Δεν ήξερες τι ήταν πιο ανυπόφορο

Όσοι βρέθηκαν στο “Γ. Καραϊσκάκης” για να παρακολουθήσουν από κοντά την αναμέτρηση των προημιτελικών για το Κύπελλο Ελλάδος, ήλπιζαν ότι ΑΕΚ και Ολυμπιακός θα τους κάνουν να ξεχάσουν το ανυπόφορο κρύο απολαμβάνοντας μία τουλάχιστον “υποφερτή” ποδοσφαιρική παράσταση ανάμεσα στις θεωρητικά 2 καλύτερες ομάδες του φετινού πρωταθλήματος.

Ωστόσο, η πραγματικότητα ήρθε να τους διαψεύσει με την εικόνα των δύο ομάδων και τελικό 0-0 να καθιστά πραγματικό μαρτύριο την παρακολούθηση της αναμέτρησης αν αναλογιστεί κανείς ότι η θερμοκρασία έφτασε στους 5 βαθμούς Κελσίου.

Και όμως, τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού προμήνυαν ένα παιχνίδι στο οποίο τουλάχιστον δε θα απουσίαζαν τα γκολ. Οι “ερυθρόλευκοι” επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν την ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει οι φίλοι τους και έφτασαν κοντά στο γκολ με τον Τζούρτζεβιτς στο 5ο λεπτό να μην μπορεί με προβολή να νικήσει τον Μπάρκα. Λίγα λεπτά αργότερα, δε μπόρεσε με τον ίδιο τρόπο να ανοίξει το σκορ ο Ζιλέ μετά από εκτέλεση φάουλ του Φορτούνη.

Ωστόσο, το εντυπωσιακό ξεκίνημα του Ολυμπιακού γρήγορα έδωσε τη θέση του σε ένα άναρχο ποδόσφαιρο και από τις δύο πλευρές με τα σκληρά μαρκαρίσματα εκατέρωθεν να κυριαρχούν και τις άμυνες να λειτουργούν αποτελεσματικά ανακόπτοντας κάθε προσπάθεια δημιουργίας των δύο ομάδων. Αμφότεροι οι δύο μονομάχοι έμοιαζαν να αδυνατούν να περάσουν τη μπάλα από τον άξονα και να δημιουργήσουν από εκεί, με συνέπεια η μπάλα να φτάνει στους ακραίους επιθετικούς.

Η κακή μέρα, όμως του Σεμπά από τη μία μεριά και του Λάζαρου και του Λόπεζ από την άλλη στερούσε τη δυνατότητα σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ αντίστοιχα να απειλήσουν τουλάχιστον με σέντρες ή ατομικές ενέργειες. Τα λανθασμένα κοντρόλ και οι κακές τελικές πάσες ήταν περισσότερες από τις σωστές επιλογές, με αποτέλεσμα το αμυντικό κεντρικό δίδυμο των γηπεδούχων και η αμυντική τριάδα των φιλοξενούμενων να μοιάζει με απροσπέλαστο τοίχος.

Έτσι, από τη στιγμή που καμία ομάδα δεν μπορούσε να αλλάξει παραπάνω από 4 εύστοχες συνεχόμενες πάσες στο επιθετικό της μισό οδηγηθήκαμε στον παραδοσιακό τρόπο προσπάθειας δημιουργίας επικίνδυνων καταστάσεων, τις γιόμες. Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί των αμυντικών των δύο ομάδων, οι οποίες εξαιρουμένου του Μπακάκη διαθέτουν πύργους στην άμυνα, με συνέπεια και ο τελευταίος τρόπος απειλής να αποδεικνύεται ανεπαρκής. Αυτή η εικόνα με τα γεμίσματα από τo άμυντικό μισό, βέβαια, επαληθεύει την άποψη ότι τόσο το σύνολο του Γκαρθία όσο και αυτό Χιμένεθ δεν διαθέτει τους δημιουργικούς μέσους που θα φτιάξουν παιχνίδι από τον άξονα σε παιχνίδι με αυξημένο συντελεστή δυσκολίας και μεγάλη ένταση.

Κάπως έτσι, φτάσαμε στο τελευταίο 20λεπτο να περιμένουμε να λήξει η αναμέτρηση, καθώς οι πιθανότητες κρυολογήματος από το ανυπόφορο κρύο σε συνδυασμό με το άθλιο θέαμα, αποτελούσαν θανατηφόρο μείγμα.

Ελπίζουμε, τουλάχιστον σε μία πιο ενδιαφέρουσα ρεβάνς, κάτι που μοιάζει λογικότερο να συμβεί, καθώς ο φόβος και οι σκοπιμότητες της πρώτης αναμέτρησης θα έχουν παραμεριστεί και θα είναι αναπόφευκτο οι δύο ομάδες να πάρουν περισσότερα ρίσκα. Μέχρι τότε περαστικά σε όσους έκαναν το έγκλημα να πάνε στο γήπεδο χωρίς σκουφάκι και κασκόλ.