Υπάρχουν Final-4 που έχουν αφήσει εποχή. Το Debut.gr και ο Σωτήρης Κεφάλας θυμούνται τους τελικούς της Ευρωλίγκα που άφησαν εποχή και μνημονεύονται ακόμη και σήμερα.

Από το 1988 και το πρώτο Final 4 της Ευρωλίγκα στο «Φλάντερς Έξπο» της Γάνδης έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Πιο συγκεγκριμένα, 33 ακριβώς χρόνια. Κατά την διάρκεια όλων αυτών των Final-4 έλαβαν χώρα παιχνίδια και τέλικοι που έγραψαν ιστορία. Σίγουρα δηλαδή υπήρξαν ομάδες και παίκτες που με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο μας προσέφεραν συγκινήσεις, χαρές κα λύπες. Πάμε λοιπόν να δούμε με την γνωστή δόση νοσταλγίας τους τρεις τελικούς Final-4 που άφησαν εποχή στην διογράνωση.

Βερολίνο 2009

Θεωρείται και όχι άδικα το πιο δύσκολο Final 4 όλων των εποχών. Τέσσερις ομαδάρες συναντήθηκαν στο Βερολίνο για την Ευρωλίγκα. Ο λόγος για τους Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ρεάλ Μαδρίτης. Περνώντας στο story αυτού του δραματικού Final-4, αφού ξεπέρασε το εμπόδιο του Ολυμπιακού (84-82), ο πιο πληρέστερος κατ’ εμέ Παναθηναϊκός που έχουμε δει ποτέ βρέθηκε αντιμέτωπος στον τελικό με την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ, η οποία ζητούσε εκδίκηση για τον προ διετίας ήττα της στο ΟΑΚΑ.

Σε εκείνο τον τελικό ίσως να παρακολουθήσαμε το καλύτερο ημίχρονο του Τριφυλλιού στην ιστορία του στη διοργάνωση. Το σκορ του πρώτου ημιχρόνου (49-28 υπέρ των πρασίνων του Ζέλικο) δεν θα θύμιζε σε τίποτα την έκβαση του δεύτερου μέρους. Το άστοχο σουτ του Σισκάουσκας στην εκπνοή του τελικού, ήταν το ιδανικό φινάλε και πραγματική λύτρωση για τον Παναθηναϊκό σε ένα από τα μεγαλύτερα θρίλερ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

MVP του τελικού (και της διοργάνωσης) με διαφορά ο πράσινος τότε Βασίλης Σπανούλης ο οποίος με 31 πόντους έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα. Από κοντά φυσικά και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς! Αφενός έσπασε την αρνητική παράδοση που συνόδευε τον Παναθηναϊκό στα Final-4 με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, αφετέρου απέδειξε ότι η σωστή καθοδήγηση από τον πάγκο μπορεί να υπερκεράσει οποιοδήποτε αγωνιστικό ή εξωαγωνιστικό εμπόδιο. Πραγματικό ρεσιτάλ από τον Σέρβο προπονητή, που πανηγύρισε το 7ο τρόπαιο Ευρωλίγκα της καριέρας του.

Κωνσταντινούπολη 2012

Οι παρέες γράφουν ιστορία. Αυτό ισχύει και στο έπος της Πόλης. Στο Final-4 της Κωνσταντινούπολης. Εκεί μια παρέα αποτελούμενη από αμούστακα παιδιά που τώρα πλέον είναι σταρ έγραψαν ιστορία στην Ευρωλίγκα. Οι Σλούκας, Μάντζαρης, Παπανικολάου με πρωτεργάτες τους Σπανούλη και Πρίντεζη οδήγησαν τον Ολυμπιακό μετά από χρόνια στην κορυφή.

Ολυμπιακός του Ντούσαν Ίβκοβιτς, τον Μάη του 2012, πήγε στο Final-4 της Κωνσταντινούπολης ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Ήταν Παρασκευή 11 Μαίου όταν ο Σπανούλης σκότωσε την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό στέλνοντας σαφές μήνυμα στην ΤΣΣΚΑ (η οποία είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στο άλλον ημιτελικό με την βοήθεια των διαιτητών) ότι ο τελικός δεν θα είναι καθόλου εύκολος.

Φτάνοντας στον τελικό και απέναντι σε μια πανίσχυρη ομάδα αποτελούμενη από τους Σβεντ, Κιριλένγκο, Χριάπα Τεόντοσιτς και Σισκάουσκας, οι Πειραιώτες πραγματοποίησαν ένα κακό πρώτο ημίχρονο (34-20). στο 28′ ο Σβεντ έδωσε στους Ρώσους προβάδισμα 19 πόντων (53-34), με τους Μοσχοβίτες να εφησυχάζουν, αισθανόμενοι πως θα κερδίσουν το ματς σχετικά εύκολα. Έκαναν όμως τεράστιο λάθος. Η ομάδα του Ολυμπιακού στη συνέχεια, ξεχείλιζε από αυταπάρνηση, θέληση και μαχητικότητα. Έτσι απάντησε με εντυπωσιακό τρόπο. Πραγματοποίησε την (ίσως) συγκλονιστικότερη ανατροπή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Με ένα επί μέρους σκορ 8-28 στα τελευταία δώδεκα λεπτά του αγώνα,  θα πάρει τη νίκη και το τρόπαιο ύστερα από δεκαπέντε χρόνια.

Βερολίνο 2016

Το ημερολόγιο έδειχνε 15 Μαΐου 2016 όταν η ΤΣΣΚΑ επέστρεψε στο θρόνο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στο Final-4 του Βερολίνου. Εκείνο το βράδυ η ρωσική ομάδα είχε νικήσει στον τελικό της Ευρωλίγκα τη Φενέρμπαχτσε 101-96 και είχε κατακτήσει τον έβδομο τίτλο της σε επίπεδο πρωταθλητριών και τον τρίτο στην εποχή της νεοσύστατης διοργάνωσης, καθώς τον πρώτο έπειτα από μία οκταετία.

Ο τελικός του δάσκαλου (Ζέλικο Ομπράντοβιτς) με τον μαθητή (Δημήτρη Ιτούδη) ήταν πλέον γεγονός κι έλαβε χώρα στη γερμανική πρωτεύουσα. Στο πρώτο ημίχρονο η ΤΣΣΚΑ έκανε πάρτι και με προβάδισμα 20 πόντων (50-30) έμοιαζε σίγουρη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η Φενέρμπαχτσε όμως δεν τα παράτησε και με αντεπίθεση διαρκείας και μπόλικα τρελά σουτ του Μπόμπι Ντίξον ανέτρεψε την κατάσταση και βρέθηκε να προηγείται 83-81, λίγο πριν το φινάλε.

Ο Βίκτορ Χριάπα με φόλοου έστειλε τον αγώνα στην παράταση κι εκεί η «ομάδα του στρατού» ήταν εκείνη που χαμογέλασε (101-96) σ’ έναν από τους καλύτερους τελικούς όλων των εποχών και σε ένα από τα καλύτερα Final-4.

Αναμφίβολα, υπήρξαν ακόμη πολλοί τελικοί Final-4 οι οποίοι έμειναν ανεξίτιλοι στη μνήμη του μπασκετικού κοινού. Για παράδειγμα, ποιος μπορεί να ξεχάσει την εμφατική νίκη της Μακάμπι με 44 πόντους στο τελικό του 2004 απέναντι στη Μπολόνια; Ποιός δεν θυμάται τον Στόγιαν Βράνκοβιτς το 1996 που με το κοψιμό του χάρισε την πρώτη Ευρωλίγκα στη χώρα μας; Σίγουρα θα θέλαμε άλλες τόσες αράδες για να περιγράψουμε αυτούς τους αγώνες. Το μόνο βέβαιο πάντως είναι πως η Ευρωλίγκα είναι εδώ προκειμένου να μας δώσει απλόχερα και άλλες τέτοιες συγκινίσεις.