ΚΡΙΜΑ ΡΕ ΠΕΔΡΟ! ΚΡΙΜΑ

Για να μην παρεξηγηθώ το σημερινό άρθρο ήθελα πολύ καιρό να το γράψω ωστόσο λόγω συγκυριών δεν κατέστη αυτό δυνατό.

Ο χθεσινός αγώνας του Ολυμπιακού στο Μιλάνο όμως, μου δίνει ένα παραπάνω κίνητρο για την ανάδειξη ορισμένων πραγμάτων τα οποία φαίνονται εδώ και καιρό ωστόσο κανένας δεν τα θίγει.

Αρχικά, μια ήττα του Ολυμπιακού στο Μιλάνο φαντάζει απολύτως φυσιολογική ακόμα και αν η Μίλαν τα τελευταία χρόνια είναι πεσμένη.

Έχει σαν σύνολο ποιοτικότερους παίκτες από την ομάδα του Πειραιά και είναι μια πολύ βαριά φανέλα.

Αν κάτι έπρεπε να κάνει ο Ολυμπιακός για να καταφέρει να πάρει αποτέλεσμα ήταν να σκοράρει πρώτος στο παιχνίδι και το έκανε.

Τι πέτυχε με αυτό? Αποδιοργάνωσε την Μίλαν και αν είχε τον Ποντένσε αντί του επιεικώς ελλιπέστατου Νάχουελ θα μπορούσε μέχρι το 70 να έχει βρεί και άλλο γκολ.

Ωστόσο, η επιπολαιότητα του Σισσέ που μέχρι το τραγικό 9λεπτο ήταν ουσιαστικός αλλά και η «εγκληματική» αδράνεια του Μάρτινς από τον πάγκο, οδήγησαν στον ξέσπασμα της Μίλαν και το τελικό σκορ έτσι όπως διαμορφώθηκε.

«ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ»

Ο Πέδρο Μάρτινς είναι ένας προπονητής του οποίου το πέρασμα μέχρι στιγμής από την ομάδα του Πειραιά θεωρείται άκρως επιτυχημένο.

Οδήγησε την ομάδα στους ομίλους του Europa League, είναι μέσα στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος και έχει επαναφέρει το καλό κλίμα εντός και εκτός ομάδας.

Ωστόσο, υπάρχει ένα στοιχείο ικανό να αλλάξει τα πάντα όπως επίσης και την άποψη όλων για το άτομο του.

Αυτό δεν είναι άλλο από την συνεχόμενη «αδράνεια» ως προς την παρέμβαση που πρέπει να κάνει από τον πάγκο όταν η ομάδα δεν αποδίδει πλέον στα επιθυμητά επίπεδα.

Χθες όμως έδωσε πραγματικά τα ρέστα του.

Εν πρώτοις, σε μια κίνηση προπονητικής «τρέλας» κατάφερε να παρουσιάσει μια ενδεκάδα διαφορετική κατά 11/11 σε σχέση με τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, πράγμα το οποίο αν και του «βγήκε» για 70 λεπτά είναι ακατανόητο και απαράδεκτο.

Σίγουρα, είναι τρομερό εργαλείο στα χέρια ενός προπονητή να διαθέτει 22 ποδοσφαιριστές αξιόμαχους ωστόσο είναι ακατανόητο και επικίνδυνο να παρατάσεις 11 που δεν έχουν παίξει ξανά μαζί ποτέ, σε αγώνα εναντίον της Μίλαν στο Σαν Σίρο και εκ των οποίων κάποιοι είναι και ανέτοιμοι.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως ήρθε από το 60ο λεπτό της αναμέτρησης και μετά που ο Πέδρο Μάρτινς έκατσε αναπαυτικά στο κάθισμα του πάγκου και ονειρεύτηκε τον Ολυμπιακό να κερδίζει εκεί χωρίς καμία αλλαγή.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Η ομάδα του Πειραιά παρατάχθηκε στον άξονα με Νάτχο, Γκιγιέρμε και Τουρέ, παίκτες πολύ ποιοτικούς οι οποίοι όμως με εξαίρεση των Γκιγιέρμε δεν μπορούν να ακολουθήσουν υψηλούς ρυθμούς πάνω από 60 λεπτά.

Για ένα δεκάλεπτο αυτό φαινόταν αφού η αναγκαία είσοδος του Καμαρά θα βοηθούσε στο πάγωμα της μπάλας, στα τρεξίματα αλλά και στις βοήθειες στον Κούτρη που είχε να αντιμετωπίσει τον Σούσο.

Η δεύτερη αναγκαία αλλαγή ήταν στα εξτρέμ που δεν ήξερες ποιον να βγάλεις και ποιον να αφήσεις.

Τον Φετφατζίδη του οποίου όλες οι εμφανίσεις συνοψίζονται στην φράση «ναι μεν αλλά» ή τον Νάχουελ ο οποίος στις δύο πρώτες εμφανίσεις που έχει κάνει έχει αφήσει τους πάντες άναυδους από το γεγονός ότι δεν προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο?

Επίσης, για όσους είναι λάτρεις στο να παρατηρούν λεπτομέρειες στα παιχνίδια, σας προκαλώ να θυμηθείτε που είχαν φτάσει οι κεντρικοί χαφ της Μίλαν από το 65΄ και μετά.

Θα σας πώ εγώ που, ο Μπίγλια και ο Μπακαγίοκο έκαναν παιχνίδι έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού με παράλληλες και διαγώνιες πάσες προς τον Καστιγιέχο και τον Σούσο.

Τι σημαίνει αυτό? Ότι θα έπρεπε να έχει μπεί άμεσα και ο Φορτούνης για να μπορέσει να τους «κρατήσει» πίσω και να μην είναι σε θέση να κάνει η ομάδα του Μιλάνου επίθεση και την περιοχή του Σα να την «πατάνε» 6 άτομα.

ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΣ

Ο προπονητής του Ολυμπιακού περίμενε λοιπόν να βγεί όλο το 2ο ημίχρονο με τους ίδιους παίκτες και να κάνει τις αλλαγές του στο 75-80 όπως συνηθίζει.

Μόνο που η Μίλαν όσο πεσμένη και αν είναι τον τελευταίο καιρό δεν είναι ούτε Λεβαδειακός, ούτε Πας Γιάννινα, ούτε καν ΠΑΟΚ.

Ο Ποντένσε μπήκε στο 71΄ αντί του Ναουέλ, σε ένα σημείο δηλαδή που ήξερε ο Ολυμπιακός ότι θα σφίξει ο κλοιός γύρω από την περιοχή του.

Η επόμενη αλλαγή ήταν η είσοδος του Μεριά αντί του MVP χθές για τον Ολυμπιακό Τοροσίδη ο οποίος ένιωσε ενόχληση.

Η κορυφαία όμως ήταν η είσοδος του Κώστα Φορτούνη αντί του Τουρέ στο 83΄, στο 3-1, σε μια κίνηση αν μη τι άλλο ακατανόητη.

ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ

Προς θεού, δεν χάθηκε τίποτα για τον Ολυμπιακό χθές στο Μιλάνο.

Άλλωστε αν καταφέρει να συγκεντρώσει 6 πόντους με την Ντουντελάνζ, θα ξαναμπεί δυνατά στο κόλπο της πρόκρισης, αφού το παιχνίδι στην Ισπανία εναντίον της Μπέτις αλλά και εκείνο στην Ελλάδα με την Μίλαν θα είναι παιχνίδια Do Or Die.

ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Είναι κομβικής σημασίας να αλλάξει ο προπονητής του Ολυμπιακού τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα παιχνίδια.

Όσο καλό σύνολο και αν έχει, όσο και αν έχει πολλές επιλογές παικτών, η εμμονή του σε ορισμένους εξ αυτών, οι –πάντα- καθυστερημένες αλλαγές του και οι –κάποιες φορές- ακατανόητες επιλογές του είναι ικανές να αλλάξουν όλο το κλίμα και εφόσον δεν έρχονται και τα αποτελέσματα να δημιουργηθεί γκρίνια και δυσφορία.