Τα ακόντια που δόξασαν την Αθήνα

Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 1982. Ως οικοδέσποινα, η Αθήνα είχε φορέσει τα καλά της και φιλοξενούσε τους κορυφαίους αθλητές της Γηραιάς Ηπείρου. Ήθελε να χαραχτεί στις μνήμες απανταχού των φίλων του στίβου και να τους κάνει να ξεχάσουν τους αγώνες που είχαν λάβει χώρα μόλις δεκατρία χρόνια πίσω, στο «Στάδιο Καραϊσκάκης» εν μέσω της Χούντας.

Ελεύθερη σαν ανέπνεε πλέον η πρωτεύουσα, ήθελε να σημαδευτεί από κάτι ανώτερο. Κάτι καθαρότερο από τη δικτατορία που σημάδεψε τους αγώνες το ’69.

Αλλά για να τα καταφέρει, να κατορθώσει να πετύχει το στόχο της, αποζητούσε μία νίκη. Ένα χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα. Αυτό, ναι, θα ήταν κάτι για το οποίο θα έμενε στις μνήμες όλων και κυρίως των ίδιων των Ελλήνων η διοργάνωση αυτή. Μία διοργάνωση που από μόνη της έφερε… γρουσούζικο αριθμό αφού επρόκειτο για το 13ο Πρωτάθλημα Στίβου.

Η πίστη για τη διάκριση και το «χρυσό» ακόντιο

Οι δύο πρώτες ημέρες του θεσμού δεν κύλησαν όπως θα ήθελαν οι Έλληνες αθλητές. Ο κόσμος στις εξέδρες όμως παρέμενε πιστός στο «ραντεβού» του και κατέκλυζε το «Σπύρος Λούης» με την ελπίδα να δει την ελληνική σημαία να σηκώνεται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Αυτό έκαναν και την τρίτη ημέρα, όταν και το στάδιο γέμισε από 75 χιλιάδες φιλάθλους, οι οποίοι είχαν καταφθάσει στο γήπεδο αισιόδοξοι πως εκείνη η ημέρα θα «ντυνόταν» στα χρυσά.

Ήταν η ημέρα που αγωνίζονταν δύο από τις κορυφαίες Ελληνίδες ακοντίστριες της σύγχρονης ιστορίας, η Άννα Βερούλη και η Σοφία Σακοράφα. Έχοντας «χτίσε» ένα αρκετά γνωστό όνομα με τις επιδόσεις τους εντός των συνόρων, οι δύο αθλήτριες μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο κάτω από τις επευφημίες όλων των Ελλήνων φιλάθλων που τις καλούσαν να φέρουν στη χώρα ένα μετάλλιο.

Ο τελικός του ακοντισμού στις γυναίκες είχε ξεκινήσει. Η 25χρονη Βερούλη ξεκίνησε καλύτερα, με την πρώτη της βολή στα 64.58μ. να τη φέρνει στην τρίτη θέση. Η Σακοράφα από την άλλη παρέμενε μακριά από το βάθρο, πέμπτη. Σταθερά στην κορυφή, βρισκόταν η Ανατολικογερμανίδα, Άντζι Κέμπε που είχε ρίξει το ακόντιό της στα 65 μέτρα και 12 εκατοστά.

Οι δύο Ελληνίδες όμως δεν θα τα παρατούσαν τόσο εύκολα.

Είναι η σειρά της Βερούλη. Στο «Σπύρος Λούης» επικρατεί απόλυτη σιγή. Η νεαρή ακοντίστρια πραγματοποιεί τη βολή της. Και τότε συμβαίνει το απίστευτο. Όχι μόνο περνά με άνεση τη Γερμανίδα αντίπαλό της αλλά στέλνει το ακόντιο πάνω από τα εβδομήντα μέτρα (70.02μ.) με όλο το στάδιο να τη συνοδεύει στους έξαλλους πανηγυρισμούς της για την πρωτιά και το χρυσό μετάλλιο.

Πανηγυρισμοί που θα εντείνονταν λίγα λεπτά αργότερα, όταν η Σακοράφα θα έριχνε το ακόντιό της στα 67.04μ. και θα κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο.

Η επιτυχία που αποζητούσε με τόση λαχτάρα η Αθήνα είχε έρθει. Και μάλιστα εις διπλούν. Η ελληνική σημαία κυμάτιζε περήφανη στον ιστό του Ολυμπιακού Σταδίου με τις επιδόσεις των δύο Ελληνίδων πρωταθλητριών να χαράσσονται στην ιστορία του ακοντισμού αλλά και ευρύτερου του ελληνικού αθλητισμού.

Η απόδοση τιμών στα «χρυσά» κορίτσια

Οι δύο ακοντίστριες είχαν κερδίσει μία θέση στην καρδιά όλων των Ελλήνων. Αποτέλεσαν το λόγο που απανταχού οι Έλληνες φίλαθλοι έστρεψαν το βλέμμα τους και στο στίβο.

Την ίδια χρονιά, Βερούλη και Σακοράφα αναδείχθηκαν αθλήτριες της χρονιάς και μάλιστα χωρίς να πραγματοποιηθεί καν ψηφοφορία.

Ο νομός Καβάλας, δε, θέλησε να τιμήσει τη Βερούλη και γι’ αυτό έδωσε το όνομά της στο Δημοτικό Στάδιο της πόλης, το οποίο μετονομάστηκε σε «Βερούλειο Στάδιο».

Μέχρι και ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Ανδρέας Παπανδρέου, κάλεσε στο γραφείο του τις δύο πρωταθλήτριες προκειμένου να τις συγχαρεί για την επιτυχία τους. Ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία του εθιμοτυπικού που θέλει τους πολιτειακούς παράγοντες να καλούν και να συγχαίρουν δια ζώσης τους αθλητές που διακρίνονται σε κάποιους αγώνες διεθνούς επιπέδου.


ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΟΙ ΣΤΙΒΟΥ ΑΘΗΝΑ'82 (ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΤΗΣ... από patagooos