Οι G.O.A.T υποκλίθηκαν στην καλύτερη ομάδα

Τα ψέμματα τελείωσαν και οι εποχές άλλαξαν και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο το καλύτερο. Όσο μυθικός σκόρερ και να είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο, όσο μάγος και να είναι ο Λιονέλ Μέσι, μία ομάδα όπως αυτή η Αργεντινή και η Πορτογαλία είναι αδύνατο να την οδηγήσουν στην κορυφή του κόσμου.

Η απόδειξη είναι μπροστά στα μάτια μας και στις δύο περιπτώσεις. Μπορεί είτε ο CR7, είτε ο Μέσι να κάνουν ένα φοβερό ματς και να κάνουν το βήμα παραπάνω, αλλά είναι αδύνατο να κατακτήσουν μία διοργάνωση μόνοι τους, σε αυτή την εποχή που ζούμε και με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί το ποδόσφαιρο.

Ο Κριστιάνο έκανε το καλύτερο του ματς ενάντια στην Ισπανία. Τρία γκολ έβαλε και δεν κέρδισε καν η ομάδα του. Τι άλλο να κάνει δηλαδή; Ή μήπως περιμένει κάποιος ότι θα το κάνει αυτό σε κάθε ματς μέχρι τον τελικό; Είναι αδύνατο. Εάν υπάρχει μία ομάδα πίσω του να τον βοηθήσει και να μην βασίζεται αποκλειστικά σε εκείνον, τότε γίνεται. Αλλά με τα υπάρχοντα δεδομένα είναι αδύνατο.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Μέσι. Ο Αργεντινός είναι σε άσχημη θέση, καθώς παρά τα πολλά ονόματα που έχει η ομάδα του, τελικά σχεδόν όλοι είναι λίγοι και πρώτα απ’ όλα ο προπονητής που είναι πραγματικά ανίκανος να διαχειριστεί το μέγεθος της «Αλμπισελέστε» και την πληθώρα των αστεριών που έχει στο ρόστερ, ώστε να πάρει αυτό που θέλει.

Το είπε και ο Ντεσάμπ άλλωστε. Η Γαλλία είχε ένα σχέδιο να σταματήσει τον Μέσι και μετά τέλος, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Έριξε πάνω του τον Καντέ, ο οποίος κυνηγούσε τον Μέσι σε όλο το γήπεδο, ενώ είχε έτοιμο και άλλο παίκτη να βοηθήσει στο μαρκάρισμα, φροντίζοντας ταυτόχρονα να περιορίσει τις μεταβιβάσεις του Μπανέγα και του Μασεράνο προς εκείνον. Που να πάει ο Μέσι; Άνθρωπος είναι!

Όταν η δουλειά του στο χορτάρι είναι να ξεκινήσει το παιχνίδι, να δημιουργήσει, να σκοράρει ακόμη και να αμυνθεί, ενάντια σε παγκόσμιας κλάσης παίκτες και σε φοβερές ομάδες, δεν γίνεται να τα καταφέρει, χωρίς μεσαία γραμμή, με σάπια άμυνα και με κάποιον Παβόν και έναν αγνώριστο Ντι Μαρία (πέρα από το γκολ ήταν απογοήτευση σε όλο το Μουντιάλ).

Ο Ρονάλντο δεν έχει τον ίδιο ρόλο, αλλά ο Πορτογάλος περιμένει να του δώσουν μία ευκαιρία οι συμπαίκτες του και να αποδείξει ότι θα την κάνει γκολ. Κόντρα στην Ουρουγουάη, δεν του την έδωσαν καν. Που φταίει λοιπόν ο ίδιος;

Το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι έτσι, που ένας παίκτης, ακόμη και εάν θεωρείται G.O.A.T, μπορεί να κουβαλήσει την ομάδα του μέχρι ένα σημείο, μετά πέφτει σε τοίχο. Και για τους δύο, για τα δεδομένα που υπάρχουν σε Πορτογαλία και Αργεντινή, είναι κατόρθωμα να πάνε στους 16.

Εύλογα θα ανατρέξει κανείς στο παρελθόν για να πει για τον Μαραντόνα και το πως οδήγησε την «Αλμπισελέστε» στην κορυφή. Ασφαλώς και δεν μειώνει κανείς αυτό που πέτυχε, που ήταν ασύλληπτο, αλλά ήταν άλλη εποχή, άλλο ποδόσφαιρο. Τα αμυντικά συστήματα ήταν αλλιώς, οι τακτικές ήταν αλλιώς, οι ομάδες προσαρμόζονταν διαφορετικά σε έναν σούπερ σταρ που έπρεπε να περιορίσουν.

Αντί να κοιτάμε να μειώσουμε είτε τον έναν, είτε τον άλλο, είτε και τους δύο, ας υποκλιθούμε σε αυτό που κατάφεραν, όπως οι ίδιοι οι… G.O.A.T υποκλίθηκαν στις ανώτερες ομάδες που βρέθηκαν στο διάβα τους. Το γεγονός ότι δεν κέρδισαν το Μουντιάλ, ή ότι ο Μέσι δεν έχει πάρει κάτι με την Εθνική του, δεν πρέπει να μειώνει την αξία τους.

Το φετινό Μουντιάλ άλλωστε, αποδεικνύει περίτρανα ότι μια καλή ομάδα μπορεί να κοντράρει στα ίσα τους πάντες. Για αυτό και έχει κλείσει η διαφορά ανάμεσα στις ομάδες και έχουμε δει σε αυτή τη διοργάνωση ένα σωρό ντέρμπι, είτε λέγεται Βραζιλία-Κόστα Ρίκα, είτε Σουηδία-Γερμανία, είτε Μεξικό-Γερμανία, είτε Ισπανία-Μαρόκο, είτε Αργεντινή-Ισλανδία κλπ.