Παναθηναϊκός: Η επιτυχία της αυτοχειρίας

Ο Παναθηναϊκός έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του. Χωρίς αμφιβολία. Η ομάδα του Κάτας είχε όλα τα φόντα και τις συνθήκες να διεκδικήσει τη νίκη. Λεπτομέριες όμως που θα αναλυθούν παρακάτω (τρανό παράδειγμα οι βολές) δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο. Πάμε λοιπόν σιγά σιγά να αναλύσουμε την αυτοχειρία των πρασίνων απέναντι σε μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες της διοργάνωσης την Μπάγερν.

Ώριμο ξεκίνημα, καταστροφικό τελείωμα

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησει ονειρικά το ματς αλλά το τέλος του πρώτου μέρους ήταν απλά καταστροφή. Τι εννοώ… Οι πράσινοι στην αρχή της αναμέτρησης παρουσιάστηκαν προσηλωμένοι τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Το λατρεμένο σχήμα του Κάτας με τα πέντε forward ανέκοψε για αρχή την δράση των guard της Μπάγερν. Παράλληλα, οι εμπνεύσεις των Μπέντιλ και Παπαγιάννη στο low post απέδωσαν καρπούς. Όσο περνούσε η ώρα, ο Παναθηναϊκός κυριαρχούσε στα ριμπάουντ και ο ρυθμός ήταν ξεκάθαρα υπέρ του. Με δυναμική άμυνα πάνω στη μπάλα και 4 κλεψίματα, ο Παναθηναϊκός άρχισε να ελέγχει το ματς (14-21 το δεκάλεπτο), ενώ έστειλε τον δείκτη του σκορ και στο +11 (24-35 στο 17′).

Στο δεύτερο δεκάλεπτο όμως οι παλμοί έπεσαν. Μπόλντγουιν και Λούσιτς ηγήθηκαν της ανατροπής με τον Ρέινολτνς να κυριαρχεί κάτω από το καλάθι τις στιγμές που έλειπε ο Παπαγιάννης. Ο Παναθηναϊκός πραγματικά πελάγωσε. Η Μπάγερν πραγματοποίησε επιμέρους 13-1 και κατάφερε να προηγηθεί με 37-36 με τη λήξη του ημιχρόνου. Αν μη τι άλλο ήταν μια άκρως απρόσμενη εξέλιξη για τους πράσινους η οποία έφερε την υπογραφή του Σέλβιν Μακ. Ο Αμερικανός γκαρντ έκανε τρία σερί, αβίαστα και φθηνά λάθη «πουλώντας» τη μπάλα και έδωσε ισάριθμα δώρα στην γερμανική ομάδα προκειμένου να γυρίσει το ματς από το πουθενά.

Από την νωθρότητα στην ελπίδα για νίκη

Στο δεύτερο μέρος, ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε με την ίδια νηφαλιότητα. Με αυτή δηλαδή που ολοκλήρωσε και το πρώτο ημίχρονο. Την ίδια ώρα ο Μπόλντγουιν είχε βάλει φτερά στα πόδια του και έκανε τα πάντα. Παρά το -8 (50-42) οι πράσινοι προσπάθησαν να ηρεμήσουν το παιχνίδι τους χτυπώντας με ορθολογικές επιθέσεις. Ο Όγκαστ έκανε το step up καταφέρνωντας να δώσει το εύνασμα για μια mini ανατροπή. Η άμυνα έσφιξε και το αποτέλεσμα ήταν ο Παναθηναϊκός να μείωσει στους 2 (57-55 στο 30′).

Τέταρτο δεκάλεπτο και οι φιλοξενούμενοι άρχιζαν να παρουσιάζουν τάσεις αυτοχειρίας. Η άμυνα ξαφνικά ήταν ανύπαρκτη στους guard της Μπάγερν. Και όταν δίνεις χώρο σε up tempo παίκτες όπως οι Μπόλντγουιν, Σίλει που είναι μανούλες στο 1v1 ίσως το πληρώσεις. Οι γηπεδούχοι είχαν το μαξιλαράκι των 7-8 πόντων μέχρι το τέλος. Οι χαμένες βολές αλλά και κάποιες βιαστικές επιλογές παικτών στέρησαν μια μεγάλη νίκη για τους πρασίνους

Λίγες σκόρπιες σκέψεις

-11 χαμένες βολές, με 16 λάθη που έδωσαν 21 πόντους στη Μπάγερν δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά πράγματα. Παράλληλα, ύστερα από πολύ καιρό ο Παναθηναϊκός προδόθηκε από τη γραμμή της φιλανθρωπίας.

-Στο πρώτο μέρος, η Μπάγερν έχει πάρει 12 πόντους από αιφνιδιασμούς που θα ήταν 16 αν δεν είχε χάσει δύο “πέναλτι”. Αυτό είναι το νο 1 θέμα προς επίλυση.

-Απαγορεύεται σε εκτός έδρας αγώνα να είσαι πάνω με 11 πόντους και έτσι απλόχερα να δίνεις το προβάδισμα στην αντίπαλη ομάδα. Η διαχείριση επομένως είναι το παν σε τέτοιο επίπεδο.

-Ο Μακ σου δίνει την εντύπωση ότι φοβάται. Τον πίεσαν και πανικοβλήθηκε χωρίς λόγο. Εντελώς αδικαιολόγητο δεδομένου του επιπέδου του και των τεσσάτων χρόνων εμπειρίας στο NBA. Α και κάτι άλλο. Ένας από τους άγραφους κανόνες που υπάρχει στο μπάσκετ ειναι να μην βάζεις κρύο παίκτη στο παρκέ για την τελευταία άμυνα. Και φυσικά αναφέρομαι στο πραγματικά αχρείαστο φάουλ του Καλαιτζάκη στο Μπόλντγουιν στη τελευταία φάση του πρώτου μέρους.

-Ο Κάτας και στα δύο ματς στην Γερμανία έστησε καταπληκτικά την ομάδα απλά δυστυχώς δεν έχει τον guard για να ακουμπήσει πάνω του.

-Ο Παπαγιάννης σήμερα μας έδειξε πως βάζει και το fade away στο παιχνίδι του. Μιλάμε για άνθρωπό κοντά στο 2.20. Προϋπόθεση για να μπορέσει να βάλει όλα αυτά τα νέα στοιχεία στο παιχνίδι του ήταν να φτιάξει το κορμί του, και το έφτιαξε. Μπράβο του.

-Εντωμεταξυ θα ήθελα πάρα πολύ να κρίνω τον Σαντ Ρος φέτος ως τριάρι. Να τον δούμε 2-3 μήνες τι μπορεί να κάνει στη φυσική του θέση. Σε μια θέση που αν μη τι άλλο έκανε και μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα πράγματα απ’ ότι παίζοντας στον άσσο.

Κεφάλαιο Μπάγερν

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε αυτή την ομάδα. Σε μια ομάδα που ο Λούσιτς διανύει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του. Σε μια ομάδα που ο Γκίστ ζει δεύτερη νιώτη και ο Μπόλντγουιν να νιώθει ότι έχει τα ηνία της ομάδας. Ειδικότερα για τον τελευταίο πραγματικά είναι να απορείς πως ένα γκαρντ με αυτό το physicality, αν σταθεροποίησει το σουτ και βελτιώσει τις αποφάσεις του στο παρκέ, μιας και η προηγούμενη ήταν η ρούκι σεζόν του, θα συγκαταλέγεται στους καλύτερους γκαρντ της διοργάνωσης. Για να μην χρονοτριβώ όμως, η ομάδα του Τρινκιέρι με τους περισσότερους underachievers στην διοργάνωση διεκδικεί γιατί όχι ακόμη και το πλεονέκτημα. Λέτε να κάνει την έκπληξη; Οψόμεθα.

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται τις διαφορετικές καταστάσεις μέσα σε ένα παιχνίδι και να μην παρουσιάζεται τόσο ανέτοιμος. Βέβαια εντάξει σε αυτό ευθύνεται η έλλειψη guard αλλά και γενικότερα να το δούμε η αλλαγή προπονητή. Τέλοσπαντων, η χρονιά στην Ευρωλίγκα πάει να κλείσει καλά για την ομάδα. Ας επιστρέψουν και οι Παπαπέτρου, Νέντοβιτς και είμαι σίγουρος ότι θα δούμε και άλλα πραγματάκια.