυχολογικό αβαντάζ που είχαν κερδίσει επάξια στα πρώτα δύο παιχνίδια, τους έχει αποχαιρετήσει. Οι Μπακς με το σπαθί τους ανέτρεψαν τα δεδομένα και πλέον πετάνε τη καυτή πατάτα στους απέναντι, «Έχετε το κουράγιο για έβδομη μάχη;».

Το σκάκι των δύο πάγκων

Η σειρά μοιάζει με σκακιέρα και οι δύο προπονητές προσεκτικά επιλέγουν τις επόμενες κινήσεις τους. Ο Μόντι Ουίλιαμς πορεύεται με το δικό του πλάνο, γνωρίζει πως να κεντρίσει την προσοχή των παικτών του και πως να τους προετοιμάσει ενόψει την βάναυσης ανηφόρας που τους καρτερά στο δρόμο για την ορειβασία του ψηλότερου βουνού. Μία εξέχουσα προσωπικότητα του NBA, διαθέτει τον σεβασμό από κάθε άτομο που απαρτίζει τον τεράστιο αυτό αθλητικό (και όχι μόνο) οργανισμό. Στην αντίπερα όχθη, δεσπόζει ο Μάικ Μπούντελχοτζερ που τα τελευταία χρόνια βιώνει την πίεση για κάτι… σιροπιαστό. Η ευλογία να έχεις στην διάθεση σου ένα «τρένο» όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, πλαισιώνεται από την απαίτηση να βρεθείς Βασιλιάς σε μία Λίγκα που οι μνηστήρες για τη θέση φτάνουν και περισσεύουν. Δέχεται δριμύτατη κριτική για επιλογές που πράττει και για το μονότονο αγωνιστικό στυλ που προσεγγίζει τις αναμετρήσεις. Ο πρώην κατά σειρά χρόνων βοηθός προπονητή του Γρεγκ Πόποβιτς στους Σπερς, έχει στα χέρια του μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να απαντήσει στους επικριτές του.

Ένα νόμισμα, δύο σχολές… μία ρεβάνς

Η ρηξικέλευθη ιδέα των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριος να μοστράρουν ως πρωταρχικό στοιχείο του αγωνιστικού τους πλάνου το τρίποντο, αποτέλεσε πρωτοποριακή για τα δεδομένα του μπάσκετ. Άλλαξαν διαπαντός τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε  και το λεγόμενο spacing ζει και βασιλεύει ξένοιαστο. Οι απόψεις διίστανται σχετικά με την θετική επίδραση που είχε η καθιέρωση του τριπόντου στις ομάδες, μολονότι τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους και εκείνοι που φωνάζουν το αντίθετο χαρακτηρίζονται ως και γραφικοί πολλές φορές (σας μιλάει ένας).

Σε αυτή τη σειρά παρακολουθούμε τους Μιλγουόκι Μπακς που τηρούν κατά γράμμα το προαναφερόμενο δόγμα, έχοντας τον Γιάννη Αντετοκούνμπο απομονωμένο και γύρω τους τέσσερις ικανότατους σουτέρ ακροβολισμένους στο παρκέ. Ένα θαύμα της φύσης χωρίς πραγματική θέση, μέρος του «positionless basketball» που με σταθερούς ρυθμούς διαμορφώνει μία νέα φιλοσοφία γύρω από το άθλημα και ομολογουμένως θα κυριαρχήσει λίαν συντόμως.

Αν παρατηρήσουμε τους Σανς, μπορούμε να διακρίνουμε δείγματα ομάδας που άνετα θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από μία άλλη εποχή, ίσως μία δεκαετία πίσω στο χρόνο… και βάλε. Πρωταγωνιστεί με κεντρικό άξονα το δίδυμο στην περιφέρεια και την ευστοχία τους από μέση απόσταση (σουτ απαγορευμένο από αναλυτές και ειδικούς), ο Ντεάντρε Έιτον είναι ψηλός κατεξοχήν ρακέτας και δεν αναλώνεται σε άσκοπα μακρινά τρίποντα, διαθέτουν παίκτες που συμπληρώνουν ρόλους και επιστρατεύονται σύμφωνα με τις ανάγκες της αναμέτρησης… πολλές φορές για ειδικές αποστολές ή περιορισμένα χρονικά διαστήματα.

Φυσικά οι Σανς προκειμένου να μείνουν ανταγωνιστικοί, οφείλουν να ακολουθήσουν την περπατημένη της  εποχής. Διαθέτουν την εσάνς της σημερινής απεικόνισης του μπάσκετ, αλλά τα συστατικά που τους ξεχωρίζουν προέρχονται από τις μέρες που ο Κρις Πολ μεγαλουργούσε και λογιζόταν ως ανερχόμενος σταρ!

Το μπάσκετ που «επέβαλαν» οι Ουόριος κρατάει σφικτά τα σκήπτρα, παρόλα αυτά έχουν την δύναμη οι Σανς να πάρουν την ρεβάνς ενός τρόπου προσέγγισης που με το πέρασμα του χρόνου διαρκώς σβήνει;

Υ.Γ: Μπακς στα έξι ή το όνειρο παραμένει φωτεινό στην καυτή Αριζόνα;