Ο Ντανιίλ Μεντβέντεφ αποτελεί το παρόν και το μέλλον του τένις ακόμα και αν ο ίδιος δεν πανηγυρίζει καν ακόμα και τις μεγαλύτερες νίκες της καριέρας του.

Το τένις βρίσκεται εδώ και καιρό σε μία κρίσιμη καμπή. Για την ακρίβεια βρίσκεται στη διαδικασία αναζήτησης των νέων σταρ που θα βάλουν ένα τέλος στην ηγεμονία των TOP 3 (Φέντερερ, Τζόκοβιτς, Ναδάλ). Είναι καθοριστικής σημασίας για την εμπορικότητα του αθλήματος οι τενίστες που θα διαδεχτούν τους “ζωντανούς θρύλους” του τένις να το κάνουν κερδίζοντας τους μέσα στο γήπεδο και όχι επειδή το πλήρωμα του χρόνου επέφερε αναγκαστικά την αλλαγή φρουράς.

Αν και στη μεγαλύτερη σκηνή αυτό ακόμα δεν έχει επιτευχθεί με τους Ναδάλ, Τζόκοβιτς και Φέντερερ να συνεχίζουν να σαρώνουν τα Grand Slam, στα λίγο χαμηλότερου πρεστίζ τουρνουά, η νέα γενιά έχει αρχίσει τα τελευταία χρόνια να τσαλακώνει την εικόνα των αψεγάδιαστων Top 3. Αυτό επιβεβαιώθηκε με τον καλύτερο τρόπο στο φετινό Nitto Atp Finals. Ο Ντανιίλ Μεντβέντεφ κατέκτησε το τουρνουά στο οποίο αγωνίζονται οι 8 καλύτεροι τενίστες του κόσμου. Το πέτυχε, μάλιστα, κερδίζοντας τον Τζόκοβιτς, τον Ναδάλ και τον Τιμ. Τους 3 κορυφαίους δηλαδή της παγκόσμιας κατάταξης. Κανείς δεν έχει επαναλάβει κάτι παρόμοιο στη συγκεκριμένη διοργάνωση.

Για τους λίγο πιο μυημένους με το άθλημα, πάντως, η κατάκτηση του τίτλου από το Ρώσο δεν προκάλεσε μεγάλη έκπληξη. Ο 24χρονος προερχόταν από την κατάκτηση του 3ου μάστερ στην καριέρα του (στο Παρίσι) και έχει αποδείξει από πέρυσι ότι όταν βρίσκεται σε φόρμα είναι εκφοβιστικά καλός.

Δεν το πανηγύρισε καν

Ο Ντανιίλ Μεντβέντεφ κέρδισε τον τελικό με αντίπαλο τον Ντομινίκ Τιμ, “φτύνοντας” αίμα. Χρειάστηκε να ανατρέψει το εις βάρος του σκορ για να κερδίσει με 2-1 σε και 6-4 στο καθοριστικό σετ. Περίμενες, τουλάχιστον να τον δεις να πετάει από την χαρά του, όταν ο διαιτητής του αγώνα ανακοίνωσε από το μικρόφωνό του: Game, set & match, Ντανιίλ Μεντβέντεφ.

Μάταια, όμως. Ο Ρώσος κατάφερε ακόμα και μετά την κατάκτηση του μεγαλύτερου τίτλου της καριέρας του πανηγύρισε με τον γνωστό του τρόπο. Μη πανηγυρίζοντας, δηλαδή. Αρκέστηκε σε ένα μειδίαμα και μία μικρή κίνηση με τα χέρια του. Πολλοί θα ερμηνεύσουν τη συγκεκριμένη κίνηση ως αλαζονική. Ωστόσο, ο ίδιος διαφωνεί και εξηγείται:

“Είμαι πολύ χαρούμενος όταν κερδίζω, είναι ο λόγος που παίζω. Αν δεν θέλαμε να κερδίσουμε δεν θα βρισκόμασταν εδώ. Είναι κάτι που αποφάσισα να κάνω πέρσι, όπως όλοι σε ένα σημείο στην καριέρα τους, αποφασίζουν να κάνουν κάτι που τους χαρακτηρίζει. Έναν ιδιαίτερο πανηγυρισμό για παράδειγμα. Ή μπορείτε να δείτε πόσοι κάνουν κάτι ιδιαίτερο με τη ρακέτα τους. Εγώ αποφάσισα στο US Open που περνούσα δύσκολα με το κοινό, ότι θα έχω πολλές επιτυχίες και αυτό θα είναι το χαρακτηριστικό μου. Ίσως είμαι ο πρώτος που το κάνει στο τένις. Σίγουρα υπάρχουν στο ποδόσφαιρο παίκτες που δεν πανηγυρίζουν τα γκολ τους. Δεν πανηγυρίζω τις νίκες μου, είναι απλά το χαρακτηριστικό μου και μου αρέσει”.

Ο Φέντερερ πανηγυρίζει σφίγγοντας τη γροθιά του, ο Τζόκοβιτς υποκλινόμενος στο κοινό, ο Ναδάλ σφίγγοντας το δικέφαλό του και ο Μεντβέντεφ με το να μην κάνει απολύτως τίποτα.

Ο Ρώσος προσθέτει ότι υπάρχει ένας ακόμη λόγος που δεν πανηγυρίζει τις νίκες: “Όταν κερδίζεις μεγάλα ματς κόντρα σε μεγάλους αντιπάλους, στην πραγματικότητα έχεις την ευκαιρία να κοιτάξεις γύρω σου και να αισθανθείς την ενέργεια. Όλο το χειροκρότημα προς το μέρος σου“.

Η διοργάνωση που τον καθιέρωσε στην ελίτ

Με μία δεύτερη ματιά θα παρατηρήσατε την αναφορά του Μεντβέντεφ στο Us Open του 2019 και τη συμβολή του στην καθιέρωση του πανηγυρισμού σήμα κατατεθέν του. Τι είχε γίνει, όμως, σε εκείνο το τουρνουά;  Ο Ρώσος προερχόταν από ένα καυτό καλοκαίρι με συνεχόμενους τίτλους, με το Us Open να έρχεται την κατάλληλη στιγμή και να πιστοποιεί ότι ανήκει στην ελίτ του αθλήματος. Σε εκείνο το τουρνουά, ο 24χρονος έφτασε μέχρι τον τελικό όπου έχασε στα σημεία από τον Ναδάλ με 3-2 στα σετ.

Ωστόσο, ο δρόμος μέχρι εκείνον τον τελικό δεν ήταν σε καμία περίπτωση στρωμένος με ροδοπέταλα. Πέρασε ένα Γολγοθά, καθώς οι τραυματισμοί, τα medical timeout, το κυνικό του στυλ και οι προσβολές στον διαιτητή οδήγησαν σε άνευ προηγουμένου γιουχαΐσματα από το αμερικάνικό κοινό. Για την ακρίβεια, σε κάθε παιχνίδι του, οι Αμερικάνοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία τον γιούχαραν με την πρώτη ευκαιρία. Αυτό, βέβαια, ήταν και το λάθος τους, καθώς αποτελούσε το καύσιμο που έδινε ώθηση κάθε φόρα που τέλειωνε η βενζίνη του Ρώσου.

Οι δηλώσεις του μετά τον εξαντλητικό του αγώνα στον τρίτο γύρο με αντίπαλο τον Λόπεζ είναι ενδεικτικές. “Θέλω να ξέρετε ότι κέρδισα χάρη σε σας, εξαιτίας της ενέργειας σας. Όσο πιο πολύ αποδοκιμάζετε, τόσο περισσότερο νικάω. Η ενέργεια που μου δίνετε θα είναι αρκετή για να κερδίσω τα επόμενα 5 παιχνίδια».

Το τένις χρειάζεται ΚΑΙ τέτοιες προσωπικότητες

Ο Ντανιίλ Μεντβέντεφ είναι από τους ελάχιστες τενίστες που δε διστάζει να διατυπώσει με ειλικρίνεια την άποψή του ακόμα και αν ήξερε ότι αυτή θα ενοχλήσει κόσμο. Υπάρχουν, πολλές φορές, μάλιστα, που γίνεται προσβλητικός ακόμα και με χειρονομίες. Ο ίδιος, πάντως, έχει παραδεχτεί ότι προσπαθεί να βελτιώσει τη διαχείριση των συναισθημάτων του.

Σε κάθε περίπτωση, το τένις ως άθλημα ζει τις πιο ένδοξες του εποχές από πλευράς δημοτικότητας. Αυτό σημαίνει ότι οπαδοί από άλλα αθλήματα έχουν αρχίσει να διεισδύουν σε αυτό και να το παρακολουθούν έστω και περιστασιακά. Αυτού του είδους το κοινό έχει ανάγκη από αθλητές – προσωπικότητες που θα δημιουργήσουν κόντρες και μέσω της ανταγωνιστικότητας τους θα ανεβάσουν το επίπεδο του τένις που βλέπουμε. Ας θυμηθούμε ότι ήδη ο Μεντβέντεφ ήδη έχει ανοίξει μία αντιπαλότητα με τον Στέφανο Τσιτσιπά, τον οποίο είχε “στολίσει” το 2018.

Όσον αφορά το παικτικό κομμάτι, ο Μεντβέντεφ διαθέτει όλο το πακέτο για να κατακτήσει παραπάνω από 1 Grand Slam στο μέλλον. Αν και τα χτυπήματα του δεν είναι σε καμία περίπτωση γοητευτικά στο μάτι, είναι άκρως αποτελεσματικά. Ο Ρώσος είναι ένας σύγχρονος τενίστας που βάζει όλες τις μπάλες μέσα από τη baseline. Μεγάλο όπλο του είναι η ταχύτητα αλλά και το γεγονός ότι για baseliner είναι εξαιρετικά καλός όταν ανεβαίνει στο φιλέ.

Συμπερασματικά, ο Ρώσος δε θα γίνει ποτέ Φέντερερ. Ποτέ, δηλαδή, κάποιος δε θα κόψει εισιτήριο για να δει τα χτυπήματά του. Ωστόσο, είναι ο ορισμός του παίκτη, που οι οπαδοί αγαπούν να μισούν. Κάτι σαν τον Τζόκοβιτς αν μας επιτρέπετε αυτή τη θρασύτατη σύγκριση.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: 4 ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΣΤΟ ΤΕΝΙΣ ΠΟΥ «ΠΟΝΕΣΑΝ» ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΥ ΤΖΟΚΟΒΙΤΣ