Με διαφορά ήθους ( ; ) ..

Το Γαλλικό Grand Prix ολοκληρώνεται. Βρίσκομαι σε ετοιμότητα,  να αρπάξω από το παραμικρό γεγονός αφορμή για να γράψω. Πληκτρολόγιο, ποντίκι, όλα στην θέση τους. Λείπει όμως η ιδέα..

Ανοίγω τα Social Media. Έρχομαι αντιμέτωπος με την συνέντευξη τύπου, και πιο συγκεκριμένα με τις δηλώσεις του 2^ου στον αγώνα, Max Verstappen. Μου δίνει τροφή για σκέψη. Λίγο παρακάτω, φωτογραφία του Charles Leclerc. Η σύνδεση δεν αργεί να γίνει. Και κάπου εδώ, τελειώνει ο πρόλογος..

Φέτος, στην πρώτη του χρονιά και επαφή με μονοθέσιο Formula 1, ο Μονεγάσκος Charles Leclerc, βγάζει κυριολεκτικά μάτια. Μέλος της ακαδημίας νέων οδηγών της Ferrari, παγκόσμιος πρωταθλητής στο GP3 το 2016 και στην F2 το 2017, είδε την συμφωνία της Ferrari με την Alfa Romeo Sauber να του «ανοίγει» μια θέση στην ομάδα. Και μέχρι στιγμής την αξιοποιεί στο 100%. Στους τρεις πρώτους αγώνες μπορεί να τα βρήκε σκούρα, όμως πλέον μετράει 4 εισόδους στο Q2, μια στο Q3, ενώ έχει βαθμολογηθεί σε 4 αγώνες, μάλιστα στον αγώνα του Baku ήρθε 6^ος. Όμως η συζήτηση, δεν θα αφορά τόσο, το τι προσφέρει οδηγικά..

Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα και τις καταστάσεις. Διαβάζεις δηλώσεις του και βλέπεις έναν άνθρωπο που παρότι είναι 20 χρονών φαίνεται πολύ ώριμος και συνεσταλμένος. Βγάζει μια ηρεμία και φυσικά δεν είναι τυχαίο που ήδη οι περισσότεροι οδηγοί έχουν να πουν τα καλύτερα για αυτόν. Δείχνει πως ξέρει που βρίσκεται, το εκμεταλλεύεται στο έπακρον, δεν γκρινιάζει, προσπαθεί να βελτιώνεται αγώνα με τον αγώνα. Είναι ένας οδηγός που ξεζουμίζει το μονοθέσιο, παρόλα αυτά δηλώνει πως μετά από κάθε αγώνα κοιτάει τι έχει κάνει λάθος, και δύσκολα είναι ευχαριστημένος με τον εαυτό του. Αυτό για μένα θα πει πειθαρχία. Ειδικά όταν -ήδη- το όνομα σου ακούγεται για την Ferrari από το 2019..

Αν φέρω τον Leclerc σε άμεση σύγκριση με τον Verstappen, θα βρω πολλές ομοιότητες, όμως κυρίως, θα βρω διαφορές. Είναι και οι δύο 20 χρονών, είναι και οι δύο αδιαμφισβήτητα ταλέντα, πιθανότατα το μέλλον της Formula 1. O Max έλαμψε με ένα μέτριο μονοθέσιο, ο Charles το ίδιο. Τότε;

Τότε, είναι θέμα προσέγγισης. Ο Ολλανδός είναι ένας οδηγός ατίθασος, που θα πάρει παραπάνω ρίσκα, που θα προσφέρει θέαμα, όμως τις περισσότερες φορές θα σε κάνει να απορήσεις με αυτόν. Χαρακτηριστικά έγραφα προ μηνών, μετά τον αγώνα της Κίνας και το συμβάν με τον Sebastian Vettel : Γιατί να βουτήξεις σε ένα τέτοιο σημείο; Γιατί να ρισκάρεις, ενώ πριν κάποιους γύρους, η και τότε ανυπομονησία σου στη μονομαχία με τον Hamilton σε έστειλε εκτός πίστας; Σε σημείο μάλιστα που είσαι πιο γρήγορος από τον αντίπαλο σου, και αργά ή γρήγορα θα προσπεράσεις. Γιατί το φαινομενικά μεγάλο ταλέντο σου, να μην μπορεί να φέρει αποτελέσματα;

Βρίσκεται στην 4^η του χρονιά στην Formula 1, όμως δεν δείχνει να μαθαίνει, να ωριμάζει. Τρέχει σαν να μην υπάρχει αύριο. Βλέπει μόνο το τώρα. Και αυτό πάντα θα κοστίζει. Ο Max έχει την ταχύτητα ενός παγκόσμιου πρωταθλητή. Δεν ξέρω όμως αν διαθέτει και το πακέτο ενός τέτοιου. Την υπομονή, την σταθερότητα, την ωριμότητα, το βήμα πίσω που θα σου διαφυλάξει όσα έχεις εκείνη την στιγμή. Διότι μόνη της η ταχύτητα, δεν σε πάει πουθενά. Πρέπει να οδηγείς εκτός από γρήγορα, και έξυπνα.

Κάτι που, αν και νωρίς, διαβλέπω στον Leclerc. Βλέπω έναν οδηγό γρήγορο, ταλαντούχο, σταθερό, και ώριμο. Δεν ξέρω αν θα κατακτήσει ποτέ ένα πρωτάθλημα, αν θα γράψει ιστορία. Ξέρω πως έχει βάλει κάτω το κεφάλι, δουλεύει πολύ, μιλάει λίγο. Ξέρει πως να κινείται στην πίστα, που μπορεί να επιτεθεί, που και πως  μπορεί και πρέπει να αμυνθεί. Σέβεται κάθε αντίπαλο. Μάχεται σκληρά, αλλά δεν αποτελεί τον οδηγό που θα σε στείλει εκτός πίστας.Όλα αυτά μπορεί να είναι σημεία του καιρού. Μπορεί όμως και όχι.

Κάτι που θέλω να προσθέσω είναι το περιστατικό στο Grand Prix του Monaco. Το μονοθέσιο του αντιμετώπιζε πρόβλημα με τα φρένα, κάτι που προκάλεσε το ατύχημα μεταξύ αυτού και του Brendon Hartley, στα φρένα μετά το τούνελ. Όμως το θέμα είναι το πως το αντιμετώπισε: Μόλις αντιλήφθηκε ότι τα φρένα του δεν πιάνουν, προσπάθησε να πάει τέρμα δεξιά ώστε να μην πέσει πάνω στον συναθλητή του. Φυσικά οι περισσότεροι θα έκαναν το ίδιο. Όμως εδώ φάνηκε το πόσο προσπάθησε.

Κλείνω, και ακόμη δεν μάθατε την αφορμή του άρθρου. Ο Max, ύστερα από την δριμεία, και μάλλον όχι άδικη κριτική που δέχτηκε μετά τα τόσα φετινά συμβάντα, αφότου τον ρώτησαν σχετικά με το συμβάν Vettel-Bottas στην αρχή του αγώνα, τους απάντησε μάλλον ειρωνικά, λέγοντας τους, την επόμενη φορά που θα τον δείτε πείτε του πως τέτοιες κινήσεις δεν είναι αποδεκτές και πρέπει να αλλάξει τον τρόπο που οδηγεί.

Δυστυχώς ο Max, είδε πως τέτοιες συμπεριφορές περνάνε. Για αυτό και συνέχισε. Άλλοι οδηγοί θα άφηναν την σημερινή τους 2^η θέση να μιλήσει. Θα απαντούσαν κάνοντας τους χαζούς. Ο Max θέλησε να ανοίξει «πόλεμο» με τους δημοσιογράφους. Και το έκανε, συγκρίνοντας κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό του, με έναν 4κις πρωταθλητή που φέτος διεκδικεί και 5^ο τίτλο. Μάλλον η ειρωνεία, έγκειται αλλού..