Χρειάστηκε να περάσουν 1191 μέρες προκειμένου ο Ντέιβιντ Μπέκαμ να εξιλεωθεί για το "αμάρτημα" που είχε διαπράξει στο Μουντιάλ του 1998.

Οι Άγγλοι οπαδοί ανέκαθεν ένιωθαν υπερήφανοι για το ποδόσφαιρο τους, καθώς θεωρούν τους εαυτούς τους ιδρυτές του αθλήματος. Επομένως, οποιοσδήποτε τους “χαλούσε” την εικόνα που είχαν πλάσει στο μυαλό τους για τη θέση τους στον ποδοσφαιρικό χάρτη, αμέσως γινόταν στόχος κριτικής από τα ΜΜΕ και τους εγχώριους φιλάθλους. Αυτή τη μήνη των μίντια και των οπαδών ένιωσε στο πετσί του στο Μουντιάλ του 1998 ο 23χρονος τότε Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος με μία ενέργειά του “χάλασε” τα σχέδια των Άγγλων για μία μεγάλη πορεία μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης.

Πηγαίνοντας το χρόνο πίσω στο καλοκαίρι του 1998, η Αγγλία ερχόταν αντιμέτωπη με την εθνική Αργεντινής στο στάδιο “Ζεφρουά Γκισάρ” στο πλαίσιο της φάσης των “16” του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τα “λιοντάρια” διέθεταν ένα από τα ποιοτικότερα ρόστερ στην ιστορία τους και ζητούσαν εκδίκηση από την “αλμπισελέστε” για τον αποκλεισμό τους στο Μουντιάλ του 1986.

Το παιχνίδι βρισκόταν στην παράταση και οι ελπίδες ολόκληρου του αγγλικού έθνους είχαν εναποτεθεί μεταξύ άλλων στους ώμους του ποιοτικού μεν, άπειρου δε ποδοσφαιριστή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ντέιβιντ Μπέκαμ. Ωστόσο, η μοίρα θα έπαιζε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι στο νεαρό άσο των “κόκκινων διαβόλων”. Ειδικότερα, στα πρώτα λεπτά της παράτασης και με το σκορ στο 2-2, σε μία προσπάθειά του να κοντρολάρει τη μπάλα με το στήθος ένιωσε τον σκληροτράχηλο Αργεντίνο αντίπαλο του, Ντιέγκο Σιμεόνε, να πέφτει με ορμή στην πλάτη του και να τον ξαπλώνει με δύναμη στο έδαφος. Η πονηρή αλεπού που κάθεται σήμερα στον πάγκο της Ατλέτικο Μαδρίτης, με έξυπνο τρόπο παρέτεινε την παραμονή του Μπέκαμ στο έδαφος με ένα ελαφρύ σπρώξιμο, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να τσιμπήσει το δόλωμα. Συγκεκριμένα, ο 23χρονος Άγγλος αντέδρασε σπασμωδικά, προϊόν και της ηλικίας του, καθώς με το πεσμένο του πόδι έκανε μία κίνηση που έμοιαζε με τρικλοποδιά, δίνοντας την απαραίτητη αφορμή στον “Τσόλο” προκειμένου να πέσει στο χορτάρι.

Ο διαιτητής της αναμέτρησης έβγαλε δύο κάρτες από το τσεπάκι του. Το κίτρινο χρώμα αντίκρισε ο Σιμεόνε και το κόκκινο ο Άγγλος διεθνής, ο οποίος άφησε την ομάδα του με 10 παίκτες. Έτσι, το παιχνίδι οδηγήθηκε στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι κατά την οποία η “αλμπισελέστε” σκόραρε ένα παραπάνω γκολ. Κατά συνέπεια το ανάθεμα έπεσε στον Ντέιβιντ Μπέκαμ, καθώς η απώλεια του στέρησε από τα “λιοντάρια” ένα εξαιρετικό εκτελεστή από την άσπρη βούλα.

Η επόμενη μέρα στην Αγγλία βρήκε τον Μπέκαμ να έχει γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος από τα ΜΜΕ και τεράστια μερίδα του αγγλικού λαού. Τα εγχώρια μίντια “σταύρωσαν” τον μεσοεπιθετικό της Γιουνάιτεντ με την Μirror να κυκλοφορεί με τίτλο “10 ηρωικά λιοντάρια, ένα ηλίθιο αγόρι”. Η Sun από την πλευρά της κυκλοφόρησε με μία εικόνα του Μπέκαμ καρφωμένη πάνω σε ένα στόχο που χρησιμοποιείται για βελάκια συνοδευόμενη από την εξής λεζάντα: “Ακόμα είσαι πικραμένος. Βγάλε το θυμό σου ρίχνοντας βελάκια στο στόχο που σου φτιάξαμε”. Επιπλέον, ομοιώματα του “κρεμασμένου” Μπέκαμ και απειλές θανάτου με σφαίρες στην πόρτα του σπιτιού του έκαναν την εμφάνισή τους. Η αγανάκτηση του κόσμου προς το πρόσωπο του διατηρήθηκε για πολλούς μήνες. Ακόμα και συνθήματα που υποτιμούσαν τη νοημοσύνη του ακούγονταν σε κάθε στάδιο που αγωνιζόταν ο ποδοσφαιριστής.

Σε αυτό το σημείο αναδείχθηκε ο χαρακτήρας του παλαίμαχου πια ποδοσφαιριστή, ο οποίος έκλεισε τα αυτιά του και επιχείρησε να αποδείξει μέσα στο γήπεδο με τις εμφανίσεις του ότι δεν άξιζε σε καμία περίπτωση να χλευαστεί σε τέτοιο βαθμό. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και οι συμπαίκτες του είχαν να λένε για την πνευματική δύναμη που επέδειξε σε μία περίοδο της καριέρας του που θα μπορούσε να αποδειχθεί θανατηφόρα για την καριέρα του.

Έτσι, την επόμενη σεζόν κατέκτησε το τρεμπλ με το σύλλογο του ενώ αναδείχθηκε δεύτερος καλύτερος παίκτης στον κόσμο πίσω μόνο από τον Ρονάλντο, το “φαινόμενο” που αγωνιζόταν στην Ίντερ. Για τον ίδιο, όμως, η λύτρωση θα ερχόταν μόνο μέσω του αντιπροσωπευτικού του συγκροτήματος.

Η ευκαιρία για τον Μπέκαμ, λοιπόν, να αποτινάξει από πάνω του τη στάμπα του παίκτη που κατέστρεψε τις ελπίδες ενός ολόκληρου έθνους στη μεγαλύτερη γιορτή του ποδοσφαίρου ήρθε στις 6 Οκτωβρίου του 2001. Στο “Ολντ Τράφορντ”, η Αγγλία ήθελε τουλάχιστον το βαθμό κόντρα στην Ελλάδα προκειμένου να τερματίσει πάνω από τη Γερμανία στον όμιλό της και ουσιαστικά να προκριθεί ως πρώτη στα τελικά του Μουντιάλ που θα διεξαγόταν στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας το καλοκαίρι του 2002. Ο 26 χρόνος πια μεσοεπιθετικός δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη υπογράφοντας μία από τις πιο δραματικές και παράλληλα ιστορικές βραδιές για την εθνική του ομάδα.

Η αναμέτρηση ξεκίνησε με το χειρότερο τρόπο για την ομάδα του Σβεν Γκόραν Έρικσον, η οποία έμεινε πίσω στο σκορ στο 36΄μετά από τέρμα του Άγγελου Χαριστέα. Οι γηπεδούχοι ανέκτησαν προσωρινά την ηρεμία τους στο 67ο λεπτό, με τον Τέντι Σέρινχαμ, 3 δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του να ισοφαρίζει σε 1-1 με κεφαλιά ύστερα από εκτέλεση φάουλ του Μπέκαμ. Ωστόσο, δύο λεπτά αργότερα, ο Ντέμης Νικολαΐδης, εκμεταλλευόμενος την αδράνεια της αγγλικής άμυνας έδωσε το προβάδισμα στην εθνική Ελλάδος.

Έτσι, τα λεπτά κυλούσαν αργά και βασανιστικά κατά των Άγγλων, με συνέπεια το ενδεχόμενο της συνάντησης με την Ουκρανία του Σεφτσένκο στα play off των προκριματικών να μοιάζει όλο και πιο ρεαλιστικό. Ωστόσο, οι φιλοξενούμενοι λογάριαζαν χωρίς τον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Ένα λεπτό πριν το τελευταίο σφύριγμα οι Άγγλοι κέρδισαν ένα φάουλ σε καλή θέση για τα πόδια του μεσοεπιθετικού της Γιουνάιτεντ. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του αγώνα ο Μπέκαμ είχε αστοχήσει σε αρκετά χτυπήματα, με συνέπεια να δώσει το θάρρος στον σκόρερ, Σέρινχαμ, να διεκδικήσει την εκτέλεση. Όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Μπέκαμ λίγα χρόνια αργότερα, αυτή η πράξη του συμπαίκτη του τον γέμισε με αποφασιστικότητα και περισσότερη σιγουριά. Μετά από συνεννόηση, λοιπόν, έστησε τη μπάλα μπροστά από το ελληνικό τοίχος. Αφού πήρε λίγα μέτρα φόρα, ο Νικοπολίδης κάνοντας μισό βήμα προς τα δεξιά αντίκρισε τη μπάλα να παίρνει ασύλληπτα φάλτσα προτού καταλήξει στο δεξί “παραθυράκι” της εστίας του.

https://twitter.com/commentarylimbs/status/756886413497565184?lang=el

Το γήπεδο σείστηκε και ο Μπέκαμ έτρεξε προς το πέταλο για να πανηγυρίσει το τέρμα με το οποίο εξιλεώθηκε για το μεγαλύτερο αμάρτημα της καριέρας του. Η ανακούφιση από το γκολ της ισοφάρισης αποτυπώθηκε στην ένταση του πανηγυρισμού, με τον ίδιο να κραυγάζει και να ανοίγει τα χέρια του περιμένοντας την αποθέωση από εκείνους που τον χλεύαζαν για 4 έτη.

Ο ίδιος λίγα χρόνια αργότερα σχολίασε αυτό το τέρμα λέγοντας τα εξής: “Το φάουλ αυτό είχε να κάνει με το να βάλω ένα τέλος σε 4 χρόνια εξύβρισης. Τέσσερα χρόνια πικρίας. Για 4 χρόνια Άγγλοι οπαδοί, όχι όλοι τους αλλά αρκετοί για να πονέσει, μου φώναζαν τα χειρότερα πράγματα σε μένα όταν αγωνιζόμουν για τα λιοντάρια” ενώ πρόσθεσε ότι “δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεση άκουγα το χτύπημα ενός τυμπάνου. Το υπόλοιπο στάδιο είχε σιγήσει σαν να ήξεραν όλοι ότι το επόμενο χτύπημα θα καθόριζε ο αποτέλεσμα. Ο Τέντι προσπάθησε να πάρει τη μπάλα. Κανείς, όμως, δε θα μπορούσε να με σταματήσει από το να αναλάβω την εκτέλεση. Ένιωσα ήρεμος, με αυτοπεποίθηση και σίγουρος. Ήξερα ότι θα τα καταφέρω.”

Κάνοντας μία αναδρομή σε αυτήν την αναμέτρηση, ο νυν τεχνικός της Αγγλίας και τότε παίκτης της, Γκάρεθ Σαουθγκέιτ, αναφέρθηκε στην επιρροή του Μπέκαμ και στην εξαιρετική κατάσταση που βρισκόταν εκείνο το απόγευμα.

“Η απόδοση του Ντέιβιντ από πλευράς φυσικής κατάστασης σε αυτήν την αναμέτρηση ήταν απίστευτη. Δεν έχω δει ποτέ κανέναν με να αγωνίζεται με τόσο μεγάλα επίπεδα ενέργειας σε όλη τη διάρκεια του 90λεπτου. Κέρδιζε τη μπάλα στο δικό τους μισό, την προωθούσε μπροστά και σέντραρε. Ήταν μία από αυτές τις απίθανες εμφανίσεις που ένιωθες ότι έπαιζε με τεράστια ελευθερία. Αγωνιζόταν σαν δαιμονισμένος. Το γκολ ήταν αδιανόητο δεδομένων των συνθηκών”.

Αυτό το γκολ σήμανε την ολοκλήρωση ενός κύκλου για τον Ντέιβιντ Μπέκαμ μέσα από τον οποίο ωρίμασε και “μεγάλωσε” ποδοσφαιρικά. Παράλληλα, σφράγισε την αμετάκλητη είσοδο του στη κουλτούρα της διασημότητας ως σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ