Εθνική Ελλάδας: Στου Πιτίνο το αντίο

Καμία εθνική ομάδα χώρας δεν έχει κάνει συμβόλαιο με την επιτυχία. Ξεκινάμε με αυτό ως δεδομένο. Το είδαμε εξάλλου με τους Λιθουανούς, τους Κροάτες, τους Καναδούς ακόμη και με τους Τούρκους. Η Εθνική Ελλάδας του Ρικ Πιτίνο και όχι των παικτών έφτασε 40 λεπτά μακριά από την πρόκριση στο Τόκιο. Προσωπικά αν με ρωτάτε περίμενα τα περίφημα deflections να σταματήσουν ακόμη και στο παιχνίδι με την Κίνα. Για να μη μιλάω άλλο με γρίφους πάμε να αναλύσουμε την πορεία της Εθνικής στο φετινό προολυμπιακό στη Βικτώρια του Καναδά.

Ο Ρικ έφυγε, η φιλοσοφία του να μείνει

Από το Τουρνουά Ακρόπολις μέχρι και το τελικό με την Τσεχία είδαμε και παρατηρήσαμε μια διαφορετική Εθνική Ελλάδος. Up tempo παιχνίδι, αρκετά pick n roll με τους μετρ του είδους Καλάθη και Σλούκα αλλά και τα αγαπημένα deflections του Πιτίνο. Προς εκπληξή μου αυτά και πολλά άλλα είδα να αποδίδουν στο παρκέ με μεγάλη επιτυχία. Ακόμη και στο πρώτο αγώνα με τους NBAers του Κανάδα. Ακόμη και στο κρίσιμο νοκ αουτ ματς με την Τουρκία. Εκεί μάλιστα η ομάδα όχι μόνο εκπλήρωσε τα παραπάνω. Η αμυνά της στο δεύτερο μέρος ήταν από ατσάλι. Η Εθνική όλα αυτά τα χρόνια δεν μας έχει συνηθίσει έτσι. Να όμως που με τον καλύτερο motivator στο κόσμο της προπονητικής όλα αυτά με συνεχόμενη προπόνηση είναι πραγματοποιήσιμα.

Χωρίς αμφιβολία, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της, η Εθνική ομάδα είχε στον πάγκο της μία ηγετική προσωπικότητα που απολάμβανε την πλήρη αποδοχή και εξέπεμπε κίνητρο και έμπνευση. Ο κόουτς Πιτίνο μπορεί να ήταν δύσκολο να παραμείνει ακόμη και σε περίπτωση πρόκρισης στους Ολυμπιακούς, ωστόσο η φιλοσοφία του και τα κολλεγιακά fundamentals πρέπει να παραμείνουν.

Δεν ύπηρχε second unit, ήταν όλοι πρωταγωνιστές

Όσο και περιέργο να ακούγεται, προσωπικά ήταν κάτι που το περίμενα. Ο Πιτίνο δεν λαμβάνει υπόψιν πρωταγωνιστές και ρολίστες. Είναι όλοι το ίδιο. Εντάξει συγκριτικά ο Κατσίβελης δεν θα κάνει το ίδιο καλά με αυτό που θα κάνει ο Καλάθης. Ή αντίστοιχα ο Χρυσικόπουλος με τον Μήτογλου. Ωστόσο, ο κάθε ένας στη φετινή Εθνική είχε το δικό του ξεχωριστό ρόλο. Ο κόουτς πήρε τα μέγιστα απο Καββαδά, Λαρεντζάκη και Κασελάκη τους οποίους τους θεωρώ από τους κερδισμένους του τουρνουά. Παρομοίως, Μήτογλου και Παπαγιάννης πάντοτε πιάνουν υψηλά στάνταρ υπό τις οδηγίες του Ρικ. Μάλιστα, αξίζει να αναφέρω πως αν υπήρχε και ο Πρίντεζης ο πρώτος θα ήταν ένα κλικ καλύτερος και προφανώς πιο αποδωτικός στο ματς με τους Τσέχους.

Η επόμενη μέρα

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην επόμενη μέρα και γενικότερα στο αύριο του ελληνικού μπάσκετ και της εθνικής μας. Όπως προείπα αν όχι όλη ένα μέρος της φιλοσοφίας του Πιτίνο πρέπει να παραμείνει. Ωστόσο, σε διοικητικό και αγωνιστικό επίπεδο το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο. Η Εθνική μπορεί να μας εξέπληξε φέτος παρά την ήττα στο τελικό και το χαμένο εισητήριο για τους Ολυμπιακούς αλλά ταξίδεψε στο Καναδά χωρίς διοίκηση. Αυτά οφείλουμε να τα πούμε. Δεν έδωσε πληθώρα λεφτών για να φιλοξενήσει ένα από τα τέσσερα προολυμπιακά αλλά εδώ και πολύ καιρό είναι ακέφαλη. Πράγμα που θες δεν θες επηρεάζει όλο τον οργανισμό Εθνική Ελλάδας.

Παράλληλα, αντί να καυχιόμαστε για την 6η θέση στη κατάταξη της FIBA ας δούμε πως μετά τη γενιά των 30αρηδων δεν υπάρχει υλικό και δεξαμενή παικτών που θα πρωταγωνιστήσουν σε top επίπεδο στις επερχόμενες διοργανώσεις. Ναι οκ στα παράθυρα της κάθε διοργάνωσης τα πάμε καλά. Αλλά όλο το ζουμί είναι το μετά και οι τελικές φάσεις. Όπως είπα καμία ομάδα δεν έχει κάνει συμβόλαιο με την επιτυχία αλλά όταν έρχεται ένας προπονητής από το εξωτερικό με μηδαμινές παραστάσεις στο ελληνικό μπάσκετ και σου λέει ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στις υποδομές κάτι συμβάινει.

Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που αγαπούν την Εθνική ομάδα αλλά ταυτόχρονα ανησυχούν με το τι θα ακολουθήσει όταν ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Πρίντεζης πουν αντίο. Βγάζω το κεφάλαιο Γιάννης γιατί αυτό δέχεται μια άλλη συζήτηση. Ελπίζουμε του χρόνου στο Ευρωμπάσκετ να μιλάμε υπό το ίδιο πρίσμα αλλά με την αισιοδοξία μιας μεγάλης διάκρισης της Εθνικής. Όχι μεταλλίου. Μην παρεξηγηθώ. Αλλά μιας μεγάλης διάκρισης.