Οι Άτλαντες του μπάσκετ!

Αν κάποιος περνούσε απ’ την πλατεία Συντάγματος λίγες μέρες πριν τη διοργάνωση θα έβλεπε ακόμη και τη νύχτα τεχνικούς να τοποθετούν μπασκέτες και παρκέ. Ρωτώντας λοιπόν τους διοργανωτές μάθαμε πως το προσεχές σαββατοκύριακο επρόκειτο να διεξαχθεί το πρώτο στην Ελλάδα 3on3 τουρνουά μπάσκετ με αμαξίδια εν όψει 3ης Δεκεμβρίου, παγκόσμιας ημέρας για τα άτομα με ειδικές ικανότητες.

Πλησιάζοντας την πλατεία Συντάγματος στις 10:30 Κυριακή πρωί για την τελική φάση των αγώνων όλα γύρω έμοιαζαν όπως κάθε άλλο κυριακάτικο πρωινό. Ελάχιστος κόσμος στους δρόμους, κλειστά μαγαζιά και οι τριγύρω πλατείες μόνο με ηλικιωμένους οι οποίοι έκαναν την καθημερινή τους πρωινή βόλτα. Την ίδια ώρα όμως στην πλατεία είχαν ξεκινήσει να καταφθάνουν οι πρώτοι παίκτες μαζί με τις οικογένειές τους που άρχιζαν να γεμίζουν τις κερκίδες, οι οποίες είχαν στηθεί απέναντι απ το γήπεδο και το υπό κατασκευή χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης.

Λίγο αργότερα και πριν αρχίσουν οι αγώνες στο γήπεδο έφτασε και ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας, Δημήτρης Παπανικολάου. Αφού έκανε κάποια σουτάκια με τους παίκτες σε αμαξίδια, στήθηκε μαζί με τους αθλητές για να βγάλει κάποιες φωτογραφίες. “Δεν ήρθα μόνο για τις φωτογραφίες” είπε ο ίδιος γελώντας μετά τη φωτογράφιση όταν πήγε για λίγο στην άκρη να μιλήσει στο τηλέφωνο.

Η ώρα είχε πάει 11 και ο κόσμος είχε αρχίσει να γεμίζει τις κερκίδες όσο και γύρω απ τα κιγκλιδώματα, κυρίως από ανθρώπους που έφταναν στο κέντρο με το μετρό, μη γνωρίζοντας κιόλας τη διοργάνωση, και έμεναν για αρκετή ώρα παρακολουθώντας τους αγώνες.

Την ίδια στιγμή ξεκινούσαν σιγά σιγά οι αγώνες της δεύτερης ημέρας οι οποίοι και θα αναδείκνυαν το νικητή του τουρνουά. Είχαν προηγηθεί μάλιστα τα ματς του Σαββάτου που ξεχώρισαν τους φιναλίστ.

«Δεν πρόκειται για τυχαίους αθλητές» είπε απ’ το μικρόφωνο ο εκφωνητής της διοργάνωσης λίγο πριν ξεκινήσουν οι αγώνες. Και πράγματι, οι περισσότεροι απ τους αθλητές με αμαξίδια αγωνίζονται ή αγωνίζονταν μέχρι πρότινος στην εθνική ομάδα της χώρας, έχοντας ως παράσημο μάλιστα το γεγονός πως αποτελούν την πρώτη ομάδα παγκοσμίως που έχει καταφέρει να πετύχει σε αγώνα πάνω από 100 πόντους.

Όσο περνούσε η ώρα και τα ματς άρχιζαν να γίνονται πιο σκληρά, ξεκίνησαν και οι επαφές να γίνονται πιο συχνές και δυνατές, με μερικούς πάνω στην ένταση να βγάλουν μια άμυνα να πέφτουν στο παρκέ. Η ετοιμότητά του όμως στον τρόπο με τον οποίο ανέβαιναν ξανά στο καροτσάκι έδειχνε το πως αυτοί οι αθλητές έχουν αγωνιστεί επαγγελματικά.

Η κερκίδα πια είχε γεμίσει και απ’ τους μικρούς αθλητές των παιδικών τμημάτων του μπασκετικού Παναθηναϊκού οι οποίοι είχαν έρθει μαζί με τους προπονητές τους να παρακολουθήσουν το τουρνουά και να συμμετέχουν σε κάποια acts στα διαλείμματα απ’ τους αγώνες.

Τα τριγύρω κιγκλιδώματα είχαν πια γεμίσει από θεατές, με μερικούς μάλιστα να σηκώνονται στις μύτες των ποδιών του για να δουν τα ματς. Πιο τυχεροί οι μικροί θεατές οι οποίοι έβλεπαν τους αγώνες κάτω απ τα κάγκελα τα οποία είχαν τοποθετηθεί γύρω απ τον αγωνιστικό χώρο.

Κι ενώ όλοι παρακολουθούσαν τα τεκτενόμενα στον αγωνιστικό χώρο, τα βλέμματα άρχισαν να στρέφονται λίγο δίπλα όταν κατέφθασαν διεθνείς Έλληνες μπασκετμπολίστες για να στηρίξουν τη διοργάνωση, όπως ο Βαγγέλης Μάντζαρης ο οποίος περίμενε υπομονετικά να φωτογραφηθεί με όσους πέρναγαν απ το Σύνταγμα. Μεταξύ αυτών σχεδόν όλοι οι μικροί αθλητές του Παναθηναϊκού, άλλοι δειλά δειλά και άλλοι περιμένοντας ακόμη και δέκα λεπτά στην ουρά για μια selfie.

«Είναι πολύ δύσκολο αυτό που κάνετε» απευθύνθηκε στους διαγωνιζόμενους απ το μικρόφωνο ο παίκτης του Ολυμπιακού.

«Πολλοί απ’ τους αθλητές που βλέπεις τώρα να παίζουν σε αμαξίδιο έπαιζαν και πριν χτυπήσουν» μας είπε ξαφνικά ένας απ’ τους παρευρισκόμενους έξω απ τα κιγκλιδώματα. Σ’ ένα απ τα διαλείμματα οι διεθνείς έβαλαν τα καροτσάκια για να αγωνιστούν μ’ αυτά 3 λεπτά.

«Δε θα μπορούσα ποτέ να κάνω αυτό που κάνετε» κατέληξε ο Βαγγέλης Μάντζαρης βγάζοντας με τη βοήθειά τους τη ζώνη του αμαξιδίου.