Ο αλητάκος από τον Καναδά, αλήτης στο παρκέ και ενί(ς)οτε… σταρ

Ο Ντίλαν Ένις (αδερφός του πρώην παίκτη των Μπακς, Ρόκετς και Λέικερς, Τάιλερ) θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ένας προπονητής σε… σώμα παίκτη. Ένας «Floor General». Φέρνει ενθουσιασμό, ενέργεια, ατελείωτο πάθος, σε αυτό το άθλημα που λέγεται μπάσκετ. Θέτει πάντα το παράδειγμα με το εξαντλητικό και συναρπαστικό του παιχνίδι. Δεν έχει κάποια κίνηση σήμα-κατατεθέν, έχει όμως πολλές διαφορετικές. Που κρατάνε τους αντιπάλους πάντα με τον… φόβο.

Όλα τα παραπάνω τον βοήθησαν να αντέξει όσα πέρασε σε νεαρή ηλικία. Οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να φτάσει εκεί που μπορούσε. Όμως ακόμα και τώρα αποτελεί έναν από τους πιο σταθερούς σκόρερ στα ευρωπαϊκά παρκέ. Κι ας μην αγωνίζεται στη Euroleague. Κι ας μην έχει την ευκαιρία να βρεθεί κόντρα στην ελίτ των παικτών της Γηραιάς Ηπείρου.

Όποιος είχε την τύχη να παρακολουθήσει κάποια παιχνίδια του μπαίνει στο νόημα. Κάθε φορά που πατά παρκέ μοιάζει με ένα πεινασμένο λιοντάρι που το πετούν στην αρένα. Το πάθος του κυριαρχεί και τον οδηγεί στο να είναι ο ηγέτης όποιας ομάδας κι αν έχει φορέσει τη φανέλα. Πλέον, θα τεθεί υπό τις οδηγίες του Ανδρέα Πιστιόλη στη Γαλατάσαραϊ και θα… τρομοκρατεί τους αντίπαλους αμυντικούς στο Basketball Champions League.

Οι τρεις… μπαμπάδες, η Νέα Υόρκη και οι σουγιάδες

Από τη μέρα που γεννήθηκε τα πράγματα δεν ήταν απλά για τον Ένις. Την ώρα που η μητέρα του προσπαθούσε να τον φέρει στον μάταιο τούτο κόσμο, ο πατέρας του ήταν στο ίδιο νοσοκομείο και πάλευε για τη ζωή του έπειτα από έναν πυροβολισμό στο κεφάλι. Ευτυχώς επέζησε, όμως η αριστερή του μεριά έμεινε παράλυτη. Δύο χρόνια αργότερα οι γονείς του θα χωρίσουν. Από εκείνο το σημείο, ο Ντίλαν θα μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στον βιολογικό του πατέρα, Τζόναθαν Χάουελ, και τον πατριό του, Τόνι ΜακΊνταϊρ.

Και με τους δύο είχε άριστες σχέσεις. Με τον Τζόναθαν περνούσε τα Σαββατοκύριακα όταν δεν είχε μπάσκετ. Οι υπόλοιπες μέρες ανήκαν στον Τόνι, που ήταν και προπονητής του. Από μικρή ηλικία έπαιζε μπάσκετ με τα δύο από τα πέντε αδέρφια του (Μπράντον και Τάιλερ) και έδειχνε τις ικανότητές του. Όταν ήρθε η ώρα να πάει στο Λύκειο, ο πατριός του επέμεινε να πάει στη Νέα Υόρκη, στο «Wings Academy». Στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ έμενε ο θείος του, Πολ Ράντοκ (προπονητής) και έτσι έγινε ο… τρίτος πατέρας του.

Ο Πολ έμενε στο Λονγκ Άιλαντ και ο Ένις έπρεπε να πηγαίνει στο Μπρονξ για να προπονείται. Κάθε μέρα λοιπόν άλλαζε δύο λεωφορεία και περπατούσε 30 λεπτά για να φτάσει. Δεν τον ένοιαζε όμως. Απλώς ήθελε να παίξει μπάσκετ. Το σχολείο ήταν σε κακόφημη περιοχή με τις συμμορίες να κάνουν… κουμάντο. Ορισμένοι συμπαίκτες του είχαν πέσει θύματα ληστείας και έτσι η ομάδα πήρε μια απόφαση. Όλοι θα κυκλοφορούσαν με σουγιάδες στις τσέπες για παν ενδεχόμενο.

Εκείνος ήταν από τον Καναδά και δεν γνώριζε από αυτά. Δεν το είπε ποτέ στη μητέρα του και ευτυχώς για τον ίδιο δεν χρειάστηκε ποτέ να τον χρησιμοποιήσει. Ήταν όμως ένα μεγάλο μάθημα που τον σκληραγώγησε, Ο καιρός πέρασε και αποφάσισε να αλλάξει σχολείο και να μεταβεί στο «Lake Forest Academy» του Ιλινόι. Ο Ντίλαν στρώθηκε για τα καλά στο μπάσκετ και ήταν έτοιμος για το Κολέγιο, ώστε να του ανοίξουν οι πόρτες του ΝΒΑ.

Το σκληρό πρόσωπο του αθλητισμού

Έπειτα από σκέψη αποφάσισε να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον, το Ράις. Του προσφέρθηκε θέση βασικού στην ομάδα και ήταν έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Όμως τα επόμενα χρόνια γνώρισε από πρώτο χέρι το σκληρό πρόσωπο του αθλητισμού. Τρεις εβδομάδες πριν την εκκίνηση της σεζόν αρρώστησε βαριά, κάτι που τον ανάγκασε να χάσει τα 7 πρώτα ματς. Όταν επέστρεψε ήταν καταπληκτικός και έτσι βρέθηκε στην Conference USA All-Freshman Team με τη λήξη της χρονιάς. Ο πατριός του πίστευε πως το Ράις δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον και έτσι του συνέστησε να αλλάξει Κολέγιο.

Οι «μνηστήρες» ήταν αρκετοί. Όμως το Βιλανόβα κέρδισε τον Ένις αμέσως. Αποφάσισε να μείνει εκτός όλη τη σεζόν και να δουλέψει ατομικά με τον βοηθό προπονητή, Μπίλι Λέιντζ. Όσο περνούσε ο καιρός, οι φωνές πως ήταν για μεγάλα πράγματα έδιναν και έπαιρναν. Φτάνουμε λοιπόν μία εβδομάδα πριν το πρώτο τζάμπολ. Σε μια προπόνηση (με παρόντες σκάουτερ του ΝΒΑ) ο Ένις προσπάθησε να ξεφύγει από ένα σκριν και χτύπησε το χέρι του στο γόνατο τού αντιπάλου. Αποτέλεσμα; Σπάσιμο.

Επέστρεψε στα μέσα της χρονιάς. Όμως δεν ήταν ο ίδιος. Έκανε κάποια καλά παιχνίδια κόντρα στο Κάνσας των Εμπίιντ-Γουίγκινς και στο USC. Αλλά χτύπησε στο δάχτυλο του χεριού που σουτάρει. Κάτι που τον οδήγησε σε αρκετές ασταθής εμφανίσεις. Ήταν η ίδια χρονιά που ο αδερφός του, Τάιλερ, επιλέχθηκε στο Draft 2014 (Νο.18) από του Σανς. Μια στιγμή που πείσμωσε ακόμα περισσότερο τον Ντίλαν για να φτάσει κι εκείνος στο ΝΒΑ.

Η τρίτη του σεζόν στο Βιλανόβα πέρασε αναίμακτα. Ήταν βασικός «άσσος» καταγράφοντας 9,9 πόντους, 3,5 ασίστ, 3,7 ριμπάουντ και 1 κλέψιμο ανά ματς. Όμως εκείνο το καλοκαίρι πήρε την απόφαση να αποχωρήσει και για τις Πάπιες του Όρεγκον. Όμως η κακοτυχία δεν θα τον άφηνε αφού έσπασε το πόδι του, προλαβαίνοντας να παίξει μόλις τρία ματς.

Την τελευταία του σεζόν ήταν πρώτος σε λεπτά συμμετοχής στον δρόμο για το F4 του NCAA. Και ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της ομάδας μαζί με τους Τάιλερ Ντόρσεϊ, Ντίλον Μπρουκς, Τζόρνταν Μπελ, Κρις Μπουσέρ και Πέιτον Πρίτσαρντ.

Ένις ο… τρομερός στην Ευρώπη

Η μεγάλη ώρα για το Draft 2017 έφτασε. Όμως ο Ένις δεν επιλέχθηκε από καμία ομάδα. Δοκίμασε την τύχη του στο Summer League, κάνοντας κάποια καλά ματς, όμως και πάλι δεν βρήκε αυτό που έψαχνε. Έτσι η Ευρώπη αποτέλεσε τον επόμενο προορισμό του. Πρώτος σταθμός η Μέγκα του Μίσκο Ραζνάτοβιτς (18π/5,5α/4,5ρ μ.ο) και λίγους μήνες μετά τράβηξε τα βλέμματα των ανθρώπων του Ερυθρού Αστέρα.

Οι «ερυθρόλευκοι» του έδωσαν συμβόλαιο 2,5 ετών και εκείνος δέχθηκε. Έπαιξε 18 ματς στη Εuroleague, με τα πάνω του και τα κάτω του. Όμως τον Απρίλη του 2018 αποχώρησε από τον σύλλογο έπειτα από συμφωνία των δύο πλευρών. Έτσι κατέληξε στη Σαραγόσα και την Ισπανία μέχρι το τέλος της σεζόν.

Παρέμεινε στην Ισπανία και βρέθηκε στην Ανδόρρα. Σε Liga Endesa και EuroCup μέτρησε 13 πόντους, 3 ασίστ και 3,3 ριμπάουντ, στον έναν χρόνο που παρέμεινε. Επόμενος σταθμός η Μονακό, όμως άντεξε στο Πριγκιπάτο μόλις μέχρι τον Νοέμβριο, αποφασίζοντας να επιστρέψει στη Σαραγόσα. Για τον επόμενο 1,5 χρόνο ο Ένις θα ήταν απλά ασταμάτητος. Τη δεύτερή του χρονιά μάλιστα είχε μέσους όρους 15 πόντους, 3,3 ασίστ και 3,2 ριμπάουντ, οδηγώντας τους Ισπανούς μέχρι το Final 8 του BCL, όπου αποκλείστηκε στα ημιτελικά.

Η Ισπανία του… πάει και έτσι πέρσι το καλοκαίρι υπέγραψε στην Γκραν Κανάρια. Οι νησιώτες είχαν μια καλή γενικά σεζόν, μένοντας εκτός από την Μπαρτσελόνα στον πρώτο γύρο των πλέι οφ του πρωταθλήματος. Παράλληλα έφτασαν μέχρι τους «8» του EuroCup. Φυσικά ο Ένις είχε τον ρόλο του. Μέτρησε 14,6 πόντους, 2,1 ασίστ και 2,8 ριμπάουντ σε ACB και Ευρώπη.

Η Γαλατάσαραϊ μόνο να επωφεληθεί μπορεί από την απόκτηση ενός τέτοιου παίκτη. Ενός παίκτη που πέρασε πολλά και ξέρει να εκτιμά τις ευκαιρίες που του δίνονται. Και ποιος ξέρει; Ίσως οι Τούρκοι γίνουν το σκαλοπάτι του Καναδού για να βρεθεί ξανά -πιο έτοιμος αυτή τη φορά- στην ελίτ της Euroleague.