Εθνική Ελλάδος: H μέρα που ο Καραγκούνης “ξέρανε” την Ρωσία

H Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, κατά τη χρυσή της εποχή από το 2003 εως το 2014 μας χάρισε πολλές στιγμές γεμάτες με συγκίνηση, εθνική υπερηφάνεια και μια πρωτόγνωρη για τα δικά μας δεδομένα αύρα ποδοσφαιρικής αδρότητας. Με αποκορύφωμα φυσικά την αξέχαστη κατάκτηση του Euro στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Ωστόσο, ακόμα και στα χρόνια που ακολούθησαν της ανεπανάληπτης (ίσως) εκείνης επιτυχίας, η “γαλανόλευκη” είχε και άλλες σπουδαίες στιγμές. Φυσικά οχι ανώτερες του 2004, αλλά σίγουρα ισάξιες.

Μια από αυτές μάλιστα έλαβε χώρα σαν σήμερα το 2012. Όταν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς, οι Έλληνες παίκτες για ακόμη μια φορά ανέτρεπαν τα εις βάρος τους δεδομένα και προγνωστικά. Πετυχαίνοντας μια θριαμβευτική νίκη στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων απέναντι στη Ρωσία. Περνώντας στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο εμβληματικός αρχηγός Γιώργος Καραγκούνης. Στην πιθανότατα πιο ηγετική του εμφάνιση με το εθνόσημο που τίμησε όσο κανένας άλλος.

Μελαγχολήσατε ήδη εε; Έλάτε λοιπόν να κάνουμε μαζί ένα ακόμη νοσταλγικό ρετρό flashback. Και με τη βοήθεια της χρονομηχανής του Debut.gr ας θυμηθούμε και αυτό το σπουδαίο γεγονός. Που έγινε όπως είπαμε και νωρίτερα ακριβώς πριν μια δεκαετία πλέον. Πώς περνάνε έτσι τα χρόνια…

Γυρίζουμε λοιπόν το χρόνο πίσω στην προηγουμένη δεκαετία. Συγκεκριμένα στο 2012. Την περίοδο που όσοι ανήκουμε στην γενιά των 00s ζούσαμε τα χρόνια της αθωότητας. Τότε που μετά το σχολείο το παιχνίδι στα πάρκα και τις αλάνες ήταν συνήθεια. Τότε που δεν υπήρχαν smartphone και social media. Ή μάλλον καλύτερα βρίσκονταν σε πρώιμη φάση προτού μπουν σταδιακά στη ζωή μας. Τότε που για την αθλητική μας ενημέρωση σε σχεδόν ημερήσια βάση αγοράζαμε τα τελευταία φύλλα των εφημερίδων. Τότε που στη μουσική δεν υπήρχε τραπ, το Pro Evolution ήταν το υπέρτατο ποδοσφαιράκι μας και η αγάπη για τον αθλητισμό και τη στρογγυλή θέα ήταν συγκριτικά με το σήμερα πιο ρομαντική. Συγχωρέστε με για την υπερβολική νοσταλγία…

Το καλοκαίρι εκείνο λοιπόν, η Εθνική Ελλάδος, συμμετέχει στα τελικά του Euro που φιλοξενήθηκαν στα γήπεδα της Πολωνίας και της ειρηνικής ακόμα τότε Ουκρανίας. Μια διοργάνωση στην οποία να σημειωθεί ότι η Ελλάδα νωρίτερα πέρασε ως πρώτη και αήττητη από την προκριματική φάση! Επίτευγμα σημαντικό. Πόσο μάλλον, όταν η Εθνική πετύχαινε για μόλις δεύτερη φορά στην ιστορία της, μετά το Μουντιαλ των ΗΠΑ να πάει σε μια μεγάλη διοργάνωση αήττητη.

Στο πρώτο σημαντικό κεφάλαιο της επόχης Φερνάντο Σάντος στον πάγκο της “γαλανόλευκης”, ο οποίος διαδέχτηκε παραπάνω από επάξια τον Ότο Ρεχάγκελ, η Εθνική του Καραγκούνη, του Κατσουράνη, του Σαλπιγγίδη, του Τοροσίδη, του Γκέκα, του Σαμαρά, του Παπασταθόπουλου και των υπόλοιπων παιδιών ήθελε να εξιλεωθεί για την απογοητευτική της πορεία 4 χρόνια νωρίτερα στα γήπεδα της Αυστρίας.

Καθώς και να δώσει μέσω του ποδοσφαίρου μια απάντηση στη σκληρή αντιμετώπιση και κριτική που δεχόταν η χώρα μας. Τόσο από τον διεθνή τύπο όσο από και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Μην ξεχνάμε, άλλωστε πως την περίοδο που περιγράφουμε η Ελλάδα βρισκόταν στην καρδιά της οικονομικής κρίσης. Τα μνημόνια, η λιτότητα και οι επιπτώσεις τους είχαν “γονατίσει” την ελληνική κοινωνία και το διεθνές κύρος της χώρας απαξιωνόταν καθημερινά ολοένα και περισσότερο. Την ίδια ώρα που κυριαρχούσε το χάος της πολιτικής αστάθειας. Η οποία αποτυπώθηκε και από τις επεισοδιακές (διπλές) εκλογές εκείνης της χρονιάς.

Η αρχή στο Euro 2012

Επιστρέφοντας στα αγωνιστικά, η Ελλάδα βρέθηκε στη φάση των ομίλων με αντιπάλους ξανά μια διοργανώτρια χώρα την Πολωνία και τις γνώριμες της από το παρελθόν Τσεχία και Ρωσία. Ο όμιλος σαφώς βατός, αλλά παράλληλα απαιτητικός και με παγίδες. Το ξεκίνημα αφήνει υποσχέσεις. Στην πρεμιέρα της 8ης Ιουνίου του 2012, στη Βαρσοβία, η Εθνική παρότι με αριθμητικό μειονέκτημα θα μοιραστεί τον βαθμό της ισοπαλίας με την Πολωνία (1-1). Σε ένα ματς που θα μπορούσε να είχε πάρει και τη νίκη. Εαν ο Τίτον δεν απέκρουε το πέναλτι του Καραγκούνη στα μέσα του β’ ημιχρόνου.

Τέσσερις μέρες αργότερα (12 Ιουνίου) στο Βόρτσουαβ, έρχεται η προσγείωση στον δεύτερο αγώνα με την Τσεχία. Κακή εμφάνιση, δύο γκολ στο πρώτο εξάλεπτο και ήττα με σκορ 2-1. Η νίκη στον τελευταίο αγώνα με την -αήττητη και με ήδη 4 βαθμούς- Ρωσία ήταν πλέον μονόδρομος για την Ελλάδα προκειμένου να πάρει την πρόκριση. Το εγχείρημα έμοιαζε δύσκολο. Για την Ελλάδα όμως οχι ακατόρθωτο!

Το “do or die” παιχνίδι με την Ρωσία

Το βράδυ της 16ης Ιουνίου του 2012, οι Έλληνες διεθνείς πατούσαν στον αγωνιστικό χώρο του Εθνικού σταδιού της Βαρσοβίας ξέροντας το δύσκολο έργο που είχαν μπροστά τους. Ήξεραν οτι μόνο με νίκη δεν θα γύριζαν πρόωρα στην πατρίδα. Παρότι έπρεπε να παίξουν για ένα αποτέλεσμα δεν συμβιβάζονταν με κάτι λιγότερο από αυτό. Και σαν σύγχρονοι σπαρτιάτες κατέθεσαν εαυτό και ψυχή στον βωμό του δικού τους ” Ή ταν ή επι τας” .

Το παιχνίδι εξελισσόταν με τους Ρώσους να δημιουργούν φάσεις στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, αλλά την Εθνική να στέκεται σχετικά καλά. Στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους ήρθε και η στιγμή που καθόρισε το ματς. Σε ένα παιχνίδι σαν αυτό όπου η μπάλα ήταν βαριά και έπρεπε να μιλήσουν οι προσωπικότητες, μίλησε ο αρχηγός. Ο Γιώργος Καραγκούνης, εκμεταλλεύεται ένα λάθος των Ρώσων αμυντικών, μπαίνει στην αντίπαλη περιοχή κάνοντας μια μίνι κούρσα και με ένα υπέροχο δεξί σουτ στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα του Μαλαφέεφ. Η Ελλάδα χτύπησε στο κατάλληλο ψυχολογικά σημείο του ματς. Βρήκε το γκολ που ήθελε, έκανε το 1-0 και πήγε με το προβάδισμα στα αποδυτήρια.

Στο δεύτερο ημίχρονο, οι παίκτες μας τηρώντας πάντα κατα γράμμα το πλάνο του Σάντος και παίζοντας “σκυλίσια” άμυνα έκαναν τα πάντα για να κρατήσουν το 1-0. Πράγμα που και έγινε με απόλυτη επιτυχία. Παρότι δόθηκαν ευκαιρίες στην Εθνική να διευρύνει το προβάδισμά της. Όπως στο 70′ όταν η μπάλα τράνταξε το δοκάρι του Μαλαφέεφ έπειτα από ένα έξοχο χτύπημα φάουλ του Τζαβέλλα. Η πιο επικίνδυνη φάση των Ρώσων ήταν στο 83′. Όταν μετά από μια λοξή κεφαλιά του Τζαγκόεφ η μπάλα για λίγα εκατοστά δεν κατέληξε στην εστία του Σηφάκη. Ο οποίος πραγματοποίησε μια αρκετά καλή εμφάνιση κάτω από την ελληνική εστία.

Το τελευταίο σφύργιμα βρήκε την ελληνική ομάδα να πανηγυρίζει την επιτυχία της. Και τους διεθνείς μας μετά το καθιερωμένο στις ελληνικές νίκες συρτάκι να αποθεώνονται από τους περίπου 3.000 συμπατριώτες τους στις εξέδρες. Όπως και από όλο τον κόσμο πίσω στην πατρίδα. Χάρη στη νίκη αυτή με 1-0 και συνδυαστικά με την ήττα της Πολωνίας από την Τσεχία την ίδια ώρα, η Ελλάδα τερμάτιζε δέυτερη στον όμιλο της και πήρε μια επική πρόκριση. Αφήνοντας τη Ρωσία στην ισοβαθμία εκτός συνέχειας! Kαι μάλιστα ακριβώς με την ίδια συγκομιδή που είχε και το 2004. Τέσσερις βαθμοί από μια νίκη, μια ισοπαλία και μια ήττα. Όπως έλεγε και μια παλιά αγαπημένη διαφήμιση τυχαίο… δεν νομίζω!

Μοναδικό μελανό σημείο του αγώνα, η κίτρινη κάρτα που δέχθηκαν ο Χοσέ Χολέμπας και κυρίως ο Γιώργος Καραγκούνης. Η οποία και θα στερούσε στον αρχηγό το δικαίωμα συμμετοχής στον προημιτελικό με τη Γερμανία. Όπως είχε γίνει και το 2004 που έχασε τον τελικό του Euro λόγω καρτών, ο “Τυπάρας” έχανε ακόμη ένα μεγάλο παιχνίδι της Εθνικής λόγω καρτών. Την ίδια μέρα που έγραφε ιστορία παράλληλα, ισοφαρίζοντας τον σπουδαίο Θοδωρή Ζαγοράκη σε αριθμό συμμετοχών (120).

Oι συνθέσεις των δύο ομάδων εκείνη τη μέρα:

ΕΛΛΑΔΑ (Φερνάντο Σάντος): Σηφάκης, Τοροσίδης, Τζαβέλας, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Παπασταθόπουλος, Κατσουράνης, Μανιάτης, Καραγκούνης (67΄ Καραγκούνης), Σαλπιγγίδης (83΄ Νίνης), Γκέκας (64΄ Χολέμπας), Σαμαράς

ΡΩΣΙΑ (Ντικ Αντβοκαατ): Μαλαφέεφ, Ανιούκοφ (81΄ Ιζμαϊλοφ), Ζιρκόφ, Αν. Μπερεζούτσκι, Ιγκνασέβιτς, Ντενίσοφ, Σιρόκοφ, Γκλουσάκοφ (72΄ Πογκρέμπνιακ), Τζαγκόεφ, Αρσάβιν, Κερζάκοφ (46΄ Παβλιουτσένκο)

Διαιτητής: Γιόνας Ερικσον (Σουηδία)

Η περήφανη πορεία και ο Φιλέλληνας Σάντος

Εκτός από τα γεγονότα του αγωνιστικού χώρου ένα ακόμη ένα αξέχαστο στιγμιότυπο από την συγκεκριμένη επιτυχία, ήταν αυτό που ακολούθησε στη συνέντευξη Τύπου του Φερνάντο Σάντος μετά το τέλος του αγώνα με τη Ρωσία. Στη διάρκεια της και καθώς είχε γίνει γνωστό οτι η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε τη Γερμανία στους “8”, ένας Βρετανός δημοσιογράφος έκανε μία προβοκατόρικη ερώτηση στον ομοσπονδιακό τεχνικό ενόψει της συνάντησης με τους Γερμανούς στα προημιτελικά του τουρνουά. Με αφορμή τα υποτιμητικά σχόλια που είχε κάνει λίγες μέρες νωρίτερα η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, για την Ελλάδα.

Παρότι οι άνθρωποι της UEFΑ ήθελαν να παρέμβουν λόγω του πολιτικού χαρακτήρα της ερώτησης, ο Φερνάντο Σάντος επέμεινε να τοποθετηθεί και με την παρακάτω αξέχαστη δήλωση έδωσε μια αποστομωτική απάντηση. Μια απάντηση με την οποία θα κέρδιζε ισόβια μια θέση στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Υπερασπιζόμενος τη χώρα την οποία ανέκαθεν αγαπούσε και αγαπηθηκε. Την χώρα της οποίας θα διατηρούσε τη σημαία ψηλά και μετά τον Ρεχάγκελ. Την οποία και θα οδηγούσε το 2014 μια ανάσα από τις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου στο Μουντιάλ της Βραζιλιάς.

«Αυτό που μας εμπνέει είναι η ιστορία της Ελλάδας. Οι Έλληνες έχουν τεράστια περηφάνια και αξίζουν το σεβασμό όλων. Όλοι πρέπει να τους σέβονται, γιατί από εκεί άρχισαν η δημοκρατία και τόσες άλλες αρχές. Κανείς δεν μπορεί να μας κάνει μαθήματα», έλεγε με σπουδαίοτητα ο Σάντος με την δήλωσή του να γίνεται αντικείμενο σχολιασμού σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια Μέσα Ενημέρωσης.

Το παραμύθι τελικά ολοκληρώθηκε στον προημιτελικό του Γκντάνσκ στις 22 Ιουνίου. Υπό την παρουσία της Άνγκελα Μέρκελ και του τότε προέδρου της UEFA, Μισέλ Πλατινί τα “πάντσερ” θα έπαιρναν τη νίκη με 4-2. Όμως η εθνική πάλεψε αξιοπρεπώς με τον Γιώργο Σαμαρά να ισοφαρίζει μάλιστα το παιχνίδι στο 59′. Το γεγονός έδωσε ελπίδες για ένα μεγάλο αποτέλεσμα. Όμως αυτές κράτησαν μόλις έξι λεπτά. Μέσα σε δεκατρία λεπτά οι Γερμανοί πέτυχαν τρία γκολ. Με τους Κεντίρα (61’), Κλόζε (68’) και Ρόις (74’) να συμπληρώνουν το πρώτο γερμανικό γκολ από το πρώτο μέρος που ήρθε με τον Λαμ στο 39′. Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης διαμόρφωσε το τελικό 4-2 με εύστοχο χτύπημα πέναλτι έπειτα απο χέρι του Μπόατενγκ.

Από την πορεία της όμως η “γαλανόλευκη” ήταν ήδη κερδισμένη και έφευγε από την Πολωνία με το κεφάλι ψηλά. Έχοντας κερδίσει τις εντυπώσεις στην διοργάνωση την οποία τελικά θα κατακτούσε η αρμάδα της Ισπανίας. Μια κατάκτηση που έμελλε να είναι και το τελευταίο κεφάλαιο της τρομερής δυναστείας που έχτισε από το 2008. Επικρατώνας με το επιβλητικό 4-0 στον τελικό του Κίεβου έναντι της Ιταλίας του Μπουφόν, του Πίρλο, του τρομερού τότε Μάριο Μπαλοτελί και των υπόλοιπων top class παικτών της που “σκότωσε” νωρίτερα την Γερμανία στα ημιτελικά.

Αν κάτι μένει από την πορεία της Εθνικής Ελλάδος σε εκείνο το Euro, το τελευταίο μέχρι σήμερα για την άλλοτε “επίσημη αγαπημένη” των Ελλήνων είναι η προσωπικότητα που επέδειξε η ομάδα καθόλη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Γεγονός που πέραν της παρουσίας στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης κρίνει και την ελληνική προσπάθεια απολύτως επιτυχημένη. Μια πορεία που ίσως δεν θα θυμόμασταν σήμερα χωρις τον ιδρώτα τον διεθνών. Την ψυχή των προσωπικοτήτων όπως του Καραγκούνη. Την μοναδική φυσιογνώμια του Σάντος. Οι οποίοι μέσω μιας διοργάνωσης ανέδειξαν το μεγαλείο μιας μικρής χώρας που τα καταφέρνει ανεξαρτήτως συνθηκών. Ακόμα και όταν αυτή περνάει δύσκολα. Όταν όλα μοιάζουν προδικασμένα. Όταν όλοι και όλα είναι εναντίον της.

Μια υπέρβαση από αυτές που αναδεικνύει το μεγαλείο της πολυδιαφημισμένης υπερβολικά κάποτε, άλλα υπαρκτής ελληνικής ψυχής. Και αν κάπου κάποτε, σας ρωτήσει κάποιος γηγενής ή ξένος τί είναι η ελληνική ψυχή τότε μια από τις απαντήσεις είναι η παρουσία της Εθνικής Eλλάδος στο Euro 2012. Μια πορεία κόντρα στα προγνωστικά. Όπως και οι περισσότερες ελληνικές βέβαια… Μια πορεία που δεν θα ήταν τόσο λαμπρή αν δεν ερχόταν η επική νίκη – πρόκριση επί της Ρωσίας στις 16 Ιουνίου του 2012.