Τζίμι Γκριβς: Ο μύθος του αγγλικού ποδοσφαίρου

“Τα τρία Τ της επιτυχίας είναι: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη” είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης. Ο Τζίμι Γκριβς διέθετε άφθονο ταλέντο, πολλά… κιλά τόλμη αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για την τύχη του.

Το σκαρί του για επιθετικό, ειδικά εκείνη την εποχή, δεν προμήνυε ότι θα μπορέσει να διαπρέψει στο χώρο του ποδοσφαίρου και να “σκίσει” τα αντίπαλα δίχτυα. Ήταν κοντός και αδύναμος, ωστόσο διαθέτοντας τις άλλες δύο προαναφερθείσες αρετές στο μέγιστο βαθμό, κατάφερε να γίνει ένας ποδοσφαιρικός Θεός στην Αγγλία.

Ένα ίνδαλμα για πάρα πολλούς, τα επιτεύγματα του οποίου έχουν ριζώσει βαθιά στο Νησί. Ο Τζίμι Γκριβς απογειώθηκε στην κορυφή και έγραψε το όνομά του στην ιστορία του αθλήματος με τα πιο λαμπερά γράμματα, τα οποία δεν θα χάσουν ούτε λίγο από τη λάμψη τους όσα χρόνια και εάν περάσουν.

Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΡΑΨΩΔΙΑΣ

Ο Τζίμι Γκριβς γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου το 1940 και το όνειρο για εκείνον ξεκίνησε 16 χρόνια μετά, το 1956.

Από πιτσιρικάς που ήταν, το ταλέντο του ήταν έκδηλο, ωστόσο, όση ικανότητά και να είχε θα ήταν άχρηστη εάν δεν παρουσιαζόταν μία ευκαιρία. Έτσι λοιπόν, η Τσέλσι του δίνει τη δυνατότητα να αγωνιστεί για την ομάδα νέων της.

Εκείνος άρπαξε την ευκαιρία και απέδειξε με τον πιο περίτρανο τρόπο, ότι δεν πρόκειται απλά για ένα καλό παίκτη, αλλά για κάποιον που ήρθε να γράψει ιστορία και να αφήσει το στίγμα του στο ποδόσφαιρο.

Κατάφερε να σκοράρει 114 γκολ μέσα σε μία χρονιά με τους νέους και άφησε άπαντες με ανοιχτό το στόμα. Την αμέσως επόμενη σεζόν δεν θα γινόταν να μην παίξει για τη βασική ομάδα.

Το ντεμπούτο του ήταν πέρα για πέρα ονειρικό. Στην ισοπαλία (1-1) των “Μπλε” με την Τότεναμ πέτυχε το γκολ της ομάδας του και από τότε το… κοντέρ δεν σταμάτησε να γράφει. Τρία χρόνια (20 ετών) αργότερα κατάφερε να φτάσει τα 100 γκολ και έτσι έγινε ο νεότερος ever που καταφέρνει κάτι τέτοιο.

Διέθετε τα δύο βασικά στοιχεία που μπορούσαν να διαλύσουν οποιαδήποτε άμυνα. Είχε άριστη αίσθηση του γκολ και ταυτόχρονα ήταν άκρως απρόβλεπτος με τις κινήσεις του και τις ενέργειές του. Έτσι καμία αμυντική γραμμή δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στις ορέξεις του. Οι ικανότητές του είχαν πλέον ξεπεράσει τα σύνορα της Αγγλίας, οι “μνηστήρες” εμφανίστηκαν και εκείνος δεν έκλεισε τα αυτιά του.

Η ΜΙΛΑΝ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΜΟΣ

Το 1961, η Μίλαν ήθελε να τον κάνει δικό της, ούσα εντυπωσιασμένη από εκείνον. Έτσι ο Γκριβς πήρε την απόφαση να πάει στην Ιταλία, καθώς στο Νησί υπήρχε αναταραχή, που αφορούσε τις απολαβές των ποδοσφαιριστών με αποτέλεσμα να αργήσει η έναρξη του πρωταθλήματος και ο Γκριβς να υπογράψει στη Μίλαν.

Εκεί δεν μπόρεσε να στεριώσει. Δεν κατάφερε με τίποτα να προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής στην Ιταλία, αλλά και στις απαιτήσεις και τους περιορισμούς που του έβαζε η Μίλαν. Οι “Ροσονέρι” του απαγόρευαν να κάνει σεξ τρεις μέρες πριν τις αναμετρήσεις, ενώ του έβαλαν… φρένο και στις ορέξεις του για αλκοόλ που ήταν και η μεγάλη του αδυναμία. Σε όλα αυτά προστίθεται και το γεγονός ότι δεν του άρεσε καθόλου το φαγητό στην Ιταλία. Η επιστροφή του στην Αγγλία ήταν προ των πυλών.

Τσέλσι και Τότεναμ “κονταροχτυπήθηκαν” για να τον αποκτήσουν και τελικά ο Γκριβς κατέληξε στην αντίπαλη πλευρά του Λονδίνου, εκείνη των “Σπιρουνιών”. Η Τότεναμ πλήρωσε 99.999 λίρες, ποσό ρεκόρ για την εποχή και τον έκανε δικό της. Το ερωτηματικό που προκύπτει είναι γιατί όχι 100.000 λίρες. Το εν λόγω ποσό είχε τοποθετηθεί ως είδους “φράγμα” και δεν θέλησε κάποιος να το ξεπεράσει. Κάπως έτσι ξεκίνησε να γράφει ιστορία στην Τότεναμ.

Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΘΡΥΛΟΣ

Έδειξε εξαρχής τις προθέσεις του, πραγματοποιώντας ένα παραμυθένιο ντεμπούτο. Στην εντός έδρας αναμέτρηση της ομάδας του με αντίπαλο την Μπλάκπουλ (5-2), πέτυχε χατ τρικ, με το ένα από τα γκολ του να είναι με ανάποδο ψαλίδι. Η σεζόν κύλησε υπέροχα για εκείνον (21 γκολ σε 22 ματς στο πρωτάθλημα), κέρδισε το Κύπελλο Αγγλίας σκοράροντας στον τελικό, αλλά έχασε οριακά το πρωτάθλημα, το οποίο κατέκτησε η Ίπσουιτς.

Έσπασε το ρεκόρ με τα περισσότερα γκολ σε μία χρονιά, αφού τη σεζόν 1962-63, σε όλες τις διοργανώσεις, σημείωσε 37 γκολ σε 41 παιχνίδια, ξεπερνώντας τον Τεντ Χάρπερ και τον Μπόμπι Σμιθ, οι οποίοι μετρούσαν 36 τέρματα.

Στο τέλος της σεζόν πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Ρότερνταμ. Στον τελικό η Τότεναμ νίκησε 5-1 την Ατλέτικο Μαδρίτης με δύο γκολ του Γκρίβς και έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο. Στα 23 του χρόνια είχε ήδη σκοράρει 200 γκολ.

Στην Τότεναμ έμεινε συνολικά 9 χρόνια καταφέρνοντας να πετύχει 266 γκολ σε 379 ματς σε όλες τις διοργανώσεις και να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας. Με τα “Σπιρούνια” έσπασε όλα τα ρεκόρ. Για τρεις διαδοχικές σεζόν βγήκε πρώτος σκόρερ της κατηγορίας, κάτι που κατάφερε συνολικά 6 φορές στην καριέρα του, όσες κανένας άλλος. Έφτασε τα 357 γκολ στο αγγλικό πρωτάθλημα και φυσικά είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του μέχρι και σήμερα. Πραγματικός θρύλος.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΤΥΧΙΑ

Ήταν ένας μύθος φορώντας και τη φανέλα της εθνικής ομάδας της Αγγλίας. Βρίσκεται ακόμη και σήμερα τέταρτος στη λίστα με τους σκόρερς έχοντας καταφέρει να πετύχει 44 γκολ σε 57 συμμετοχές, στο διάστημα 1959-1967. Ωστόσο, είναι ο παίκτης με το μεγαλύτερο ποσοστό σκοραρίσματος απ’ όλους με την εθνική του, αφού έστελνε την μπάλα στα δίχτυα ανά 0,8 παιχνίδια.

Όλα ξεκίνησαν για εκείνον στις 17 Μαΐου του 1959, όταν έκανε το ντεμπούτο του σε μία αναμέτρηση κόντρα στο Περού στο στάδιο Νασιονάλ, σκοράροντας το μοναδικό τέρμα της ομάδας του στην ήττα με 4-1. Το τουρνουά ήταν απογοητευτικό για τους Άγγλους, οι οποίοι έχασαν και από τη Βραζιλία αλλά και από το Μεξικό. Ωστόσο, στον Γκριβς δεν ασκήθηκε κριτική, καθώς είχε πολύ καλή απόδοση.

Τον Οκτώβρη του 1960 πέτυχε δύο διαδοχικά χατ–τρικ ενάντια σε Βόρειο Ιρλανδία και Λουξεμβούργο και τον Απρίλιο του 1961 ακόμη ένα κόντρα στη Σκωτία.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 έπαιξε και στα 4 παιχνίδια των “Λιονταριών”, ενώ πέτυχε ένα από τα τρία γκολ της ομάδας του στη νίκη με 3-1 κόντρα στην Αργεντινή. Έπειτα ακολούθησε η ήττα από τη Βραζιλία και το άδοξο φινάλε στη διοργάνωση.

Το 1966 ήταν η σπουδαιότερη χρονιά στην ιστορία της Αγγλίας. Τα “Λιοντάρια” κατέκτησαν το Μουντιάλ, αλλά εκείνος δεν είχε το ρόλο που του άρμοζε εξαιτίας ενός τραυματισμού.

Ο Γκριβς έπαιξε και στα τρία παιχνίδια του ομίλου, κόντρα σε Μεξικό, Ουρουγουάη και Γαλλία. Ενάντια στους “Τρικολόρ” όμως είχε την πιο άτυχη στιγμή της καριέρας του, καθώς τραυματίστηκε.

Έτσι δεν μπόρεσε να αγωνιστεί στα υπόλοιπα παιχνίδια, μέχρι τον τελικό. Η Αγγλία όμως, είχε βρει τη χημεία της. Πήγαινε… τρένο και δεν μπορούσε κανείς να την σταματήσει. Ο Τζεφ Χαρστ ήταν ο αντικαταστάτης του Γκριβς και είχε δέσει αρμονικά με την υπόλοιπη ομάδα.

Παρότι ο Γκριβς ήταν έτοιμος να αγωνιστεί στον τελικό, ο Αλφ Ράμσεϊ δεν ήθελε να αλλάξει την ομάδα που κέρδισε όλα τα ματς στη νοκ άουτ φάση του Μουντιάλ. Τελικά ο Χαρστ σημείωσε χατ-τρικ στον τελικό ενάντια στη Δυτική Γερμανία και ανέβασε την Αγγλία στην κορυφή του κόσμου.

Ο ίδιος ο Γκριβς αργότερα δήλωσε ότι δεν είναι απογοητευμένος που δεν έπαιξε στον τελικό του Μουντιάλ, αφού η ομάδα του τελικά κατάφερε να κερδίσει. Ωστόσο, του μένει η πικρία ότι ένα τόσο μεγάλο επίτευγμα δεν πανηγυρίστηκε όσο θα έπρεπε από τον κόσμο.

Ο ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ

Οι Άγγλοι ποδοσφαιριστές της εποχής είχαν μεγάλη αγάπη για το ποτό (βλέπε Τζορτζ Μπεστ), κάτι που ισχύει και για τον Τζίμι Γκριβς. Το ποτό είχε αρχίσει να επηρεάζει την απόδοσή του στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και τη ζωή του γενικότερα, αφού χώρισε με την επί χρόνια γυναίκα του, Ίρεν, εξαιτίας του αλκοολισμού.

Έτσι έφυγε από την Τότεναμ στα 31 του και πήγε στη Γουέστ Χαμ. Εκεί έμεινε για ένα χρόνο και μετά αποσύρθηκε, με το ποτό να τον έχει κατακυριεύσει. Το λάθος είναι όμως ότι δεν επανήλθε ποτέ και όπως λέει και ο Βίκτωρ Ουγκώ: “το να πέσεις δεν είναι τρομερό το να μη θέλεις να σηκωθείς είναι ολέθριο”.

Προσπάθησε να ξεπεράσει το πρόβλημά του και δηλώνει ότι από το 1978 και μετά δεν έχει ξαναπιεί.

Πριν κάποια χρόνια υπέστη εγκεφαλικό και βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι από τότε.  Πλέον είναι 77 ετών. Πρόσφατα τον είδαμε όταν συναντήθηκε με τον Χάρι Κέιν.