Λιούις Χάμιλτον: Γιατί αξίζει τον σεβασμό όλων μας

Ο Λιούις Χάμιλτον, ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες στη Formula 1, τις περισσότερες pole positions και τα 7 πρωταθλήματα, αποτελεί μία αστείρευτη πηγή έμπνευσης για κάθε άνθρωπο που προσπαθεί ασταμάτητα να εκπληρώσει τους στόχους του. Αυτό απέδειξε και στον αγώνα της Κωνσταντινούπολης. Ξεκινώντας από την 6^η θέση της σειράς εκκίνησης και τρέχοντας σε έναν αγώνα που θεωρητικά δεν ήταν φαβορί, κατάφερε να κατακτήσει τη νίκη και να στεφθεί για 7^η φορά παγκόσμιος πρωταθλητής, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Μίκαελ Σουμάχερ. Ίσως το ρίσκο που πήρε να ήταν μεγάλο, αφού θα μπορούσε να κατακτήσει το πρωτάθλημα στους 3 επόμενους αγώνες που ακολουθούν, αλλά η επιλογή του τον δικαίωσε. Και αυτό δεν το χρωστά στην τύχη. Απέδειξε την σπουδαιότητά του, πηγαίνοντας κόντρα στην στρατηγική της Μερσέντες για αλλαγή ελαστικών, καταφέρνοντας να τα διατηρήσει για 49 γύρους και να στεφθεί νικητής.  Μία ακόμα απόδειξη για την σπουδαιότητά του ως οδηγός. Αυτό, όμως, που τον ξεχωρίζει ως άνθρωπο στις καρδιές πολλών, είναι η ιστορία του.

Δεν έχει σκοπό να μοιάσει στους άλλους οδηγούς. Στοχεύει στο να είναι ξεχωριστός με τον δικό του τρόπο. Και το έχει καταφέρει. Ο Χάμιλτον είναι ο πρώτος στην ιστορία του αθλήματος μαύρος οδηγός και έχει προκαλέσει σοβαρές αναταραχές στην Formula 1, με την έντονη κοινωνική του δράση. Χωρίς να φοβάται τις αντιδράσεις και την κριτική που δέχεται, τάσσεται υπέρ του κινήματος Black Lives Matter, καταδεικνύοντας παράλληλα συμπεριφορές και αντιδρώντας έμπρακτα στα κοινωνικά φαινόμενα. Πολλοί ήταν οι αθλητές που τάχθηκαν υπέρ του κινήματος αλλαγής αλλά με την πάροδο του χρόνου σταμάτησαν την έντονη δράση τους. Εκείνος, όμως, όχι. Και δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ, όπως λέει και ο ίδιος. Για εκείνον τα ρεκόρ του και οι νίκες του είναι μία ευκαιρία την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει για να θίξει ζητήματα που ενδεχομένως θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ζωή κάποιων ανθρώπων. Βλέποντας την μεγαλύτερη εικόνα, συνεχίζει να αγωνίζεται για το τέλος του ρατσισμού και των διακρίσεων. Αυτό είναι που τον κάνει τόσο σπουδαίο.

Ο τρόπος που μιλάει για τα επιτεύγματά του και την ιστορία του δείχνει το πόσο υπερήφανος είναι για τον εαυτό του. Η ζωή τον έφερε αντιμέτωπο σε μικρή ηλικία με προβλήματα που δεν θα έπρεπε να απασχολούν το μυαλό παιδιών. Βίωσε το ρατσισμό και την υποτίμηση από αρκετά μικρή ηλικία. Γι αυτό και στα 5 του, όπως έχει αποκαλύψει ο ίδιος, ζήτησε από τον μπαμπά του να τον γράψει καράτε για να μπορεί να αντιμετωπίζει τους ΄΄νταήδες΄΄ του σχολείου του. Οι διακρίσεις, όμως, που δεχόταν δεν σταμάτησαν εκεί. Ακόμη και όταν έτρεχε στις μικρότερες κατηγορίες της Formula οι διακρίσεις τον ακολουθούσαν όχι μόνο για το χρώμα του αλλά και την οικονομική του κατάσταση. Ο μπαμπάς του, στον οποίο χρωστά τα πάντα, όπως λέει, έκανε 4 δουλειές για να μπορέσει τότε ο μικρός Λίουις Χάμιλτον να κυνηγήσει το όνειρο του.

Το χρώμα και η ιστορία του θεωρεί ότι τον κάνουν ξεχωριστό στον μηχανοκίνητο αθλητισμό και δεν σταματά να τα χρησιμοποιεί προκειμένου να εμπνέει τους υπόλοιπους για αλλαγή. Το ίδιο έκανε και μετά το τέλος του αγώνα της Κωνσταντινούπολης, στον οποίο κατέκτησε τον 7^ο παγκόσμιο τίτλο, στέλνοντας το δικό του μήνυμα. Παρακίνησε τα νέα παιδιά με στόχους και όνειρα να μην αφήνουν κανέναν να τους υποτιμά λέγοντάς τους ότι δεν είναι αρκετά ικανά. Εξάλλου αν τους είχε ακούσει και ο ίδιος, δεν θα είχε φτάσει ποτέ εδώ που βρίσκεται σήμερα. Μπορεί να μην ξέρουμε που θα τον βρει η νέα χρονιά, αφού ακόμα δεν έχει διαπραγματευτεί νέο συμβόλαιο αλλά η αλήθεια είναι ότι η Formula και ο κόσμος γενικότερα χρειάζεται προσωπικότητες σαν την δική του. Προσωπικότητες που συνειδητοποιούν τη δύναμη της φωνής τους και μάχονται για ένα καλύτερο μέλλον με κάθε μέσο που διαθέτουν. Και η πορεία του Χάμιλτον είναι από μόνη της μία μάχη για αλλαγή και ισότητα, στην αντίθετη κατεύθυνση όμως, που η κοινωνία ίσως να είχε επιλέξει για αυτόν.