ΟΦΗ: Αγάπη που έγινες δίκοπο… μαχαίρι

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ολοένα και περισσότερο οι “ρομαντικοί” τελούν είδος προς εξαφάνιση. Άνθρωποι που να αγαπούν την ομάδα χωρίς να περιμένουν κάτι πίσω. Ένας τέτοιος ήταν ο Νίκος Παπαδόπουλος για τον ΟΦΗ.

Ο έμπειρος τεχνικός ανέλαβε να βγάλει τον σύλλογο του Ηρακλείου από τον… βούρκο της Β’ Εθνικής. Ήθελε μαζί του να ζήσει και πάλι μεγάλες στιγμές. Όπως τότε που ήταν ποδοσφαιριστής των “μελανόλευκων”.

Το έργο του ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολο. Ήταν Ιανουάριος του 2017 όταν ο τεχνικός από το Κιλκίς ανέλαβε να συνεχίσει το έργο του Νίκου Νιόπλια.

Τότε ακόμη τα διοικητικά του ΟΦΗ δεν ήταν λυμένα. Το μέλλον των Κρητικών έμοιαζε αβέβαιο. Ο Παπαδόπουλος πήγαινε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Για την ακρίβεια με ένα καΐκι που είχε πάνω του καλά χαραγμένο το όνομα “αγάπη”. Σίγουρα ακούγεται πολύ μελό όλο αυτό. Αλλά κάποιες φορές η αλήθεια είναι κάπως έτσι.

Δεν άφησε τον ΟΦΗ στα (πολύ) δύσκολα

Στόχος τότε των ανθρώπων του συλλόγου ήταν η όσο το δυνατόν γρηγορότερη επιστροφή στα “σαλόνια” του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στη Super League. Όχι μόνο για λόγους εικόνας. Ή πρεστίζ.

Αλλά για λόγους ζωτικής σημασίας. Οικονομικούς. Με τα ταμεία των Κρητικών να έχουν πιάσει… αράχνες τα έσοδα της πρώτης κατηγορίας έμοιαζαν ως μάννα εξ ουρανού.

Έλα, όμως, που Λαμία και Απόλλωνας Σμύρνης τερμάτισαν πιο πάνω από τον ΟΦΗ και τον Άρη. Κάτι που σήμαινε πως τα δύσκολα δεν είχαν περάσει. Αλλά ήταν όλο ευθεία. Ε και; Ο Παπαδόπουλος από τότε που ήταν ποδοσφαιριστής είχε μάθει σε αυτά. Δεν είχε σκοπό να κάνει πίσω.

Έφτιαξε την ομάδα από το μηδέν. Κράτησε τους ποδοσφαιριστές που ήθελε. Το τελευταίο φαίνεται, αλλά δεν ήταν τόσο απλό. Έβαλε πλάτη. Η σεζόν 2017-2018 ξεκινάει με πολλές απαιτήσεις. Ακόμη περισσότερα όνειρα και πιο πολλά οικονομικά και διοικητικά προβλήματα.

Δεν έβαλε μόνο πλάτη. Αλλά ΚΑΙ καρδιά

Άλλοι στην πρώτη στραβή θα την είχαν… κάνει. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να είσαι προπονητής στον ΟΦΗ. Οι απαιτήσεις είναι πολλές. Το ίδιο και η πίεση που δέχεται ο εκάστοτε προπονητής από το περιβάλλον.

Ωστόσο, τον Δεκέμβριο του 2017 όλο το οικοδόμημα των Κρητικών κοντεύει να καταρρεύσει. Συθέμελα. Παίκτες φεύγουν για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους και δεν επιστρέφουν ποτέ. Άλλοι κάνουν προσφυγή για τα δεδουλευμένα τους.

Μέχρι και ο Παπαδόπουλος, μετά την εντός έδρας ήττα από την Παναχαϊκή, είναι έτοιμος να τα βροντήξει. “Ή θα γίνουν αλλαγές ή θα φύγω”. Ασκεί βέτο. Πιάνει έναν προς έναν τους ποδοσφαιριστές των “μελανόλευκων” και με τα δικά του… μαγ(κ)ικά τους πείθει να κάνουν υπομονή. Να βάλουν πλάτη. Εκείνος ήταν πρόθυμος να δώσει και την ψυχή του για να πετύχουν οι “μελανόλευκοι”.

Το ντεμαράζ που κάνουν από την αρχή του 2019 και έπειτα είναι μυθικό. Είναι… χολιγουντιανό. Αν το έβλεπες σε ταινία του σινεμά θα πίστευες ότι πρόκειται από εκείνες τις “αμερικανιές”. Από αυτά τα σενάρια που ξέρεις ήδη το τέλος τους από ένα σημείο και έπειτα χωρίς καν να το δεις. Έτσι και ο ΟΦΗ του Παπαδόπουλου.

Πρώτος… μάγκας

Fast forward. Ο ΟΦΗ εκτός από τρομερή μπάλα και με νίκες που έχουν “ταρίφα” το 3-0, τερματίζει πιο πάνω από τον Άρη. Τερματίζει ως πρωταθλητής της Football League για την περίοδο 2017-2018.

Κάτι που αν το έλεγες στον Παπαδόπουλο και τους ποδοσφαιριστές των Κρητικών λίγους μήνες νωρίτερα θα σου έλεγαν ότι κάτι σου έβαλαν στη ρακή σου. Ή ότι έχεις πιει περισσότερες απ’ όσες θα έπρεπε.

Το καλοκαίρι που πέρασε οι μεταγραφές ήταν λίγες και προσεγμένες. Στην πορεία του πρωταθλήματος φάνηκε, όμως, ότι οι “μελανόλευκοι” δεν μπορούν να πάνε και πολύ μακριά. Μέχρι και ο 12ος… παίκτης τους (ο κόσμος) είχε φτάσει σε σημείο απελπισίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αποδοκιμασίες μετά το εντός έδρας ματς με τον Πανιώνιο. Τελικό σκορ 1-1. Η πίεση μεγάλη. Ειδικά προς το πρόσωπο του τεχνικού από το Κιλκίς. Είχε φτάσει στα όριά του. Η νέα διοίκηση του ΟΦΗ με πρόεδρο τον Μιχάλη Μπούση τον στήριζε μέχρι εκεί που δεν πάει. Η αγάπη και η εκτίμηση από την μία πλευρά προς την άλλη φάνηκε στο πιο δύσκολο σημείο.

Αγάπη που έγινες… δίκοπο μαχαίρι!

Σημείο μηδέν. Ο ΟΦΗ υποδέχεται τον Παναιτωλικό στο “Γεντί Κουλέ”. Η πίεση έχει βαρέσει… κόκκινο για τους ποδοσφαιριστές των Κρητικών και τον προπονητή τους.

Η ατμόσφαιρα είναι μπαρουτιασμένη. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να το καταλάβεις. Από τη μία οι γηπεδούχοι θέλουν νίκη πάση θυσία για να ξεφύγουν από τις επικίνδυνες θέσεις που οδηγούν στον υποβιβασμό. Από την άλλη οι Αγρινιώτες επιθυμούν το μεγάλο “διπλό” για τους δικούς τους λόγους.

Χάρη στην απευθείας εκτέλεση φάουλ του Αντίλ Ναμπί οι “μελανόλευκοι” πήραν από νωρίς το προβάδισμα. Αλλά κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας ο Παπαδόπουλος θα χάσει τον έλεγχο. Δεν ξέρουμε τι συνέβη στη φυσούνα. Ποιος ξεκίνησε και ποιος το συνέχισε.

Το αποτέλεσμα είναι σίγουρο. Η ματωμένη μύτη του γενικού αρχηγού του Παναιτωλικού, Χρήστου Κουτσοσπύρου, “μιλούσε” πιο δυνατά από κάθε άλλη φωνή.

Το τελικό αποτέλεσμα; Μάλλον πέρασε δεύτερη μοίρα, παρά το γεγονός πως οι Κρητικοί επιβλήθηκαν εύκολα με 3-0. Ήταν το κύκνειο άσμα του Παπαδόπουλου. Μιας και μετά από μερικές ώρες η διοίκηση του συλλόγου θα τον είχε απομακρύνει από το πόστο του.

Ο έμπειρος προπονητής δεν φημίζεται για την ψυχραιμία του. Ωστόσο, δύο φορές στην καριέρα του, είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής ξέφυγε για τα καλά. Και τις δύο για τον ΟΦΗ. Την μεγάλη του αγάπη. Αυτή που του γύρισε “μπούμερανγκ”. Αυτή που τον πλήγωσε και πάλι.