Το debut.gr παρουσιάζει 5 παραδείγματα Γάλλων ποδοσφαιριστών που είτε και με δικιά τους ευθύνη είτε χωρίς ένιωσαν προδομένοι από την εθνική τους ομάδα.

Η εθνική ποδοσφαίρου της Γαλλίας αποτελεί μία από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις εθνικών ομάδων. Για μία χώρα που η πολυπολιτισμικότητα ρέει στο αίμα της από τα τέλη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, είναι ασφαλές να πούμε ότι οι Γάλλοι ποτέ δε συμφιλιώθηκαν με την ιδέα αυτή. Για την ακρίβεια σχεδόν ποτέ. Η κατάκτηση των 2 μοναδικών της Μουντιάλ το 1998 και το 2018 έδωσαν το παρατσούκλι στην ομάδα λευκοί, μαύροι, άραβες -“Black Blanc Beur”-. Ο συγκεκριμένος τίτλος εμπνέεται από την τρίχρωμη σημαία της χώρας (μπλε, άσπρο, κόκκινο) και τη συμμετοχή Γάλλων ποδοσφαιριστών με διαφορετικές ρίζες στις ομάδες των 2 επιτυχιών.

Τα πανηγύρια, μάλιστα, στους δρόμους του Παρισιού μετά το τίτλο πριν 22 χρόνια συγκρίνονται μόνο με την απελευθέρωση της πρωτεύουσας της Γαλλίας από τους ναζί το 1944. Ωστόσο, οι επιτυχίες είναι πάντα λιγότερες από τις αποτυχίες. Ως εκ τούτου, οι νίκες του ρατσισμού είναι περισσότερες. Οι αφορμές για την εκδήλωση φυλετικών διακρίσεων μέσα από την εθνική ποδοσφαιρική ομάδα βρίσκονται στην ετήσια ατζέντα της χώρας. Για κάθε νικηφόρο Μουντιάλ υπάρχει το φιάσκο του 2010 και το σκάνδαλο Μπενζεμά. Οι αποδιοπομπαίοι τράγοι βρίσκουν πρόσωπο στους Γάλλους ποδοσφαιριστές με αλγερινή, αραβική καταγωγή κ.λπ. Οι ίδιοι οι παίκτες, φυσικά, δεν είναι άγιοι.

Έτσι, οι αφορμές για τη ρήξη Γάλλων ποδοσφαιριστών με την ομοσπονδία ή τη γαλλική κοινή γνώμη παρουσιάζονται κάθε χρόνο. Ως εκ τούτου, οι διεθνείς καριέρες των Γάλλων ποδοσφαιριστών τελειώνουν πρόωρα. Εμείς επιλέξαμε και σας παρουσιάζουμε 5 παίκτες που πληγώθηκαν από την τοξικότητα που επικρατεί στην εθνική Γαλλίας.

Τιερί Ανρί

O Τιερί Ανρί αποτελούσε πάντα τον πιστό στρατιώτη των “τρικολόρ”. Με  51 γκολ σε 121 συμμετοχές, ένα Μουντιάλ και ένα EURO στη συλλογή του θα έπρεπε να του έχει στηθεί άγαλμα στη Γαλλία. Και όμως, ακόμα και για τον “Τίτι” βρήκαν κάτι να του προσάψουν οι συμπατριώτες του. Η ρήξη ήρθε στον αγώνα κόντρα στην Ιρλανδία για τα play off του Μουντιάλ του 2010. Ο πρώην άσος της Άρσεναλ χρησιμοποίησε το χέρι του για να μοιράσει έτοιμο γκολ στον Γκαλάς, χαρίζοντας την πρόκριση στην τελική φάση στην ομάδα του. Ωστόσο, οι συμπατριώτες του, δεν του συγχώρεσαν το γεγονός ότι χρησιμοποίησε ένα αθέμιτο μέσο για την επίτευξη του τελικού στόχου.

Ο ίδιος, βέβαια, είχε ζητήσει μέχρι και επανάληψη του αγώνα για να επιλυθεί το πρόβλημα. “Μετά τον αγώνα και για τις επόμενες 2 ημέρες ένιωσα αλήθεια πολύ μόνος. Μόνο αφού πρότεινα την επανάληψη αγώνα, εμφανίστηκε η ομοσπονδία. Παρά τα όσα έγιναν, το γεγονός ότι ένιωσα να με εγκαταλείπουν, θα συνεχίσω να παίζω για τη χώρα μου” είχε δηλώσει πικραμένος.

Με αφορμή το περιστατικό του Ανρί, ο συμπατριώτης του Εμμάνουελ Πετί περιέγραψε με λίγα λόγια τη διαφορά με την οποία οι Γάλλοι αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες: “Στην Αγγλία έχουν χτίσει άγαλμα του Ανρί. Τον σέβονται εκεί. Αυτή η κακή εικόνα του Ανρί στα γαλλικά μέσα με ενοχλεί. Τι μπορούμε να καταλογίσουμε στον Ανρί; Το χέρι κόντρα στην Ιρλανδία; Μας βοήθησε να προκριθούμε στον τελικό. Δεν έχει κάνει τίποτα. Η Γαλλία είναι δειλή και υποκρίνεται. Ο Ρούνεϊ δεν είναι τόσο μισητός στην Αγγλία παρά τα καμώματά του. Ο Ανρί ουδέποτε μας απασχόλησε με την ιδιωτική του ζωή ή έκανε κάτι κακό στο γήπεδο. Δεν τον μισούν αλλά δεν τον αγαπούν κιόλας. Τον ξέσκισε ο γαλλικός τύπος μετά το χέρι και γι αυτό δεν τους μίλησε ξανά. Αυτό μισώ με τους Γάλλους. Δεν έχω δει ποτέ έναν τόσο αλαζονικό, ψεύτικο και ψωνισμένο λαό”.

Μετά το τέλος του καταστροφικού Μουντιάλ του 2010 αποσύρθηκε από τους “μπλε” σε ηλικία 32 ετών.

Φρανκ Ριμπερί

O Φρανκ Ριμπερί “έλαμψε” στην πρώτη του μεγάλη διοργάνωση με τους “τρικολόρ” στο Μουντιάλ του 2006. Ωστόσο, στα 2 επόμενα EURO και το ένα Μουντιάλ έφτασε μόλις μία φορά σε νοκ άουτ φάση. H προέλευση του από μία φτωχογειτονιά της Γαλλίας ήταν η αφορμή που χρειάζονταν τα γαλλικά μέσα για να τον χαρακτηρίσουν αγράμματο. Στο φιάσκο του 2010 χαρακτηρίστηκε ως χούλιγκαν από τα γαλλικά μίντια για το ρόλο του στην επανάσταση των παικτών. Ο ίδιος αν και ζήτησε συγγνώμη 9 μήνες αργότερα, ήταν φανερό ότι ήταν πληγωμένος από τη συμπεριφορά των ΜΜΕ. “Ειπώθηκαν πράγματα από εσάς που με σόκαραν. Ένιωσα κακία και ότι με κυνηγήσατε” ανέφερε μεταξύ άλλων.

Το χάσμα μεταξύ του τότε άσου της Μπάγερν και της Γαλλίας μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το 2013. Στην καλύτερη χρονιά της καριέρας του Γάλλου, αναδείχθηκε τρίτος στην κούρσα για τη χρυσή μπάλα πίσω από το γνωστό δίδυμο. Έχοντας κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο, ο 30 χρονος τότε ποδοσφαιριστής θεώρησε ότι θα αρκούσε μία μεγαλύτερη διαφήμιση από τους συμπατριώτες του για να κατακτήσει το μεγαλύτερο ατομικό τρόπαιο. “Βρισκόμουν στην κορυφή. Δεν μπορούσα να κάνω παραπάνω. Ο Κριστιάνο είχε την Πορτογαλία. Ο Μέσι την Αργεντινή. Εγώ δεν είχα μία ολόκληρη χώρα από πίσω μου” σχολίασε σχετικά με την έλλειψη υποστήριξης που ένιωσε.

Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε παραμονές του Μουντιάλ του 2014, όταν και αποφάσισε να παραιτηθεί από την εθνική σε ηλικία 31 ετών. Ο ατζέντης του ανέφερε τα εξής σχετικά με αυτό: “Πήρε την απόφαση γιατί υπήρχαν διάφορες συζητήσεις για εκείνον. Μετά την απόφαση του να μην αγωνιστεί στο Μουντιάλ του 2014 λόγω του τραυματισμού του, κατηγορήθηκε από τη γαλλική ομάδα ότι φοβόταν τις ενέσεις. Ότι οι τρικολόρ μπορούν να παίξουν καλύτερα χωρίς εκείνον. Όταν τα ακούς αυτά, δε σου αρέσουν“.

Σαμίρ Νασρί

Ο Νασρί έχει ελάχιστες καλές αναμνήσεις από την εθνική του ομάδα. Πέρα από 2 αποτυχημένες παρουσίες σε τελικές φάσεις EURO, απασχόλησε την επικαιρότητα για τους λάθος λόγους. Στην αυτοβιογραφία του Γκαλάς κατηγορήθηκε ως ένας από τους πολλούς “αυθάδεις” νεαρούς στην αποστολή των “τρικολόρ” το 2008. Σύμφωνα με τον Γκαλάς είχε κάτσει στη θέση του Ανρί στο λεωφορείο της αποστολής και δε σηκωνόταν παρά τις συστάσεις. Ο αποκλεισμός του για δεύτερη φορά από αποστολή του Μουντιάλ, αυτή τη φορά το 2014 έφερε το πρόωρο τέλος του. Η κοπέλα του, Ανάρα Ατάνες, δε βοήθησε όταν καταφέρθηκε με υβριστικούς χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπο του προπονητή, Ντιντιέ Ντεσάν.

“Ας είμαστε ειλικρινείς. Όσο θα είναι εκείνος προπονητής δεν έχω πολλές πιθανότητες να καλεστώ στην εθνική ομάδα. Θα είμαι 29 ετών στο EURO του 2016 αλλά η εθνική Γαλλίας δε με κάνει χαρούμενο. Κάθε φορά που πάω εκεί, συναντώ περισσότερα προβλήματα. Αντιμετωπίζω κατηγορίες προς το πρόσωπό μου και η οικογένειά μου υποφέρει από αυτό. Δε θέλω να υποφέρουν. Συνεπώς είναι καλύτερα να σταματήσω και να επικεντρωθώ στην καριέρα μου με το σύλλογο. Δεν είναι μόνο ο Ντεσάν. Έκανε αυτό που θεωρούσε καλύτερο για την ομάδα. Καταλαβαίνω την επιλογή του. Δεν έχω κάποιο πρόβλημα μαζί του. Έχει σχέση με τα πάντα. Δε θέλω να πάω ξανά εκεί. Απλά δεν είμαι χαρούμενος”.

Ο Νασρί αποκάλυψε, επίσης, ότι σκεφτόταν να σταματήσει από την εθνική ήδη από το 2012 όταν δέχθηκε ποινή αποκλεισμού από 3 αγώνες λόγω μίας λογομαχίας με έναν δημοσιογράφο. Ο Γάλλος μεσοεπιθετικός φόρεσε για τελευταία φορά τα χρώματα της εθνικής του ομάδας σε ηλικία 26 ετών. Κατάφερε σε αυτό το διάστημα να σκοράρει 5 γκολ και να μοιράσει άλλα τόσα σε 41 συμμετοχές.

Καρίμ Μπενζεμά

Μέχρι και σήμερα ο Μπενζεμά δηλώνει πρόθυμος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της εθνικής του ομάδας. Αυτό, όμως, μοιάζει αδύνατο να συμβεί όσο ο Ντιντιέ Ντεσάν βρίσκεται στον πάγκο των “τρικολόρ”. Οι 2 τους ήρθαν σε ρήξη μετά από μία σειρά δηλώσεων που ακολούθησε του σκανδάλου στο οποίο αναμείχθηκε ο Μπενζεμά με τον Ματιέ Βαλμπουένα. Ειδικότερα, τον Ιούνιο του 2015, ο νυν άσος του Ολυμπιακού έπεσε θύμα εκβιασμού. Κάποιοι που ήθελαν αποκομίσουν οικονομικά οφέλη τον εκβίασαν υπό την απειλή της κατοχής ενός ροζ βίντεο, στο οποίο συμμετείχε. Όταν το έμαθε αυτό ο άσος της Ρεάλ, έπιασε κατ΄ιδίαν τον τότε παίκτη της Λυών και προσφέρθηκε να τον βοηθήσει μέσω ενός φίλου του, που μόλις είχε βγει από τη φυλακή και είχε γνωριμίες. Η εμπλοκή του στην υπόθεση, όμως, του γύρισε μπούμερανγκ. Έφτασε να κινδυνεύει με ποινή φυλάκισης έως και 5 έτη για συμμετοχή σε υπόθεση εκβιασμού.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην κληθεί από τον Ντεσάν σε κανένα παιχνίδι από τότε μέχρι σήμερα. Έτσι, του στερήθηκε η συμμετοχή στο EURO και στο Μουντιάλ του 2018. Ο Γάλλος ηγέτης του γαλλικού ποδοσφαίρου, Νοέλ Λε Γκρε, τόνισε ότι ο Μπενζέμα μεγάλωσε σε μία δύσκολη περιοχή και διατήρησε κάποιες κακές παρέες. Τον περασμένο Νοέμβρη ο Λε Γκρε είπε ότι η περιπέτεια του Μπενζεμά με τη Γαλλία έχει λάβει τέλος. H έλλειψη στήριξης οδήγησε τον Μπενζεμά στη εξής δήλωση: “Ο Ντεσάν υπέκυψε στην πίεση ενός κομματιού της Γαλλίας που είναι ρατσιστές”.

“Δε μπορώ να ξεχάσω τα λόγια κάποιων ανθρώπων. Κάποιοι ξεπέρασαν τα όρια” σχολίασε αργότερα ο Ντεσάν, αρνούμενος μέχρι και σήμερα να συγχωρήσει το Γάλλο. Έτσι, χωρίς να το ξέρει σε ηλικία 27 ετών σε ένα φιλικό κόντρα στην Αρμενία, ο Γάλλος στράικερ μάλλον πραγματοποίησε την τελευταία εμφάνιση για την εθνική του ομάδα.

Ολιβιέ Ζιρού

Ο Ολιβιέ Ζιρού αποτελεί το μοναδικό παίκτη στη συγκεκριμένη λίστα που συμμετέχει ενεργά στην ομάδα μέχρι σήμερα. Ωστόσο, ο Γάλλος έχει γευτεί και αυτός τη σκληρή αντιμετώπιση των Γάλλων. Στην περίπτωση του, μάλιστα, δεν ευθύνεται στο ελάχιστο. Στην πραγματικότητα πληρώνει τα απόνερα της υπόθεσης Μπενζεμά που δίχασε τη γαλλική κοινή γνώμη.

Ειδικότερα, στο EURO του 2016 κλήθηκε να αντικαταστήσει το κενό που άφησε ο Μπενζεμά. Παραμονές του τουρνουά που διοργανώθηκε στη γενέτειρα του, άρχισε να αποδοκιμάζεται από τους ίδιους τους συμπατριώτες του. Στο τελευταίο φιλικό προετοιμασίας απέναντι στην Σκωτία γιουχαΐστηκε από τους Γάλλους. Τελικά απάντησε με 2 γκολ, κατευνάζοντας τα πνεύματα.

Ο ίδιος φυσικά, ενοχλήθηκε κάτι που εξέφρασε με ευγενικό τρόπο στην Le Parisen, το 2016: “Αμέσως κατάλαβα ότι οι αποδοκιμασίες δεν ήταν κατά μου αλλά υπέρ του Μπενζεμά. Δε θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Προήλθα από μία σπουδαία σεζόν με την Άρσεναλ. Ήταν απογοητευτικό. Ναι με ενόχλησε. Δεν είμαι στο ελάχιστο υπεύθυνος για αυτήν την ιστορία και δεν κατάλαβα το είδος που μίσους που αναπτύχθηκε εναντίον μου.

Ο παλαίμαχος κάτοχος του Μουντιάλ με τη Γαλλία, Φρανκ Λεμπούφ χαρακτήρισε ηλίθιους τους Γάλλους που τον αποδοκίμασαν. “Αν τους ρωτήσεις γιατί το έκαναν δε νομίζω να έχουν την απάντηση. Δε μπορώ να το εξηγήσω. Δίνουμε σημασία σε ηλίθιους ανθρώπους. Πριν δύο χρόνια έκαναν το ίδιο με τον Ζινιάκ και τώρα τον αποθεώνουν όταν παίζει” ανέφερε χαρακτηριστικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ