Ομαδικότητα vs Verstappen σημειώσατε άσσο

Ήθελα σίγουρα να γράψω. Μα καλοκαιριάτικα, δεν πας να κάνεις κανένα μπάνιο; Όλα στην ώρα τους σκέφτομαι. Πρέπει να βγάλω θέμα από το Grand Prix του Hungaroring. Πρέπει; Το κάνω να ακούγεται αγγαρεία. Και η παρακολούθηση του αγώνα βέβαια, σε αντίθεση με τον γεμάτο της Γερμανίας, είχε τέτοια στοιχεία. Μια Mercedes να παλεύει για τη νίκη με τον Max Verstappen, οι Ferrari έναν αιώνα πίσω σε χρόνους Formula 1. Το “λαβράκι” υποχρεωτικά θα βγει από την μάχη για τη νίκη. Δεν δυσκολεύομαι.

Παρότι ακόμη στα σκαριά, έρχεται και βιογραφικό Hamilton. Σε αυτό το άρθρο, η ουσία είναι αλλού. Το προσπέρασμα του Βρετανού στον Verstappen αποτελεί έμμεση διαφήμιση για το sport, που τελευταία αποδοκιμάζεται λόγω της κατεύθυνσης που έχει πάρει. Δεν ήταν εντυπωσιακό.Ούτε καν μη αναμενόμενο. Δεν ήταν ο Δαβίδ απέναντι στον Γολιάθ. Δεν ήταν η προσπέραση που θα μείνει στην ιστορία. Ήταν η ομαδικότητα απέναντι στη λογική. Η ομαδικότητα απέναντι στον Verstappen.Όμως, ήταν το διαπιστευτήριο που επιβεβαιώνει το πλέον γνωστό, πόσο ομαδικό  άθλημα είναι η Formula 1.

Τολμώ να πω πως αποτελεί το πιο ομαδικό sport με την παράλληλα μεγαλύτερη εξάρτηση από έναν. Τον οδηγό. Το έθεσα ωραία και γι αυτό θεωρώ ότι δεν θα διαψευσθώ.
Είναι και η φίλαθλη λογική που “ξύνει επιφανειακά” τους διαθέσιμους προς υποστήριξη. Είτε πιλότο, είτε ομάδα. Συνήθως είναι 50-50. Και είναι μάλλον λογικό. Πόσο εύκολο σου είναι να δηλώσεις πως υποστηρίζεις Briatore? Πώς “πάμε ρε Newey”? Ίσως όμως το ίδιο εύκολα δεν αποκλείεις και κάθε έναν τέτοιο αφανή ήρωα, ο οποίος επισκεύασε το μονοθέσιο μετά από τρακάρισμα τη Παρασκευή, εκείνον που έδωσε μια καλή στρατηγική, ένα καλό pit stop κλπ σε κάθε “Νίκησε ο Hamilton” ; Ο συγκεκριμένος βέβαια, μετά από- συνήθως-κάθε νίκη του , τους ευχαριστεί στο team radio.

Όταν υποστηρίζεις έναν οδηγό, άθελά σου ή μη, υποστηρίζεις και την ομάδα του. Διότι σήμερα δεν νοείται οδηγός χωρίς ομάδα. Ίσως το 1960 ο οδηγός να έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο. Στο σήμερα η ομάδα έχει γείρει τα ποσοστά υπέρ της. Διότι πίσω από τον οδηγό, στο πρόσωπο του οποίου ποντάρουμε , βρίσκεται ένα αριθμητικά μικρό χωριό συνεργατών.

Από εκείνους πίσω στο εργοστάσιο όπου είναι υπεύθυνοι για τον σχεδιασμό του μονοθέσιου  της επόμενης σεζόν. Εκείνους που αναπτύσσουν και σχεδιάζουν τα νέα μέρη καθ’όλη τη διάρκεια της σεζόν ώστε η ομάδα να παραμένει ανταγωνιστική.
Εκείνοι που μπροστά από γιγαντοοθόνες και υπολογιστές διαβάζουν και αναλύουν terabytes πληροφοριών που αντλούν από τη πίστα και από το εκάστοτε μονοθέσιο. Μην ξεχνάμε, σήμερα ένα μονοθέσιο F1 είναι περισσότερο υπολογιστής παρά μηχανή, οι data analysts είναι σε θέση να δουν πράγματα που ούτε ο οδηγός δεν αντιλαμβάνεται.

Είναι οι μηχανικοί στην πίστα, υπεύθυνοι να περάσουν τα θέλω του οδηγού μέσω του set up στο μονοθέσιο. Ή  και να διορθώσουν ένα διαλυμένο μονοθέσιο όλη τη νύχτα.
Είναι η ομάδα των pit stops που καλείται να αποδώσει καλύτερα και από χειρουργική. Δεν είναι τυχαίο που μια τέτοια κάποτε επιστράτευσε το pit crew της Williams για να την βοηθήσει στην οργάνωση. Είναι κρίκος που μπορεί να σου φτιάξει αγώνα ή και να σου τον καταστρέψει. Και ο οδηγός είναι αμέτοχος. Αφήνεται στα χέρια 20 ανθρώπων και περιμένει βασανιστικά και με την ελπίδα τα δευτερόλεπτα αναμονής να ήταν λιγότερα από εκείνα του εκάστοτε αντιπάλου του. Το ’50, τα 67 δευτερόλεπτα μπροστά είχαν το “μόνο”. Σήμερα 3 δευτερόλεπτα θεωρούνται πολλά. Είναι η εξέλιξη.

Είναι και το pit wall. Ότι πιο κοντά στον οδηγό. Την προηγούμενη ή το πρωί της ίδιας μέρας του αγώνα, οδηγοί, μηχανικοί αγώνα και αγωνιστικοί διευθυντές, καταστρώνουν με λεπτομέρεια την στρατηγική του αγώνα. Και συνήθως δεν είναι μία. Μπορεί να έχουν μελετηθεί 3 και 4 ακόμη διαφορετικές στρατηγικές , ανάλογα με το πώς κυλάει ο αγώνας. Οι υπολογισμοί είναι ακριβείς διότι και το παραμικρό μετράει. Για τον οδηγό, το pit wall είναι σαν επιπλέον επεξεργαστική ισχύς. Αναλύουν και δουλεύουν πράγματα που ο οδηγός, λόγω των αγωνιστικών του καθηκόντων αδυνατεί να σκεφτεί.

Ένα undercut για να κερδηθεί θέση στα pit stops, μια αλλαγή γόμας για να έχεις το πλεονέκτημα στο τέλος του αγώνα. Και φυσικά καταστάσεις που είναι εκτός προγράμματος, όπως ένα κλατάρισμα ή κάποιο μηχανικό πρόβλημα. Συνήθως και οι άνθρωποι του pit wall παραμένουν αφανείς. Εκτός από αγώνες και αποφάσεις όπου βγαίνουν μπροστά. Όπως βγήκε ο James Vowles και αφού είδε πως ο Hamilton με 5 γύρους πιο φρέσκα ελαστικά δεν μπορούσε να περάσει τον Verstappen, διέταξε pit stop για αλλαγή γόμας και κυνήγι του πρωτοπόρου ώστε να έχει ευκαιρία με πιο φρέσκια γόμα να πάρει τη νίκη στο τέλος του αγώνα. Και το έκανε. Ήταν νίκη με στρατηγικό χαρακτήρα. Νίκη που δείχνει πως υπάρχουν και φορές που ο οδηγός παίρνει το τρόπαιο, όμως η ομάδα τη νίκη.