Γιαν Εμβιλά: «Το 2016 είχα πέσει σε βαθιά κατάθλιψη, νόμιζα ότι θα πεθάνω»
Μία συγκλονιστική συνέντευξη παραχώρησε ο Γιαν Εμβιλά στη γαλλική «Libetation» μιλώντας για την προσωπική μάχη που έδωσε με το «τέρας» της κατάθλιψης.
Μία συγκλονιστική συνέντευξη παραχώρησε ο Γιαν Εμβιλά στη γαλλική «Libetation» μιλώντας για την προσωπική μάχη που έδωσε με το «τέρας» της κατάθλιψης, αλλά και τα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια που πέρασε. Ο Γάλλος μέσος του Ολυμπιακού αναφέρθηκε στο πως εξελίχθηκε η καριέρα του, αλλά και τον προσωπικό «εφιάλτη» που έζησε το 2016 όταν μετακόμισε στη Ρωσία για να αγωνιστεί στο Καζάν.
«Ναι υπήρξε εποχή που έκανα τα πράγματα διαφορετικά: τα πάρτι, τους φίλους και το να παίρνω ένα αεροπλάνο να πάω οπουδήποτε. Τώρα όχι. Κοίτα είχα 2 παιδιά όταν ήμουν 20 και εκείνη την περίοδο είχα γίνει διεθνής. Μετά μεγαλώνεις και βλέπεις τα πράγματα αλλιώς. Σήμερα όταν μπορώ να κάνω κάτι το κάνω με τα παιδιά μου και την οικογένειά μου.
Και βέβαια τη μητέρα μου. Πάντα ήξερα πως ότι και εάν συμβεί θα είναι πάντα εκεί για μένα» τόνισε αρχικά ο Γιαν Εμβιλά και πρόσθεσε για τη διετία 2010-2012, όταν ήταν ένα απ’ τα πιο «hot» του γαλλικού ποδοσφαίρου. «Δέκα μήνες μετά το πρώτο μου ματς με τη Ρεν ήμουν στην 30άδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Δέκα μήνες! Κανείς δεν κάνει τέτοιο άλμα.
Ήταν όλα πολύ γρήγορα για μένα. Θα έπρεπε να είμαι πιο συγκεντρωμένος και επικεντρωμένος και να είχα προστατευθεί πιο καλά. Ήμουν 20 ετών κι ένα ιδιωτικό jet, ένα jet μόνο για μένα για ανάγκες του χορηγού, με πήρε από τη Γαλλία και με πήρε στη Βαρκελώνη για φωτογράφηση. Κι έπρεπε να είναι σαν… φυσιολογικό για μένα. Ένιωθα τότε πως απλά ζούσα τη ζωή κάθε παίκτη. Και δεν με πείραζε».
Ο Εμβιλά μίλησε και για τη συνάντηση που είχε με τη μητέρα του Κιλιάν Μπαπέ: «Γνώρισα τη μητέρα του στη Ρεν, που ήταν εκεί για τον Εκοκό (ετεροθαλή αδερφό του Μπαπέ). Τρομερή κυρία και πολύ δυνατή προσωπικότητα. Δεν ξεχνάω ποτέ πώς περνούσα τη ζωή μου στη Γαλλία.
Σου αρέσουν τα μοναδικά αφιερώματα; Οι σπάνιες ρετρό ιστορίες; Τα εμπεριστατωμένα κείμενα άποψης; Ή θες να ενημερώνεσαι για κάθε hot trend της ημέρας; Ό,τι και να ψάχνεις, το Debut.gr στα παρέχει όλα.
Τα σάντουιτς του Κουστερόν και τόσα άλλα. Πώς περνάγαμε στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς και όταν πηγαίναμε στη μητέρα μου που είχαμε ένα νόμισμα 10 φράγκων για να πάρουμε Coca Cola Freeway στα Lidl. Ακόμα και σήμερα το ίδιο κάνουμε με τα παιδιά μου με τα σάντουιτς και την Coca Cola.
Ακόμα αγοράζω τη μπαγκέτα μου από τα Lidl στην περιοχή μου στη Γαλλία γιατί αυτή προτιμώ. Όταν ήμουν 14 ή 15 ετών η Ρεν μου έδινε 292 ευρώ τον μήνα. Και μετά ο πατέρας μου τα έπαιρνε όλα. Και επειδή τα χρήματα τα έπαιρνε 6 του μήνα, πήγαινα στο ATM στις 5 για να πάρω τα χρήματα και να μην μας τα τραβήξει.
Μία Παρασκευή ήρθε η αστυνομία να με πάρει από το σχολείο για να με πάει σε έναν χώρο για κακοποιημένες γυναίκες, που είχαν πάει τη μητέρα μου. Θυμάμαι είχα βάλει τηλεόραση και άκουγα πως το να χτυπάς τα παιδιά σου είναι λάθος. Ο πατέρας μου ήταν σκληρός άνθρωπος. Ήμουν 6 και μου έλεγε “πρέπει να τρέξεις για μία ώρα” και έπρεπε να το κάνω.
Στα 14 μου στη Ρεν μπορούσα να ανταποκριθώ στα πιο σκληρά φυσικά τεστ. Μετά για μένα το ποδόσφαιρο δεν ήταν χόμπι. Είχα έναν στόχο. Πήρα το μυαλό και τον χαρακτήρα της μητέρας μου. Χωρίς αυτά δεν θα ήμουν εδώ. Και παρότι ο πατέρας μου ήταν πολύ σκληρός και δύσκολος και χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν εδώ. Τον πατέρα μου τον αγαπώ και τον έχω συγχωρέσει».
Εν συνεχεία μίλησε για την πιο δύσκολη περίοδο της καριέρας του. «Όταν γύρισα στο Καζάν το 2016 η διοίκηση μου έδωσε το πιο μεγάλο συμβόλαιο που είχα ποτέ. Τα λεφτά δεν αγοράζουν την ευτυχία. Το λέω γιατί το ξέρω: εκείνη την εποχή είχα πέσει σε βαθιά κατάθλιψη.
Είχα κρίσεις πανικού. Ένιωθα μοναξιά και είχα πρόβλημα με την απόσταση. Φοβόμουν ότι θα έχανα τα πάντα. Ξυπνούσα και έτρεμα. Νόμιζα ότι θα πεθάνω. Το είχα ψάξει ακόμα και στο Internet πως μπορείς να πεθάνεις έτσι».
