Η επικαιρότητα με έκανε να «τσιμπήσω», με έκανε να μπω και εγώ στον χορό και να χορέψω στους ρυθμούς της. Βέβαια, δεν θα το κάνω με ούτε με όρους clickbait,  ούτε με όρους παράλογους, ούτε με όρους που αψηφούν την λογική. Ποτέ δεν το έκανα, ποτέ δεν θα το κάνω. Γράφω πρώτα για εμένα, μετά για εσάς, και γράφω πάντα τεκμηριώνοντας τον λόγο μου. Κάπως έτσι, αν περιμένατε να συζητήσω, έστω και να αναπαράγω το ότι ο Hamilton δεν θα υπογράψει με την Mercedes  και ότι θα υπογράψει στην Ferrari κάνοντας τράμπα με τον τον Leclerc,  μπορείτε να κλείσετε το παράθυρο. Σε αυτό το άρθρο, θα χαλάσω σχέδια, όνειρα, και απόψεις που βασίζονται στο…πουθενά.

Δεν κατηγορώ κανέναν φυσικά, η Formula 1 μέχρι να ξεκινήσει το πρωτάθλημα είναι δημοσιογραφικά και αγωνιστικά νεκρή, και της έχει απομείνει μόνο η υπόθεση Hamilton για να κερδίσει δημοσιότητα και χώρο στην επικαιρότητα. Άρα, προχωράμε.

Θα μελετήσω για χάριν απλότητας τον κάθε «χαρακτήρα» της υπόθεσης ξεχωριστά. Το συμπέρασμα μου εξάλλου θα είναι το ίδιο.

Ο Hamilton, η Mercedes και το παιχνίδι των εντυπώσεων

Ο Lewis Hamilton, είναι ακόμη και σήμερα ο μοναδικός οδηγός που δεν έχει υπογράψει νέο συμβόλαιο, και παραμένει τεχνικά χωρίς θέση για το 2021. Λέγεται, πως ζήτησε 50εκ τον χρόνο για 4ετες συμβόλαιο, ήτοι 200εκ συνολικά. «Λέγεται» και δεν θα το οικειοποιηθώ, διότι και για τον Vettel εμπιστεύτηκα τους…insiders που διέδιδαν πως η Ferrari του πρότεινε μονοετές, και τελικά βγήκε ύστερα και είπε πως δεν τον είχαν πάρει καν τηλέφωνο.

Είναι θέμα χρημάτων η καθυστέρηση; Πιθανότατα. Είναι θέμα της προτασσόμενης διάρκειας του συμβολαίου; Επίσης πιθανότατα, διότι ο Hamilton είναι ήδη 36 ετών. Έχει ανάγκη τόσα χρήματα ο Hamilton; Όχι, και είναι πολύ περισσότερα από όσα παίρνει ακόμη και ο δεύτερος της κατάταξης. Το βασικότερο όμως ερώτημα είναι: Έχει διαπραγματευτική ισχύ ο Βρετανός; Και αν ναι, πόση;

Πρακτικά, διαπραγματεύεται το αν θα βρίσκεται ή όχι στο grid του 2021. Άλλες ανοικτές θέσεις, δεν υπάρχουν διαθέσιμες. Αυτό, τον φέρνει σε μειονεκτική θέση όσον αφορά την διαπραγματευτική του ισχύ. Η Mercedes (Daimler) θα μπορούσε να βρει αντικαταστάτη, σίγουρα όχι αντάξιο του Hamilton, αλλά σίγουρα κάποιον που θα μπορούσε ακόμη και αναλαμβάνοντας τελευταία στιγμή να φέρει εις πέρας το έργο . Ο Βρετανός από την άλλη, έχει μόνο αυτήν την επιλογή διαθέσιμη, διαφορετικά θα βολοδέρνει σαν τον Alonso σε κάθε άλλη μορφής πρωτάθλημα. Και καλά ρε αρθρογράφε της κακιάς ώρας, τόσο αναλώσιμος είναι ο Hamilton; Θα μας τρελάνεις;

Όχι, δεν είναι. Για αυτό έγραψα πως η Daimler «θα μπορούσε» να βρει αντικαταστάτη, και όχι πως «θα βρει» ή «μπορεί να βρει». Ο Hamilton δεν είναι αναλώσιμος ούτε αγωνιστικά, ούτε εξωαγωνιστικά. Είναι μια persona που αξίζει αρκετά, και που το ξέρει και ο ίδιος. Η Mercedes προφανώς τον θέλει στις τάξεις της, και οποιαδήποτε καθυστέρηση αποτελεί επικοινωνιακό παιχνίδι. Αν «χάσει» τον Hamilton, μπορεί να μην χάσει απαραίτητα και το πρωτάθλημα, αλλά θα χάσει έσοδα από χορηγούς, έσοδα από πωλήσεις, και έσοδα από τηλεοπτικό χρόνο. Άρα, για τον Hamilton ο δρόμος είναι ένας. Η τακτική του μπορεί να είναι εκείνη του “Highball”, όταν δηλαδή το ένα μέρος προτείνει μια εξωφρενικά υψηλή τιμή ώστε η “μπίλια” να καθίσει τελικά ψηλότερα.

Για να μην κλείσω όμως το άρθρο στις 500 λέξεις και προσβάλλω και τον εαυτό μου, ας πούμε και για τα τρελά σενάρια της μεταγραφής Hamilton στην Ferrari. Πιο τρελά και από αυτά της μεταγραφής Ronaldinho στον Ολυμπιακό.

Η υπόθεση Ferrari και γιατί τα σενάρια ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας

Ας πούμε τελείως υποθετικά, πως η Ferrari είχε κενή θέση, και ήταν φυσικά εκείνη του Leclerc. Φυσικά, διότι η ιστορία, όχι μόνο της Formula 1 μας έχει δείξει πως 2 Alphas, δύο ηγέτες, στον ίδιο χώρο δεν χωρούν. Ωραία. Ας δούμε τώρα τους λόγους που ο Hamilton θα ήθελε να βρεθεί -αυτήν την χρονική περίοδο- στην Ιταλική ομάδα. Για το κύρος; Ναι. Για την αύρα και τον μύθο που συνοδεύει την ιστορικότερη ομάδα της Formula 1; Ναι. Για να συνεχίσει τον μύθο του; Όχι. Για να αποδείξει πως είναι ανώτερος του Vettel; Όχι. Για να αναστήσει το Cavallino Rambante; Ίσως.

Ο Βρετανός σταρ, έχτισε τον δικό του μύθο οδηγώντας για την Mercedes. Γιατί να αφήσει την κραταιά δύναμη για να βρεθεί σε ένα προβληματικό περιβάλλον, που ταλανίζεται από παραιτήσεις, συνεχείς αναταραχές και αναδιοργανώσεις; Και γιατί να το κάνει όταν η Ιταλική ομάδα δεν είναι ιδιαίτερη ανταγωνιστική; Πρόχειρα ερωτήματα, σχεδόν ρητορικά. Στην ηλικία που είναι, δεν ξέρω αν θα έβρισκε εύκολα το μεράκι που απαιτείται για να επιστρέψει την Ferrari στη κορυφή. Ίσως και να προσπαθούσε ώστε τους καρπούς της προσπάθειας του να τους χαρούν οι επόμενοι.

Αλλά για τον ίδιο, παρουσιάζεται μια μοναδική ευκαιρία αν συνεχίσει με την Mercedes, να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί στο ανώτερο επίπεδο, διεκδικώντας νίκες και πρωταθλήματα. Ο Βρετανός παραέχει συνηθίσει για να δεχτεί να τσαλακώσει την εικόνα του. Η έλλειψη αποτελεσμάτων θα την τσαλάκωνε ούτως ή άλλως, αλλά αυτή, συνοδευόμενη από γκρίνια, θα έβγαζε στην επιφάνεια έναν Hamilton που βλέπουμε σπάνια, διότι σπάνια προκύπτουν λάθη στο Γερμανικό στρατόπεδο.

Και η Ferrari; Υπάρχει λογική στο να φέρει στις τάξεις της τον Hamilton; Με τον Alonso, δεν δούλεψε. Με τον Vettel το ίδιο. Και εκείνοι, δεν ήταν 36 χρονών. Ο Βρετανός έχει την ομάδα των μηχανικών του, έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο που δουλεύει, και το βασικότερο έχει συνηθίσει το περιβάλλον της Mercedes. Επίσης, και σαν ομάδα αυτήν την στιγμή δεν μπορούν να διαχειριστούν το όνομα του Hamilton. Δυστυχώς. Όταν ο Schumacher μεσουρανούσε, στα paddock καθόντουσαν οι Jean Todt και Ross Brawn. Σήμερα; Το πρόβλημα της Ferrari δεν είναι οι οδηγοί της, είναι το λαβωμένο πνεύμα της. Το λαβωμένο πνεύμα του νικητή.

Και φυσικά, η όλη συζήτηση, έγινε με τον Leclerc εκτός εξίσωσης. Δύσκολα τα πράγματα…