Λίγο πριν το 2023 κουνήσει... μαντήλι, εμείς κουνάμε το σεντόνι του Champions League και θυμόμαστε τα highliths της σεζόν 2022-2023.

Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες κάθε σεζόν και κάθε χρονιά για το Champions League είναι υψηλές. Κάθε φορά ο πήχης μπαίνει ολοένα και πιο ψηλά. Το ταβάνι σπάει και μπαίνουν νέα όρια. Είναι λογικό και ανθρώπινο κάποια στιγμή να μην υπάρχουν τα μεγάλα παιχνίδια, οι μεγάλες στιγμές, τα θρυλικά ρεκόρ ή οι GOATS.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι την περσινή σεζόν δεν υπήρχαν και θετικά. Προφανώς και υπήρχαν. Απλά δεν μπορούν να ξεπεράσουν αυτά των περασμένων ετών. Δεν είναι κακό. Αλλά είναι όμως μία παραδοχή και μία πραγματικότητα. Σίγουρα σε αυτό έπαιξε ρόλο και το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Το πρώτο που διεξήχθη Χειμώνα. Μέσα στην καρδιά της αγωνιστικής χρονιάς.

Ακόμα και έτσι η σεζόν 2022-2023 στο Champions League θα φέρνει δάκρυα και… αστεράκια στα μάτια των φίλων της Μάντσεστερ Σίτι, όπου είδαν την ομάδα τους όχι μόνο να κατακτά την Ευρώπη για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Αλλά να τα σηκώνει όλα (κοινώς τρεμπλ) και να γίνεται η δεύτερη ομάδα, πίσω από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του 1999, που έχει ζήσει μία τέτοια στιγμή και ένα τέτοιο επίτευγμα.

Πάμε λοιπόν να δούμε αναλυτικά τη σεζόν και τι εκείνη μας πρόσφερε!

Champions League: Έτσι, ξεκίνησαν λοιπόν, έτσι ξεκίνησαν!

H σεζόν 2024-2025 θα περάσει στην ιστορία ως η σεζόν που το format διεξαγωγής του Champions League αλλάζει οριστικά. Παρόλα αυτά τη σεζόν που πέρασε (22-23) δεν είχαμε τέτοιες εκπλήξεις. Αλλά κυρίως αγωνιστικές εκπλήξεις με αρκετά μεγάλα ονόματα να την πατάνε και να μένουν εκτός συνέχειας στα «αστέρια» από πολύ νωρίς. Δηλαδή από τη φάση των ομίλων.

Big… καταστροφή για τη Γιουβέντους. Οι Ιταλοί στον 8ο όμιλο θεωρούσαν ότι θα έχουν εύκολο έργο με την Μπενφίκα και την Μακάμπι Χάιφα. Και θα τα έδιναν όλα για την πρωτιά με την Παρί Σεν Ζερμέν. Ωστόσο, λογάριασαν χωρίς τους Πορτογάλους, όπου μαζί με τους Παριζιάνους πέρασαν εύκολα (αμφότερες οι δύο ομάδες με 14 βαθμούς). Η ομάδα του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι παραλίγο να μείνει εκτός Ευρώπης, έχοντας μόλις τρεις βαθμούς μαζί με τον σύλλογο του Ισραήλ.

Στο ίδιο έργο θεατές ήταν στην Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί μετά τη σεζόν 21-22 συνέχισαν τις χαμηλές τους πτήσεις. Έτσι, για δεύτερη σεζόν σερί εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους στο Europa League. Κάτι που ήταν, ίσως, επιτυχία υπό κάποιες προϋποθέσεις. Ειδικά αν θυμηθούμε τον όμιλο, όπου είχε να κοντράρει την Μπάγερν Μονάχου, την Ίντερ (φιναλίστ της σεζόν) και την Βικτόρια Πλζεν. Όλα αυτά για τον τρίτο όμιλο.

Αλλά τι να πει και η Ατλέτικο Μαδρίτης. Το σύνολο του Ντιέγκο Σιμεόνε τερμάτισε τελευταίο και καταϊδρωμένο στον δεύτερο όμιλο, μαζεύοντας μόλις πέντε βαθμούς. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το κακό. Το κακό ήταν οι αντίπαλοι που άφησαν πίσω τους τους Μαδριλένους με την Πόρτο και την Κλαμ Μπριζ να μαζεύουν 12 και 11 βαθμούς αντίστοιχα. Στους πέντε έμεινε και η Μπάγερ Λεβερκούζεν που… έφαγε τη θέση της Ατλέτικο για τους «16».

Champions League: Τα πιο… βαρετά νοκ άουτ των τελευταίων ετών!

Όπως γράψαμε και στην αρχή του κειμένου μας η περσινή σεζόν δεν ήταν για μεγάλες στιγμές. Ούτε δράμα είχε, ούτε… κλάμα. Ούτε και μεγάλες χαρές ή εκπλήξεις. Κάτι που άλλες χρονιές μας το χάριζαν με ανιδιοτέλεια τα ματς των νοκ- άουτ του Champions League. Λίγο ως πολύ τα φαβορί που ήταν να προχωρήσουν ήταν αυτά που, όντως, προχώραγαν.

Η Μάντσεστερ Σίτι «φώναζε» από μακριά και τόσο λόγω των αποτελεσμάτων της, αλλά και με την εικόνα της ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Ότι είχε μάθει απ’ όλα τα μαθήματα που είχε πάρει κατά το παρελθόν. Κρατάμε την… εξωπραγματική εμφάνιση του Έρλινγκ Χάαλαντ στο δεύτερο ματς με τη Λειψία στο «Έτιχαντ» με τον Ολλανδό να σημειώνει πέντε γκολ με οκτώ σουτ! Μας μένει επίσης η ανωτερότητα των Άγγλων στα ημιτελικά και στα δύο παιχνίδια με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Στις αρνητικές εκπλήξεις μπορούμε να βάλουμε τη Λίβερπουλ. Το σύνολο του Γιούργκεν Κλοπ αποκλείστηκε στους «16» από τη Ρεάλ Μαδρίτης του Κάρλο Αντσελότι. Όμως, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει το γεγονός ότι δεν μπορούσε σε κανένα σημείο της σειράς να κοντράρει στα ίσα τη «βασίλισσα», ενώ λίγους μήνες νωρίτερα ήταν αντίπαλο στον τελικό του Παρισιού.

Άξια αναφοράς είναι και η πορεία της Νάπολι. Οι «παρτενοπέι», όντας επιθετικοί και αποτελεσματικοί από τους ομίλους ακόμα έδειξαν ότι είχαν όλα τα φόντα για να πάνε μπροστά και να προχωρήσουν. Μάλιστα, δεν ήταν λίγοι αυτοί που θεωρούσαν ότι η ομάδα του Λουτσιάνο Σπαλέτι θα έφτανε ως τον τελικό της διοργάνωσης. Ωστόσο, η Μίλαν του Στέφανο Πιόλι της έκοψε τη φόρα στους «8».

Τι έχουμε να θυμόμαστε από τον τελικό!

Από τον τελικό της Πόλης δεν μπορεί να πει κάποιος ότι έζησε μεγάλες στιγμές. Ή είχε να θυμάται πολλά πράγματα. Εκτός και αν είναι φίλος και υποστηρικτής της Μάντσεστερ Σίτι. Οπότε εκεί πάμε πάσο. Από το εν λόγω παιχνίδι μένει ότι τη διαφορά δεν την έκανα οι πολυδιαφημισμένοι σούπερ σταρ των Άγγλων. Αλλά το πολυεργαλείο τους. Ο Ρόδρι. Καλό είναι να κρατήσουμε και τις επεμβάσεις του Αντρέ Ονάνα που έδειξε την κλάση του και μάλλον σε εκείνο το βράδυ οφείλεται η μεταγραφή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Αλλά και τον Ρομέλου Λουκάκου. Ο Βέλγος φορ ήταν ο μοιραίος για τους Μιλανέζους με όλα όσα έχασε, με αποτέλεσμα να γίνει meme.

Τα κορυφαία αστέρια: Οι καλύτεροι του Champions League!

1)Πεπ Γκουαρντιόλα: Άργησε αλλά τα κατάφερε. Δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει και να προσπαθεί να θέλει να γράψει ιστορία με τη Μάντσεστερ Σίτι στην Ευρώπη. Άκουσε πολλά και διάβασε ακόμη περισσότερα. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα έφτασε στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ με τους «πολίτες» και αυτό το οφείλουν σε εκείνον 100%. Μιας και όπως βλέπουμε στην Παρί Σεν Ζερμέν ότι τα χρήματα δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία ή τις κούπες.

2)Έρλινγκ Χάαλαντ: Ο άνθρωπος που έκανε τη διαφορά στον αγωνιστικό χώρο. Μόνο και μόνο με την παρουσία του. Μόνο και μόνο με την εικόνα του. Οι αντίπαλοι αμυντικοί έβλεπαν εφιάλτες μαζί του. Και ας μην σκόραρε στα ημιτελικά ή στον τελικό. Ακόμα τον… ψάχνουν οι παίκτες της Λειψίας. Πήγε στη Μάντσεστερ Σίτι για το Champions League και το σήκωσε στα καπάκια. Μέσα σε όλα αναδείχτηκε και πρώτος σκόρερ με 12 τέρματα.

3)Ρόδρι:  Ο άνθρωπος του τελικού. Ο άνθρωπος της στιγμής. Αλλά ο Ρόδρι και από πιο πριν είχε δείξει ότι είναι ένα κέντρο… μόνος του για τη Μάντσεστερ Σίτι. Κυρίως αυτό φαίνεται όταν εκείνος δεν… παίζει. Όταν απουσιάζει. Είτε λόγω καρτών, είτε λόγω τραυματισμών που μπορεί να έχει. Μόνο τότε καταλαβαίνει κανείς πόσο ουσιαστική και σημαντική είναι η δουλειά του. Ένας αφανής ήρωας που πλέον χάρη στο γκολ του κόντρα στην Ίντερ είναι ένας κανονικός ήρωας!

4)Κβίτσα Κβαρατσκέλια: Αυτός ήταν το κάτι το διαφορετικό. Το κάτι ωραίο. Το αλοτοπίπερο σε ένα… μονοδιάστατο Champions League. Κάτι οι ντρίμπλες του, κάτι τα αεροπορικά του κόλπα ή τελειώματα. Ναι μεν με τη Νάπολι πήγε ως τους «8» του θεσμού. Ωστόσο, από τότε μέχρι και σήμερα όλοι τον γνωρίζουν και τον συζητάνε. Και είναι κάτι παραπάνω από λογικό.

5) Λαουτάρο Μαρτίνες:  Οι εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ δεν ήταν και οι καλύτερες. Αυτό είναι γεγονός. Είναι αλήθεια. Όμως, ο Λαουτάρο Μαρτίνες είναι ο ηγέτης της Ίντερ. Και το έδειξε στα δύσκολα. Το έδειξε με τον καλύτερο τρόπο. Όχι και άσχημα!

«Το μόνο που θυμάμαι»

Η Ευρυδίκη στα 90s ερμήνευσε το «μόνο που θυμάμαι». Η πρώτη μεγάλη επιτυχία της. Σίγουρα η περσινή σεζόν δεν ήταν γεμάτη επιτυχίες. Ωστόσο, μας έδωσε μερικές δυνατές σκηνές και εικόνες για να έχουμε να κολλήσουμε στο άλμπουμ των αναμνήσεων.

Δεν ξέρω ποια θα έβαζα πρώτη. Αλλά σίγουρα μέσα στη λίστα θα ήταν τα πρόσωπα των ανθρώπων της Σίτι -ειδικά του ποδοσφαιρικού επιτελείου- όταν ήρθε η κούπα στα χέρια τους. Οι αγκαλιές, τα φιλιά και γενικότερα η ανακούφιση που ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τόσων πολλών ανθρώπων που ενώ τα έχουν πάρει και τα έχουν σηκώσει όλα δεν είχαν ζήσει αυτό το συναίσθημα: της κατάκτησης του Champions League.

Και φυσικά οι φωτογραφίες του Τζακ Γκρίλις που είχε γίνει στουπί/φέσι/γκολ/ χάλια (πείτε ή διαλέξτε ό,τι εσείς θέλετε) είναι για εμένα top tier.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ