Γιουβέντους: H κυρία των μεγάλων χαμένων τελικών

Όπως κάθε κυρία που σέβεται τον εαυτό της έτσι και η “μεγάλη κυρία” του ιταλικού ποδοσφαίρου είναι πιστή στα μεγάλα ευρωπαϊκά ραντεβού με φόντο τα άστρα. Αναφερόμαστε, φυσικά, στην Γιουβέντους, που συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε διοργανώσεις της UEFA το 1958.

Οι “μπιανκονέρι” με 11 κατακτήσεις ευρωπαϊκών τροπαίων θεωρούνται η δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα στην Ιταλία σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις πίσω από τη Μίλαν των 7 Τσάμπιονς Λιγκ, των δύο Κυπέλλων UEFA και των 5 Σούπερ Καπ Ευρώπης. Ωστόσο, η “Γιούβε” μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα επίτευγμα που δεν μοιράζεται με κανένα άλλο σύλλογο. Ειδικότερα, η “μεγάλη κυρία” είναι η μοναδική ομάδα που έχει κατακτήσει τουλάχιστον από μία φορά και τις 6 ευρωπαϊκές διοργανώσεις της UEFA. Την τροπαιοθήκη της κοσμούν 2 Τσάμπιονς Λιγκ (1985, 1996), 3 Γιουρόπα Λιγκ (1977, 1990, 1993),  (1999), 1 Ιντερτότο(1999), 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης (1984, 1996) ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1984) και 2 Intercontinental Cup, το οποίο είναι γνωστό σήμερα ως Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (1985, 1996).

Ο πιο επιτυχημένος της προπονητής στην ευρωπαϊκή της ιστορία είναι ο Τζιοβάνι Τραπατόνι με 6 τρόπαια ενώ ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο διατηρεί το ρεκόρ με τις περισσότερες ευρωπαϊκές εμφανίσεις με 130 και με τα περισσότερα τέρματα με 53 γκολ. Αναφορικά με τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές νίκες της Γιουβέντους αυτές ήρθαν όλες με σκορ 7-0 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1987 κόντρα στην Βάλουρ, στο Τσάμπιονς Λιγκ το 2004 κόντρα στον Ολυμπιακό και στο Κύπελλο Κυπελλούχων το 1984 με αντίπαλο τη Λέγκια Γκντανσκ.

Οι 2+3 κλοτσιές στην καρδάρα με το γάλα:

Ωστόσο, η “μεγάλη κυρία” διαθέτει και ένα διόλου κολακευτικό ρεκόρ στο Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς έχει ηττηθεί στους περισσότερους τελικούς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης σε σχέση με κάθε άλλο σύλλογο. Συγκεκριμένα, η Γιουβέντους από τις 8 φορές που έχει φτάσει στην πηγή μόνο 2 φορές έχει πιει νερό (1985, 1997). Έτσι, με 6 χαμένους τελικούς είναι η κάτοχος αυτού του αρνητικού ρεκόρ με τη Μπάγερν Μονάχου και την Μπενφικά με 5 να ακολουθούν στη σχετική λίστα.

Αυτή η αρνητική πρωτιά για τους “μπιανκονέρι” έχει ρίζες από τη σεζόν 1972-1973 όταν η “γηραιά κυρία” στον Κύπελλο Πρωταθλητριών (τον τότε πρόδρομο του Τσάμπιονς Λίγκ) απέκλεισε την ουγγρική Ουιπέστ και την Ντέρμπι στα προημιτελικά και τα ημιτελικά αντίστοιχα για να φτάσει στον πρώτο τελικό της ιστορίας της. Ωστόσο, στο μεγάλο τελικό ο “Αίαντας” με τέρμα του Τζόνι Ρεπ στο 5ο λεπτό σήκωσε το τρίτο συνεχόμενο τρόπαιο από τα συνολικά τέσσερα που έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα.

Η πρώτη αυτή εμπειρία στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο και η επακόλουθη ήττα δεν ήταν τόσο επίπονη σε σχέση με αυτές που ακολούθησαν, όπως στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τη σεζόν 1982/1983. Η ιταλική ομάδα αφού ξεπέρασε τα εμπόδια της Άστον Βίλα και της Βίτζεβ Λοτζ στους “8” και στους 4″ του θεσμού αντίστοιχα βρήκαν απέναντι της στον τελικό,το Αμβούργο. Ο γερμανικός σύλλογος, ο οποίος είχε ηττηθεί στον τελικό του 1980 φάνηκε να διαθέτει μεγαλύτερη δίψα για το τρόπαιο και χάρη στο χρυσό γκολ του Φέλιξ Μάγκατ σήκωσε στον ουρανό της Αθήνας το μοναδικό τρόπαιο στην ιστορία του.

Η εξιλέωση για το σύλλογο του Τορίνο ήρθε την αγωνιστική περίοδο 1984-1985 με τον Μισέλ Πλατινί στο 58ο λεπτό με εκτέλεση πέναλτι να σπάει το ρόδι χαρίζοντας το παρθενικό τρόπαιο στην Γιουβέντους.

Νέο όνομα, παρόμοιο μοτίβο:

Το Κύπελλο Πρωταθλητριών μετονομάστηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 1992/1993 αλλά αυτό δεν επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητα της κυρίας του ιταλικού ποδοσφαίρου στο τελευταίο σπριντ πριν τον τερματισμό.

Ειδικότερα αν και προηγήθηκε η κατάκτηση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης το 1996, με τη “Γιούβε” μέσω της διαδικασίας των πέναλτι να επικρατεί του Άγιαξ (σ.σ η κανονική διάρκεια είχε λήξει 1-1) και να γεύεται για δεύτερη και τελευταία φορά μέχρι σήμερα τη νίκη σε μεγάλο τελικό, στη συνέχεια ακολούθησαν 4 αποτυχημένες προσπάθειες σε ισάριθμους τελικούς.

Αυτή η κατάρα ξεκίνησε την αμέσως επόμενη σεζόν της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς το 1997 η “μεγάλη κυρία” αφού κατέβαλε την αντίσταση της Ρόζενμποργκ και του Άγιαξ επιδίωξε χωρίς επιτυχία να πραγματοποιήσει αυτό που κανείς δεν έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα, δηλαδή να φτάσει τις back to back κατακτήσεις σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ (σ.σ έχει επιτευχθεί στο Κύπελλο Πρωταθλητριών από τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Μπάγερν Μονάχου, τη Λίβερπουλ, τον Άγιαξ, την Ίντερ και την Μπενφίκα). Ωστόσο, το εμπόδιο της Μπορούσια Ντόρτμουντ ήταν πολύ ψηλό για να ξεπεραστεί με τους Βεστφαλούς να κερδίζουν με 3-1 το μοναδικό τους Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία τους.


1997 (May 28) Borussia Dortmund (Germany) 3... από sp1873

Η Γιουβέντους είχε την ευκαιρία να “ρεφάρει” τη χαμένη ευκαιρία μέσω της πρόκρισης για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 1998 που έλαβε χώρα στην “Άμστερνταμ Αρίνα”. Παρ΄όλα αυτά, οι “μπιανκονέρι” αν και είχαν στείλει στην πατρίδα τους την Ντιναμό Κιέβου και τη Μονακό στα προημιτελικά και στα ημιτελικά αντίστοιχα λύγισαν μπροστά στο ανάστημα που τους όρθωσε η Ρεάλ Μαδρίτης. Έτσι, η “βασίλισσα” χάρη σε ένα γκολ του Πέτραργκ Μιγιάτοβιτς στο 66ο λεπτό “άγγιξε” τα αστέρια για έβδομη φορά από το έτος ίδρυσης της.

Νέα χιλιετία και μία από τα ίδια:

Μπορεί οι χαμένοι τελικοί να πλήγωναν την αξιοπρέπεια της “μεγάλης κυρίας” αλλά σε κάθε περίπτωση οι σταθερές ευρωπαϊκές πορείες της την είχαν μετατρέψει σε φόβητρο για κάθε ευρωπαϊκό σύλλογο και μία από τις αυτόματες διεκδικήτριες του τίτλου από την έναρξη της διοργάνωσης.

Ωστόσο, το βασικό συστατικό της επιτυχίας συνέχιζε να απουσιάζει στις περισσότερες ευκαιρίες που δίνονταν στη “Γιούβε” με τον τελικό του Ολντ Τράφορντ στο Μιλάνο το 2003 να αποδεικνύει ότι το μάθημα δεν έγινε πάθημα. Έτσι, για τέταρτη φορά σε 7 τελικούς η “γηραιά κυρία” δεν μπόρεσε να βρει το δρόμο προς τα δίχτυα με αποτέλεσμα ο τίτλος να κριθεί στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι. Εκεί, ακόμα και ο Μπουφόν (σ.σ το μόνο μεγάλο τρόπαιο που λείπει από τη συλλογή του) δεν κατόρθωσε να προσφέρει τον τίτλο στην ομάδα του καθώς ο Σεφτσένκο ήταν αυτός που με το δικό του τελευταίο χτύπημα χάρισε το έκτο από τα εφτά τρόπαια των “ροσονέρι” στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Χρειάστηκαν να περάσουν 12 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων και ένας υποβιβασμός για τη Γιουβέντους, προκειμένου να φτάσει ξανά στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Η μοίρα, λοιπόν, έφερε τη Γιούβε το 2015 αντιμέτωπη με μία από τις καλύτερες ομάδες της Μπαρτσελόνα στον τελικό του Βερολίνου. Είχαν προηγηθεί οι αποκλεισμοί της Ντόρτμουντ, την Μονακό και της Ρεάλ Μαδρίτης από τα πόδια των παικτών των “μπιανκονέρι”. Ωστόσο, για έκτη φορά στην ιστορία της στην διοργάνωση, οι “μπιανκονέρι” αποχώρησαν με σκυμμένο το κεφάλι από τον τελικό παρόλο που το πάλεψαν σκληρά μέχρι το 55ο λεπτό όταν ο Μοράτα είχε απαντήσει στο πρόωρο γκολ του Ράκιτιτς. Η αδιαμφισβήτητη ποιότητα των Καταλανών, όμως, αναδείχθηκε απλόχερα στον αγωνιστικό χώρο του “Ολυμπιακού Σταδίου” με τους Σουάρεζ και Νεϊμάρ να διαμορφώνουν το τελικό 3-1 πικραίνοντας έτσι για μία ακόμη φορά τους φίλους των “μπιανκονέρι”.

Το μέλλον διαγράφεται λαμπρό:

Ο πρόεδρος του συλλόγου Αντρέα Ανιέλι, το 2011 εκπόνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο, στόχος του οποίου ήταν η Γιουβέντους να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης μέχρι το 2018. Το πλάνο δουλεύει εξαιρετικά μέχρι σήμερα με τους “μπιανκονέρι” πέρα από τα 5 πρωταθλήματα Ιταλίας να αποτελούν ξανά αντίπαλο που προκαλεί φόβο και τρόμο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Το μομέντουμ μοιάζει ιδανικό για τη “μεγάλη κυρία”, η οποία διαθέτει το πιο ολοκληρωμένο ρόστερ μετά το 2003 και μοιάζει πανέτοιμη με πρωτοστάτες τους Ντιμπάλα και Ιγκουαΐν να βάλει από τη φετινή χρονιά ένα τέλος στην ξηρασία των ευρωπαϊκών τίτλων στο κορυφαίο διασυλλογικό επίπεδο. Εξάλλου, είναι και θέμα πρεστίζ η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, η οποία θα επαναφέρει και επίσημα την “Γιούβε” στην ελίτ των ευρωπαϊκών συλλόγων.