Ντιέγκο Μαραντόνα: Η νύχτα που «έφυγε» ο Θεός!
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα δεν βρίσκεται πια στη ζωή και ο Μανώλης Μακρόπουλος γράφει στο debut.gr λίγες σκέψεις για τον θρύλο του ποδοσφαίρου.
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο Αργεντινός Θεός. Ή για πολλούς, ο Θεός του ποδοσφαίρου. Στα 60 του χρόνια έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων αφήνοντας πίσω του μία τεράστια παρακαταθήκη στιγμών. Είτε με την μπάλα στα πόδια είτε χωρίς αυτή.
Το 2020 μοιάζει ανένδοτο ως προς την καταστροφικότητά του. Ξεκίνησε με φονικές καταστροφές, συνέχισε με τον θάνατο του τεράστιου Κόμπι Μπράιαντ, έφερε μια πανδημία που όμοια της έχει δεκαετίες να συναντήσει η ανθρωπότητα, και στις 25 Νοεμβρίου κατέληξε ( ; ) με τον θάνατο του Μαραντόνα.
Είναι πολλά αυτά που μπορεί να γράψει κανείς για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Έχει χαρίσει αμέτρητες στιγμές μαγείας, έκανα τους πατεράδες μας να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το “χέρι του Θεού;” Ή το γκολ απέναντι στην εθνική Αγγλίας την οποία πέρασε ολόκληρη πριν στείλει την μπάλα στα δίχτυα ; Ή την στιγμή που έδωσε στη Νάπολι το πρωτάθλημα Ιταλίας; Ένας άνθρωπος με απίστευτο φυσικό ταλέντο, προσωπικότητα που λείπει και σημερινή εποχή και δυνατό ταπεραμέντο άφησε τη δική του εποχή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Και έκανε πολλούς να τον θεωρούν ως τον κορυφαίο που είδε ποτέ το σπορ.
Στην Αργεντινή κηρύχθηκε τριήμερο πένθος για τον χαμό του δικού τους «Ντιεγκίτο». Μα στην πραγματικότητα ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός -και μη- πλανήτης πονάει. Κλαίει. Το πιο άσχημο είναι πως αυτός ο θρύλος του αθλητισμού δε θα έχει τις τιμές που του αρμόζουν, ελεώ της πανδημίας. Σίγουρα όμως όταν ηρεμήσει η κατάσταση θα του αποδοθούν τα πρέποντα.
Μη θέλοντας να κουράσω άλλο, θα σταθώ σε δύο πράγματα που μου έκαναν εντύπωση. Το πρώτο, είναι πως ανήμερα του θανάτου του (25η Νοεμβρίου) «έσβησε» ο καλύτερος Άγγλος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, Τζόρτζ Μπέστ (το 2005). Τα παιχνίδια της μοίρας ..
Το δεύτερο, είναι η άμεση αντίδραση του -επίσης τεράστιου- Πελέ, στο άκουσμα της στενάχωρης είδησης : «Είναι κρίμα να χάνονται τέτοιοι φίλοι έτσι.. Όμως μην ανησυχείς! Μια μέρα θα παίζουμε μπάλα εκεί ψηλά μαζί.»
Αντίο μεγάλε Ντιεγκο…
