Το debut.gr και ο Κωνσταντίνος Μητρόπουλος συνάντησαν τον πρωταθλητή Ελλάδος στην πυγμαχία στη κατηγορία νέων ανδρών (U22), Δημήτρη Δημητρακόπουλο, συζήτησαν για το πως προέκυψε το θέμα της πυγμαχίας, την Παναχαϊκή, την Εθνική ομάδα αλλά και τις βλέψεις του για το μέλλον.

Μπορεί το όνομά του να μην είναι ιδιαίτερα γνωστό. Εξάλλου ασχολείται με ένα άθλημα το οποίο δεν ανήκει στην κατηγορία του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ αλλά είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Αυτά τα διαφορετικά είναι όμως που φέρνουν επιτυχίες και μετάλλια στην Ελλάδα αλλά εμείς από την πλευρά μας δεν τους δίνουμε την απαραίτητη αξία και προσοχή. Ο Πατρινός Δημήτρης Δημητρακόπουλος ασχολείται με την πυγμαχία και εδώ και λίγες μέρες είναι ο νέος πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία των νέων ανδρών που διοργανώθηκε στη Λάρισα. Μίλησε αποκλειστικά στο debut.gr για τις μέχρι τώρα εμπειρίες του, το πως προέκυψε η πυγμαχία, την Παναχαϊκή, το κεφάλαιο Εθνική ομάδα ενώ κάνει ξεχωριστή αναφορά στον προπονητή του Νίκο Πλέα.

Ζούμε σε μία εποχή όπου η πλειονότητα αυτών που ασχολούνται με τον αθλητισμό ενδιαφέρεται περισσότερο για το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Τι είναι αυτό που σε έπεισε να ασχοληθείς με την πυγμαχία;

-Είχα ξεκινήσει να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο για τρία με τέσσερα χρόνια αλλά από μικρός ήθελα να ασχοληθώ με την πυγμαχία. Ο παππούς μου ασχολούνταν εξίσου με την πυγμαχία οπότε και αυτό έπαιξε το δικό του ρόλο. Ο παππούς μου ήταν το ερέθισμα. Στην αρχή δεν με άφηναν αλλά κάποια στιγμή ο πατέρας μου πείστηκε. Αλλά μετά είχα να αντιμετωπίσω τις αντιρρήσεις του παππού καθώς δεν ήθελε να περάσω αυτό που πέρασε και εκείνος. Αλλά την επόμενη μέρα ήρθε μόνος του και μου είπε πάμε στον Νίκο τον Πλέα να ξεκινήσουμε. Εάν δεν ήταν ο παππούς μου, ίσως να μην το κοιτούσα τόσο ζεστά.

Η Παναχαϊκή αποτελεί μία οικογένεια με όλη τη σημασία της λέξεως.

Αποτελείς μέλος, της ιστορικότερης ομάδας της Πάτρας, την Παναχαϊκή. Για κάθε Πατρινό η ομάδα αυτή σημαίνει κάτι. Για σένα όμως τι σημαίνει Παναχαϊκή;

-Αποτελεί μία οικογένεια με όλη τη σημασία της λέξεως. Είναι το δεύτερο σπίτι μου. Περνάω τις περισσότερες ώρες μου μέσα στη Παναχαϊκή. Με έχουν στηρίξει όσο τίποτα και σίγουρα χρωστάω πάρα πολλά σε αυτή την ομάδα. Ο κόσμος της Πάτρας την στηρίζει καθημερινά και τόσο στις εύκολες όσο και στις δύσκολες στιγμές είναι πάντα εκεί. Αυτό σίγουρα κάτι δείχνει.

Ο πρώτος σου αγώνας ήταν το 2012 στο Gala της Παναχαϊκής. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν ανέβηκες πρώτη φορά στο Ring;

-Ο πρώτος μου αγώνας στο Gala της Παναχαϊκής ήταν ένα φιλικό. Δεν έχω να πω και πολλά. Δεν ήταν τεχνικό αλλά ήταν η πρώτη φορά ενός πυγμάχου. Είχα πολύ άγχος, τα χτυπήματα δεν πήγαιναν εκεί που θα ήθελα, δεν σκεφτόμουν. Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως ένα κακό παιχνίδι. Το μόνο που κρατάω είναι την εμπειρία και τα συναισθήματα της πρώτης φοράς στο ring.

Μέχρι τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος Νέων Ανδρών στην Λάρισα και το χρυσό μετάλλιο, κατείχες δύο χρυσά και δύο αργυρά μετάλλια σε πρωταθλήματα παίδων και εφήβων αντίστοιχα. Αναμφίβολα το πρωτάθλημα νέων ανδρών είναι πολύ πιο απαιτητικό. Πόσο σίγουρος ένιωθες για τον εαυτό σου;

-Όσο σίγουρος ένιωθα και στα υπόλοιπα. Ναι μεν υπήρχε ένα άγχος αλλά αυτό στην πορεία «κόπηκε» τελείως. Είχα κάνει μία αρκετά καλή προετοιμασία με τον προπονητή μου, τον Νίκο Πλέα. Γενικότερα όταν αυτός ο άνθρωπος είναι στην γωνία μου δεν αγχώνομαι για τίποτα. Θα μπορούσα να με χαρακτηρίσω ως έναν «ψυχολογικό πυγμάχο». Δηλαδή σκέφτομαι το παιχνίδι που θέλω να κάνω και από εκεί και πέρα αυτό το βγάζω και πάνω στο ring. Δεν θέλω τίποτα να αφήνω στη τύχη τους. Θέλω όλα να εξαρτώνται από εμένα.

Τον προπονητή μου, Νίκο Πλέα, μπορώ εύκολα να τον χαρακτηρίσω δεύτερο πατέρα μου.

Νίκος Πλέας. Μεγάλος δάσκαλος, προπονητής και φυσικά μεγάλο κεφάλαιο τόσο για την Παναχαϊκή όσο και για την Ελληνική πυγμαχία. Τι σημαίνει για σένα το πρόσωπο αυτό;

-Τον δάσκαλό μου μπορώ εύκολα να τον χαρακτηρίσω δεύτερο Πατέρα μου. Με έχει βοηθήσει στον αθλητισμό, σε προσωπικά θέματα. Είναι πέρα από μέντοράς μου, ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Σίγουρα δεν αποτελεί το τύπο προπονητή που «χαϊδεύει» τα αυτιά των αθλητών του. Δηλαδή υπάρχουν και φωνές και εντάσεις. Αλλά όλο αυτό έχει το λόγο του και έχει και αποτέλεσμα. Υπήρχαν φορές που δεν πίστευα σε μένα αλλά τα λόγια και ο τρόπος που σε προσεγγίζει τα αλλάζει όλα. Ανατρέπει το τρόπο παιχνιδιού σου και το τρόπο σκέψης σου, μόνο με το τρόπο που σου μιλάει.

Είχες συμμετάσχει σε ένα δεκαπενθήμερο camp στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας. Ποιες είναι οι εμπειρίες που έχεις αποκομίσει από αυτό το camp; Να φανταστούμε οι συνθήκες που συναντήσατε ήτα τελείως διαφορετικές σε σχέση με την νοοτροπία που έχουμε στην Ελλάδα σχετικά με την πυγμαχία.

-Μπορώ εύκολα να πω πως οι διαφορές μας δεν είναι μόνο στο τομέα της πυγμαχίας αλλά στο γενικότερο αθλητισμό. Στο εξωτερικό είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Όλος ο κόσμος ενδιαφέρεται και στηρίζει τους τοπικούς και γενικότερα τους αθλητές της χώρας του. Φαντάσου κάθε Σαββατοκύριακο έχουν προγραμματισμένους αγώνες. Ο κόσμος ασχολείται πολύ με τη πυγμαχία και είναι κάτι που το δείχνει έμπρακτα. Όσα σωματεία έχουμε σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν μόνο στο Μπέλφαστ. Όχι σε όλη την Ιρλανδία. Μόνο στο Μπέλφαστ. Και είναι γεμάτο με Ολυμπιονίκες.

Κάθε φορά που ανεβαίνεις στο ring και ακούς πως εκπροσωπείς την Ελλάδα, σε διαπερνά ένα ρίγος.

Έχεις φορέσει και τα χρώματα της Εθνικής ομάδας, που αποτελεί ύψιστη τιμή για έναν αθλητή. Πως αισθάνθηκες όταν σου έγινε αυτό το κάλεσμα; Σίγουρα το «όνειρο» που ονομάζεται Εθνική ομάδα θα ήθελες να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.

-Η Εθνική ομάδα αποτελεί ότι πιο σπουδαίο έχω κάνει στη σύντομη πορεία μου στο χώρο. Κάθε φορά που ανεβαίνεις στο ring και ακούς πως εκπροσωπείς την Ελλάδα, σε διαπερνά ένα ρίγος. Δεν είναι τόσο απλό. Σίγουρα θα ήθελα να συνεχιστεί αλλά όσο πάει γίνεται πιο απαιτητικό. Έχει βγει η κάσκα και οι γενικότερες συνθήκες έχουν αλλάξει. Με θέληση, ταπεινότητα και με την βοήθεια του προπονητή μου όλα μπορούν να γίνουν.

Τέλος, μετά από αυτό το χρυσό μετάλλιο, ποια είναι τα σχέδιά σου και οι στόχοι που έχεις θέσει για το μέλλον;

-Αρχικά, σε αυτό το σημείο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορηγούς μου, Elite Πατραϊκή Χαρτοποιία, Στάϊκος πρατήρια υγρών καυσίμων και Μυλωνάς εφαρμογές σύγχρονης δόμησης γιατί η βοήθειά τους σε όλη αυτή τη δύσκολη πορεία είναι πραγματικά πολύτιμη. Μετά από αυτό αυτή τη διοργάνωση που συμμετείχα και αφού κλείσω τα 22 μου χρόνια έπεται το επόμενο μεγάλο βήμα που είναι η Α’ Κατηγορία Ανδρών. Αποτελεί την «Ελίτ» της πυγμαχίας αλλά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.  Μπορεί να μην έχουμε το πλεονέκτημα να παίζουμε κάθε Σαββατοκύριακο όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην Ιρλανδία. Σίγουρα θα το θέλαμε αλλά δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές, η κατάλληλη στήριξη αλλά βήμα-βήμα όλα μπορούν να γίνουν. Στόχος μας είναι να ανεβαίνουμε επίπεδο τόσο σαν αθλητές, σαν σωματείο και σαν χώρα που εκπροσωπούμε την πυγμαχία.