Χόκεϊ με τα κύματα

“Υπάρχει Χόκεϊ επί πάγου στην Ελλάδα;”. Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση σε όσους αναφέραμε πως πρόκειται να κάνουμε αφιέρωμα. “Κι όμως υπάρχει”, ήταν η απάντηση. Ποια είναι άραγε η κατάσταση σήμερα στο ελληνικό χόκεϊ, όταν την ίδια στιγμή το αμερικάνικο έχει φτάσει να έχει τόσους θεατές όσο και το NBA, με τηλεοπτικούς σταθμούς να ξοδεύουν εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να μεταδώσουν αγώνες στον πάγο;

©AkisKatsoudas

Την περασμένη Παρασκευή συναντήσαμε στο παγοδρόμιο του Athens Heart, για να μιλήσουμε για το άθλημα στη χώρα και να δούμε έναν αγώνα, μέλη της ομάδας των Ιπτάμενων Παγοδρόμων, έναν απ τους συλλόγους με τα περισσότερα πρωταθλήματα χόκεϊ επί πάγου στην Ελλάδα. Πολλοί απ’ αυτούς μάλιστα ήταν και μέλη της εθνικής ομάδας Χόκεϊ επί πάγου. Μιας ομάδας η οποία κατάφερε το 2010 να φέρει ασημένιο μετάλλιο στο χώρα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τρίτης κατά σειράς κατηγορίας. Πως όμως ξεκίνησαν όλα και γιατί σήμερα, 7 χρόνια μετά, ασημένιοι παγκόσμιοι πρωταθλητές περιμένουν να αγωνιστούν σε ιδιωτικό παγοδρόμιο μετά τις 11 το βράδυ;

Το άθλημα των μεταναστών

“Ξεκινήσαμε να παίζουμε χόκεϊ επί πάγου στην Ελλάδα το 1984” θυμάται ο Παναγιώτης Ευκαρπίδης, ο οποίος ήταν απ’ τους ιδρυτές του αθλήματος στην Ελλάδα, αποτέλεσε βοηθός προπονητή της εθνικής ομάδας ενώ συνεχίζει να αγωνίζεται ακόμη μέχρι σήμερα. Δεν το έβλεπαν, όμως, επαγγελματικά αλλά πιο πολύ για πλάκα, όπως προσθέτει ο ίδιος, καθώς οι περισσότεροι είχαν ρθει μετανάστες απ τον Καναδά, τη Τσεχοσλοβακία, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, όπου και το άθλημα ήταν ήδη ευρέως γνωστό.

Ήταν η περίοδος κατά την οποία υπήρχαν μεγάλα παγοδρόμια στην Ελλάδα, παραδέχεται ο ίδιος. Μέσα στα επόμενα χρόνια άρχιζαν να αυξάνονται οι ομάδες που ασχολούνταν με το άθλημα, με τις πρώτες παιδικές ομάδες να ξεκινούν, βγάζοντας όπως μας επισήμανε χαρακτηριστικά στη συνέχεια τη “τυχερή γενιά” του ελληνικού χόκεϊ.

©AkisKatsoudas

Σημείο καμπής, το 1989 όταν και διοργανώθηκε το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα χόκεϊ στο ΣΕΦ όπου και στα τωρινά παρκέ υπήρχε πίστα με πάγο. “Αν παρατηρήσεις καλά σήμερα πρέπει να υπάρχουν ακόμη οι σωλήνες και οι σιδερένιες μπάρες του παγοδρομίου” πρόσθεσε ο Γιώργος Καλύβας, ο οποίος παίζει χόκεϊ εδώ και 20 χρόνια. Όπως μάλιστα μας ενημέρωσαν χαρακτηριστικά, υπήρχαν ακόμη και ομάδες απ τη Θεσσαλονίκη που έρχονταν στην Αθήνα για να αγωνίζονται.

Πλέον είχε συγκεντρωθεί ένας ικανός αριθμός παικτών για να δημιουργήσουν μια ελληνική εθνική ομάδα. Την πρώτη κιόλας χρονιά συμμετοχής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τρίτης κατηγορίας πήρε τη 3η θέση, νικώντας κατά σειρά Λουξεμβούργο, Ισραήλ και Τουρκία. Δεν έχει όμως καμιά σχέση η δυναμική των ομάδων της τρίτης με την πρώτη κατηγορία, παραδέχτηκε ο Σπύρος Πλούτσης, τερματοφύλακας της ομάδας των Ιπτάμενων και της εθνικής ομάδας.

Μια χώρα χωρίς παγοδρόμιο και τα ταξίδια για προπονήσεις στο εξωτερικό

Και ενώ όλο και περισσότερα παιδιά έμπαιναν στο χόκεϊ, μεταξύ αυτών και κάποιοι που δεν είχαν ξαναπατήσει πάνω σε πάγο, μέσα σε 2 χρόνια, απ το 1999 μέχρι το 2001 έκλεισαν όλα τα παγοδρόμια στη χώρα, με αποτέλεσμα όλες οι ομάδες και η εθνική να μείνει χωρίς στεγή.

Αυτή η κατάσταση διήρκεσε μέχρι το 2008. “Δεν μπορούσαμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια” πρόσθεσαν. Απ’ το 2004 λοιπόν ξεκίνησαν παίκτες και προπονητές απ όλες τους ελληνικούς συλλόγους, να πηγαίνουν για τα επόμενα χρόνια στη Τσεχία, ώστε να κάνουν εκεί προπονήσεις όταν στην Ελλάδα παγοδρόμιο αγνοούνταν. Διοργάνωσαν μάλιστα στην Τσεχία τουρνουά με το όνομα “Ακρόπολις” στο οποίο και συμμετείχαν ομάδες του εξωτερικού.

©AkisKatsoudas

Αυτή ήταν και η περίοδος κατά την οποία χάθηκαν πάρα πολλά ταλέντα του ελληνικού χόκεϊ που δεν κατάφεραν να κάνουν αυτά τα ταξίδια για προπονήσεις στο εξωτερικό. Ήταν πάρα πολλά τα έξοδα απ’ τα μεταφορικά, μέχρι το φαγητό και τα ξενοδοχεία, προσθέτουν. “Ευτυχώς μόνο που γνωρίζαμε τον πρόεδρο των τσέχικων αεροδρομίων και μας έκανε εκπτώσεις στα εισιτήρια” παραδέχεται ο Παναγιώτης Ευκαρπίδης, ο οποίος πήρε μέρος σ όλα τα ταξίδια.

Είχε δημιουργηθεί κατά κάποιο τρόπο μια “ανεπίσημη” εθνική ομάδα που έδινε αγώνες μόνο στο εξωτερικό. Όλη αυτή την προσπάθεια των παικτών, όπως μας επισήμαναν, την έβλεπε η Διεθνής Ομοσπονδία Χόκεϊ η οποία ήρθε στην Ελλάδα για να ελέγξει τα φύλλα αγώνος απ τα τουρνουά του εξωτερικού με σκοπό να συμπεριληφθεί ξανά στο καλεντάρι των αγώνων. Και πράγματι, η Ελλάδα πήρε την έγκριση για να συμμετέχει πάλι στα παγκόσμια πρωταθλήματα.

Για την ανάκαμψη αυτή του ελληνικού χόκεϊ επί πάγου μετά από 8 χρόνια απραξίας είχε κάνει, μάλιστα, διθυραμβικό άρθρο στο επίσημο site της NHL, της διοργανώτριας αρχής του διάσημου αμερικανικού πρωταθλήματος.  Σ ένα άλλο μάλιστα κείμενο αναγράφεται χαρακτηριστικά πως αν υπήρχε χρυσό μετάλλιο επιμονής και αποφασιστικότητας στο να ξεπεραστούν μεγάλες δυσκολίες, η Ελλάδα θα άξιζε με διαφορά να είναι ο νικητής.

Η μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε και το ασημένιο μετάλλιο με 5 μέρες προπόνηση

Το 2008 άνοιξε το παγοδρόμιο στο ΟΑΚΑ και στα Λιόσια. Όλοι πίστευαν πως τα πράγματα είχαν μπει σε μια σειρά. Σ όλα αυτά και η απόφαση της Διεθνής Ομοσπονδίας Χόκεϊ να γίνει το παγκόσμιο πρωτάθλημα τρίτης κατηγορίας στην Αθήνα. Ωστόσο 3 μήνες πριν διεξαχθεί, η διοργάνωση η νεοσύστατη ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να μην αναγερθεί ξανά το παγοδρόμιο των Λιοσίων, το οποίο διαλύεται, όπως συμβαίνει πάντα, κάθε καλοκαίρι για να ξαναφτιαχτεί το φθινόπωρο, και να μη γίνει τελικά το παγκόσμιο πρωτάθλημα.

“Είχαμε ετοιμάσει τα πάντα. Είχαμε μιλήσει ακόμη με δήμους που θα έφερναν λεωφορεία με παιδιά από σχολεία” παραδέχεται ο Παναγιώτης Ευκαρπίδης. “Ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία του ελληνικού χόκεϊ να αναδειχτεί” πρόσθεσαν και οι τρεις. “Γίναμε διεθνώς ρεζίλι καθώς κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά”.

Ο Ιάσονας ξεκίνησε το χόκεϊ από μία ταινία. ©AkisKatsoudas

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα έγινε στο Λουξεμβούργο και η ελληνική εθνική ομάδα τελικά κατέκτησε τη 2η θέση, διεκδικώντας την άνοδο στη δεύτερη κατηγορία! Κι όλα αυτά με μόνο 5 μέρες προπόνηση γιατί στην Ελλάδα δεν υπήρχε παγοδρόμιο, όταν την ίδια στιγμή οι υπόλοιπες ομάδες πατούσαν πάγο 9 μήνες το χρόνο, όπως προσέθεσαν. “Θα παίρναμε το χρυσό σίγουρα αν ήμασταν στην Ελλάδα” παραδέχτηκε ο Γιώργος Καλύβας. Υπήρξαν μέχρι και προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού για παίκτες της εθνικής.

Η προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανό το χόκεϊ.

Η εθνική ομάδα όμως δεν υπάρχει πια, μας ενημέρωσαν οι παίκτες των Ιπτάμενων στην πορεία της συζήτησης. Τελευταία φορά που κατέβηκε σε αγώνες ήταν το 2013, όταν και έληξε η προθεσμία της Διεθνής Ομοσπονδίας Χόκεϊ για να φτιαχτεί ένα παγοδρόμιο διεθνών προδιαγραφών και διαστάσεων.

“Στο εξωτερικό έχουμε μεγαλύτερη αναγνώριση απ ότι στην Ελλάδα” επισημαίνει ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας της εθνικής ομάδας, Σπύρος Πλούτσης, ο οποίος έφτασε στην Ελλάδα έχοντας ήδη αγωνιστεί στην Τσεχία για 15 χρόνια. Κι αυτό καθώς σύμφωνα με τους κανονισμούς της διεθνής ομοσπονδίας για να κατεβεί μια χώρα σε πρωτάθλημα πρέπει να έχει το δικό της γήπεδο. Η Ελλάδα, λοιπόν, ήταν η μοναδική χώρα για την οποία υπήρξε μια εξαίρεση, με τον όρο να γίνει παγοδρόμιο μέχρι το 2013. Αυτό ποτέ δεν έγινε, με αποτέλεσμα η εθνική ομάδα να μπει σε απραξία.

“Τώρα πια και να θέλαμε να κατεβούμε ξανά σε παγκόσμιο πρωτάθλημα δε θα μπορούσαμε. Ίσως με εντατικές προπονήσεις κάθε μέρα για ένα ολόκληρο χρόνο να τα καταφέρναμε” παραδέχθηκαν γελώντας. “Πέρυσι παραδείγματος χάριν ανέβηκε κατηγορία το Λουξεμβούργο το οποίο το νικούσαμε 5 χρόνια πριν”, επεσήμανε ο κ. Ευκαρπίδης.

©AkisKatsoudas

Σήμερα όλοι οι αγώνες γίνονται στο ιδιωτικό παγοδρόμιο του εμπορικού κέντρου του Athens Heart, το οποίο είναι πολύ μικρότερων διαστάσεων από ένα ολυμπιακών. Τα τελευταία, μάλιστα, χρόνια έχει σταματήσει να γίνεται και πανελλήνιο πρωτάθλημα. Οι ομάδες απ τη Θεσσαλονίκη κάνουν πια αγώνες στα Σκόπια. Το χόκεϊ ποτέ δεν είχε είχε τη δική του ομοσπονδία, παραδέχθηκε ο Παναγιώτης Ευκαρπίδης, παρα το γεγονός πως το άθλημα έχει φέρει στη χώρα δυο παγκόσμια μετάλλια. 

Τα ματς πια είναι φιλικού τύπου. “Δεν παίζουμε πολύ σκληρά όπως θα ‘χεις δει στο youtube”είπαν γελώντας λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας μεταξύ Ιπτάμενων και Άλμπατρου. “Ούτε καν γυαλί τριγύρω απ τον πάγο δεν υπάρχει. Να φανταστείς δεν υπάρχουν ξεχωριστά αποδυτήρια και όλοι αλλάζουν στο ίδιο” συνέχισε ο Παναγιωτης Ευκαρπίδης λίγο πριν μπούμε στο παγοδρόμιο. Οι αγώνες, μάλιστα, γίνονται πολύ αργά, μετά τις 11, όταν και κλείνει το παγοδρόμιο για ευρεία χρήση.

Η νέα γενιά του ελληνικού χόκεϊ

Το θετικό, όμως, είναι, σύμφωνα με τους ίδιους, πως υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα, συμμετέχοντας σε παιδικές ομάδες. Υπάρχει και μια μηνιαία συνδρομή, όπως μας είπαν οι ίδιοι, για να βγαίνουν εις πέρας τα έξοδα, καθώς μόνο μια προπόνηση εκεί κοστίζει 120 ευρώ.

Για να μπαίνουν λοιπόν οι νέοι παίκτες στο κλίμα αγωνίζονται κάθε Κυριακή με την ανδρική ομάδα των Ιπτάμενων. “Πολλά παιδιά έρχονται στο χόκεϊ επειδή έχουν παίξει κάτι ανάλογο στο playstation” είπε ο Σπύρος Πλούτσης, ο οποίος παράλληλα προπονεί την παιδική ομάδα. Ιδιαίτερη ήταν όμως η ιστορία και του Ιάσονα, ο οποίος παίζει περίπου 20 χρόνια χόκεϊ παρόλο που είναι μόλις 31 ετών. “Είχα δει την ταινία Mighty Ducks, ζούσα και κοντά στο πρώην παγοδρόμιο του Μοσχάτου και είπα να ξεκινήσω” μας είπε λίγο πριν ετοιμαστεί για να βγει στο παγοδρόμιο.

©AkisKatsoudas

Δεν είναι λίγοι όμως εκείνοι οι γονείς που έχουν ζήσει σε μια ξένη χώρα με παράδοση στο χόκεϊ, και οι οποίοι στέλνουν τα παιδιά τους τώρα πια στην Ελλάδα να μάθουν το άθλημα. Παρατηρώντας τον αγώνα μπορούσες να καταλάβεις πως αυτή η πολυπολιτισμικότητα του αθλήματος δεν έχει χαθεί ακόμα. Μερικοί μάλιστα στον αγώνα δεν μιλούσαν καθόλου ελληνικά και επικοινωνούσαν για την πορεία του ματς στα αγγλικά. Ένας μάλιστα εξ αυτών, φοιτητής απ τη Σουηδία που ήρθε στην Ελλάδα καθώς ο πατέρας του άρχιζε να δουλεύει στην Ελλάδα.

Δεν είναι όμως μόνο αυτοί. Παίκτες κατά καιρούς παίζουν από Ρωσία, Καναδά, ΗΠΑ, Φιλανδία, Γαλλία ακόμη και Τουρκία. Είναι όλοι αυτοί, μεταξύ εκείνων και η τυχερή φουρνιά που κατάφερε να αγωνιστεί σε μεγάλα ολυμπιακά στάδια και να πανηγυρίσει παγκόσμια μετάλλια, που πρέπει να βοηθήσουν να κρατηθεί ακόμη ζωντανό το άθλημα στη χώρα, θα παραδεχτεί ο κ. Ευκαρπίδης πριν τον αγώνα.

“Γιατί το χόκεϊ, όσο περίεργο και να ακούγεται, ταιριάζει στους Έλληνες”.