Ο Τζαμόν Γκόρντον στο Debut.gr: «Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στους τελικούς αλλά οι διαιτητές πήραν ένα δικό μας ματς»

Τον γνωρίσαμε όταν έφτασε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Αμαρουσίου του Γιώργου Μπαρτζώκα. Παρόλο που πολλοί νόμιζαν πως απλώς θα έκανε ένα απλό πέρασμα από την χώρα μας εκείνος μέσα από τη σκληρή δουλειά κατάφερε να διαψεύσει τους πάντες. Αποτέλεσε ένα από τα πολλά «λαβράκια» του coach Μπαρτζώκα, άρπαξε την ευκαιρία και απέδειξε πως μπορεί να σταθεί στο υψηλό επίπεδο. Κατάφερνε να κάνει τόσα πολλά πράγματα μέσα στο παρκέ που αυτόματα τον έκαναν σημαντικό γρανάζι σε όλες τις ομάδες με τις οποίες συνεργάστηκε.

Ο λόγος φυσικά για τον Τζαμόν Γκόρντον. Το Debut.gr επικοινώνησε μαζί του και εκείνος έδωσε απαντήσεις για πάρα πολλά ζητήματα. Το ξεκίνημά του στο χώρο του μπάσκετ, τη συνεργασία του με το Μαρούσι όπως επίσης και την εμπειρία του στη Τουρκία. Ακόμα μας μίλησε για την συνεργασία του με τον Ολυμπιακό, τη σειρά των προημιτελικών με την Ιταλική Siena αλλά και τους τελικούς του Ελληνικού πρωταθλήματος όπου όπως αναφέρει ναι μεν κέρδισε η καλύτερη ομάδα αλλά θυμάται ακόμα πως σε ένα ματς οι διαιτητές αδίκησαν την ομάδα του Πειραιά. Τέλος, δημιούργησε την δική του ιδανική πεντάδα ενώ επέλεξε και τον καταλληλότερο προπονητή.

Το μπασκετικό σου ταξίδι ξεκίνησε από τη Τουρκία και την Antalya Büyükşehir. Πώς έζησες αυτή τη πρώτη σου επαγγελματική χρονιά; Πιστεύεις πως το ανταγωνιστικό Τούρκικο πρωτάθλημα βοήθησε στη βελτίωσή σου;

Θυμάμαι πολλά από εκείνη τη χρονιά. Καθυστέρησα να έρθω επειδή συμμετείχα στο training camp των Wizards. Αλλά ήμουν τυχερός γιατί συνεργάστηκα με έναν καλό προπονητή που με έμαθε να προσαρμοστώ στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι έμπειροι συμπαίκτες που είχα στην ομάδα καθώς μου έδειξαν πως να γίνω επαγγελματίας.

Το Γερμανικό πρωτάθλημα δεν ήταν τόσο καλό για μένα. Αντίθετα το πρωτάθλημα της Κροατίας με βοήθησε πάρα πολύ. Μου άρεσε να παίζω απέναντι σε ομάδες της Σερβίας.

Στην συνέχεια υπογράφεις με την Köln 99ers για λογαριασμό του Γερμανικού πρωταθλήματος όπου όμως παρέμεινες για μόνο εννέα παιχνίδια. Πώς ήταν η εμπειρία σου από το Γερμανικό πρωτάθλημα; Θα ήθελες να παραμείνεις για παραπάνω χρονικό διάστημα στην Γερμανία;

Το Γερμανικό πρωτάθλημα τη στιγμή που βρέθηκα εκεί δεν ήταν τόσο καλό για μένα. Μου άρεσε το πόσο επαγγελματικά φερόντουσαν οι ομάδες αλλά η ποιότητα των παικτών δεν ήταν τόσο καλή για μένα. Εκείνο το διάστημα είχαν να αρχίσει να γίνονται επενδύσεις σε κάποιες ομάδες. Γενικότερα όμως το διασκέδασα και βελτιώθηκα. Όμως ήθελα να αποχωρήσω για ένα καλύτερο και πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

Τον Ιανουάριο του 2009 συνεργάστηκες με μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της Κροατίας, την Split. Στο διάστημα αυτό πραγματοποίησες κάποιες εξαιρετικές εμφανίσεις και οδήγησες την ομάδα σου σε μεγάλες νίκες; Τι θυμάσαι από εκείνη την χρονιά στη Κροατία;

Η Κροατία ειλικρινά με βοήθησε πάρα πολύ. Παρόλο που η ομάδα είχε κάποια οικονομικά προβλήματα, πίστεψαν σε μένα και με άφησαν να κάνω το παιχνίδι μου. Ένιωθα λες και ήμουν παιδί. Έμαθα τόσα πολλά για τη Κροατία και την ιστορία της κατά τη διάρκεια της παρουσίας μου στο Split. Επίσης, ο συμπαίκτης μου, Eddie Shannon, με βοήθησε και μου έμαθε πάρα πολλά. Καταφέραμε να κάνουμε κάποιες μεγάλες νίκες και εγώ πραγματοποίησα κάποιες υπέροχες εμφανίσεις. Θα θυμάμαι πάντα το πάθος που είχαν οι παίκτες όταν παίζαμε με ομάδες της Σερβίας. Μου άρεσε και εμένα να παίζω στη Σερβία. Οι οπαδοί και των δύο ήταν πραγματικά υπέροχοι.

Τότε μπαίνει στη ζωή σου η Ελλάδα και το Μαρούσι. Η χρονιά στην ομάδα ήταν εξαιρετική τόσο στο Ελληνικό πρωτάθλημα όσο και στην Euroleague όπου η ομάδα έφτασε μέχρι και το Top 16 της διοργάνωσης. Πώς ήταν το γενικότερο κλίμα που επικρατούσε στην ομάδα και πως έζησες εσύ αυτή τη τεράστια επιτυχία;

Το Μαρούσι ήταν η αγαπημένη μου ομάδα για να παίζω. Νομίζω πως είχαμε προϋπολογισμό εκατομμυρίων δολαρίων και όλη τη χρονιά ο σύλλογος αντιμετώπιζε κάποια οικονομικά προβλήματα. Παρόλα αυτά με κάποιο τρόπο οι προπονητές και οι παίκτες ταιριάξαμε πάρα πολύ και παίξαμε σκληρά ανεξάρτητα με τα προβλήματα που υπήρχαν. Μετά το πρώτο παιχνίδι της Euroleague απέναντι στην CSKA ήξερα ότι θα είχαμε μία υπέροχη χρονιά. Κάθε παίκτης έδινε το κάτι διαφορετικό σε κάθε παιχνίδι και όλοι βάλαμε τον εγωισμό μας στην άκρη για το καλό της ομάδας. Κερδίσαμε τόσα πολλά παιχνίδια και «χτυπήσαμε» πολλές καλές ομάδες. Δεν νιώσαμε ποτέ κατώτεροι ή ότι κάποιος μπορούσε να μας κερδίσει. Κοιτώντας πίσω και βλέποντας το ρόστερ που είχαμε, μου λείπουν τα πάντα…

Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον coach Μπαρτζώκα;

Coach B!!! Ήταν ένας μεγάλος προπονητής και πολύ υποτιμημένος. Δεν ξέρω τι είδε σε μένα, αλλά μου έδωσε τη μπάλα και με άφησε να κάνω το παιχνίδι μου. Είναι ο προπονητής που θα ήθελε ο κάθε παίκτης. Ανεξάρτητα από τη κατάσταση είναι πάντα στη πλευρά των παικτών και ήταν πάντα ειλικρινής μαζί μου. Επειδή φαίνεται πως είναι χαλαρός, οι περισσότεροι άνθρωποι όπως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή άλλοι προπονητές δεν του δείχνουν την απαραίτητη πίστη. Αν όμως ρωτήσετε οποιονδήποτε από τους πρώην παίκτες του ή οποιονδήποτε ξέρει πραγματικά μπάσκετ σίγουρα θα σας πουν πως τον αγαπούν. Μου άρεσε πολύ να παίζω γι’ αυτόν και ευχόμουν να έπαιζα περισσότερα χρόνια μαζί του.

Επόμενη ομάδα σου ο Ολυμπιακός. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν ενδιαφέρθηκε για σένα μία από τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές ομάδες;

Ήμουν πολύ χαρούμενος που βρέθηκα να παίζω στο κορυφαίο επίπεδο αλλά από την άλλη ο Ολυμπιακός δεν με σεβάστηκε δίνοντάς μου ένα συμβόλαιο τριών μηνών. Ήμουν όμως αποφασισμένος να αποδείξω τόσο στον εαυτό μου όσο και στην ομάδα πως αξίζω να βρίσκομαι σε αυτό το επίπεδο. Μετά από τους πρώτους τρεις μήνες τελικά η ομάδα με εμπιστεύτηκε. Ένιωθα άνετα με τον ρόλο που είχα και προσπαθούσα να μάθω και να «μαζέψω» όσο περισσότερα και διαφορετικά πράγματα μπορούσα από τους σπουδαίους συμπαίκτες που είχα. Εκείνη η ομάδα είχε πραγματικά πολύ ταλέντο και η προπόνηση ήταν καθημερινά ανταγωνιστική. Παίζοντας για τον Ολυμπιακό ένιωθα σαν να είμαι ένας superstar.

Είναι αδύνατον να ξεχάσουμε την μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στη Siena με σκορ 89-41. Παρόλα αυτά η ομάδα δεν κατάφερε να πάρει τη πρόκριση για το Final 4. Τι πήγε λάθος στα επόμενα ματς της σειράς;

Πραγματικά, ήταν ένα υπέροχο παιχνίδι αλλά παίζαμε μία σειρά αγώνων οπότε δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Η Siena έκανε μερικές μεγάλες προσαρμογές στο παιχνίδι της και πραγματικά δεν μπορούσαμε να τους σταματήσουμε.

Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον coach Dusan Ivkovic;

Κανένας άλλος προπονητής από αυτούς που είχα συνεργαστεί δεν απαιτούσε τα πάντα να ήταν στην εντέλεια. Αυτό ήταν κάτι που αγάπησα στον coach Ivkovic. Αντιμετωπίζει όλους τους παίκτες το ίδιο, δεν του αρέσουν οι δικαιολογίες και είναι ο πρώτος που θα σε βοηθήσει αν χρειαστείς κάτι και εκτός γηπέδου. Ήταν σκληρός αλλά μου άρεσε να παίζω γι’ αυτόν.

Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στους τελικούς αλλά οι διαιτητές «πήραν» ένα δικό μας ματς.

Στους τελικούς του Ελληνικού πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με 3-1 νίκες. Πιστεύεις πως η ομάδα του Ολυμπιακού είχε τη δύναμη να κατακτήσει το τρόπαιο; Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Ολυμπιακό;

Οι τελικοί ήταν διαφορετικοί!!! Νιώθαμε ότι έπρεπε να έχουμε κατακτήσει την Euroleague αλλά τελικά χάσαμε στους προημιτελικούς. Τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο Παναθηναϊκός είχαν το ίδιο ταλέντο οπότε ήμασταν έτοιμοι για μάχη. Ποτέ δεν αναφέρω τους διαιτητές όταν χάνω ένα παιχνίδι αλλά δεν θα ξεχάσω ότι ένα ματς από αυτή τη σειρά παιχνιδιών ήταν δικό μας και μας το «πήραν». Ήταν μία σκληρή σειρά αγώνων αλλά στο τέλος ήταν η καλύτερη ομάδα. Παίζοντας για τον Ολυμπιακό μου έδινε αυτοπεποίθηση και ένιωθα πως μπορούσα να αντιμετωπίσω τον οποιονδήποτε. Οπότε θεώρησα πως ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να αποχωρήσω και να γίνω ο πρωταγωνιστής στη δική μου ομάδα. Έμαθα τόσα πολλά μέσα σε αυτόν τον έναν χρόνο που φόρεσα την φανέλα του Ολυμπιακού που με βοήθησαν και στην υπόλοιπη καριέρα μου.

Μετά από πέντε χρόνια επέστρεψες στην Τουρκία όπου έγινες μέλος της Galatasaray, της Anadolu Efes και της Darüşşafaka. Θα θέλαμε να μας περιγράψεις την εμπειρία σου όντας μέλος των κορυφαίων ομάδων του Τουρκικού πρωταθλήματος.

Το να επιστρέψω στη Τουρκία ήταν κάτι που ήθελα να κάνω από τότε που αποχώρησα. Στην Ελλάδα έμαθα πάρα πολλά και ένιωθα πως μπορούσα να μεταφέρω αυτό το στυλ παιχνιδιού στην Τουρκία. Το να παίζω για τη Galatasaray ήταν το παν. Αγαπούσα το κόσμο της ομάδας και εισέπραξα και από αυτούς αντίστοιχη αγάπη. Πηγαίνοντας στην Efes είχα έναν και μόνο στόχο. Προσπαθούσα να κάνω τα πάντα για να φτάσουμε στο Final-4. Στη πρώτη μου σεζόν στην ομάδα φτάσαμε αρκετά κοντά αλλά δεν τα καταφέραμε. Η Darussafaka κατά καιρούς ήταν εντάξει. Ήταν ευχάριστο και διασκεδαστικό που είχα τα παιδιά γύρω από το πανεπιστήμιο διότι δεν μπορούσα να έχω μαζί μου έναν από τους γονείς μου και είχα ταυτιστεί μαζί τους. Μου άρεσε πολύ αυτό που αντιπροσώπευε η Darussafaka αλλά πιστεύω πως ο σύλλογος προσπαθούσε να προχωρήσει πιο γρήγορα από όσο έπρεπε. Γενικότερα όμως μου άρεσε το κλίμα της ομάδας, ο κόσμος και όλοι όσοι εργάζονταν για το σωματείο.

Σεζόν 2012-2013. Με την ομάδα της Anadolu Efes πραγματοποιείτε μία εξαιρετική πορεία και στη φάση των 8 βρίσκεται απέναντι σας την πρώην σου ομάδα, τον Ολυμπιακό. Η σειρά μεταφέρεται και σε πέμπτο ματς στην Αθήνα αλλά η ομάδα σου δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση. Πιστεύεις πως η ομάδα της Efes μπορούσε να πάρει τη μεγάλη νίκη που θα της έδινε τη πρόκριση για το final four του Λονδίνου;

Εκείνη η χρονιά ήταν τα πάντα για μένα. Στην Ευρώπη παίζαμε αρκετά καλά αλλά από την άλλη στο Τουρκικό πρωτάθλημα δεν μπορούσαμε να κυριαρχήσουμε. Τα πάντα γίνονταν για να φτάσουμε στο Final-4. Αυτός ήταν ο στόχος μας. To να παίζω απέναντι στον Ολυμπιακό στην φάση των προημιτελικών ήταν κάτι που ονειρευόμουν. Έδωσα τα πάντα σε εκείνη τη σειρά και δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν κερδίσαμε.

Το 2017 επιστρέφεις στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη Θεσσαλονίκης. Πως έζησες αυτό το δεύτερο πέρασμά σου από την Ελλάδα;

Το να παίζω για τον Άρη ήταν διασκεδαστικό λόγω των σκληρών παιχνιδιών. Tο πάθος και η πίστη που έχουν οι οπαδοί είναι αληθινό και η πόλη είναι αρκετά όμορφη. Η ομάδα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και επειδή είμαι αρκετά ώριμος γνώριζα προς τα που θα πήγαινε η κατάσταση και έτσι αποφάσισα να αποχωρήσω. Οι προπονητές με αντιμετώπισαν στον Άρη με σεβασμό και αγάπη οπότε θα είμαι πάντα ευγνώμων γι’ αυτή την εμπειρία.

Όταν δεν έβγαινα στο παρκέ για να κερδίσω ή για να είμαι ο καλύτερος παίκτης κατάλαβα πως έπρεπε να αποσυρθώ. Μετά και την δολοφονία του ανιψιού μου δεν κατάφερα ποτέ να επαναφέρω το μυαλό μου στο μπάσκετ. 

Πόσο πιστεύεις πως επηρεάστηκε η καριέρα σου από τους τραυματισμούς;

Κανένας τραυματισμός δεν σταμάτησε πραγματικά τη καριέρα μου. Περισσότερο πνευματικά δεν το είχα πλέον. Όταν δεν έβγαινα στο παρκέ για να κερδίσω ή για να είμαι ο καλύτερος παίκτης κατάλαβα πως έπρεπε να αποσυρθώ. Ο 14χρονος ανιψιός μου δολοφονήθηκε λίγο πριν πάρω την απόφαση να αποσυρθώ και δεν κατάφερα ποτέ να επαναφέρω το μυαλό μου στο μπάσκετ οπότε πνευματικά συμβιβάστηκα με την ιδέα της αποχώρησης.

Καταλήγοντας, αν σου ζητούσαμε να φτιάξεις μία ομάδα πλαισιωμένη γύρω από εσένα ποια θα ήταν αυτή; Επίσης ποιος θα ήθελες να ήταν ο προπονητής της ομάδας;

Θα επέλεγα τον Jordan Farmar και τον Βασίλη Σπανούλη στα guards, εμένα στην θέση του small forward και τους Andrei Kirilenko – Mike Batiste στους ψηλούς. Για τη θέση του προπονητή θα επέλεγα τον coach Μπαρτζώκα.